Κάθε φορά που ακούω την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη ,ξαναγίνομαι μαθητής .Σταυρώνω τα δάχτυλα των χεριών ,καρφώνω το βλέμμα στην κεραία του ραδιοφώνου, κουνάω το κεφάλι κάθε φορά που συμφωνώ και καταλαβαίνω αυτό που θέλει να πει ,σημειώνω όταν έχω απορίες για να τις ψάξω αργότερα.
Είναι «ο δάσκαλος» που αγαπά αυτό που κάνει μεταδίδοντας στους μαθητές –ακροατές την αγάπη για την μουσική. Ακομπλεξάριστος με όλα τα μουσικά είδη συνδυάζοντας την εμπειρία τόσων χρόνων με το άσβεστο πάθος για αυτό που κάνει είναι από τους λίγους παραγωγούς ραδιοφώνου που αξίζει να ακούσεις .
Το κοινό παραμένει φανατικό , τόσα χρόνια. Ιστορίες φαντάρων που κατέβηκαν από το τρένο για να τον ακούσουν ,τηλέφωνα που του θυμίζουν μια εκπομπή από την δεκαετία ογδόντα που και ο ίδιος έχει ξεχάσει ,άνθρωποι που μεγαλώνουν κάνουν παιδιά και παραμένουν σταθεροί ακροατές
Αρκετές φορές θυμάμαι την σκληρή κριτική που κάνει στο ελληνικό κοινό και στον τρόπο με τον οποίο ακούμε μουσική. Μοιάζει να θέλει να ταρακουνήσει παλιούς και νέους ,να μας βγάλει από την λογική του «φάστ φουντ» που έχουμε πέσει οι περισσότεροι να «κατεβάζουμε» δηλαδή όλοι μέρα μουσική χωρίς τελικά να την ακούμεΗ φωνή του Πετρίδη δεν εκπέμπει την «μούχλα» του Μαστοράκη .Δεν έχει την «τηλεοπτική χαριτωμενιά» του Πολυχρονίου.Είναι ένας άνθρωπους που μπορεί να αγαπά την δεκαετία του εξήντα αλλά κοιτά άφοβα το μέλλον της μουσικής χωρίς παρωπίδες .
Σε μια εποχή που το ραδιόφωνο έχει γεμίσει χαζοχαρούμενες φωνές ,ανθρώπους χωρίς μουσικές γνώσεις με τον χορηγό και το play list να έχουν τον πρώτο ρόλο κάθε φορά που ακούω το «Από τις 4 στις 5» , η αγάπη μου για αυτό το μέσο ξαναγεννιέται
ΥΓ1
Του είχα στείλει πριν μερικά χρόνια ένα mail για τον πρώτο δίσκο των fischerspooner .Ο ήχος τους είχε τρελάνει τότε κοινό και κριτικούς .Θυμάμαι μου είχε απαντήσει αμέσως «Μου αρέσουν και εμένα αρκετά αλλά πρέπει να περιμένουμε τον δεύτερο δίσκο για να σχηματίσω ολοκληρωμένοι άποψη για αυτούς».Τελικά ο δεύτερος δίσκος δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο κοινό και κριτικοί έπαιρναν πίσω τα αυθόρμητα επαινετικά σχόλια που είχαν κάνει για τον πρώτο
ΥΓ2
Βρίσκομαι στο γάμο της αδερφής του κολλητού μου που δουλεύει στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ. Στο τραπέζι πέφτει από εμένα το όνομα του Πετρίδη. Εκφράζω τον θαυμασμό μου. Εκνευρισμένη μια κυρία γύρω στα πενήντα γυρίζει και μου λέει «Μα καλά τι έχει αυτός ο άνθρωπος και όλοι ρωτούν για αυτόν ;».
Ποτέ δεν θα μάθεις…….
http://apotis4stis5.blogspot.com/ .
σχόλια