Ανθρώπινη φύση
Συμβαίνει εδώ και καιρό.
Μια νεαρή σερβιτόρα εκεί που παίρνω καφέ
στον ιππόδρομο.
«πως πάει σήμερα ;» ρωτάει.
«καλά πάει κερδίζω»,απαντάω.
«και χτες κερδίσατε ε;¨»
ρωτάει.
«ναι» λέω , και προχτές
δεν ξέρω τι είναι ακριβώς αλλά
πιστεύω ότι έχουμε ασύμβατες
προσωπικότητες.συχνά υποβόσκει εχθρικόςτόνος στους διαλόγους μας.
«μου φαίνεται ότι είστε ο μόνος
Εδώ πέρα που όλο κερδίζει»
Λέει ,χωρίς να με κοιτάξει ,
Δυσαρεστημένη.
«σοβαρά;» απαντάω
και το πολύ παράξενο :όποτε χάνω , η κοπέλα
δεν είναι ποτέ
εκεί.
Ίσως έχει ρεπό ή δουλεύει
σ’άλλον πάγκο.
κι εκείνη στοιχηματίζει και χάνει.
Πάντα χάνει.
Και παρ’ότι μπορεί να έχουμε
Ασύμβατες προσωπικότητες λυπάμαι για λογαριασμό της.
Αποφασίζω την επόμενη φορά που θα τη δω να της πω
ότι χάνω.
Αυτό κάνω λοιπόν.
Όταν με ρωτάει «πως πάει ;»
Λέω , «θεέ μου δεν μπορώ να το καταλάβω , χάνω,
δεν με θέλει με τίποτα , σ’όποιο άλογο και να ποντάρω
τερματίζει τελευταίο
«αλήθεια ;» ρωτάει
«αλήθεια»λέω
το κόλπο πιάνει.
Χαμηλώνει το βλέμμα
Και να ένα από τα πλατύτερα χαμόγελα
Που έχω δει ποτέ , είναι σαν να σκίζεται
Το πρόσωπό της στα δυο.
Παίρνω τον καφέ μου ,της αφήνω γερό φιλοδώρημα,
Φεύγω για να δω τον πίνακα.
Αν πέθαινα στο φλεγόμενο αυτοκίνητο μου στην εθνική
oδό
Στοιχηματίζω πως θα ταν ευτυχισμένη για καμιά βδομάδα!
Πίνω μια γουλιά καφέ.
Τι είναι τούτο πάλι;Έβαλε μια οκά γάλα ,
Αν και ξέρει πως το πίνω σκέτο,
μες τον ενθουσιασμό της το ξέχασε.
Τη χαμούρα.
Να τι κέρδισα για το ψέμα που είπα.
(Ανθρώπινη φύση/ Τσαρλς Μπουκόφσκι μέσα από την ποιητική συλλογή «Η λάμψη της αστραπής πίσω από το Βουνό»/μετάφραση Σώτη Τριανταφύλλου εκδόσεις :ηλέκτρα)
Μια σκέψη :
Πόσες φορές δεν έχουμε σταθεί με χαρά απέναντι στην δυστυχία του άλλου ;Ακόμα και όταν προσπαθούμε να κρύψουμε αυτό το άρρωστο συναίσθημα τα μάτια μας προδίδουν. Λάμπουν από χαρά μπροστά στο κακό που τον βρήκε χωρίς να είναι ικανά να συντονιστούν με τα λόγια. Συμβαίνει συχνά να συναντώ ανθρώπους με αυτά τα «ασυντόνιστα» μάτια . Μιλούν με ψεύτικη λύπη για το «χαμένο από τα δάνεια σπίτι του άλλου» , «για την κακιά αρρώστια που τον βρήκε τόσο νέο»,για την «κακομοίρα που χώρισε και έμεινε νέα με τα παιδάκια της».Τελικά αυτό είναι η ανθρώπινη φύση ;Αναρωτιέμαι κάθε φορά που ξαναδιαβάζω αυτό το ποιήμα.Μάλλον αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά της.Μέσα μου.Μέσα σου
φωτογραφίες :Larry Clark
σχόλια