Η συνωμοσία της ταράτσας
Η πρόσφατη καμπάνια της Vodafone (και δεν αναφέρομαι στην κλειστοφοβική πλην πανέξυπνη -και τελικά άκρως χιουμοριστική- διαφήμιση στο ίντερνετ, όπου παρακολουθείς μια κοπέλα που έχει κλειδωθεί σε μια αποθήκη να σε εκλιπαρεί για βοήθεια και, όταν εντέλει της δίνεις το τηλέφωνό σου, θέλει να της ανανεώσεις τις μονάδες της!), με τα γήπεδα ποδοσφαίρου σκαρφαλωμένα στις κορυφές των πολυκατοικιών, θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει ως μεταφορά για την Αθήνα της γεύσης. Τα δύο πλέον πρόσφατα παραδείγματα, το ανανεωμένο και πανέμορφο Galaxy Roof, με τα γλυπτά δέντρα, το σούσι και τα κρέατα ψημένα μπροστά σου -πάνω σε λάβα-, αλλά και το ισπανικό και lounge Mi Sueño Exo (Μάρκου Μουσούρου 1, Μετς, 210 3616 271, 210 9235 818) συνεχίζουν μια μοναδική αστική παράδοση. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται στο θαλασσο-μεσογειακό Callirhoe, το δημιουργικό Παρέα στον Κεραμεικό, το θερινό Βαρούλκο, που αρχίζει να αποκτά και διεθνή φήμη, αλλά και στοFriday's Παγκρατίου, στο ψαροφαγικό Κόλλιας στα Ταμπούρια και στην πεντάδα από εστιατόρια που αναφέραμε στο αφιέρωμα για το Φεστιβάλ Αθηνών (ταβέρνα Στροφή,Greek House-Αττικός, Φίλοιστρον, Πιλ Πουλ-Jérôme Serres, το roof garden τουΚuzina). Βεβαίως, μην ξεχνάς και το μεξικάνικο Meson El Mirador στο Μεταξουργείο, για φαχίτας με Ακρόπολη. Στο χορό φαίνεται να μπαίνουν και ο Σκούφιας στο Ρουφ, ενώ η ανοιγοκλειόμενη σκεπή του αργεντίνικου El Bandoneon, στο Μεταξουργείο, το τοποθετεί οριακά -από τεχνικής άποψης- εντός της κατηγορίας. Και φυσικά η ταράτσα του Βασίλαινα, στον Πειραιά.
Πιάτσες και πλατείες. Γκάζι, Παγκράτι, Καισαριανή, Εξάρχεια.
Η εποχή προσφέρεται για βραδινό σουλατσάρισμα. Έτσι γεννιούνται οι πιάτσες, όπου έχεις τη δυνατότητα της επιλογής. Περνάς, βλέπεις και αποφασίζεις. Εν τω μεταξύ, οι εστιάτορες τραβάνε τα μαλλιά τους που δεν κάνεις ποτέ κράτηση. Έτσι, στο Γκάζι μπορείς κάλλιστα να πιεις ένα ποτήρι καλό ιταλικό κρασί στη Vineria Crudo, να επισκεφτείς την Κανέλλα δίπλα, για μαγειρευτά και κοσμικό χάζι, να φας μια μακαρονάδα σε cool ατμόσφαιρα στο Pasta la Vista, ή, αντί να γευθείς ένα πραγματικά γκουρμέ γεύμα χωρίς κοινωνικές αγκυλώσεις στο ΤΟ, απλώς να περάσεις για ένα συγκλονιστικό γλυκό. Μπορείς να ευχαριστηθείς καλό ψάρι στα Ψαράκια (Ορφέως 10, Γκάζι, 210 3469 995), που είναι το κρυμμένο μυστικό της περιοχής. Να πιεις ή να τσιμπήσεις ή να φιλοσοφήσεις στο A Lier Man. Να περάσεις αργά από τα Prosopaκαι το Minisize. Ή, ακόμα, να δειπνήσεις στο πολιτισμένα μερακλίδικο Θάλαττα, λίγο εκτός πιάτσας βέβαια, αλλά ό,τι πρέπει για ψάρι και θαλασσινά. Όσο γιαSardelles και Butcher Shop και Mamaca's, καλή τύχη στο να βρεις τραπέζι. Σχετικά κοντά, ο Κεραμεικός και το Μεταξουργείο. Ταβέρνες αιγυπτιακές και κινέζικες. Κόβεις φάτσες και αρώματα και μένεις ή φεύγεις. Α, νά το Caminito, όπου μπορείς από το να χορέψεις σάλσα μέχρι να φας ένα ethnic πιάτο. Διασχίζεις την Πειραιώς και συνεχίζεις. Δύσκολο να αγνοήσεις του Ψυρρή. Χαμός. Κάθεσαι στο Ζείδωρον, και μεταξύ μεζέ και σαλάτας χαζεύεις τον κόσμο που περνά. Την επομένη θα εντρυφήσεις στη νοστιμιά των πιάτων της Νοστιμιάς, στο Θησείο.
Αισίως, το Παγκράτι φαίνεται να παίρνει τα πάνω του, ή μάλλον να μη θεωρείται τόσο δεδομένο. Κοντά στο Άλσος το Meta's, με τα μαγειρευτά του το μεσημέρι και τα προσεγμένα μεσογειακά πιάτα και τα καθαρά ποτά το βράδυ. Το Ciao απέναντι, που δεν κλείνει ποτέ. Για πίτσες και ελληνικές μακαρονάδες. Ο κρητικός Κατσούρμπος αλλά και τα ταβερνάκια στην πλατεία Προσκόπων. Τα στέκια πίσω από το Καλλιμάρμαρο, όπως ο Βυρίνης με την αυλή του. Εκεί κοντά η πλατεία Βαρνάβα, με ψησταριές και ταβερνεία, αλλά και με το Sushi Barκαι την ακριβοθώρητη Σπονδή. Πιο πέρα, στην Καισαριανή -εκτός από τις ψαροταβέρνες-, το Πιπέρι, με την απλή, προσιτή και πεντανόστιμη κουζίνα του. Ή η Ανεμώσα, με τα κλασικά αλλά και ψαγμένα πιάτα της, και τις ρεμπετολαϊκές μουσικές βραδιές.
Ακόμα πιο αστικά τώρα, στα Εξάρχεια: το Barbara's Food Company, όπου έχουν ανοίξει οι ψηλές τζαμαρίες και τρως καλά, φτηνά και γρήγορα. Το Γιάντες, με τον πανέμορφο κήπο του και τα βιολογικά του πιάτα. Η αυλή στο πίσω μέρος του Salero, με τα ισπανικά μεζεδάκια και τα ποτά και κοκτέιλ σε έξοχες τιμές. Η ταβέρνα Ροζαλία, πνιγμένη στο δροσερό πράσινο. Αλλά και το μαγειρείο του Μπαρμπαγιάννη, που βγάζει τραπέζια στον πεζόδρομο, ή το χαρμόσυνο Cipollino, που προσφέρει ενέργεια και νοστιμιά με απολαυστικά πιάτα με πάστα και άλλα. Για ακόμα πιο κέντρο το Όθωνος 10, στο Σύνταγμα, με κλασικά αλλά και μεσογειακά πιάτα. Το Mono, δίπλα στην πλατεία Μητροπόλεως, που παραμένει μοναδικό για την περιοχή. Ο πεζόδρομος της Ρόμβης, ιδίως για μαγειρευτά στη Μινιατούρα (Ρόμβης 21, 210 3233 459). Ο πεζόδρομος της Μηλιώνη, για κυριλέ καταστάσεις αλλά και για το Jackson Hall και το Fish Bar (το τελευταίο το συναντάς και στη Γλυφάδα). Πιο βόρεια το Επί της Πανόρμου, που έχει βγάλει τα τραπεζάκια έξω, όχι επί του πολυσύχναστου δρόμου αλλά στο πίσω πεζοδρόμιο. Και περνάς από τα διπλανά μπαράκια μετά. Α, μην ξεχνάς ότι ορισμένα μέρη είναι πιάτσες από μόνα τους, όπως η Δάφνη στο Μπουρνάζι - ένας μικρόκοσμος από παρέες και οικογένειες που χαίρονται το καλό φαγητό, με κλασικές ελληνικές και άλλες ευφάνταστες συνταγές. Ή τα Μανιτάρια στον Χολαργό, ταβέρνα που ειδικεύεται στους αμανίτες. Και τι γίνεται με τα εστιατόρια που ξεφεύγουν από γεωγραφικούς περιορισμούς - όπως τα Golden Phoenix, τα εστιατόρια ασιατικής κουζίνας, στην Κηφισιά και το Ελληνικό; Ή και οΤζίτζικας και ο Μέρμηγκας στα Πατήσια, το Χαλάνδρι και το κέντρο; Παράγγελνε και μη ερεύνα!
Αγαπάτε το πράσινο
Η Κηπούπολη της Πετρούπολης. Ολόκληρη η περιοχή! Drive by eating! Μια πολιτεία του καλού φαγητού με δεκάδες επιλογές. Το ανανεωμένο Oil Resto στο Ίλιον, που συνεχίζει δημιουργικά, ελληνικά, και πάντα σε τιμές που κάνουν τους υπόλοιπους να ντρέπονται - τώρα με ολάνθιστο κήπο. Το Balthazar(Τσόχα 27, Αμπελόκηποι, 210 6441 215), για το οποίο μπορεί να έχεις κάποιες κοινωνικές αντιρρήσεις, αλλά η κουζίνα του και ο κήπος του είναι ανώτερου επιπέδου. To Putumayo, μια όαση στη Νέα Σμύρνη. Είτε για μια δροσερή μπίρα στην αυλή ή για φαγητό στο μπαλκόνι. Αμφότερα τα Lallabai, στο Ζάππειο. Για καφέ και τέλειο παγωτό έως και θεϊκή πίτσα στο καφέ, ή για fingerfood στο κλαμπ. Λα λα λα! Το ελλην(ικ)οκεντρικό Αγροτέρα (Βασ. Όλγας 6, 210 9220 208), με θέα στο περιτριγυρισμένο από πράσινο ταρτάν.
Θαλασσινή γραμμή
Με άλλα λόγια, να βλέπεις ή να αισθάνεσαι τη θάλασσα κοντά. Το Kitchen Bar στη Ζέα (ανοίγει και στο Χαλάνδρι). Το Meze στο Μικρολίμανο. Το Viva Zapata στην Καστέλλα. Παραλιακή; Φοβάμαι τις μπόρες. Παράκαμψη για Γλυφάδα. Οι Λωτοφάγοι αλλά και τα έξοχα εστιατόρια τουρκικής έμπνευσης Kosebasi καιKiliza- το τελευταίο, νέο, ωραίο και με ψαγμένο ξυλόφουρνο. Στου Γαρμπή στο Καβούρι, για ψάρι. Και ωπ, φτάσαμε Βουλιαγμένη. Στον Αστέρα να μπούμε; Όχι ακόμα. Στάση για κρεατικά στη Σχάρα - ή ακριβώς δίπλα, στο Ψαράκι (210 8962 215), για νόστιμα θαλασσινά και μεζέδες.
Τελικές σκέψεις
Μήπως η Αθήνα αποφάσισε να γίνει λίγο πιο κοσμοπολίτικη; Σαν πολλούς καλοβαλμένους τουρίστες βλέπω, ή φταίει εκείνη η καυτερή πιπεριά που κατάπια ολόκληρη στο Μεξικάνο (Ευδήλου 15, 210 7716 900), στου Γουδή;
σχόλια