«Αυτοκίνητα που τρέχουν σε τιρκουάζ πισίνες, άδεια γραφεία που έγιναν 24ωρα σούπερ μάρκετ στον 7ο όροφο, διαφημίσεις για αναπαυτικούς καναπέδες, σεξ μπροστά από τηλεοράσεις, κάτι που συνέχεια έρχεται κι εσύ που ήδη έφυγες, όλα εκείνα που αν δεν ήταν, ο Αύγουστος που μετονομάζεται σε Δεκέμβριo - ω – στοπ». Έτσι προλογίζει το νέο του άλμπουμ ο Θεσσαλονικιός UnknownArtist, ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο που συνθέτουν 13 κομμάτια με έντονη νοσταλγική διάθεση (είναι εμφανώς «παιδί» των Στέρεο Νόβα) με τίτλο «Ένα Album Για Να me Σκέφτεσαι». «Είναι ένα άλμπουμ “για να μη σκέφτεσαι” ή να “με σκέφτεσαι” ή ακόμα και “για να μη με σκέφτεσαι”. Ανάλογα με το πώς το βλέπεις», λέει. «Νομίζω πως έχει αλλάξει αρκετά ο τρόπος που γράφω σε σχέση με το ξεκίνημά μου, χωρίς να γνωρίζω βέβαια ακόμα τον “τρόπο” που γράφεται ένα κομμάτι. Πλέον προσπαθώ να μπω περισσότερο μέσα στην εικόνα, βλέπω τον εαυτό μου πιο συγκεντρωμένο στην όλη διαδικασία και πιο εξαντλημένο, θα έλεγα, μετά. Σε γδύνει, σε βάζει σε ένα τριπάκι και μετά σε πετάει σαν ρούχο απ’ το πλυντήριο, ζαλισμένο αλλά καθαρό. Σίγουρα όμως, ένα από τα στοιχεία που πλέον το κάνουν πιο δύσκολο, είναι πως όσο περνάει ο καιρός, θέλεις και λιγότερες λέξεις. Και να ακούς, και να λες». Τον ρωτάω για τις ηχητικές τους αναφορές και τον «ήχο των Στέρεο Νόβα» που είναι διάχυτος σε όλο το δίσκο, είναι σίγουρα ό,τι πιο συγγενικό έχει βγει από τότε, ακόμα και θεματικά.
«Δεν θα ’λεγα πως πρόκειται για ιδιαίτερες ηχητικές αναφορές» λέει, «αλλά περισσότερο για ένα blend, που αυτό οδηγεί σε κάτι νέο. Προτιμώ να ακούω πολλή μουσική, από το να εστιάζω σε κάτι συγκεκριμένο - έτσι αυξάνονται και τα περιθώρια και οι οπτικές, στην τελική. Πάντα κάτι θα θυμίζει κάτι άλλο, αυτό είναι σίγουρο κι αναπόφευκτο, αλλά νομίζω πως είναι απλά μέρος της ροής και συνέχειας των πραγμάτων. Όσον αφορά τα ακούσματά μου κατά τη δημιουργία του άλμπουμ, μάλλον ήταν ένα δυνατό crossover. Αν έπρεπε να τα εντάξω σε playlists, το θέμα θα πήγαινε από avant-garde jazz & improvisations, μετά απέναντι σε idm & techno του ’90 κι από εκεί σε έναν electropop ρυθμό του ’00. Βάλε και λίγο βρετανικό κύμα, βάλε κι ένα ουίσκι και έδεσαν όλα». Το δυνατό σημείο του UnknownArtist είναι οι ζωντανές του εμφανίσεις και ετοιμάζει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρώτη παρουσίαση την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου στο six d.o.g.s. «Θέλω να παρουσιάσω κίνηση, την κίνηση μέσα στην εικόνα» λέει. «Εναλλαγές, γρήγοροι ρυθμοί, dance μοτίβα κι ambient τοπία για την αντίθεση. Μιλάμε για ένα μουσικό ύφος με σίγουρα λίγο πιο περιορισμένο κοινό, αλλά θέλω να ελπίζω πως υπάρχει ακόμα κόσμος που ψάχνει να ακούσει κάτι καινούριο (ή να θυμηθεί κάτι παλιότερο)». Με τη βοήθεια του σταθερού του συνεργάτη επί σκηνής, DJ Jumattack, και θραύσματα από synthesizer, ψηφιακούς ήχους και strobe visual μοτίβα, θα παρουσιάσουν ένα live που θα σε κάνουν «να χορέψεις χωρίς να σκέφτεσαι». Και αυτά είναι τα σχόλιά του για κάθε ένα από τα κομμάτια του δίσκου:
1. Αύγουστος
Γράφτηκε έναν Δεκέμβριο, έμεινε σχεδόν μέχρι την ολοκλήρωση του άλμπουμ ως «Ιούλιος». Οι εικόνες όμως που έφερνε μαζί του, ήταν περισσότερο από τα τέλη του καλοκαιριού, κάποιες βραδινές ώρες, μέσα σε τούνελ και αποστάσεις. Ολοκληρώθηκε ένα μεσημέρι αυτοσχεδιάζοντας, και όταν τα μεσημέρια σε αδειάζουν, ξέρεις ότι είναι Αύγουστος.
2. Πρωινό Τραγούδι
Χειμώνας του 2015, ένα από αυτά τα «Σάββατο βράδυ-Κυριακή πρωί» που βιώνεις την ωμή κάθαρση, όχι μέσω κάποιας τραγικότητας, αλλά επειδή είσαι τόσο μουδιασμένος που δεν μπορείς ούτε να σκεφτείς. Όμως, παρ’ όλα αυτά, ξέρεις καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Με φόντο ένα προαστιακό πάρκινγκ, άδειους δρόμους στο λευκό φως, κι ένα τρακάρισμα λίγα μέτρα πιο μακριά, ήπια έναν καφέ στα Ikea, παρέα με πλαστικά λουλούδια.
3. Σούπερμαρκετ
Έχω την συνήθεια να δίνω αρκετή έμφαση στη μουσική των χώρων όπου υπάρχει πολύς κόσμος και να προσπαθώ να την κατανοήσω . Ένα διάστημα, έτυχε για μια δουλειά να βρίσκομαι πολλές ώρες μέσα σε σουπερμάρκετ, και μπορώ να πω πως όσο τρομακτικά βαρετό μπορεί να φαντάζει κάτι τέτοιο, καταφέρνει ταυτόχρονα να έχει έναν αρκετά γλυκό pop χαρακτήρα – τουλάχιστον για το πρώτο δίωρο. Πέραν των όσων συμπέρανα περί marketing κτλ, μου γεννήθηκε και η ιδέα για ένα «άλμπουμ για σουπερμάρκετ», η οποία μετουσιώθηκε στο εν λόγω κομμάτι (ένα μέρος της πήγε και στον τίτλο του σημερινού άλμπουμ). Ίσως βέβαια τα χαρακτηριστικά του να είναι αντίθετα από αυτά που ορίζονται βάσει συμπεριφοράς καταναλωτή, αλλά εδώ φαντάζομαι ένα κυριολεκτικά σούπερ μάρκετ, που στα ράφια του έχει πλανήτες, οι διάδρομοι είναι λεωφόροι και θάλασσες, οι συσκευασίες έχουν λόγο και δύναμη, και όταν βραδιάσει, θα μπεις σε ένα πλυντήριο για να απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα.
4. Όταν έρχεται αυτό
Δεν έμαθα ποτέ τι είναι “αυτό”, ούτε πού είναι, ούτε καν πώς λέγεται. Και ούτε ξέρω αν θέλω να το ψάξω. Αλλά ξέρω σίγουρα πως έρχεται όταν πρέπει, σου σκάει ένα φιλί και φεύγει. Αν ήταν ποτό, θα ήταν ουίσκι με δύο πάγους, κι αν μας έλεγε κάτι, καλά θα κάναμε να το φωνάζαμε.
5. Μα Δεν Ήσουν Εσύ
Εκείνη η στιγμή που σου είπε “καλά όλα αυτά, αλλά δεν πάμε σπίτι μου;” Τότε που την κοίταξες και έμοιαζε τόσο πολύ, μα τόσο πολύ, με κάποια που δεν έχεις δει ποτέ αλλά γνώριζες σίγουρα πως είναι η τέλεια γυναίκα. Κι ένιωσες υπέροχα, τον κοσμικό οργασμό όπως θα έλεγαν στο τάντρα - όμως φεύγοντας, ψιθύρισες “μα δεν ήσουν εσύ”. Και μετά μπαίνουν οι διαφημίσεις, πέφτουν κι οι αξίες, κι όλα τελειώνουν πριν καν αρχίσουν. Αν ήταν φωτογραφία, θα ήταν ένας ξέστρωτος καναπές σ’ ένα μικρό, συμμαζεμένο σαλόνι, κι αν ήταν αντικείμενο θα ήταν μία φωτογραφία.
6. Σάββατο Βράδυ
Όπως και τα περισσότερα κομμάτια του άλμπουμ, κινείται χρονικά στην αγαπημένη μου ώρα, το μεταίχμιο Σαββάτου & Κυριακής. Είναι η ώρα που συμβαίνουν απίστευτα πράγματα, η ώρα που όλα αποκτάνε άλλη ισχύ και τα σταθερά σημεία μας κοροϊδεύουν. Θα χαθείς στην παράνοια, κι απ’ τις τουαλέτες ενός κλαμπ, θα ’ρθει η Κυριακή να σε πάρει απ' το χέρι για να βρεθείς δίπλα σε μία θάλασσα.
Το κομμάτι πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιούνιο του ’16 με video clip από τον Γιάννη Τόμτση, και με τη συμμετοχή σπουδαίων φίλων και ηθοποιών, όπου νιώθω μεγάλη χαρά για τη συνεργασία.
7. Hypnos
Μία παύση στη ροή του άλμπουμ, όταν όλοι κοιμούνται στα γραφεία ή στο σουπερμάρκετ, μέχρι να έρθει η Δευτέρα. Ή κάτι τέτοιο θα συνέβαινε αν είχε εικόνα.
8. Σ’ Αυτό Το Σπίτι
Αύγουστος του 15, ένας ανεμιστήρας να παλεύει με τον καύσωνα κι εγώ να ψάχνω δουλειά. Αύγουστος του ’16, ο ίδιος ανεμιστήρας ακόμα εκεί, τώρα μοιάζει με έναν σκύλο λίγο πιο πέρα - τρομερή υπομονή και οι δύο. Η ιστορία του σκύλου μακρά και δραματική, κι εγώ ένιωσα πολύ άσχημα, λυπήθηκα κι αισθάνθηκα άδικα. Έβλεπα πραγματικά την Αγάπη του για τη ζωή κάθε φορά που συναντιόμασταν. Το κομμάτι που δούλευα εκείνο τον καιρό, απέκτησε τελείως άλλο ύφος, ξαφνικά έγινε πολύ φορτισμένο κι ήταν σε ένα σημείο που πραγματικά δεν ήξερα τι θέλω να πω και να κρατήσω. Αφήνοντας μία απόσταση, ξαναγράφτηκε μετά από καιρό, ενώνοντάς το με άλλες εικόνες και βάζοντας τον εαυτό μου “σ’ αυτό το σπίτι”.
9. Θάλασσα
Το πιο παλιό κομμάτι του δίσκου, γραμμένο αρχικά στο σπίτι ενός πρώην συνεργάτη & πολύ ταλαντούχου μουσικού, όπου και πέρασε τα κιθαριστικά μέρη. Προσπάθησα να του δώσω έπειτα μία πιο ηλεκτρονική χροιά, άλλαξε αρκετές μορφές, γράφτηκαν κι άλλοι ήχοι, και μετά κι άλλοι ήχοι, και μετά άλλα synths - μέχρι που κυκλοφόρησε στα τέλη του Αυγούστου το 2015. Αν ήταν δέντρο θα ήταν πεύκο με τζιτζίκια, κι ήταν φαγητό, θα ήταν μάλλον κολοκυθάκι τηγανιτό (που ή θα το φας ή θα κρυώσει).
10. Κωνσταντινουπόλεως
Κάπου ανάμεσα σε μία καταπράσινη καθαρά Δευτέρα σε εκείνο το βουνό που πάντα έχει ήλιο, και σε ένα βράδυ Παρασκευής στην Κωνσταντινουπόλεως. Τώρα που ανοίγει κι ο καιρός, θα αρχίσουμε να τρέχουμε διαολεμένα μέχρι να μας κοπεί η ανάσα απ’ τον αέρα. Μετά θα ‘ρθει το καλοκαίρι, θα πάμε κατασκήνωση, θα μάθουμε τόσα και το αλάτι θα μας σβήσει άλλα τόσα. Και τον Οκτώβρη , θα περιμένουμε αργίες και Παρασκευές, όταν όλα τα ταξί θα οδηγούν στο κέντρο και η αγαπημένη μυρωδιά θα είναι αυτή της πλαστικής σακούλας με την κασέτα από το βίντεο κλαμπ. Τα Χριστούγεννα είναι εδώ, και τα σοκολατάκια θα συμβολίζουν το μπαρόκ, με τα λαμπάκια να γίνονται ηχεία που παίζουν ποπ του ‘90. Κάπως έτσι ήταν το κομμάτι, πριν η φωνή αντικατασταθεί από την ακουστική κιθάρα του Κρίτωνα Κιουρτσή, πριν γίνει ένας ήχος άνοιξης στην Κωνσταντινουπόλεως.
11. Ένα Ανήσυχο Βράδυ στον Καναπέ
Το γεγονός ότι κάθε φορά που ακουγόταν από κάποιον τρίτο, ένιωθα αρκετά άβολα, με προβλημάτιζε έντονα. Απ’ την άλλη όμως, μου έδινε μία δυνατή νυχτερινή εικόνα, ικανή για να μην μπορέσω να το αφήσω εκτός άλμπουμ. Μία συζήτηση με έναν φίλο, «μην το αφήνεις να σε πάει, πήγαινε το εσύ όπου θες» όπως είπε, μου έδωσε μία άλλη οπτική. Γύρισα Θεσσαλονίκη, και λίγες μέρες πριν το τελικό mastering έγινε ολοκληρωτικό re-arrangement, κόπηκαν κάποια φωνητικά μέρη, και βγήκε ένα «πράγμα» που δεν ξέρω κατά πόσο είναι σαφές το που αναφέρεται επί της ουσίας και ποιον έχει, τελικά, αποδέκτη.
12. Φέιζιζ
Αν ήταν ταινία, θα διαρκούσε ένα λεπτό. Γκλιτς, αυτοκίνητα που χορεύουν τεκτόνικ, τηλεοράσεις που σπάνε και γριές να φωνάζουν. Και ξανά.
13. Η Πισίνα
Αφορμή για αυτό το κομμάτι, η αντήχηση, και στο κέντρο μία ατάραχη πισίνα. Η σκέψη του να βυθίζεσαι σε έναν τέτοιο χώρο, τόσο μοναχικά, μου έδινε την εικόνα ψαριών να προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν νιπτήρα. Η αλήθεια είναι πως τώρα δεν ξέρω περισσότερα για την “πισίνα”, ούτε γνωρίζω το όποιο βάθος της, όμως νιώθω πως οι τελευταίες λέξεις ήταν ανάσα. Τα πράγματα είναι για να συμβαίνουν, και Σήμερα θα φτιάξουμε Κάτι.
Το «Ένα Album Για Να me Σκέφτεσαι» κυκλοφορεί σε ψηφιακή & φυσική μορφή, με 2 bonustracks. Τα φυσικά αντίτυπτα (digipackcd) είναι διαθέσιμα μέσω Bandcamp, e-mail και live εμφανίσεων, καθώς και @ Stereodisc, LotusRecordShop & IANOS.
Η παρουσίαση του δίσκου θα γίνει την Παρασκευή 17/2 στο sixd.o.g.s.
