"Μία φωτογραφική στιγμή" με τον Μίνω Αργυράκη
(...) Κοπεγχάγη 1982. Με το Μίνω Αργυράκη κι έπειτα Παρίσι. Η περιπέτεια με το Μίνω άρχισε μόλις πατήσαμε το πόδι μας στην Κοπεγχάγη. Είδαν το Μίνω ντυμένο σαν "άτακτο παιδί" με κρόσια στα παπούτσια- νόμιζες πως ήταν παλιάτσος. Είδαν και μένα να γελώ με το απορημένο τους ύφος. Μας πήρανε, μας ψάξανε, μας ξεβρακώσανε και τίποτα δεν βρήκαν. Μόνο που εκνευρίστηκαν λιγάκι από τα τρανταχτά ξεσπάσματα του γέλιου μας.
Φωτογραφία πρώτη, ζωντανή. Η Μάικεν μας υποδέχεται κρατώντας ένα γλαστράκι με χριστόδεντρο ντυμένη μέσα σ' ένα παλιό ανδρικό παλτό μεγάλο νούμερο. Μ' ένα πλατύ χαμόγελο στο στόμα.
Φωτογραφία δεύτερη, έξι μέρες στην Κοπεγχάγη και μέσω 'Αμστερνταμ με Magic Bus στο Παρίσι. Στους δρόμους του Παρισιού, στις galeries, στα καφενεία, ο καλλιτέχνης και το μοντέλο του, ο φωτογράφος και το ειδωλό του περνούν άπειρες "στιγμές" που όταν φωτογραφήθηκαν έδωσαν ένα εικαστικό αποτέλεσμα : το "ίχνος" του Μίνου και της Μάικεν σε τούτο τον πλανήτη. Σημεία-ίχνη λοιπόν οι φωτογραφικές στιγμές. Μας θυμίζουν τις εποχές, τα όρια, μέχρι που φθάσαμε εκείνο τον καιρό...
'Εβλεπα τον Μίνω να ζωγραφίζει το μοντέλο του με πάθος, να αγκομαχά κι έπειτα να χορεύει στο στούντιο του φωτογράφου. Πάνω στο τραπέζι του Hotel California τις "καλονές" του σε καρτ ποστάλ και τη Μάικεν να κάνει το ντηλάηνερ στο Μίνω. Μα πάνω απ' όλα έβλεπα τον Thierry Gründler γαντζωμένο πάνω στο φωτογραφικό φακό να αποθανατίζει τα "ίχνη" μας, σωστός μάγος των στιγμών μας. (...)
Ευφορίωνας
περιοδικό Πολιορκία, τ. 28, Σεπτ. 1985.
