Πρόκειται για ένα βραβείο που θεσπίστηκε το 1999 από το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ με σκοπό να προωθηθεί η σύγχρονη τέχνη στην Ελλάδα και απονέμεται κάθε δυο χρόνια σε έναν σύγχρονο Έλληνα καλλιτέχνη.
Δεν μπορούμε να πούμε πως τα κριτήρια με τα οποία γίνεται η διαλογή των υποψηφίων καλλιτεχνών για το βραβείο είναι συγκεκριμένα, καθώς αρκετές χρονιές έχουμε δει να παρατίθεται το έργο καλλιτεχνών καταξιωμένων στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, με το έργο πραγματικά νεαρών καλλιτεχνών με αποτέλεσμα η επιλογή των υποψηφίων αλλά και του νικητή στο τέλος να αποτελεί πάντα μυστήριο μέχρι την ανακοίνωση.
Η απονομή του βραβείου συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των 10.000 ευρώ που προσφέρει το ίδρυμα στον νικητή. Κάπου εδώ αξίζει να θυμηθούμε πως ο πρόεδρος του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ είναι ο Δάκης Ιωάννου, ένας από τους πιο σημαντικούς πάτρωνες της σύγχρονης τέχνης σήμερα. Οπότε ακόμα και αν 10.000 ευρώ μπορεί να ωχριούν μπροστά στα έπαθλα άλλων αναλόγων βραβείων του εξωτερικού , είναι σίγουρο πως πολλά θα είναι τα οφέλη για κάποιον που περνάει όχι μόνο μέσα από την επιλογή του κυρίου Ιωάννου, αλλά και της υπόλοιπης κριτικής επιτροπής του βραβείου, που απαρτίζεται κάθε φορά από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της σύγχρονης τέχνης.
Συγκεκριμένα για τα βραβεία ΔΕΣΤΕ 2013 στην κριτική επιτροπή εκτός από τον Δάκη Ιωάννου, Πρόεδρο του Ιδρύματος, θα δούμε επίσης την Επιμελήτρια Bice Curiger του Kunsthaus Zurich της Ζυρίχης, τον Daniel Birnbaum, Διευθυντή του μουσείου Moderna Museet της Στοκχόλμης, τον συλλέκτη Michael Ringier, και την Επιμελήτρια Beatrix Ruf , Διευθύντρια της Kunsthalle Ζυρίχης.
Ας ρίξουμε μια ματιά στους έξι υποψηφίους που υπερίσχυσαν έναντι των είκοσι οχτώ προτάσεων που συζητήθηκαν στην Επιτροπή Επιλογής του φετινού βραβείου:
ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Installation view at solo show with PALAGKAS.temporary, 2012
Η Μαρία Θεοδωράκη γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα και τα τελευταία 7 χρόνια ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, όπου έκανε και τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο πανεπιστήμιο Saint Martins. Το βραβείο ΔΕΣΤΕ θα είναι αφορμή να δούμε δουλειά της στην Αθήνα, καθότι μέχρι τώρα δείχνει κυρίως στην Αγγλία και την Κύπρο. Η δουλειά της οργανώνεται από τη χρήση πολλών μέσων (φωτογραφία, βίντεο, γλυπτική, installation) στον πυρήνα της οποίας εξερευνώνται θέματα ταυτότητας και βιωματικής εμπειρίας καθώς και η σχέση θεατή και έργου τέχνης.
HΛΙΑΣ ΠΑΠΑΗΛΙΑΚΗΣ
Details from Contemporary European History Ι, 2005
Ο Ηλίας Παπαηλιάκης γεννημένος το 1970, είναι ο μεγαλύτερος ηλικιακά στη λίστα των υποψηφίων και έχει την μεγαλύτερη παρουσία στο εικαστικό γίγνεσθαι. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2001 ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που εκπροσώπησαν την Ελλάδα στην 49η μπιενάλε Βενετίας. Το έργο του ξεκινώντας από την διερεύνηση και τον επανασχεδιασμό της κλασσικής αναπαραστατικής φόρμας, τα τελευταία χρόνια συμπυκνώνεται καλλιεργώντας την πρακτική της επανάληψης της ίδιας της ζωγραφικής πράξης.
ΜΙΧΑΗΛ ΠΥΡΓΕΛΗΣ
SECOND AERIALIST, 2010, original airplane parts/aluminium, abraded
Ο Μιχαήλ Πυργέλης γεννήθηκε 1976 στο Έσσεν της Γερμανίας και μεγάλωσε στην Ξάνθη. Ζει και εργάζεται στην Κολωνία, απ όπου απέσπασε το 2010 το 'Art Cologne Price for New Positions'. Θα χαρακτήριζε κανείς την πρακτική του εντυπωσιακή, καθότι ασχολείται σχεδόν αμιγώς με αφοπλισμένα τμήματα αεροπλάνων τα οποία μετουσιώνει σε γλυπτά. Στόχος του είναι να σχολιάσει την ανθρώπινη ανάγκη για το όνειρο της πτήσης. Δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και στην Τρίτη Μπιενάλε Θεσσαλονίκης. Εκπροσωπείται από την QBOX gallery στην Αθήνα και την Spruth Magers.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΧΠΑΖΗΣ
The Practice of Go, 2012, Δέρμα, jesmenite, plexiglass, σίδερο, βερνίκι, ξύλο, 117 x 100 x 35 cm
Ο Κώστας Σαχπάζης είναι ένας ανερχόμενος Έλληνα καλλιτέχνης γεννημένος το 1977 στη Θεσσαλονίκη. Τον περασμένο Ιούνιο το αθηναϊκό κοινό είχε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του έργου του, με την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί Αndreas Melas & Helena Papadopoulos. Όπως μου είπε και ο ίδιος για την πρακτική του στην συνέντευξη που μου έδωσε τότε, τα έργα του αναφέρονται σε ένα συμβάν εντός μιας υλικής σύνθεσης έτσι όπως μένει μετά την αφαίρεση της προσωπικής εμπειρίας και την απώλεια της εδαφικότητας της. Συνήθως απλουστευμένα στην συναρμογή τους, φτιάχνονται με καθαρά σχήματα και χειρονομίες μέσω μια διαδικασίας παίδευσης και διάχυσης που τους τρώει τις γωνίες και τα στηρίζει πάνω στο βάρος τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΖΑΝΝΗΣ
Alexandros Tzannis, Heavy Lines, installation view at the archaelogical site of Bey Hamam, Thessaloniki, 2012
Ο Αλέξανδρος Τζάννης είναι και αυτός ένας ανερχόμενος Έλληνας εικαστικός, που γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα. Στο έργο του μεταξύ άλλων βλέπει κανείς ένα έντονο σκοτεινό φουτουριστικό στοιχείο, το οποίο αναδύεται μέσω ενός λεπτεπίλεπτου ατμοσφαιρικού σχεδίου αλλά και μέσω γεωμετρικών σχημάτων που συνήθως καθορίζουν τη σύνθεση. Στη δουλειά του Αλέξανδρου επίσης ξεχωρίζουν οι εγκαταστάσεις του με κεραμικά και νέον. Τον Οκτώβρη παρουσίασε μια διπλή ατομική έκθεση με τον Lionel Esteve στο Μπέη Χαμάμ στην Θεσσαλονίκη, σε επιμέλεια Ντένη Ζαχαρόπουλου. Ο Αλέξανδρος Τζάννης εκπροσωπείται από την γκαλερί The Breeder στην Αθήνα.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΟΥ
Specimen No. 1, 2012, εγκατάσταση σφηκοφωλιά, ξύλινη βάση, γυάλινο κάλυμμα, LED-lumisheet
Η Μαριάννα Χριστοφίδου γεννήθηκε στην Λευκωσία το 1980 και ζει και αυτή στην Κολωνία της Γερμανίας. Το 2011 ήταν μια από τους καλλιτέχνες που συνεκπροσώπησαν την Κύπρο στην 54η Μπιενάλε Βενετίας. Απόφοιτος της ΑΣΚΤ, του Slade School of Fine Arts του Λονδίνου καθώς και της Academy of Media Arts Κολωνίας, το 2012 απέσπασε τη διεθνή υποτροφία του Kunstlerhaus Schloss Balmoral της Γερμανίας. Η δουλειά της αποτελείται κυρίως από εγκαταστάσεις, φιλμ και κείμενα. Με το έργο της, Θα έλεγε κανείς πως αντιμετωπίζει τον χωρόχρονο ως παλίμψηστο, και έτσι αναδιαμορφώνει τη σημασία των ιστορικών αφηγήσεων. Εκπροσωπείται από την ΟΜΙΚRON gallery στην Λευκωσία.
Βλέπωντας κανείς τους υποψηφίους διαπιστώνει ενδιαφέροντες συσχετισμούς (πχ ο Αλέξανδρος Τζάννης υπήρξε μαθητής του Ηλία Παπαηλιάκη κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις της ΑΣΚΤ), πολλά υποσχόμενες διαφορές αλλά και αποστάσεις, οι οποίες θα συγκροτήσουν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ομαδικές εκθέσεις του χρόνου, αφού για ακόμα μια φορά το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και πιο συγκεκριμένα το Μέγαρο Σταθάτου θα χωριστεί στα έξι για να φιλοξενήσει τις προτάσεις των εικαστικών που θα διεκδικήσουν το βραβείο.
Δε μένει τίποτα άλλο παρά να περιμένουμε τα εγκαίνια της έκθεσης στις 24 Απριλίου και την απονομή του βραβείου στις 9 Σεπτεμβρίου.
σχόλια