«Για την ανέχεια πολλών οικογενειών ξέρω. Αλλά υπάρχουν και μαθητές που υποσιτίζονται;» είπε και όταν άκουσε το «Ναι» για ελάχιστα δευτερόλεπτα γούρλωσε τα μάτια σαν να μπήκε μύγα στο στούντιο. Στο μυαλό του τα ανθρώπινα όντα εκείνη την στιγμή ήταν χωρισμένα σε κατηγορίες. Όχι πολλές λίστες. Δυο στήλες μόνο φτάνουν για την καταγραφή. Από εδώ η ανέχεια, εσύ που δεν καλύπτεις τις βιοποριστικές σου ανάγκες αλλά ρε παιδί μου έχεις ένα πιάτο φαΐ. Δεν εξετάζουμε αν είσαι άνεργος, αν σε πνίγουν τα χρέη, αν δεν μπορείς να καλύψεις τα καθημερινά σου έξοδα. Από την στιγμή που σήμερα που παίζει η εκπομπή μας έχεις να φας, αυτομάτως μπαίνεις στη στήλη «Ανέχεια».
Και από εκεί είστε οι άλλοι του «υποσιτισμού». Εσείς πριν πέσετε για ύπνο μετά το τέλος της εκπομπής(«και σε ευχαριστούμε που μας βλέπεις έστω και πεινασμένος») μπορεί να ζαλίζεστε αλλά μάντεψε: «Είστε ακόμα ζωντανοί»! Και αυτό είναι κάτι.
Φυσικά δεν περνάει από το κεφάλι του ότι από την ανέχεια κάποιοι μπορούν να βρεθούν στον υποσιτισμό με ένα «τσακ». Ότι μπορεί κάποιοι να σφίγγουν το ζωνάρι αλλά οι τρύπες του είναι περιορισμένες. Ότι η ανέχεια δεν είναι μια κατάσταση σταθερή αλλά συνεχώς μεταβαλλόμενη με αυξητικές τάσεις που μπορεί να χτυπήσει και το σημείο «μηδέν». Αλλά είπαμε, στο μυαλό του είσαι ένα νούμερο στατιστικής. Η προσωπική σου ιστορία στην λίστα του δεν μετράει. Γιατί αγαπητέ, αν καθόταν να ασχοληθεί με την προσωπική σου ιστορία θα το έκανε ριάλιτι. Δεν είναι ριάλιτι εδώ . Εδώ εκφέρεται σοβαρός πολιτικός και δημοσιογραφικός λόγος. Μην λαϊκίζεις με το προσωπικό σου πρόβλημα. Δόξασε τον Κύριο που είσαι στη λίστα της ανέχειας και αγόρασε κάτι από τα πραγματάκια του διαφημιστικού διαλείμματος. Αφού μπορείς και αγοράζεις ακόμα πάλι καλά.
σχόλια