ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ: Στον Πλούτο, στον Διονύση Σαββόπουλο

προσωπικά την παρέμβαση του Σαββόπουλου την βρήκα λίγο άστοχη, πολύ καλυτερος ηταν ως σκηνοθετης παρα ως ηθοποιος και κείμενο.

Μεγάλη ντροπή ξέχασα τον Πλούτο-Παπαδημητρίου. Τόσο φυσιολογικά αρχετυπικός σαν να ήταν εκεί απο τον Αριστοφάνη...Ας όψεται και η πλανεύτρα Μουτούση !

Θα παω στο θεατρο Πετρας να το δω!!!

Ωραία και ατμοσφαιρικά τα περιγράφει ο Γ.Π. και πολύ σωστά.Ίσως απο συναδελφική συστολή γράφει λίγα κι' έτσι μιάς και ΗΜΟΥΝ κι εγώ ΕΚΕΊ, θα σας πω και άλλα.Κατ' αρχήν ο μεταφραστής σεβάστηκε το έργο. Ελάχιστες νύξεις στο παρόν, καμμία "διασκευή". Άλλωστε το θέμα του έργου - η διανομή του πλούτου και τα κριτήριά της - υπερκάλυπτε τον όποιο στόχο.Ο συνθέτης της μουσικής απέσταξε στο μέγιστο τις δυνατότητες του κοχυλιού της Επιδαύρου με λεπταίσθητα ηχοχρώματα και εξαιρετικούς εκτελεστές, τόσο στους μουσικούς, όσο και στις φωνές των ηθοποιών. Το ηχητικό αποτέλεσμα πρωτάκουστο για θεατρική παράσταση ( χωρίς να ξεχνώ τον Αμφιτρύωνα του Βογιατζή ).Ο σκηνοθέτης (πρωτοεμφανιζόμενος) είχε την στήριξη λαμπρής ομάδας, αλλά έδρασε ως θεατρικός μάστορας. Συγκέρασε (κατά την ταπεινή μου γνώμη) Κουν και Χατζιδάκι, καταστώντας την παράσταση αυτή εμβληματική και αντίστοιχη των θρυλικών Ορνίθων.Διόσκουροι ανεκτίμητοι γι'αυτό, ο Ερμής Μαλκότσης στην κίνηση και ο Άγγελος Μέντης στα σκηνικά και κοστούμια.Η κίνηση των ρόλων και οι ρόλοι αξεδιάκριτοι, το ήθος του καθενός εμφανέστατο, μεγάλη υπηρεσία στον σκηνοθέτη. Τα κοστούμια μεταξύ κομέντια και περιπλανώμενου τσίρκου μεταμορφώνονταν με την σκηνοθεσία και την κίνηση ( π.χ. όταν οι επιτήδειοι "κανόνιζαν" την διανομή του πλούτου, θύμιζαν την συμμορία του Σάικς απο τον Όλιβερ Τουίστ). Κορυφαίο ενδυματολογικό σχόλιο η "γριά", όπου με πρωτόφαντη απλότητα δόθηκε όλο το ήθος. Έδρασε βέβαια κι' ο περίφημος ηθοποιός που της έδωσε και κατάλαβε ! Κι' έτσι φτάνομε στους ηθοποιούς. Ο Κουρής ήταν τόσο ενταγμένος, που νόμιζες ότι η παράσταση τον βρήκε εκεί,έτοιμο και σήμερα δυό μέρες μετά, εξακολουθεί ν' αλωνίζει μες τον ρόλο.Έτσι άφησε να λάμψει αυτός ο απίστευτος Λούλης, που κυριάρχησε με κίνηση φωνή και μουσικότητα σπάνια. Όσο τον άφησαν βέβαια Χορός και μουσικοί που συναγωνίστηκαν στενά.Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που τραβήχτηκε η κουρτίνα και βγήκε η Πενία. Μαγεύτρα με την φωνή της πικρής Λογικής και της διαχρονικής Πραγματικότητας. Μέ πήρε, με σήκωσε, με ταξίδεψε... Γύρισα ; Δεν ξέρω. Η φωνή, η λιτή κίνηση, η απλότητα του ρούχου, ταξίδι παιδιά μου ταξίδι με καράβι κείμενο αξιών μισοξεχασμένων.Έφυγα γεμάτος και ΠΛΟΥΣΙΟΣ !Ευχαριστώ κ. Σαββόπουλε, έτη πολλά και εις άλλα με υγεία !

"Ήταν μια μια ειλικρινή παράσταση" Υπάρχουν και ψεύτικες; Αν ναι, ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους;