Βγήκες με το κορίτσι που σου είπε ότι διάβαζε. Θαμπώθηκες από τον χαρακτήρα της. Νόμιζες πως βρήκες το κατάλληλο άτομο που μπορούσες να βγάζεις άκρη. Κοιμήθηκες με τη σκέψη της και ξυπνούσες με αυτή.
Κι όμως, μετά από μερικές βδομάδες αρχίζουν και σου μπαίνουν ιδέες. Περίμενες άλλα και άλλα σου έρχονται. Περίμενες να κάνεις κουβέντες πέρα από τα συνηθισμένα, μα αυτό είναι αδύνατο. Περίμενες κατανόηση και αυτό που αντικρίζει είναι παγερή αδιαφορία. Περίμενες να δείτε ταινίες μαζί και η τηλεόραση παίζει μόνιμα τα μεσημεριανά προγράμματα κουτσομπολίστικου περιεχομένου. Νόμιζες πως πίσω από τα γυαλιά κρύβεται ένας άνθρωπος που καταλαβαίνει από ανθρώπινα συναισθήματα, μα αυτό που βλέπεις κάτω από την επιφάνεια είναι ένα εγωιστικό και αυτάρεσκο κακομαθημένο πλάσμα. Ζωή για τα likes. Τέχνες για το χειροκρότημα. Όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από την ύπαρξή της και όποιος δεν το κάνει θα τον αγνοήσει επιδεικτικά. Άμα προσπαθήσεις να την κριτικάρεις θα σε μισήσει. Θα της πεις στίχους από τον Pablo Neruda μα αυτή θα αλλάξει το θέμα σε κάτι πιο ανάλαφρο. Τα όνειρά της φτωχά τυλιγμένα σε ακριβό χαρτί. Όπως και ο έρωτας που νόμιζες οτι κάνατε. Είναι απλά πήδημα.
Δε θα δεις ποτέ ένα αδιάβαστο βιβλίο στη τσάντα της. Ούτε καν στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι της. Το μόνο που θα κοιτάει όταν περπατάτε μαζί, είναι βιτρίνες από μαγαζιά με μαγιό και ρούχα. Βιβλιοπωλεία ποτέ. Δεν υπάρχει βιβλίο που ψάχνει και ποτέ δε θα σου πει ότι θέλει να διαβάσει κάποιο…
Μεγαλωμένη τις περισσότερες φορές μέσα στην άνεση αδυνατεί να κατανοήσει κάτι που ξεφεύγει από τα στενά όρια του σύμπαντος το οποίο της έχουν πλάσει για να ζήσει. Ξέρει κι αυτή τη διαφορά ανάμεσα από το βιβλίο και τη ζωή, όμως τα όνειρά της είναι τόσο κοινά και βασισμένα στην καριέρα της χωρίς ίχνος χρωματιστής πινελιάς. Το κορίτσι του μπαμπά και της μαμάς, κι αν δε της φερθείς έτσι τότε κι εσύ είσαι γρήγορα έξω από τον θαυμαστό κόσμο της. Το κορίτσι της παρέας που θέλει να έχει τα βλέμματα στραμμένα πάνω του συνέχεια. Για να ξεχωρίσει θα κάνει φασαρία και θα λέει διάφορα αστεία και τσιτάτα κλεμμένης γνώσης.
Κι εσύ πίστεψες ότι ήταν κάτι διαφορετικό γιατί για την επιβεβαίωσή της έτσι σε έκανε να νομίσεις. Ανταλλάξατε ιδέες όμως μέχρι ένα σημείο. Μετά ξαναγύρισε στον δικό της κόσμο στον οποίο δεν ανήκεις. Τα θέλω της πολύ μικρά και ακριβά για τη ζωή σου. Και πλέον μισείς τον εαυτό σου που έφαγε τον πρόλογο. Τον μισείς γιατί ακόμα πιστεύεις ότι ήταν διαφορετικό κι ας δείχνουν όλα το αντίθετο. Και θα το κάνεις μέχρι να το πάρεις απόφαση ότι ήταν απλά ένα κορίτσι που ξεφύλλιζε…
σχόλια