Η κίνηση του Banksy να πουλήσει αυθεντικά έργα του για λίγα δολάρια σε ένα πάγκο στο Central Park της Νέας Υόρκης ήταν μια έξυπνη και γενναιόδωρη κίνηση.
Γενναιόδωρη γιατί έστω για λίγο το χρήμα που κινεί τα πάντα στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης πέρασε σε δεύτερη μοίρα, δίνοντας προβάδισμα στο μήνυμα.
Έξυπνη γιατί κατάφερε να βγάλει την γλώσσα στο σύστημα της σύγχρονης τέχνης ενώ ο ίδιος παραμένει κομμάτι του.
Ο Banksy κορόιδεψε για μια μέρα τους πλούσιους συλλέκτες των έργων του. Την Αντζελίνα Τζολί που έδωσε μισό εκατομμύριο δολάρια για να αγοράσει ένα έργο του, τους εκατομμυριούχους που συρρέουν στις δημοπρασίες για να επενδύσουν μέσω της τέχνης, τις «συζύγους» που προσπαθούν να βρουν το νόημα της ζωής ανάμεσα σε γκαλερί και φιλανθρωπικά γκαλά.
Με τον τρόπο που επέλεξε να χαρίσει τα έργα του μας υπενθύμισε ποια είναι η μήτρα που τον γέννησε: Ο δρόμος. Την ίδια στιγμή έκλεισε το μάτι στην αιώνια διαμάχη ανάμεσα στο αυθεντικό και το ψεύτικο. «Αυτό που μετράει για εμένα είναι να σου αρέσει η τέχνη μου. Δεν έχει σημασία αν είσαι πλούσιος. Αν έχεις στην κατοχή σου ένα αυθεντικό μου έργο ή ένα αντίγραφο. Αυτό που θέλω είναι να καταφέρω να σου περάσω το μήνυμα μου. Ακούς;» έμοιαζε να λέει με αυτή την κίνηση.
Είναι μια επαναστατική πράξη για τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης αυτό που έκανε ο Banksy; Μάλλον όχι. Τι είναι όμως πραγματικά επαναστατικό σε μια εποχή που φαίνεται να αναβιώνει «επαναστάσεις» του παρελθόντος ; Ποια μπορεί να είναι η πρόκληση μέσα στην γύμνια της ψηφιακής εποχής; Το να αγνοείς το κέρδος έστω για 24 ώρες δεν σε κάνει επαναστάτη. Ανακατεύεις όμως για λίγο την σούπα της σύγχρονης τέχνης. Αυτή την σούπα μέσα στην οποία κάποιοι κολυμπούν και αναρωτιούνται: «Έκανε ο Jeff Koons άγαλμα την Lady Gaga για το κέρδος;». Όχι, το έκανε για την ψυχή της μάνας του...
σχόλια