*[This road never ends] Από τον Πάνο Μιχαήλ

Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει

Πάνος Μιχαήλ 28.12.2016 | 19:16

28.12.2016 | 19:16

Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει

Λοιπόν, με ευκαιρία δυο φαινομενικά ασύνδετα γεγονότα, τον θάνατο του Τζωρτζ Μάικλ και την εμφάνιση της Παόλας στο τηλεοπτικό νεκροταφείο του Σπυράκου που πάντα ηξερε "μια- χαρά- τι έγινε- ρε- παιδια", για αυτό κατέληξε εκεί που κατέληξε, θα κάνω έναν ακραίο παραληλλισμό μιλώντας ως φωτογράφος πιό πολύ. Η Πάολα έχει ποιότητες Ντιαμάντα Γκάλας στα βασικά συστατικά που συνιστούν την εικόνα της. Και την ίδια γείωση και την επαφή με τον εσωτερικό της εαυτό και την όποια αλήθεια της. Βασικό συστατικό κάθε γνήσιου καλλιτέχνη.

*[This road never ends] Από τον Πάνο Μιχαήλ

Ρεπερτοριακά απέχουν βέβαια μίλια αλλά λόγω αφενός της ελληνικής καταγώγης της Διαμάντως και αφετέρου και του ψυχικου τοπίου και των δύο (μη τρομάζετε απο τον παραλληλισμό) και οι δύτες του μπλαζέ αντεργκράουντ κι οι παγοδρόμοι της γυαλιστερής επιφάνειας έχουν μερικά κοινά καλλιτεχνικά νήματα που τις συνδέουν. Κατ αρχήν από την αρχή της παολικής καριέρας και την κατασκευή της εικόνας της που όσο και να την ελάφρυνε και αν την ποποποίησε ο Ρήγος, η Πάολα διατηρεί ακόμα κάτι μεταφυσικά αλαφροΐσκιωτο μέσα σε αυτήν την υπερχειλίζουσα σεξουαλικότητα.

Επίσης διαθέτει ένα σωματότυπο και το βασικότερο ένα πρόσωπο like Diamanda που το διακρίνει παρολες τις πλαστικές μια δωρικότητα, μια σκοτεινή τιμπαρτονική παιδικότητα και μετά από τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα της ένα τεράστιο πένθος. Που η Παόλα το ραίνει με γαρύφαλλα ενώ η Διαμάντω με αίμα και κραυγές (ο αδερφός της ήταν ένα από τα πρώτα θύματα του AIDS στα 80ς, όταν ακόμα ο ιός δεν είχε τρόπο αντιμετώπισης).

Βρισκόμαστε στο 2017 με το ένα πόδι και έπρεπε κανονικά να μη μας σοκάρει που ερμήνευσε Χατζιδάκι. Ο Χατζιδάκις που μυθολογήθηκε και δικαίως μεταπολιτευτικά υπήρξε μαγική περίπτωση αλλά δεν ήταν τέλειος. Ο εμμονικός ελιτισμός του των 80's (απότοκο της πρασινοφρουρίλας) τον έκανε να προσπαθεί σχεδόν να κρύψει τον τη Ροζ Γατούλα για χάρη των Μύθων της Νάνας Μούσχουρη (αυτός ο δίσκοςς είναι από τους μετριούς του) την προ χούντας περίοδο όπου ουσιαστικά υπήρξε ένας θαυμάσιος ποπ συνθέτης, καθώς και το πιο βασικό: είχε βαπτιστεί με το μύρο των μουσικών προγόνων της Παόλας στα λαϊκα καταγώγια όπου σύχναζε νεαρός ερχόμενος σε πρώτη επαφή με το λαϊκο τραγούδι. The rest is history.

Οπότε ας χαλαρώσουν όλες οι όχθες αποδεχόμενοι το γεγονός πως ένα μεγάλο μέρος των παλιότερων τραγουδιών του (λαϊκών ή μη) μπορεί να αποδοθεί κι από σύγχρονους καλλιτέχνες όπως το κατόρθωσε αριστουργηματικά ο Κωνσταντίνος Βήτα. Αποτινάζοντας την σκόνη του χρόνου που ο ίδιος ο Μάνος και βασικά ο κληρονόμος του πασπάλισαν τα τελευταία χρόνια το χατζιδακικό έργο.

Δεν είναι δα και ορατόριο το Αγάπη Που Έγινες Δίκοπο Μαχαίρι και πολλά από τα τραγούδια του της δεκαετίας του 60, οπότε ηρεμήστε. Τίποτα δεν μαγαρίζεται καλλιτεχνικά.(μονάχα οτι ακουμπάει η Φωτεινούλα η Δάρρα, μεγάλη η χάρη της,-)

Ας χαλαρώσουμε λοιπόν με τα μουσικά κροσόβερ και δη αυτά που λαμβάνουν χώρα στα ιδρωμένα απο την μπαναλιτέ και την π-λήξη τηλεοπτικά πλατώ

Ειδικά άμα σκεφτούμε το έντεχνο στρατόπεδο που έχει λεκιάσει με πολύ χειρότερο τρόπο την μουσική του Χατζίδακα. Εγώ ενα ΜΤV Unplugged θα το κάνα με την Διαμάντω και τη Παόλα για να κουφαθείτε στερεο-φονικά ολοι σας ,-).

Και να συνειδητοποιήσετε πως η τέχνη έχει χιλιάδες ποταμάκια κι εκβολές που όλα κάνουν γλυκά έρωτα μεταξύ τους παρά τις σοβαροφανείς και μικρόνοες ενστάσεις ή αντιρρήσεις κοινού-κριτικής και συναδέλφων.

(Στη μέση του κάτωθι τριπτύχου είναι η Διαμάντω στο βενζιναδικο. Είναι η εικόνα που με ενέπνευσε για την συζευξή της με την Πάολα στο σημερινό ποστ. Σαν γέννημα θρέμμα δυτικής αττικής που λέει και μια ζόρικη μαζωνική ψυχή, σε ένα απο τα σουξεδάκια του. Αυτό το καιρό ο Μαζώ αγγίζει σκαμπρόζικα το σημείο G του. Ελπιζω συν τω καιρώ -επειδή η περιπτώση του έχει πολλά κοινά σημεία με τη Πάολα- να αγγίξει άφοβα και μάγκικα όπως μας εχει συνηθισει και τ' άλλα γραμματάκια . Είδαμε όλοι τι καταπίεση και αυτοκαταστροφικόνια μάζεψε μέχρι το δικό του outing o George Michael (και πολλοί άλλοι βέβαια) και πώς αυτα τα ανεξίτηλα σημάδια τον έστειλαν στην απέναντι όχθη)