Ας μπούμε στη θέση των προσφύγων

...Άσχετο αλλά σχετικό:Μήπως θυμάστε την επίθεση κατά του 15χρονου Αφγανού, όπου κάποιοι "καλοθελητές"-σχολιαστές καθόντουσαν και μέτραγαν μία-μία τις χαρακιές στο πρόσωπό του, ούτως ώστε να μας πείσουν ότι η ιστορία είναι μούφα; (οι χαρακιές ήταν λιγότερες από αυτές που έλεγαν τα άρθρα αρχικώς, λες και αυτό έχει καμία φοβερή σημασία). Επίσης θυμάστε που οι συγκεκριμένοι επίδοξοι ντετέκτιβς θεωρούσαν εντελώς γελοία την ιστορία περί Ελβετίας;Για δείτε, λοιπόν, το follow up:"Κατόπιν της δημοσιότητας που πήρε η υπόθεση παρενέβη η Ελβετική Πρεσβεία, η οποία και παρέβλεψε τις δυσλειτουργίες των ρυθμίσεων του «Δουβλίνου ΙΙ», επισπεύδοντας έτσι τη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης και προσφέροντας τη δυνατότητα στο 14χρονο να ενωθεί με την οικογένειά του σε λιγότερο από 20 ημέρες."http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%8C%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%86%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82

Το να μπορεί κανείς να μπει στη θέση των προσφύγων,σημαίνει ότι είναι άνθρωπος!Τότε μπορεί να τους καταλάβει!

Σε μια εποχή γεμάτη θόρυβο από όλα αυτά που ακούγονται για τους πρόσφυγες δεν έχουμε παρά να κάνουμε το εξής: Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις γύρω φωνές και να ακούσουμε τους ίδιους. Πηγή: www.lifo.grΧτύπα τον μετανάστη να ξεσπάσεις τα νεύρα της κατάστασης της χώρας και των προβλημάτων σου. Γιατι για το κακομαθημένο εγώ σου, που όμως δεν διεκδίκησε ποτέ τίποτα και τα περίμενε όλα από κάποιο ΠΑΣΟΚ, πρέπει κάπου να ξεσπάσει για το ξεβόλεμα που έχει υποστεί. Όχι όχι, δεν θα κάτσεις να σκεφτείς, τι σου προκαλεί τα νεύρα και ξεσπάς. Που έχεις δίκιο, αν έχεις και προς ποιον. Χτύπα τον μετανάστη. Όπως κάποιοι "χτυπάνε", (έτσι λες) εσένα τον αδύναμο να αντιδράσει, ΕΤΣΙ ΚΑΝΕΙΣ και εσύ. Απόλυτα αναμενόμενο όμως. Τα πιο πολλά παιδιά επαναλαμβάνουν τα λάθοι των γονέων ή γενικότερα των προτύπων τους. Ακόμα και αν έχουν βιώσει την αδικία των πράξεων τους. Αν όμως έκανες την σύγκριση της κατάστασης της δικής σου (έστω εν μέσω κρίσης) με του μέσου μετανάστη στην Ελλάδα και την έκανες πραγματικά και αντικειμενικά θα έβαζες τα κλάματα με το πόσο μύξα είσαι. Το ΠΟΣΑ άντεξαν αυτοί οι άνθρωποι και πόσο ΕΥΚΟΛΑ εσύ "δεν αντέχεις αυτήν την κατάσταση" και σκέφτεσαι τις νάρκες στα σύνορα. Και μην ξεχνάμε ότι πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς, έχουν ζήσει καταστάσεις διαφορετικές απο του μέσου Έλληνα. Έχουν επιβιώσει από πολύ πιο επικύνδινες καταστάσεις. Τι να τους πει τώρα η Χ.Α.? Δεν τους είναι κάτι το τόσο δύσκολο το να ξεσπαθώσουν εναντίον της οργανωμένα. Ίσως όμως, επειδή ακριβώς έχουν κάποια βιώματα, εκτιμούν κάποια πράγματα που "εμείς" θεωρούμε δεδομένα. Και υπομένουν. Χωρίς να έχουν τίποτα να χάσουν υπομένουν και δείχνουν σεβασμό. Τους θαυμάζω και λίγο τους ζηλεύω. Οπότε τελικά δεν το βλέπω να μπορεί κανείς εύκολα να κάνει αυτό που προτείνεται στο τέλος. Μπορείς να κλείσεις τα αυτιά από τις φωνές των άλλων. Με την δική σου πληγωμένη φωνή μίσους, τι κάνεις όμως? Γιατί συνήθως αυτή δίνει την εντολή στα αυτιά για επιλεκτική ακοή. Των φωνών του μίσους αντί των πραγματικών ανθρώπινων φωνών. Άλλωστε, όπως πολλές φορές έχει ειπωθεί σε αυτήν την στήλη, πρέπει κανείς να κοιτάξει τον εαυτό του στα μάτια πρώτα, να κάνει την αυτοκριτική του και μετά ίσως μπορέσει ψύχραιμα να μιλήσει για οποιοδήποτε θέμα. Είτε το μεταναστευτικό, είτε κάποιο άλλο πολιτικό/κοινωνικό/οικονομικό πρόβλημα, είτε -ποσο μάλλον- προσωπικό.

Είμαστε εγγόνια προσφύγων!1.500.000 πρόσφυγες ήρθαν το 1922 στην Ελλάδα και οι ντόπιοι δεν δέχθηκαν καλά τους παππούδες μας. Μια φορά στο χωριό, όταν ήμουν μικρή, κάθισα το βράδυ να φάω και ο παππούς μου, μου έκανε παρέα. Πες ένα τραγούδι τούρκικο του είπα. Κι αυτός άρχισε να τραγουδά ένα τραγούδι για τον Τσακιντζή, τον αντίστοιχο Ρομπέν των Δασών. Έκλαιγε ο άνθρωπος. Μετά από 70 χρόνια εξακολουθούσε και έκλαιγε!!!Δεν το ξέχασα ποτέ αυτό. Δε θα μπορούσα να νιώθω παρά απέραντη αλληλεγγύη για όσους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω πολέμου ή φτώχειας.

πόσο καθηλωτική η φωτογραφία...όσο κλισέ και αν ακούγεται, μια εικόνα χίλιες λέξεις

Σε μιά χώρα πού ο φασισμός θεωρείται δικαιοσύνη πλέον (για να ξεβρωμίσει ο τόπος), ο άλλος δεν ήξερε λεει ποιός ήταν ο χίτλερ, η 28η οκτωβρίου, η 25η μαρτίου (τι μερα είναι, τι ωρα ειναι και ποια χρονιά), η μισή της ιστορία ειναι προσφυγιά σε διαφορετικούς χρόνους και σε ολους τους πιθανούς τόπους, μού μιλάς γιά ημέρα προσφύγων.. και τωρα τι να πως εγώ? δεν αισθάνομαι πολύ καλά τελευταία..