Ούτε βήμα πίσω, λοιπόν;

Ούτε βήμα πίσω, λοιπόν; Facebook Twitter
Η ελληνική πλευρά έκανε υποχωρήσεις σωρό. Ξέχασε τη διαγραφή του χρέους, «αμνήστευσε» το 70% του Μνημονίου, αναθεώρησε ιδιωτικοποιήσεις και «σπάταλες» προεκλογικές εξαγγελίες, επιμένει κοινοτικά κι «αναπτυξιακά». Δική της κόκκινη γραμμή, το «μη παρέκει» που φωνάζει σύσσωμη σχεδόν η κοινωνία. Φωτο: Konstantinos Tsakalidis / SOOC
6


Ως απαράδεκτος επεστράφη ο ωμός γερμανικός εκβιασμός –γιατί τέτοιος είναι, κι ας παρουσιάστηκε ως «Ιερά Συμμαχία» των 18 εναντίον του αποσυνάγωγου– που επιχειρήθηκε στο χθεσινό μαραθώνιο Eurogroup. Ορθά, ορθότατα. Λησμόνησαν, ως φαίνεται, Βρυξέλλες και Βερολίνο ότι οι πολιτικές των κανονιοφόρων και των τελεσιγράφων ανήκουν σε άλλους αιώνες – όχι; Ότι τα νούμερα αφορούν ανθρώπους και ότι υπό την ασφυκτική πίεση του λεγόμενου λαϊκού παράγοντα η κυβέρνηση, ακόμα κι αν ήθελε, αποκλείεται να υπέγραφε μια τόσο απροκάλυπτη «δήλωση μετανοίας». Ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν (που, βέβαια, Αγγλοσάξονας ων, απεχθάνεται το ευρώ) μίλησε μάλιστα για «bullying» και «τρομακτική έλλειψη σοφίας» των ισχυρών.

Μέρκελ και Σόιμπλε εμφανίζονται ανυποχώρητοι, ξένα συστημικά ΜΜΕ λαϊκίζουν εξίσου ασύστολα με τα χειρότερα εγχώρια («ηλίθιος λαός οι Έλληνες» κ.λπ.), το Grexit βρικολάκιασε, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που αντιπροσωπεύουν και που είναι ο ουσιαστικός κυρίαρχος αγριεύει.

Και να πεις δεν έκανε η ελληνική πλευρά υποχωρήσεις; Σωρό. Ξέχασε τη διαγραφή του χρέους, «αμνήστευσε» το 70% του Μνημονίου, αναθεώρησε ιδιωτικοποιήσεις και «σπάταλες» προεκλογικές εξαγγελίες, επιμένει κοινοτικά κι «αναπτυξιακά». Δική της κόκκινη γραμμή, το «μη παρέκει» που φωνάζει σύσσωμη σχεδόν η κοινωνία. Δική τους, η πλεονασματική, σπαγκοραμμένη, δημοσιονομικά και στρατιωτικά πειθαρχημένη Ε.Ε. υπό τη σκέπη του γερμανικού αετού – γιατί το στοίχημα είναι πανευρωπαϊκό (γι' αυτό και η διεθνής συμπαράσταση), μολονότι «η Επανάστασις ημών δεν αποτελεί κίνδυνο διά την ευρωπαϊκή νομιμότητα, είναι διεκδίκησις ελευθερίας και ουχί κοινωνική ανατροπή», καθώς διευκρίνιζε ο Υψηλάντης ως άλλος... Βαρουφάκης σε επιστολή του στις Μεγάλες Δυνάμεις τον Μάρτιο του 1821. Τότε που πάλι οι Ευρωπαίοι –οι οποίοι εν τέλει τη διέσωσαν– την αντιμετώπιζαν αρνητικά, οι Αμερικανοί θετικά, οι Ρώσοι τυχοδιωκτικά. Την επανάσταση εκείνη, βέβαια, παραλίγο να πνίξουν, περισσότερο από τους Οθωμανούς, οι εμφύλιοι και τα εγγλέζικα θαλασσοδάνεια...

Επιμένουν οι Γερμανοί σε παράταση ενός πλήρως αποτυχημένου Μνημονίου, αξιώνοντας συμφωνία μέχρι την Παρασκευή. Θυμάστε την ταινία Τρέξε, Λόλα, τρέξε, όπου ένας νεαρός χάνει στο βερολινέζικο μετρό 100.000 μάρκα που πρέπει να επιστρέψει εντός 20' σε λαθρέμπορο; Κάπως έτσι – αναζητείται η φίλη που θα τον βοηθήσει σε τρεις διαφορετικές εκδοχές! Τραβώντας παραπέρα το σχοινί, παρουσιάζουν μια Ελλάδα καπετάν-Φασαρία, χωρίς σεβασμό, αναξιόπιστη (στο τελευταίο τούς δικαιολογείς κομμάτι). Πρόκειται, άλλωστε, για ένα σοβαρό πολιτικό στοίχημα, το οποίο, για λόγους πρεστίζ καταρχάς, οι Γερμανοί θα παλέψουν μέχρις εσχάτων, όπως εξάλλου πάντα έπρατταν, από τους πολέμους μέχρι το ποδόσφαιρο. Θα καταφέρει η ελληνική πλευρά να αποσπάσει, τελικά, μια συμφωνία (η ονομασία της οποίας σίγουρα θα απασχολήσει πολλούς γλωσσολόγους, καθώς οτιδήποτε σε Τρόικα-Μνημόνιο αποτελεί κόκκινο πανί) που να δείχνει ότι φρενάρει ύφεση και ανθρωπιστική κρίση; Είναι το πιο εφικτό, με δεδομένους τους συσχετισμούς δυνάμεων, το μέγεθος της χώρας και τις πράγματι υψηλές προσδοκίες που η κυβέρνηση καλλιέργησε, ακόμα και σε όσους δεν την ψήφισαν: δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας φέρνει ένα 66% των συμπατριωτών μας να συνηγορεί υπέρ της ρήξης με Ε.Ε.-ευρώ, εάν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις, ενώ δημοσκόπηση της Marc θέλει οκτώ στους δέκα Έλληνες να υποστηρίζουν τους χειρισμούς της. Αλλά είπαμε, για να πετύχεις το εφικτό, χρειάζεται κάποτε να διεκδικείς το φαινομενικά ακατόρθωτο.

Δεν ξέρω, βέβαια, πόσοι επιθυμούν συνειδητά τη μόνη πραγματική εναλλακτική τύπου στάση πληρωμών, επιστροφή στη δραχμή, εθνικοποίηση τραπεζών, δήμευση μεγάλων περιουσιών, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, αυτάρκεια, βίο λιτότατο και άλλα τέτοια «κομμουνιστικά». Η πλειονότητα δεν είναι καν «ακραίοι» ή έστω μετριοπαθείς αριστεροί. Λαϊκοί δεξιοί και ακροδεξιοί είναι εξίσου «μνημονιοφάγοι». Η μεσαία τάξη και αρκετοί εγχώριοι «προύχοντες» επίσης ποντάρουν, προς ώρας, στον Τσίπρα. Ο μέσος πολίτης, πάλι, περισσότερο και από αξιοπρέπεια, επιθυμεί μια στοιχειώδη ασφάλεια, αδιάφορο ποιος την προσφέρει – εκτός βέβαια κι αν δεν μένει τίποτα πια να χάσει, οπότε γίνεται απρόβλεπτος, για το καλύτερο ή το χειρότερο... Πέρα, οπότε, από τις μπλόφες και τα πολιτικά παιχνίδια που σίγουρα εμπεριέχουν τέτοιες σκληρές διαπραγματεύσεις κορυφής, την υπογραφή του κειμένου Ντάισελμπλουμ, που αιφνίδια αντικατέστησε το ελάχιστα ηπιότερο του Μοσκοβισί, ακύρωσε, καταρχάς, η Ελλάδα της απελπισίας και της ανέχειας.


Μέρκελ και Σόιμπλε εμφανίζονται ανυποχώρητοι, ξένα συστημικά ΜΜΕ λαϊκίζουν εξίσου ασύστολα με τα χειρότερα εγχώρια («ηλίθιος λαός οι Έλληνες» κ.λπ.), το Grexit βρικολάκιασε, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που αντιπροσωπεύουν και που είναι ο ουσιαστικός κυρίαρχος αγριεύει. Θα επιμείνουν «να ισοπεδωθεί η Καρχηδόνα», επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η Ε.Ε. είναι ο σύγχρονος «Μεγάλος Ασθενής» ή απλώς προσπαθούν να εξασφαλίσουν όσο γίνεται περισσότερα; Δίχως, πάντως, ένα μίνιμουμ «ανάσας κι αξιοπρέπειας», θα την ακύρωνε στην πράξη μια τέτοια συμφωνία η «κάθε λέξη αυτού του Συντάγματος», ακόμα κι αν υπογραφεί. Άγνωστο τι θα επακολουθήσει, έτσι όμως λειτουργεί μια δημοκρατία, κι αν μας χαλάει, ας υιοθετήσουμε το πολιτικό σύστημα που προτείνει το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα μας.

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Ο ελληνικός ρατσισμός / Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα και το αντίκτυπό της σε Έλληνες κι Αλβανούς μέσα από τη συγκινητική αυτοβιογραφία του Φατός Ρόσα «Εγώ, ο Λαθρομετανάστης» (εκδ. Ελεύθερος Τύπος), μια μαρτυρία δυνατή που καθηλώνει με την παραστατικότητα, την αμεσότητα και την ευστοχία της
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η αθώωση των αστυνομικών που συμμετείχαν στην εκκένωση του Συντάγματος το '11 έχει πολλές σημασίες

Casus Belli / Γιατί η αθώωση των αστυνομικών που συμμετείχαν στην εκκένωση του Συντάγματος το '11 έχει πολλές σημασίες

Η αθωωτική απόφαση των δεκαοκτώ αστυνομικών που κατηγορούνταν για βιαιότητες κατά την επιχείρηση εκκένωσης της κατειλημμένης πλατείας Συντάγματος τον Ιούλιο του ’11 δεν εξέπληξε κανέναν και απογοήτευσε όποιον τυχόν έλπιζε σε ένα νέο ύφος και ήθος από πλευράς εξουσίας
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tι πρέπει να διδαχτούμε από την περιπέτεια της Ηριάννας και του Περικλή

Casus Belli / Tι πρέπει να διδαχτούμε από την περιπέτεια της Ηριάννας και του Περικλή

Κάθε άνθρωπος που δίκαια διασώζεται από τα νύχια ενός συστήματος εξουσίας βαθιά διεφθαρμένου, αυταρχικού κι ανάλγητου είναι κέρδος για την κοινωνία, αλλά τι θα συμβεί αν στην περίπτωσή της Ηριάννας και του Περικλή βρεθούν κάποιοι λιγότερο νέοι και ωραίοι;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τις εξεγέρσεις δεν τις κάνουνε πάντα οι «διαβασμένοι» κύριε Μακρόν

Casus Belli / Τις εξεγέρσεις δεν τις κάνουνε πάντα οι «διαβασμένοι» κύριε Μακρόν

Το παλιομοδίτικο, δασκαλίστικο κήρυγμα του εκνευρισμένου Γάλλου προέδρου σε νεαρό σπουδαστή που τάχα τον ειρωνεύτηκε αντικατοπτρίζουν απόλυτα το ύφος, το ήθος αλλά και τους μύχιους φόβους της εξουσίας σήμερα διεθνώς
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος

Casus Belli / Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος

Σκέψεις σχετικά με το επίμαχο νομοσχέδιο αναδοχής για τα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, με αφορμή την 6η Γιορτή Οικογενειών Ουράνιο Τόξο στην Ακαδημία Πλάτωνος
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου;

Casus Belli / Πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου;

Από την κεντρική Αφρική ως την Αραβική χερσόνησο, από την Άπω ως τη Μέση Ανατολή κι από τον Καύκασο ίσαμε τη «δικιά μας» γειτονιά μυρίζει μπαρούτι. Πόσο πιθανός είναι άραγε ένας μεγάλος, τοπικός ή και παγκόσμιος πόλεμος και τι μορφή θα έχει; Κι αν έχει ήδη ξεκινήσει;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μεροληπτεί η ελληνική δικαιοσύνη υπέρ της ακροδεξιάς;

Αρχείο / Μεροληπτεί η ελληνική δικαιοσύνη υπέρ της ακροδεξιάς;

Κρίνουν άραγε οι δικαστές τους κατηγορούμενους για πολιτική βία και τρομοκρατικές ενέργειες ισότιμα κι αντικειμενικά ή ανάλογα, εν πολλοίς, με την ιδεολογική τους προέλευση; Δύο ευαισθητοποιημένοι στα κοινά δικηγόροι και ο πρώην γ.γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταθέτουν την άποψή τους
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μερικές ασυναγώνιστες χοντράδες που έχει πει κατά καιρούς ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Casus Belli / Μερικές ασυναγώνιστες χοντράδες που έχει πει κατά καιρούς ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Ο Τσίπρας έχει επίσης βέβαια κάνει μεγάλες γκάφες, όμως ο Κυριάκος που πλασάρεται ως πιο σπουδαγμένος, πιο εκλεπτυσμένος και πιο σοβαρός τερματίζει το «γκαφόμετρο»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: σκέψεις περί «ηθικής» στο εμπόριο όπλων

Casus Belli / Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: σκέψεις περί «ηθικής» στο εμπόριο όπλων

Το να εξοπλίζεις ένα καθεστώς όπως το (θεωρητικά σύμμαχο) σαουδαραβικό, που εμπλέκεται σε εγκλήματα πολέμου στην Υεμένη, είναι κραυγαλέα ανήθικο, έστω κι αν αποδειχθεί καθ΄όλα νόμιμο
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελικά ο «ανώμαλος»;

Casus Belli / Ποιος είναι τελικά ο «ανώμαλος»;

Οι εννέα ομοφυλόφιλοι πολίτες που μήνυσαν τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος καθώς και δημόσια υποκίνηση βίας και μίσους ευελπιστούν σε μια καταδίκη-ανάχωμα στον μισαλλόδοξο λόγο που συχνά διατυπώνουν με περισσή χολή όχι μόνο κάποιοι αφιονισμένοι ρασοφόροι αλλά και η ίδια η επίσημη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «ακτινογραφία» της υπόθεσης του μικρού Αμίρ και μερικά άβολα συμπεράσματα

Στήλες / Μια «ακτινογραφία» της υπόθεσης του μικρού Αμίρ και μερικά άβολα συμπεράσματα

Η «κλεμμένη» σημαία, το φασιστικό χτύπημα, η προπαγάνδα του ψέματος και μια πρωθυπουργική πρωτοβουλία που θα ήταν θαυμάσια αν είχε την ανάλογη συνέχεια και συνέπεια
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ
Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων

Στήλες / Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων

Μερικές ενδεχομένως ανόσιες σκέψεις πάνω στην ερωτική επιθυμία -από την αθωότερη ως την απεχθέστερη εκδοχή της- καθώς και τις κοινωνικές νόρμες με αφορμή το πρόσφατο «Χόλιγουντγκεϊτ»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Ο μεγάλος ασθενής δεν είναι η ευρωζώνη αλλά το άθλιο κράτος-μπανανία που έχουμε φτιάξει αγαπητέ. Και βέβαια όταν η πλειοψηφία των συμπολιτών μας πούλαγε τη ψήφο του για διορισμούς και προνόμια στα πλαίσια του πελατειακού κράτους κανείς δεν θυμόταν την αξιοπρέπεια νομίζω. Αλλά αν θέλεις να είσαι αξιοπρεπής και να σε σέβονται ξεκινάς απ' τα του οίκου σου και μετά τα ζητάς απ' τους έξω...
Έχεις δίκιο, αλλά μιλάς μάλλον εκ του ασφαλούς.Υπάρχουν και ανόητοι όμως άνθρωποι που απλά πιστεύαν χωρίς να πουλιούνται, όπως και άνθρωποι που ούτε πίστευαν ούτε πουλιόντουσαν, άνθρωποι επίσης που δεν πίστευαν αλλά ξέρανε ότι δεν θα κάνουν ρούπι αν δεν πουληθούν, και άνθρωποι εν τέλει που ενηλικιώθηκαν στα κάτω και δε μπορούν τώρα επίσης να κουνηθούν με μια αγωγή θεραπείας που οι ίδιοι δεν την χρειάζονται. Το όλοι μαζί τα φάγαμε είναι μια άδικη γενίκευση πίστεψέ με. Και στο κάτω κάτω οκ, κάποιοι θα το πήραν το μάθημά τους ενώ άλλοι βλέπουν την ζωή τους να χάνεται, άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι μεταναστεύουν. Δηλαδή τί πρέπει τώρα να κάνουμε, να πιστέψουμε ότι για χάρη αυτών των κάποιων δεν αξίζει να διεκδικηθεί μια ενναλακτική αλλά να κάψουμε και τα χλωρά; Δεν βλέπεις ότι αυτό το πρόγραμμα δεν είναι για μας γιατί δεν φτιάχτηκε για εμάς τους κάποιους και από εμάς τους κάποιους( το υγιές κομμάτι της κοινωνίας που δεν μόλυνε τίποτα αλλά μολύνθηκε γιατί δεν είχε πολιτική διέξοδο στα πλαίσια μιας δημοκρατίας); Δεν βλέπεις ότι αυτός ο αυτοαποκαλούμενος ορθολογισμός είναι άδικος γιατί δεν συμμερίζεται αυτούς που δεν έφταιξαν, αυτούς που πονανε και αυτούς που πήραν το μάθημά τους, κατάλαβαν το λάθος τους, συμφωνούνε με σένα και άρα μετάνοιωσαν; Γιατί τέλος πάντων πιστεύεις ότι ο κόσμος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ; Και γιατί η στάση της κυβέρνησης είναι αυτή; Ο χρόνος που ζητάνε είναι δικαίωμα και θυσία. Τί κα΄νουμε τώρα, αναγνωρίζουμε στον δανειστή ότι είναι μαλάκας και το βουλώνουμε; Και ότι αφού ο ισχυρός είναι μαλάκας θα επιλέξουμε την θυσία που επιβάλει αυτός; Μια θυσία που όπως είπα είναι άστοχη και άδικη; Τις τελευταίες λερωμένες συγκυβερνήσεις που τα σκάτωσαν αδιαπραγμάτευτα εκβιαζόμενες και που ούτε καν αυτό το ηλίθιο πρόγραμμα δεν ήταν σε θέση να διεκπαιρεώσουν θα τις ψέξει κανείς; Δεν είναι προτιμότερη η κυβέρνηση που έχουμε από τις προηγούμενες-έστω και σημειογραφικά στις πρώτες μέρες; Γι αυτούς που συμμερίζεται τέλος πάντων, όχι τους πελάτες. Αφού το πρόγραμμα είναι ηλίθιο καθότι οδήγησε χρέος ζωές και κοινωνίες στο αδιέξοδο, ναι, αναγκαστικά έχουμε κατέβει σε μάχη για τους εαυτούς μας. Όχι τους εαυτούληδες μας. Και στα λέω αυτά που δεν πήγα καν να ψηφίσω. Όπως ποτέ άλλωστε, δυστυχώς...Και που σίγουρα δεν μιλάω σε καμία περίπτωση εκ του ασφαλούς.
Αυτά τα "ούτε βήμα πίσω" και τα "δεν εκβιαζόμαστε" έχουν πολλή πλάκα. Καλά είναι βέβαια για να νομίζουν οι ιθαγενείς οτι "είμαστε περήφανος λαός" αλλά όταν έχεις απλωμένο το χέρι και ζητάς χρήματα (αφού κατάφερες ακόμη και τα σκόρδα να τα εισάγεις), είναι το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο να σε εκβιάσουν. Και το κάνουν. Για να μπορείς να λες "δεν εκβιαζόμαστε" πρέπει πρώτα να είσαι έτοιμος να πείς "άντε γειά" και να έχεις αποφασίσει οτι θα τρέφεσαι με λιαστές κοπριές για μεγάλο χρονικό διάστημα. Λίγο δύσκολη η μετάβαση απ'την Cohiba στην σβουνιά.
Μπορείτε σας παρακαλώ να παραθέσετε κάποια αξιόπιστη πηγή για τις δηλώσεις των Γερμανών πολιτικών που επικαλείστε ("Οι 'Ελληνες είναι ηλίθιος λαός") ;