της Ναταλί Χατζηαντωνίου, από το e-tetradio
Λοιπόν; Μερικοί γουστάρατε τα γιαούρτια στον Νταλάρα; Μήπως γουστάρατε και την...μεγαλειώδη ατάκα του Τζιμάκου ο οποίος στην χθεσινή ραδιοφωνική του εκπομπή στο Ράδιο Εννέα 98,9 είπε το αμφίσημο «Μην πετάτε γιαούρτια στον Γιώργο.Τα μαζεύει και τα πουλάει»; ΟΚ. Δεκτόν. Αλλά ας πούμε και τα πράγματα ανοιχτά. Ας αφήσουμε τις υποκρισίες. Ολες.
Αν λοιπόν ο Πανούσης εννοούσε τον Γιώργο Νταλάρα (και όχι π.χ.τον.. Γιώργο Παπανδρέου), υπάρχει μια απάντηση για ό,τι είπε. «Μην πετάτε γιαούρτια στον Γιώργο. Τα μαζεύει και τα πουλάει». Μετά ο Τζιμάκος μαζεύει και τον Γιώργο και τα γιαούρτια και τα πουλάει. Πολλά χρόνια τώρα.
Και εξηγούμαι: Χρόνια στο πολιτιστικό ρεπορτάζ κι από αυτά τα περισσότερα ρεπόρτερ του μουσικού, έχω δει αρκετά απ' όσα συμβαίνουν και πάνω στη μουσική σκηνή και... πίσω από αυτήν. Εχω κι εγώ ενστάσεις για τον τρόπο που χειρίστηκε ο Νταλάρας την καριέρα του. Κι ακόμα περισσότερες για τις πολιτικές απαντήσεις που έδωσε σε συνεντεύξεις από τότε που πολιτεύτηκε η σύντροφός του, Αννα Νταλάρα: Ηταν συνήθως αμήχανες, γιατί προσπαθούσαν να επιτύχουν κάτι ακατόρθωτο. Να μην προδώσουν την αριστερή καταγωγή του Νταλάρα, ούτε και το λαϊκό αίσθημα μια που αυτό ήταν η κινητήριος δύναμή του στο τραγούδι κι απ' αυτό προέρχόταν το κοινό του και από την άλλη να μην αδειάσουν και τηνκυβερνητική πολιτική, για ευνόητους λόγους.
Αποτέλεσμα; Γκάφες, αμηχανία κι ένας σουρρεαλιστικός λόγος. Αλλά μέχρι εκεί. Γιατί ο τρόπος που έβγαλε ο Νταλάρας τα λεφτά του, αφορά σκληρή δουλειά και μεγάλο επαγγελματισμό. Θέλετε να πούμε και καλές δημόσιες σχέσεις ή προσεκτικές επιλογές στις πολιτικές φιλίες; Μάλιστα. Το ίδιο όμως έκαναν και πολλά άλλα πρόσωπα της μουσικής σκηνής τα οποία δεν δέχονται πυρά, παρότι το επίπεδο διαβίωσής τους δεν διαφέρει και πολύ απτο δικό του. Γιατί όμως τα ακούει μόνον ο Νταλάρας;
Δέχομαι ότι μπορεί να τη σπάει σε πολλούς ο Νταλάρας. Εκπροσωπεί την πολιτική ορθότητα και το «καθεστώς» στο τραγούδι και υπήρξε ένας καθαρόαιμος λαϊκός τραγουδιστής που αξιοποιώντας πανέξυπνα το «μάρκετινγκ» των προηγούμενων δεκαετιών έκανε τεράστιες επιτυχίες κι έβγαλε τόσα λεφτά ώστε αρκετοί δεν του επιτρεπουν πια να αυτοκαθορίζεται ως λαϊκός. Ηρθε ύστερα και η βουλευτική ιδιότητα της γυναίκας του και... έδεσε.
Ο,τι και να πιστεύει κανείς όμως για εκείνον, ποτέ στις συναυλίες του δεν κλάψαμε τα λεφτά μας. Ηταν πάντα άψογες. Αυτή ήταν η σχέση του μαζί μας. Το τραγούδι. Δεν τον ψηφίσαμε στη Βουλή. Συνεπώς αυτό που ενδιαφέρει εμένα είναι το καλλιτεχνικό του αποτέλεσμα και όχι οι πολιτικές του θέσεις-αυτές τις ακούω, τις κρίνω ή τις πετώ.
Πέρα απόλα τα άλλα, η εικόνα ενός ανθρώπου εκτεθειμένου και μόνου στη σκηνή να δέχεται πρώτα τα γιαούρτια και ύστερα την επίθεση κουκουλοφόρων, είναι δραματική και απαράδεκτη. Όποιος είναι τόσο μάγκας να βγάλει την κουκούλα, να σταθεί απέναντι απ' τον Νταλάρα, να του πει τι πιστεύει και να ακούσει την απάντηση.
Είπε τι πιστεύει, θα πείτε, ο Πανούσης. Ο καλλιτέχνης που χρόνια τώρα χαϊδεύει τον κινηματικό χώρο, βιοποριζομένος παρα πολύ καλά, στις πλάτες του συστήματος, αλλά και του Νταλάρα. Η μισή του επιτυχία πολύ καιρό τώρα βασίστηκε στην αντιπαράθεση με τον Νταλάρα. Η άλλη μισή στα τολμηρά, «αντικαθεστωτικά»σχόλια. Είναι εκτός συστήματος ο Πανούσης; Η ξέρει καλά να πακετάρει το εξωκοινοβουλευτικό του χιούμορ για να συντηρεί ένα ανετότατο επίπεδο διαβίωσης; Φυσικά όταν εμφανίζεται φοράει κολάν και αμπέχονο, όχι κοστούμι.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που προέρχονται από τον εξωσυστημικό και τον κινηματικό χώρο και τον σέβονται. Δεν πάνε σε μέρη με«μπουκάλι». Διακινούν μόνοι την δουλειά τους. Είναι αλληλέγγυοι επί της ουσίας στο χώρο τους. Σπεύδουν να βοηθήσουν. Αυτούς τους σέβομαι απέραντα. Υπάρχουν άλλοι που εξασκώντας πανέξυπνα ένα είδος αντι-life style και φροντίζοντας να κλείνουν το μάτι στους εξωκοινοβουλευτικούς με διάφορες δηλώσεις, κάνουν μεγάλες καριέρες, χωρίς καθόλου να κινδυνεύουν από γιαούρτια.
Αντίθετα είναι καταχωρισμένοι στο απυρόβλητο μιας αριστερόστροφης μαγκιάς, πολύ δημοφιλείς και πολλοί σίγουροι ότι ουδείς θα τους κατηγορήσει επειδή δίνουν μεροκάματα της πλάκας στους μουσικούς τους ή επειδή αγόρασαν μία βίλα σε κάποιο νησί. Ποιος θα το μάθει άλλωστε; Οι ίδιοι συχνά επιτίθενται on ή και off the record στα.. «σύμβολα του μουσικού καθεστωτισμού», σε εκείνους που «πρόδωσαν τις ιδέες τους», προτιμώντας συστηματικά τον Νταλάρα και τον μεγαλύτερο τραγουδοποιό που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα τον Διονύση Σαββόπουλο. Επιτίθενται επίσης στους βολεμένους και στο σύστημα. Μετά επιστρέφουν σπίτι τους και απλώνουν βολικά την αρίδα τους στο σύστημα.
Αν μιλήσουμε λοιπόν περί συνέπειας στην Τέχνη να τα πούμε όλα. Ποιος είναι συνεπής και ποιος όχι; Προσωπικά σε όλες τις περιπτώσεις ξεχωρίζω το καλλιτεχνικό έργο από το πρόσωπο του καλλιτέχνη. Το έργο με ενδιαφέρει. Αν όμως εσύ απαιτείς συνέπεια από έναν καλλιτέχνη, τότε να είσαι συνεπής και με τον εαυτό σου. Κι αυτό προϋποθέτει ότι τους κρίνεις όλους με τα ίδια μέτρα και την ίδια αυστηρότητα. Αλλωστε αυτή είναι κατεξοχήν η εποχή που μας ανοίγει τα μάτια. Κι όπως τραγουδούσε κάποτε ο Νταλάρας στο αριστούργημα του Ακη Πάνου, «Ο πιο κακός εχθρός μου ο πιο κακός του κόσμου, είναι ο εαυτός μου»...
σχόλια