Η περίπτωση του νέου τραγουδοποιού Παύλου Συνοδινού είναι αρκετά ιδιαίτερη. Για την ακρίβεια, πρώτη φορά βλέπω δημιουργό που να δίνει τον τίτλο του δεύτερου δίσκου του σε συγκρότημα, παραμερίζοντας μάλιστα το δικό του όνομα χάριν της όποιας πορείας του συγκροτήματος. Greeklish Babylon, λοιπόν, ονομαζόταν το άλμπουμ του Συνοδινού, που κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν, έτσι ονομάζεται τώρα το σχήμα του, με το οποίο θα βρεθούν στη σκηνή του Σταυρού του Νότου μεθαύριο, Πέμπτη 21/11 για να παίξουν όχι μόνο τις δικές του συνθέσεις, αλλά και διασκευές σε Pink Floyd, David Bowie κ.α. Με τον Παύλο Συνοδινό και τον Νίκο Ζαδέ, κιθαρίστα - συνθέτη και τραγουδιστή αντιστοίχως των Greeklish Babylon, είχαμε την ευκαιρία να πιούμε ένα ζεστό καφέ τις προάλλες και να μιλήσουν στο Προσκλητήριο για το δεύτερο και τελευταίο live τους στον Σταυρό του Νότου.
Κατ' αρχάς πείτε μου από ποιους μουσικούς αποτελούνται οι Greeklish Babylon.
Παύλος Συνοδινός: Από τον Νίκο Ζαδέ, εμένα, τον Μιχάλη Πορφύρη που παίζει τσέλο και τον Πάνο Τόλιο στα τύμπανα.
Δηλαδή είστε δύο πιο νέοι και δύο πιο έμπειροι μουσικοί.
Π.Σ.: Ναι, ισχύει αυτό, αν και ο Πορφύρης δεν είναι και τόσο μεγάλος ηλικιακά. Αυτοί είμαστε συν τον αφανή ήρωα του concept, τον Γιάννη Παξεβάνη.
Πόσοι από εσάς μοιράζεστε συνθετικά τα κομμάτια;
Νίκος Ζαδές: Το project ήταν ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Παύλου κι εμείς απλά βρεθήκαμε για να εξυπηρετήσουμε τα live του. Αρχίσαμε να παίζουμε, να δένουμε μεταξύ μας και να νιώθουμε μέρος όλου αυτού. Κάποια στιγμή βγήκε η αφίσα ως Greeklish Babylon και όχι ως Παύλος Συνοδινός και μας άρεσε, δεν υπήρχε δηλαδή καμία δεύτερη σκέψη από πίσω.
Αυτό, νομίζω, οφείλεται και στην ανυστεροβουλία του Παύλου να μη θέλει ντε και καλά να βγει μπροστά ως Συνοδινός.
Π.Σ.: Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φιλόδοξοι, αλλά άπαξ και υπάρχει τέτοια χημεία με ένα σχήμα, αν πας ενάντια σ' αυτό, ουσιαστικά θα τα βάλεις με την τύχη σου. Γι' αυτό όταν με ρώτησαν κάποτε αν θα παίζω μόνος ή θα ξαναέχω συγκρότημα, απάντησα πως αν είναι νά'ρθει - θε να'ρθεί αβίαστα και δίχως καμία πίεση. Όπως τώρα! Πάντως, μέχρι στιγμής τα κομμάτια είναι δικά μου ώσπου βέβαια να προστεθούν και κάποια των άλλων μελών της μπάντας.
Εσύ, Νίκο, γράφεις μουσική; Κι από που προέρχεσαι; Τον Συνοδινό, λόγου χάριν, τον γνωρίσαμε ως συνεργάτη της Νατάσσας Μποφίλιου και του Γιάννη Χαρούλη, αλλά και από το ντεμπούτο άλμπουμ του.
Ν.Ζ.: Εγώ προέρχομαι από το συγκρότημα των Yanneis, αγγλόφωνο, πιο θεατράλε και λίγο πιο αβάν γκαρντ. Έχει κάτι από Tiger Lillies και Antony & The Johnsons αυτό το γκρουπ. Όταν τελείωσαν οι ηχογραφήσεις του δίσκου μας, άρχισα να παίζω με τον Παύλο και αποχώρησα. Αυτό τον καιρό ετοιμάζω κι ένα δικό μου project ηλεκτρονικής μουσικής, αφού είμαι γενικότερα περισσότερο της electronica.
Άρα ο ηλεκτρονικός βρήκε τον ηλεκτρικό...
Π.Σ.: Έχουμε και τον κλασικό, τον Πορφύρη, και ο άλλος, ο Τόλιος, είναι για να κρατάει τα μπόσικα (γέλια). Είναι η βάση μας!
Ο δίσκος σου, Παύλο, το Greeklish Babylon κυκλοφόρησε από την ετικέτα Ant-Art με σήμα το μυρμήγκι...
Π.Σ.: Μια ανεξάρτητη μικρή εταιρεία που έχει και άλλους μουσικούς της γενιάς μου σαν τον Λεωνίδα Μπαλάφα και τη Ματούλα Ζαμάνη. Μ' αρέσει γιατί όλοι πια μόνοι μας τα κάνουμε τα πράγματα κι εδώ δεν παίζουν συμβόλαια με όρους και τέτοια. Να τα λέμε αυτά, γιατί πλέον η κάθε μεγάλη δισκογραφική ζητάει ποσοστά από τα live σου, από τα οποία - ούτως ή άλλως - δε βγάζεις λεφτά.
Με προκαλείς τώρα να σε ρωτήσω αν μιλάς από προσωπική πικρή εμπειρία, δεδομένου ότι ο πρώτος δίσκος σου είχε βγει από τη Lyra του Ομίλου Γιαννίκου.
Π.Σ.: Όχι, μάλλον ήμουν τυχερός γιατί δεν ασχολήθηκαν μαζί μου ιδιαιτέρως στη Lyra. Είχα πέσει και σε μια μυστήρια φάση, όπου επίσης δεν υπόγραψα μαζί τους συμβόλαιο και τώρα μπορώ να τον κάνω ότι θέλω το δίσκο μου. Ξέρεις πόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες βρέθηκαν ξαφνικά δεσμευμένοι από ένα φάντασμα και τώρα δε μπορούν να κάνουν τίποτα;
Εσύ, Νίκο, δεν θα είχες τέτοια επαφή με δισκογραφικές, όπως ο Παύλος.
Ν.Ζ.: Εμείς πάλι έχουμε κάνει δυο δίσκους κάτω από την ετικέτα IANOS και ήμασταν τελείως ανεξάρτητοι. Ο δεύτερος ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει, τελειώνουμε τις μίξεις και μετά εγώ συμφωνήσαμε να αποχωρήσω.
Πως γνωριστήκατε, αλήθεια, εσείς οι δύο;
Π.Σ.: Γνωριστήκαμε μέσω ενός κοινού γνωστού. Εγώ έψαχνα γι' ανθρώπους που θα το μοιραζόμασταν όλο αυτό. Ο Νίκος έτυχε νά'ναι κι ένας πολύ καλός τραγουδιστής, αρκετά πιο ιδιαίτερος από μένα.
Ν.Ζ.: Είναι σημαντικό αυτό γιατί προερχόμαστε από διαφορετικές σχολές, είχαμε διαφορετικό ρεπερτόριο κι αυτό τώρα βοηθάει πολύ το live. Ο καθένας καλύπτει και συμπληρώνει το παζλ.
Να υποθέσω ότι κι οι διασκευές που παίζετε ανήκουν στις διαφορετικές σχολές; Πείτε μας μερικούς καλλιτέχνες για να καταλάβουμε.
Ν.Ζ.: Παίζουμε ότι θα θέλαμε να έχουμε γράψει εμείς, από το Kashmir των Led Zeppelin μέχρι το Billie Jean του Michael Jackson διασκευασμένο και κάποια λίγο πιο ηλεκτρονικά. Εμένα αυτό που με ενθουσιάζει είναι ο ήχος μας, ένα συμπαγές πράγμα αναγνωρίσιμο ως Greeklish Babylon!
Τους Greeklish Babylon δεν τους έχω δει live, Παύλο, σε είχα δει όμως στην παρουσίαση του πρώτου σου δίσκου, όπου ξεχώρισα τον εντελώς brit pop ήχο σου, αρτιότερο ακόμη και σε σχέση με indi αγγλόφωνες μπάντες. Πως πήγε το τωρινό πρώτο live σας;
Π.Σ.: Πήγε καλά, αν σκεφτείς πως το κοινό δεν ήρθε να δει τον τάδε γνωστό καλλιτέχνη που τον ξέρει εκ των προτέρων, αλλά ένα νέο συγκρότημα. Πιστεύω τη βραδιά τη ζεστάναμε, την κάναμε μεγάλη και το στοίχημα το κερδίσαμε!
Επίσης, Παύλο, βλέπω ότι έχεις αφήσει πίσω σου τη λογική των φιλικών συμμετοχών: Σου θυμίζω τη Μποφίλιου και τον Χαρούλη στο πρώτο σου cd.
Π.Σ.: Είχα και έχω συγγένειες με τα παιδιά, έχουμε κάνει πράγματα μαζί. Ο Γιάννης Χαρούλης ειν' ο μόνος που αν έρθει σε κάποιο live μου, θα σηκωθεί και θα τραγουδήσει. Έχουμε γράψει τραγούδια μαζί με τον Γιάννη και, αλίμονο, οι άνθρωποι αυτοί με βοήθησαν, αλλά γενικά δεν μου αρέσει να πηγαίνει ο ένας και να τραγουδάει στα live του άλλου. Δε θα ήθελα ειλικρινά να το συνεχίσω αυτό.
Μπορείτε να πουλάτε τα cd σας στα live κι αν ναι, φεύγουν, πως το βλέπετε;
Π.Σ.: Μπορούμε, αλλά δε φεύγουν, όχι. Κι απ' την εμπειρία μου μπορώ να σου πω ότι ούτε και τα cd του Χαρούλη φεύγουν στα live του. Σημείο των καιρών! Ο Χαρούλης μπορεί να πουλήσει 8.000 κομμάτια στα δισκοπωλεία, αλλά στα live ούτε αυτός θα πουλήσει.
Ν.Ζ.: Ναι, μωρέ, έχει περάσει πια η μπογιά του cd. Είναι μέρος μόνο της προσωπικότητας σου, ένα εργαλείο...
Κι εμείς που είμαστε φετιχιστές και δε γουστάρουμε το downloading, αλλά ακούμε ακόμη cd και βινύλια;
Π.Σ.: Το καταλαβαίνω, γι' αυτό και συνεχίζουμε να πουλάμε τα cd στα live και να βγαίνει κι ένα χαρτζιλίκι. Παρεμπιπτόντως, πέρσι σε ένα live μου πουλήθηκαν 22 cd. Καλό νούμερο ειν' αυτό; (γέλια)
Μια χαρά σε βρίσκω. Και θα χαρείτε αν σας πω ότι έχω φίλους μανιακούς με την τεχνολογία, οι οποίοι γελάνε με τη μουσικοσυλλεκτική μου μανία.
Ν.Ζ.: Μα τα παιδιά που θα γίνουν έφηβοι σε λίγα χρόνια δε θα ξέρουν καν τι είναι το cd. Και τα βινύλια που βγαίνουν είναι για πεντακόσιους ψωνισμένους σαν και σένα και μένα, δεν έχουν μεγάλη εμβέλεια ως προϊόντα δισκογραφικά.
Π.Σ.: Εγώ πιστεύω το αντίθετο. Όλη αυτή η υπερπληροφόρηση, το εύκολο downloading και το youtube, θα οδηγήσουν κάποιους να επιστρέψουν στις παλιές αξίες. Δεν ξέρω αν η Ελλάδα θά'ναι το πρώτο παράδειγμα, πάντως ο ένας κόσμος δε θα έχει σχέση με τον άλλο.
Ν.Ζ.: Έχει παραγίνει, όμως, ρε γαμώτο! Σου λέει ο άλλος Έχω 50 giga μουσική στο σκληρό μου και σκέφτεσαι Πότε να προλάβει ν' ακούσει τόση μουσική αυτός ο τύπος;
Π.Σ.: Η πλάκα είναι ότι ένας κεραυνός αρκεί για να τα σβήσει όλα αυτά (γέλια).
Ξαναπάμε στο live της 21ης Νοεμβρίου και νομίζω δε θα αρκεστείτε μόνο σ' αυτό για τη στήριξη της μπάντας.
Ν.Ζ.: Θα παίξουμε και θα παίζουμε, έχουμε σκοπό να το τρέξουμε και κάνουμε ταυτόχρονα κι άλλα πράγματα.
Π.Σ.: Δηλαδή τα δύο πρώτα κομμάτια που κυκλοφόρησαν ως digital single είναι για να υποστηρίξουν το live και όχι το αντίστροφο, κάνουμε live για να στηρίξουμε ένα δίσκο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πείτε μερικούς στίχους που σας εκφράζουν για δικούς σας λόγους μέσα απ' το άλμπουμ Greeklish Babylon.
Ν.Ζ.: Εμένα μου αρέσει ένα κομμάτι σε μουσική και στίχους του Παύλου, ο Νίκος, που επί της ουσίας ο Νίκος είναι ο κάθε Νίκος - κι ας το λέω εγώ που με λένε Νίκο - και όλος ο στίχος βασίζεται στην απαραίτητη αυτοκριτική του καθενός.
Π.Σ.: Μ' άρεσε που με ρώτησε ο Νίκος Ρε μαλάκα, για μένα τό'γραψες;, ενώ εγώ μιλούσα για τον εαυτό μου. Αυτό δεν είναι η απόλυτη καλλιτεχνική ταύτιση δύο συνεργατών και φίλων; Ωστόσο, εμένα το κομμάτι που με εκφράζει είναι οι Πάνοπλοι σε στίχους Γιώργου Πολυμενάκου, εφόσον περιγράφει μια πολύ ευγενική και ταπεινή επανάσταση με νοητά σπαθιά και πιστόλια.
Και που έρχεται σε αντιδιαστολή με την υπάρχουσα ακροδεξιά βία.
Π.Σ.: Δεν μ' αρέσει καθόλου αυτό το φαινόμενο, αλλά εμείς δεν το πάμε εκεί, δεν ασχολούμαστε μ' αυτά. Θέλουμε να μιλήσουμε σε πιο προσωπικό επίπεδο, αφού τα στρατευμένα πράγματα προξενούν και στρατευμένες αντιδράσεις.
Ναι, αλλά νέοι καλλιτέχνες είστε. Αν δεν στρατευθείτε υπέρ κάποιου σκοπού τώρα που βράζει το αίμα σας τι να περιμένει κι ο κόσμος που ζητάει στην τέχνη παρηγοριά;
Π.Σ.: Μας ενδιαφέρει μια πολιτικοποίηση, σαφώς, που θα βγαίνει όμως μέσα από το τι λέμε στις συνεντεύξεις και τον τρόπο μας να παίζουμε μουσική. Ποτέ όμως μέσα από συνηθηματολογίες.
Ν.Ζ.: Από τη μουσική και το στίχο μας, μέχρι το στήσιμο μας στη σκηνή, παίρνουμε ξεκάθαρη πολιτική θέση. Εμένα πάλι δε μου αρέσει σε τόσο ύποπτους καιρούς να βγαίνω να πείσω τον κόσμο. Έχει γίνει λίγο της μόδας τελευταία και, άλλωστε, είπα και πριν ότι η αυτοκριτική είναι κάτι που θα έπρεπε να αφορά όλους μας. Νιώθω ότι τόσο με το cd, όσο και με το live μας, αρθρώνουμε ξεκάθαρο πολιτικό λόγο.
Από τη μικρή μέχρι στιγμής, Παύλο, θητεία σου στο χώρο του τραγουδιού θα ξεχώριζες κάποια ευτυχισμένη στιγμή;
Π.Σ.: Ήταν πολύ συγκινητικό το τηλεφώνημα που δέχτηκα από τη Λένα Πλάτωνος. Είχε ακούσει στο ραδιόφωνο το κομμάτι μου, Τα αόρατα δεν φταίνε, με αναζήτησε και μου τηλεφώνησε για να μου πει πόσο πολύ την άγγιξε. Σπάνια τέτοια γενναιοψυχία! Νομίζω πως από εκείνο το τηλεφώνημα της Πλάτωνος και μετά, έπαψε να μ' ενδιαφέρει να φαίνεται πρώτο το όνομα μου και λοιπές ματαιοδοξίες.
* Οι Greeklish Babylon εμφανίζονται αυτή την Πέμπτη 21/11 στον Σταυρό του Νότου plus (Φρατζή 14, Νέος Κόσμος) Ώρα έναρξης: 22.00 - Τιμή εισόδου: 10 ευρώ με μπίρα ή κρασί
