Ο Κωνσταντίνος Βήτα, ο Signmark και τα στερεότυπα.
Όσες φορές και να πει την λέξη «αγάπη» ο Κωνσταντίνος Βήτα, δεν χορταίνεις να βλέπεις το σχήμα καρδιάς που σχηματίζει με τα χέρια της, η μαυροντυμένη χορεύτρια. Ο χώρος έχει γεμίσει με πράσινα μπαλόνια, πάνω από κωφάλαλους και ακούοντες θεατές. Στο μεγάλο video wall φουτουριστικά σχήματα, και το έτερον ήμισυ των Στέρεο Νόβα, με τα πόδια του σαν να είναι βυθισμένα σε τσιμέντο, ακίνητος, τραγουδάει για προάστια, κεραίες και κόκκινα φανάρια καθώς δίπλα του στροβιλίζει ένα χορευτικό σύμπαν.
Η μουσική χάνει σιγά- σιγά τον άυλο χαρακτήρα της παίρνει μορφή, σάρκα, γίνεται μια γυναικεία φιγούρα, μέσα στις αρτηρίες της οι ήχοι είναι το κοχλασμένο αίμα της και η καρδιά της μια αντλία που παράγει χιλιάδες beats καθημερινά.Όταν τελειώνει ο Κωνσταντίνος Βήτα, φεύγει με το κεφάλι σκυμμένο, καθώς χειροκροτήματα και φωνές τον συνοδεύουν.
Ο Signmark και οι δυο ερμηνευτές που τον συνοδεύουν (ο ένας κωφάλαλος) εμφανίζονται στην σκηνή γύρω στις δέκα και μισή. Τραγούδια για την δύναμη που κρύβει ο καθένας μέσα του, για τον έρωτα, την καθημερινότητα, τονίζοντας συχνά στους στίχους το ότι σημασία δεν έχει το τι λες αλλά το τι κάνεις.Παίζοντας οι δυο ερμηνευτές ένα παιχνίδι με το κοινό, κάλεσαν ο καθένας απ την πλευρά του τους ακούοντες και τους κωφάλαλους να κάνουν ξεχωριστά θόρυβο. Φυσικά και τις δυο φορές νικητές βγήκαν οι κωφάλαλοι.
Τελειώνοντας μετά από μια ώρα είχαν καταφέρει να με κάνουν να έρθω, αντιμέτωπος με ένα απ τα στερεότυπα που έχω για αυτούς τους ανθρώπους.
Κάποια στιγμή, για λόγο που δεν γνωρίζω, δυο κωφάλαλα πιτσιρίκια δίπλα μου άρχισαν να παίζουν κλωτσιές. Ένας καυγάς με πιτσιρίκια που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε συναυλία. Τραβώντας οι φίλοι του τον ένα προς την έξοδο, ο καυγάς σταμάτησε. Έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται: «Μα καλά είναι δυνατόν να τσακώνονται οι κωφάλαλοι ;». Είχα την εντύπωση ότι είναι ήσυχοι και δεν μπλέκουν σε καυγάδες επειδή δεν μιλάνε!Μάλλον αυτό ήταν το μεγαλύτερο κέρδος μου απ αυτή την συναυλία. Το να έρθεις αντιμέτωπος με ένα στερεότυπο, που ίσως άθελα σου, έχεις καλλιεργήσει για δεκαετίες.
Την βραδιά έκλεισε η δωδεκαμελής μπάντα κρουστών Quilombo. Ένα συναρπαστικό ηχητικό και χορευτικό πανηγύρι, το αποτέλεσμα μιας καλά συντονισμένης ομάδας.
Ο λόγος που μου αρέσει η Αθήνα, αυτή την εποχή.
Σίγουρα είναι μια δύσκολη εποχή για την Αθήνα. Η κρίση την έχει αγγίξει περισσότερο, απ ότι την επαρχία και αυτό έχει επηρεάσει την ζωή των κατοίκων της. Μέσα σε όλα δέχεται τα πυρά το «Αθηναϊκό κράτος» για ότι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει στην υπόλοιπη χώρα(«θέλω μετρό έξω απ το σπίτι μου και μια πλατειούλα. Όλα τα λεφτά στην Αθήνα πάνε»).
Συμβαίνει όμως κάτι στην Αθήνα, που δεν υπάρχει πιθανότητα να το βρεις στην επαρχία(σ. σ Γνωρίζω καλά. Έχω μεγαλώσει στην επαρχία και έχω δουλέψει αρκετά χρόνια σε αυτή): Δωρεάν ή με φθηνό εισιτήριο καλά events. Αφορμή για αυτό το σχόλιο είναι τα εξής:
α)Η παραπάνω δωρεάν συναυλία, που ήταν εξαιρετική(ήχος, μουσική, κόσμος). Δεν ήταν μια αρπαχτή.
β)Πριν μερικές εβδομάδες, είχα παρακολουθήσει στην Ταινιοθήκη τα live και την ταινία γλυκιά συμμορία με αφορμή το αφιέρωμα στο σκηνοθέτη Νίκο Νικολαίδη. Το εισιτήριο των 10 Ευρώ για όλα αυτά τα ονόματα που εμφανίστηκαν συν η προβολή της ταινίας μου φάνηκε φθηνό, όταν είδα μια αφίσα στο χωριό μου το περασμένο Σαββατοκύριακο, για ένα μοντέλο-και ο θεός να την κάνει-dj που έπαιζε με το ίδιο αντίτιμο σε ένα καλοκαιρινό μαγαζί.
Δεν μιλάω για μεγάλες πόλεις, που πιθανολογώ ότι και εκεί γίνονται δωρεάν και με σχετικά φθηνό εισιτήριο συναυλίες (Θεσσαλονίκη, Πάτρα ) αλλά στην υπόλοιπη επαρχία, τα 10ευρα τα βάζουν έτσι.
Είμαι σίγουρος ότι η dj-μοντέλο, μόνο σε χωριό-κωμόπολη της ελληνικής επαρχίας θα μπορούσε να παίξει μουσική για ένα δεκάρικο. Στην Αθήνα αν έβαζε τις αφίσες, το πολύ-πολύ να ενέπνεε street artists που θα έβρισκαν πρόσφορο έδαφος να δημιουργήσουν πάνω στο προσωπάκι της.
γ)
Η έκθεση Αποχαιρετισμός ήταν και αυτή δωρεάν. Δεν ήταν μια απλή έκθεση-πινάκων. Το ότι κατάφεραν να το κρατήσουν με την είσοδο ελεύθερη, συν τα δωρεάν ποτά είναι κάτι που εκτίμησα αληθινά.
δ) Διάφορες προβολές ταινιών για τις οποίες διαβάζω είναι δωρεάν, πολλά live στο Bios και στο 6 dogs. Τα free press τα οποία έχουν ποιότητα, δεν είναι διαφημιστικοί κατάλογοι με λίγο κείμενο.
Στην επαρχία(μου), το δωρεάν έχει ταυτιστεί με εγκαίνια μαγαζιού(τυροπιτάκια, ποτά κ.τ.λ). Ως εκεί.
Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο μου αρέσει η Αθήνα αυτή την στιγμή. Μπορεί να περνάει δύσκολα, αλλά τουλάχιστον σε σέβεται.
Το καλύτερο εξώφυλλο για το νέο βιβλίο του Πάγκαλου(που δεν θα έμπαινε με τίποτα).
Έξυπνο, ειρωνικό, αυτοσαρκαστικό. Μια δυνατή εικόνα και την ίδια στιγμή ένα σχόλιο για αυτούς που νομίζουμε ότι φταίνε, για την κακή μας τύχη.Σε είσοδο του Εθνικού κήπου.
σχόλια