ΚΙΝΗΣΗ

Η ζωή της Ολυμπίας Δουκάκη σε ντοκιμαντέρ

Η ζωή της Ολυμπίας Δουκάκη σε ντοκιμαντέρ Facebook Twitter
0

 

Εδώ και τρία χρόνια την ακολουθεί παντού και καταγράφει μέσα από μια κάμερα την ζωή της. Κι'αυτό όχι μόνο γιατί πρόκειται για μια σπουδαία ηθοποιό αλλά κυρίως γιατί πρόκειται για μια υπέροχη γυναίκα που στα 82 της χρόνια εξακολουθεί να ανατρέπει κάθε στερεότυπο.

 

Ο σκηνοθέτης Χάρης Μαυρομιχάλης διηγείται πως ξεκίνησε η ιδέα του ντοκιμαντέρ Olympia Dukakis: Undefined!

 

Πώς γνωριστήκατε με την Ολυμπία Δουκάκη;

Η Ολυμπία θα δίδασκε το 2007 στο New York University, τότε που φοιτούσα και γω εκεί. Ήθελα πάρα πολύ να την γνωρίσω και να παρακολουθήσω τα μαθήματα της. Ζήτησα μάλιστα από το διευθυτή του τμήματος μου να με φέρει σε επικοινωνία μαζί της ώστε να την προσκαλέσω στην Κύπρο για να διδάξει ένα σεμινάριο για ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Θυμάμαι λες και ήταν χθες την πρώτη φορά που βρεθήκαμε.

 

Θέλω περιγραφή.

 Ηταν στο γειτονικό της Starbucks. Καθίσαμε απέναντι-απέναντι. Είχε μια απλότητα η οποία με έκανε να αισθανθώ αμέσως οικεία μαζί της. Λες και ήταν μια φίλη από τα παλιά. Επίσης μου ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι ήταν σχεδόν 80 χρονών. Είχε μια απίστευτα παιδική ενέργεια. Άρχισα, θυμάμαι, να της λέω για την ιδέα του σεμιναρίου γεμάτος ενθουσιασμό. Εκείνη με κοιτούσε χαμογελώντας. Μου είπε πως ενδιαφέρεται άν και πολύ αργότερα, όταν πια γίναμε φίλοι, μου εκμυστηρεύτηκε πως ακούγοντας με το μόνο που σκεφτόταν ήταν πως πρόκειται για ποσχέσεις, οι οποίες δεν θα υλοποιούνταν ποτέ. Οταν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα της τηλεφώνησα για να της πω ότι κατάφερα να βρω τα χρήματα έμεινε έκπληκτη. "Μπράβο παιδί μου" μου είπε "Νόμισα ότι ήσουν και συ ακόμη ένας Έλληνας με πολλά λόγια και λίγες πράξεις" (γελάει). Νομίζω ότι αυτός ήταν και ο λόγος που με εμπιστεύτηκε για να κάνω και το ντοκιμαντέρ για την ζωή της.

 

Απ'ότι θυμάμαι ήρθε στην Κύπρο και μάλιστα όσοι παρακολούθησαν το σεμινάριο της έπαθαν την πλάκα τους.

Ναι βέβαια. Στην Κύπρο περάσαμε μια βδομάδα. Ήμασταν μαζί μέρα και νύχτα. Μετά το σεμινάριο βγαίναμε έξω και συζητούσαμε για τις ζωές μας. Τσακωνόμαστε για πολιτικά θέματα, μοιραζόμασταν τα πιο προσωπικά μας...Και κάπως έτσι αρχίσαμε να γινόμαστε πολύ στενοί φίλοι.

 

 

Και πότε σου προέκυψε η ιδέα ότι θες να κάνεις την ζωή της ντοκιμαντέρ;

Είχα πάει μια μέρα με τον σύντροφο μου να δούμε το ντοκιμαντέρ για την υπέροχη κωμικό και σταρ του μιούζικαλ «Χαλόου Ντόλλη» Κάρολ Τσάνινκ. Η Κάρολ είναι 92 χρονών και ακόμη δουλεύει. Οταν, λοιπόν, τελείωσε το φίλμ και αφότου έκλαψα και γέλασα με την ίδια ένταση, γυρνάω και λέω στον σύντροφο μου «Κάποιος πρέπει να κάνει ντοκιμαντέρ και για την Ολυμπία». «Γιατί δεν το κάνεις εσύ;» μου απάντησε. Της τηλεφώνησα την ίδια μέρα. Μου είπε πως δεν την ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Επέμενα για τρείς ολόκληρους μήνες. Της παράθεσα όλους τους λόγους για τους οποίους πρέπει να το κάνει. Μετά από τρείς μήνες την κατάφερα να πει το «ναι». Μπορεί και να δέχτηκε για να με ξεφορτωθεί (γέλια). Ίσως όμως και να την άγγιξαν όλα εκείνα που της έλεγα. Για μένα εκείνο που μετρούσε ήταν ότι μου έδωσε το πράσινο φως να αρχίσω τα γυρίσματα.

 

 

Πώς ήταν αυτά τα τρία χρόνια που κινηματογραφούσες την ζωή της;

Αυτά τα τρία χρόνια ήταν για μένα πανεπιστήμιο. Ένα υπέροχο μάθημα ζωής.

 

Τι σου έμαθαν;

Από πού να αρχίσω; Η Ολυμπία μου έμαθε πως πρέπει πάντα να κάνουμε εκείνο που αγαπάμε και να μην αφήνουμε ποτέ τον εαυτό μας να ζει στην ψευδαίσθηση ότι τα ξέρει όλα. Να αφήνουμε δηλαδή πάντα χώρο για την έκπληξη. Η ίδια, μια τόσο πετυχημένη ηθοποιός δεν σταμάτησε ποτέ να αναζητά την πρόκληση ώστε να δοκιμάζει συνέχεια τα όρια της. Είναι πενήντα χρόνια παντρεμένη με το άντρα της και όταν τους βλέπεις μαζί νομίζεις πως μόλις έχουν ερωτευτεί. Την ρώτησα πολλές φορές για το γάμο της και κείνη μου έλεγε κάθε φορά πως το πάν είναι η ειλικρίνεια και η επικοινωνία. Το εκπληκτικό επίσης ήταν πως όλοι όσοι μίλησαν για κείνη στο ντοκιμαντέρ την περιέγραψαν όχι μόνο με τον ΄ιδιο τρόπο αλλά και με τις ίδιες λεξεις. Θυμάμαι πως όταν προσπαθούσα να την πείσω για το ντοκιμαντέρ το τελευταίο μου επιχείρημα ήταν πως το μόνο που ήθελα ήταν να περάσω χρόνο μαζί της. Κι'αυτό ήταν αλήθεια γιατί διαισθανθηκα πως δίπλα της θα έπαιρνα πολύτιμα μαθήματα ζωής. Αυτά τα τρία χρόνια λοιπόν ήταν πολύ καθοριστικά για μένα.

 

 

Θυμάσαι κάποια δική της ατάκα ή κάποιο περιστατικό; Πολλές οι ατάκες και τα περιστατικά αλλά θα σου πω δυο που έχουν και λίγο χιούμορ για να μην είμαστε συνέχεια τόσο σοβαροί. Ήμασταν σε ένα πολύ αγαπημένο μου καφέ, καπνίζαμε ναργιλέ και μιλούσαμε για σεξ. Λίγο η ατμόσφαιρα, λίγο ο ναργιλές, λίγο τα ποτά που πίναμε, κάποια στιγμή βρήκα το θάρρος και της έκανα την «αδιάκριτη» ερώτηση αν εξακολουθεί ακόμα να κάνει σεξ. Μόλις εκστόμισα την ερώτηση το μετάνιωσα. Εκείνη χωρίς καν να αισθανθεί αμηχανία μου απάντησε «Μα φυσικά και κάνω ακόμα σεξ». Λίγες μέρες μετά, επιστρέφαμε ένα βράδυ στο ξενοδοχείο της. Και όπως περπατούσαμε γυρνάει και μου λέ «Βρε Χάρη εδώ στην Κύπρο κανένας δεν φλερτάρει μαζί μου. Όλοι μου συμπεριφέρονται σαν γριά» (γέλια). Αυτά τα δύο περιστατικά μου έδωσαν θάρρος και ελπίδα πως και γω στα 80 μου θα συνεχίζω να φλερτάρω, να κάνω σεξ και να απολαμβάνω την ζωή και όχι να αισθάνομαι σαν ένας γέρος που περιμένει απλά πότε θα πεθάνει.

 

Τελικά η Ολυμπία Δουκάκη είναι undefined;

Βέβαια και είναι. Είναι ένας άνθρωπος που συνεχώς θέτει ερωτήματα στον εαυτό του. Έγραψε κάποτε την αυτοβιογραφία της και ο τίτλος που διάλεξε είναι πολύ χαρακτηριστικός. Ο τίτλος είναι "Ask Me Again Tomorrow". Η κάθε μέρα είναι διαφορετική για την Ολυμπία και κάθε μέρα η Ολυμπία είναι διαφορετικός άνθρωπος. Εκείνο που παραμένει ίδιο είναι η βαθύτερη της ουσία. Το ένστικτο της, η εξυπνάδα της και η ανάγκη της να προκαλεί συνέχεια τα όρια της. Συνεχώς μιλά για τους ανθρώπους ή για τις κοινωνικές ομάδες που προσπάθησαν να την προσδιορίσουν. Μιλά για τους γονείς της και την Ελληνοαμερικάνικη κοινότητα που της "προσδιόριζαν" τί σημαίνει να είσαι ένα "καλό κορίτσι" και το πώς πρέπει ένα "καλό κορίτσι" να ζεί την ζωή του. Η ίδια ποτέ δεν πίστεψε ούτε στους ορισμούς, ούτε στους προσδιορισμούς που περιορίζουν την ζωή των ανθρώπων. Ήθελε ανέκαθεν να ζήσει σύμφωνα με το τι η ίδια ορίζει σαν ουσία της ζωής της. Δεν επέτρεψε σε κανένα να της υπαγορεύσει πως να ζήσει ούτε και πως πρέπει να λειτουργεί σαν γυναίκα. Αν δηλαδή πρέπει να έχει σχέσεις πριν παντρευτεί, άν θα γίνει τελικά ηθοποιός και όχι δασκάλα ή νοσοκόμα, άν θα παντρευτεί κάποιο που δεν είναι Έλληνας ορθόδοξος κτλ. Ήθελε να κάνει και οικογένεια και καριέρα και κατάφερε να κάνει και τα δύο. Υπήρξε για 18 ολόκληρα χρόνια καλλιτεχνική διευθύντρια της θεατρικής ομάδας που η ίδια δημιούργησε και κατάφερε να φέρει στο New Jersey μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα της δικής της εποχής όπως τον Dustin Hoffman, τον Kevin Klein κτλ. Όλα όσα έκανε στην ζωή της ήταν κόντρα στα στερεότυπα γι'αυτό και μέχρι σήμερα η Ολυμπία Δουκάκη είναι undefined.

 

Tί να περιμένουμε να δούμε στο ντοκιμαντέρ που ετοιμάζεις;

Ξεκίνησα αυτό το ντοκιμαντέρ έχοντας συνειδητοποιήσει πως για να μάθει ο κόσμος για την ζωή της Ολυμπίας Δουκάκη πρέπει να έρθει σε επαφή με όσες περισσότερες πτυχές του εαυτού της. Πρόκειται για μια γυναίκα που στα 82 της χρόνια παραμένει αισθησιακή και σέξι. Πρόκειται για μια ηθοποιό που είναι ήδη κλεισμένη για ρόλους για τα επόμενα δύο χρόνια. Πρόκειται για μια καλλιτέχνιδα η οποία αυτό το καλοκαίρι θα βρίσκεται στην Αυστραλία για να παίξει το μονόλογο «Rose". Πρόκειται για ένα άνθρωπο που ο σύντροφος της είναι 90 χρόνων και το θέμα του θανάτου και της απώλειας άρχισε ήδη να εισβάλει στις σκέψεις της. Όλα αυτά είναι τα θέματα τα οποία επιδιώκει να φωτίσει αυτό το ντοκιμαντέρ. Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι πως κάνω ότι μπορώ για να δημιουργήσω ένα πιστό πορτρέτο αυτής της καταπληκτικής γυναίκας η οποία δεν έχει σταματήσει ούτε μια στιγμή να προχωρά μπροστά.

 

Τι σκοπεύεις να κάνεις με το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ;

Αρχικά ο σκοπός μας είναι αυτή η ταινία να κάνει τον γύρο των φεστιβάλ. Πιστεύω ότι έχουμε πολύ καλές πιθανότητες για να μπούμε στο Tribeca Film Festival και στο Sundance. Μετά από τα φεστιβάλ ελπίζουμε να έχουμε distribution για να μπούμε στους κινηματογράφους.

 

 

Αυτή τη στιγμή κάνετε crowdfunding καμπάνια για την ολοκλήρωση της ταινίας;

 Εδώ και τρία χρόνια όλοι δουλεύουμε δωρεάν γι'αυτό το ντοκιμαντέρ. Γι'αυτό και τώρα κάνουμε αυτή την crowdfunding καμπάνια για να πληρωθούν οι μισθοί, τα έξοδα και ο εξοπλισμός που έχει αγοραστεί. Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού όμως θα πάει στο μοντάζ, στην μουσική και σε όλη την post production διαδικασία.

 

https://www.kickstarter.com/projects/2114795696/olympia-dukakis-undefined

Olympia Dukakis: Undefined (documentary trailer) from Vasia Markides on Vimeo.

0

ΚΙΝΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ