Γεννήθηκα κορίτσι, κι αυτό για τον αδερφό μου που είχε ήδη δύο μεγάλες αδερφές, ήταν ένα ενοχλητικό γεγονός. Βλέπετε ο μπαμπάς, του είχε υποσχεθεί αγόρι και όταν το τηλέφωνο χτύπησε και η θεία μέσα από τη γραμμή είπε «Συγχαρητήρια! Κορίτσι!», ο 6χρονος τότε αδερφός μου έγινε έξαλλος! Σε ποιον τώρα θα μάθαινε μπάλα; Με ποιον θα έπαιζε με αυτοκινητάκια; Με ποιον θα συνωμοτούσαν ενάντια στις μεγάλες αδερφές; Τέτοια σημαντικά ζητήματα διατάραξαν πολύ τον αδερφό μου. Καταλαβαίνετε.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και τελικά έμαθα και μπάλα, έπαιξα και με αυτοκινητάκια κι έγινα η αγαπημένη του αδερφού μου. Μπορεί να μην ήμουν αγόρι, αλλά ήξερα τι σημαίνει σέντρα από τα 4 μου και ήμουν πολύ περήφανη γι' αυτό.
Μετά βέβαια μεγαλώσαμε, και τίποτα απ' όλα αυτά δεν φαίνονταν να έχει τόση σημασία πια. Άλλωστε είχαμε σταματήσει και να τα κουβεντιάζουμε. Όμως τελικά η ξεχωριστή σχέση που είχα εγώ με τον αδερφό μου φάνηκε στις πράξεις.
Πριν από μερικούς μήνες μας ανακοίνωσε ότι η γυναίκα του ήταν έγκυος και στην οικογένεια ήμασταν όλοι μέσα στη χαρά. Και πριν από μία εβδομάδα και ενώ εγώ ήμουν στο γραφείο, χτύπησε το τηλέφωνό μου. «Έλα, για κατέβα κάτω.» μου λέει. Φρίκαρα λίγο, ανησύχησα. Στο κάτω κάτω τι ήταν τόσο σημαντικό έτσι ώστε να φέρει τον αδερφό μου μέχρι το γραφείο μου; Άρχισα να κάνω κακές σκέψεις και κατέβηκα από τις σκάλες τρέχοντας, αφού δεν είχα υπομονή να περιμένω το ασανσέρ.
Τον βλέπω χαμογελαστό και του λέω «Τι έγινε ρε ηλίθιο; Τι γελάς; Τα έχω κάνει πάνω μου από το φόβο». Με πλησιάζει, με παίρνει αγκαλιά και μου λέει «Αγόρι ρε! Η Κωνσταντίνα περιμένει αγόρι!». Έτσι που λέτε. Ο αδερφός μου ήρθε να με βρει για να πει σε μένα πρώτα ότι περιμένει αγόρι! Το αγόρι που θα του μάθαινε μπάλα, το αγόρι που θα παίζανε με αυτοκινητάκια, το αγόρι με το οποίο θα γίνονταν οι καλύτεροι φίλοι. «Ας πιούμε λοιπόν σ' αυτό!» του είπα και ανέβηκα στο γραφείο και τους είπα ότι έχω σημαντικούς οικογενειακούς λόγους για τους οποίους θα πρέπει να φύγω νωρίτερα!
Το κοντινότερο μπαρ στο γραφείο, μας σέρβιρε απλόχερα αρκετές fix dark ανάμεσα στις οποίες κουβεντιάσαμε για τη μέρα που γεννήθηκα, για τη μέρα που θα γεννηθεί ο γιος του, για τη γυναίκα του, για το πότε θα κάνω εγώ παιδιά (γκουχ γκουχ, άσε με ήσυχη μεσημεριάτικο), για το ότι θα γίνω θεία και θα κακομάθω όσο δεν παίρνει τον καινούριο ανιψιό μου. Μα πιο πολύ απ' όλα για το πόσο ωραία περάσαμε σε όλη την παιδική μας ηλικία και πόσο τον αγαπώ και μ' αγαπά παρόλο που...είμαι κορίτσι!
σχόλια