Συναντώ ανθρώπους που έχουν επισκεφτεί αρκετές χώρες με τα μάτια του τουρίστα. Κλεισμένοι στην ασφάλεια του τουριστικού πούλμαν με το γραφείο να έχει οργανώσει τα πάντα , έχοντας δει «φωτογραφικά» μνημεία και μουσεία , χωρίς να κοπιάσουν για να ανακαλύψουν το παραμικρό από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της χώρας επιστρέφουν στην Ελλάδα .
Κάνοντας μια συζήτηση μαζί τους διακρίνεις αμέσως την αγωνία τους να μιλήσουν «για τα sos»(τα καλύτερα που αναφέρουν οι τουριστικοί οδηγοί) .Είναι η αγωνία του τουρίστα για τα δέκα καλύτερα. «Ναι και σε αυτό πήγα ,φυσικά και επισκέφτηκα το άλλο, είχε πολύ ουρά και δεν μπήκαμε».
Αν μπεις στον κόπο να ρωτήσεις για την κουλτούρα των ανθρώπων ,την καθημερινότητα , τις συνήθειες θα σε κοιτάξουν με απορημένο βλέμμα και θα εκτοξεύσουν την ατάκα «Σαν την Ελλαδίτσα πουθενά μωρέ»
Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που δεν μένουν ούτε καν στα μνημεία και στα αξιοθέατα αλλά το μυαλό τους κολλάει σε χαζές λεπτομέρειες της μορφής «Το φαντάζεσαι δεν είχαν φραπέ! Τελικά είναι ελληνική πατέντα εε;;».Μιλάμε για μεγάλο κόλλημα με το φραπέ!
Οι άνθρωποι αυτοί είναι επίσης οι καλύτεροι δυσφημιστές της χώρας που δεν έχουν πάει! Κολλημένοι με τα κλισέ που αναπαράγουν τα μίντια σε «ενημερώνουν» :
Στην Τουρκία γίνονται βομβιστικές επιθέσεις , στην Ιταλία σε κλέβουν , οι Γερμανοί είναι ψυχροί άνθρωποι , η Ολλανδία είναι γεμάτη μαστουρωμένες αδερφές τι να πας να κάνεις ;
Έχει κανένα νόημα να ταξιδεύει ο άνθρωπος αν δεν ανοίγει το μυαλό ;
Γεννιέσαι ταξιδιώτης ή γίνεσαι ;
Τα σκέφτομαι όλα αυτά περιμένοντας τις μέρες να περάσουν για να φύγω ,ελπίζοντας ότι έχω το χάρισμα του ταξιδιώτη και όχι την μιζέρια του τουρίστα. Θα επανέλθω το θέμα.
Υ.Γ
Τα ίδια ισχύουν στις «βαριές περιπτώσεις» και για τον εσωτερικό τουρισμό.
«Μα πως ζουν οι άνθρωποι εδώ πέρα στο χωριό μου ρε να δείτε!»
σχόλια