[το ελληνικό κράτος σιδερώνει νυχτιάτικα]
Έλαβα μια επιστολή (τα στοιχεία του αποστολέα είναι στη διάθεσή μας) σχετικά με μια περίεργη υπόθεση.
Μακάρι να έχουμε απάντηση σύντομα - και να μην "χαθούν" σε τσέπες τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προορίζονταν για την καλλιτεχνική δημιουργία στη χώρα μας.
Αντιγράφω την επιστολή:
Πρόκειται για την (γνωστή πλέον) προκύρηξη της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Φύλων, η οποία μετά από δέσμευση χρημάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω ΕΣΠΑ, αποφάσισε να χρηματοδοτήσει καλλιτεχνικές παραγωγές σε όλους τους τομείς σχεδόν (εικαστικά, θέατρο, σινεμά, χορό κ.α.).
Η εν λόγω ανακοίνωση με υπογραφή του αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών, Χαράλαμπου Αθανασίου, έγινε στις 30/07/2012. Όταν το μάθαμε, από τον πολιτιστικό χώρο, σπεύσαμε να ετοιμάσουμε προσχέδια έργων, να εκδόσουμε τραπεζικές εγγυητικές επιστολές (που απαιτούνταν βάσει προκύρηξης και μάλιστα όχι αμελητέου ποσού) και ένα σωρό από άλλα έγγραφα, που εμπίπτουν στη γραφειοκρατεία του ΕΣΠΑ.
Χθες, 01/10/2012, ήταν η καταληκτική ημερομηνία για την κατάθεση των αιτήσεων στον ανοιχτό διαγωνισμό και βρεθήκαμε αρκετοί στα γραφεία της ΓΓΙΦ (Υπουργείο Εσωτερικών), άλλοι με μακέτες των γλυπτών τους, άλλοι με σενάρια, άλλοι με πιλότους ταινιών, πάντως όλοι με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει και ίσως να ανανεωθεί αυτός ο δυσκίνητος τομέας του πολιτισμού. Κατά τις 14.00 (και ενώ η καταληκτική ώρα υποβολής ήταν στις 15.00) ο αναπληρωτής Υπουργός ανακοινώνει δεκαήμερη παράταση της προθεσμίας υποβολής. Ίσως να έδωσε ανάσα σε κάποιους που δεν πρόλαβαν, ίσως να ανταποκρίθηκε σε αιτήματα καλλιτεχνικών σωματείων για παράταση (κυκλοφόρησαν σχετικά άρθρα την περασμένη εβδομάδα), πάντως η ελληνική μέθοδος "κάλλιο αργά παρα ποτέ" για άλλη μια φορά λειτούργησε.
Και αφού οι περισσότεροι καταθέσαμε τους περιβόητους φακέλους, με τους αμέτρητους υποφακέλους, σήμερα ο κος Αθανασίου υπογράφει ματαίωση του διαγωνισμού, ενώ η σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα της ΓΓΙΦ που αφορούσε στην δεκαήμερη παράταση πλέον δεν υπάρχει.
Και αναρωτιέμαι για το ποιές είναι αυτές οι κρατικές διοικητικές λειτουργίες που:
-ανακοινώνουν παράταση της καταληκτικής ημερομηνίας δημόσιου διαγωνισμού και σε λίγες ώρες ακυρώνουν ολόκληρο τον διαγωνισμό
-καταργούν τη χθεσινή ανακοίνωση περί παράτασης, παρότι ήταν υπουργική απόφαση και η ανακοίνωσή της είναι υποχρεωτική
-ακυρώνουν ένα πρόγραμμα που έχουν προεγκρίνει και για το οποίο μια ολόκληρη κρατική υπηρεσία και οι υπάλληλοι, των οποίων την αμοιβή κάθε φορολογούμενος πολίτης πληρώνει, έχουν εργαστεί ποιός ξέρει πόσον καιρό
Και ακόμη αναρωτιέμαι για το πώς τελικά οι δημόσιοι αυτοί υπάλληλοι μπορούν να εργαστούν, όταν κάθετι σε αυτό το κράτος ματαιώνεται και όταν η εργασία τους δεν παράγει κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Τελευταία ερώτησή μου είναι το τι τελικά άλλαξε στο υπουργικό σχέδιο από χθες μέχρι σήμερα και πού τελικά θα πάνε αυτά τα κονδύλια του ΕΣΠΑ ύψους 2,1 εκ. ευρώ, που μέχρι πριν λίγες ώρες θα έδιναν μια σημαντική ανάσα σε πολλούς άνεργους καλλιτέχνες;
Παρακάτω και οι σχετικές ανακοινώσεις:
http://www.eyeisotita.gr/el/Pages/NewsFS.aspx?item=693
http://www.eyeisotita.gr/el/Pages/NewsFS.aspx?item=692
Κι άλλη επιστολή μου ήρθε μόλις, από αναγνώστρια (τα στοιχεία της επισης είναι στη διάθεσή μου):
Έχασα ένα μήνα γράφοντας τις εκθέσεις που ζητούσανε,μου έσπασαν τα νεύρα με τον τρόπο διατύπωσης αυτών που ζητούσανε,ψάχνοντας φακέλους και υποφακέλους να φακελωθώ ξανά και ξανά.Και πολλά τηλέφωνα αν
έβαλα το σωστό φάκελο μέσα στον υποφάκελο και ξανά φάκελο.Και πόσα τηλεφωνήματα σε φίλους καλλιτέχνες αν κάναμε όλο αυτό το φιρμάνι σωστά.Και έχασα χρόνο ενός μήνα γεμάτου να δουλεύω και να μην κάνω τίποτε άλλο από αυτό που ζητούσαν ενώ θα έψαχνα κάτι άλλο να κάνω καλλιτεχνικά και να φτιάξω την καριέρα μου στην Ελλάδα.Επίσης φίλοι καλλιτέχνες μου είπαν ότι δανείστηκαν και εκείνοι χρήματα για να συμμετάσχουν.Βλέπετε λοιπόν πάλι ποιος βγήκε κερδισμένος?
Παιδιά πρέπει να συννενοηθούμε όσοι ενδιαφέρεστε επικοινωνήστε,Το έσπα η Ευρώπη ήθελε να δείξει το φιλόπτωχο προφίλ του στους καλλιτέχνες και αποφάσησε να χρηματοδοτήσει έργα.Απο κει και πέρα ας μας απαντήσει κάποιος που θα πάνε τώρα τα χρήματα αφού ακυρώθηκε και γιατί ακυρώθηκε.
Και πάλι θα με λες ότι γκρινιάζω,ότι δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός για το που θα διοχετεύσουν τα τόσα εκατομύρια που προορίζοταν για τους καλλιτέχνες.
Α το αστείο είναι ότι επειδή οι περισσότεροι εργαζόμαστε ως καθηγητές καλλιτεχνικών στα σχολεία,είχαν την απαίτηση να ζητάνε άνοιγμα βιβλίων στην εφορία.Και αν δεν το έκανες σου έλεγαν ακυρώνεται η συμμετοχή σου.Αυτό δεν υπήρχε κάπου γραμμένο στην περιβόητη προκήρυξή τους.
Ευχαριστώ
ΥΓ. Όποιος ενδιαφέρεται ας επικοινωνήσει μαζί μου, για ομαδική καταγγελία >> [email protected]
Και νέα επιστολή μου ήρθε:
Ανήκω κι εγώ στα "θύματα" του περιβόητου διαγωνισμού
καλλιτεχνικών έργων της Γ.Γ.Ι.
Είναι πολύ σημαντικό που πήρε έστω και αυτή τη διάσταση μέσα από
τη στήλη σου, γιατί κατά τα άλλα είναι κι αυτό ένα από τα πολλά
εξωφρενικά που μένουν στην αφάνεια.
Η πληροφορία που έχω να προσθέσω είναι η άτυπη αιτιολογία που
έδωσε ο κ. Υπουργός για τη ματαίωση του διαγωνισμού, λέγοντας ότι
πρόκειται για έργο με περιορισμένο κοινωνικό όφελος. Αυτό
εντάσσεται στη γενικότερη γραμμή που έχει έρθει από την Ευρώπη να
κόβονται τα κονδύλια για έργα και δράσεις που δεν αφορούν στο
σύνολο του πληθυσμού, ειδικά σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που
διανύουμε!
Αυτό φαίνεται να έχει διάφορες ερμηνείες:
Η πρώτη και βασικότερη είναι ότι καθιστά ξεκάθαρο πως η επιβίωση
των καλλιτεχνών τους είναι αδιάφορη. Και φυσικά θα ήταν αδιάφορο
το να επιβιώσουν έστω και 300 - 500 καλλιτέχνες για μερικούς μήνες
ακόμη, αφού έτσι κι αλλιώς το ίδιο το σύστημα τους οδηγεί σε
θανατική καταδίκη έχοντας κάνει την παραγωγή καλλιτεχνικών
έργων συνώνυμη με τον εθελοντισμό καθώς έχουν κοπεί όλα τα
κονδύλια που θα έπρεπε να δίνονται για να παράγεται πολιτισμός.
Ταυτόχρονα όμως τους είναι εξίσου αδιάφορη και η αξία που έχει ο
πολιτισμός σε μία κοινωνία, μιας και ο καλλιτέχνης δεν δημιουργεί
για τον εαυτό του αλλά για το σύνολο, προάγοντας τη σκέψη και την
αισθητική και των αποδεκτών του έργου του. Αδιάφοροι λοιπόν τους
είναι και οι αποδέκτες, δηλαδή το σύνολο του πληθυσμού που εκτός
από υλικές ανάγκες έχει και πνευματικές, οι οποίες σε μία
«πολιτισμένη» και «προηγμένη» κοινωνία θα έπρεπε να καλύπτονται.
Να τονίσω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι δεν προσπαθώ να αποθεώσω
τους καλλιτέχνες ανάγοντας τους σε στυλοβάτες του πνεύματος,
ούτε αγνοώ τις δυσκολίες των καιρών και τις προτεραιότητες που
είναι σημαντικό να δίνονται σε άλλες παραγωγικές δυνάμεις που
καλύπτουν άμεσες βιοποριστικές ανάγκες. Θα έπρεπε όμως να μας
προβληματίζει και η πλήρης απαξίωση της τέχνης, η οποία είναι
εμφανέστατη σήμερα, τουλάχιστον στην ελληνική κοινωνία και
μάλιστα σε όλες τις εκφάνσεις της, καθώς δεν είναι η ματαίωση του
συγκεκριμένου διαγωνισμού η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας, τελικά, για
το πώς αντιμετωπίζεται η τέχνη. Δεν αναφέρομαι φυσικά στην
απόλυτα εμπορική τέχνη των γκαλερί ή των αστραφτερών
μουσικοχορευτικών θεαμάτων ή των «κατά παραγγελία» ταινιών που
προορίζονται για πολυκινηματογράφους. Αυτή βρίσκεται στον
αντίποδα της τέχνης για την οποία συζητάμε και, ναι, μπορεί και να
θεωρηθεί στυλοβάτης του συστήματος, καθώς γεννιέται από αυτό και
στηρίζεται από το ίδιο, φυσικά, καθώς το βοηθάει να αναπαράγεται.
Μία άλλη ερμηνεία που μπορώ να δώσω σχετικά με το περιορισμένο
κοινωνικό όφελος των καλλιτεχνικών έργων που προωθούν την
ισότητα των φύλων, έχει να κάνει με το ίδιο το ζητούμενο θέμα των
έργων. Γιατί, ναι, εδώ ο κόσμος χάνεται και θα μας σώσει η εξίσωση
των φύλων; Προφανώς και όχι, από τη στιγμή που ζούμε σε μία
κοινωνία που είναι φτιαγμένη για να παράγει ανισότητες! Μήπως
τελικά απέσυραν τον διαγωνισμό για να του αλλάξουν θέμα; Μήπως, κ.
Υπουργέ και αξιότιμοι Ευρωπαίοι εταίροι, σκεφτήκατε πως ένας
διαγωνισμός που θα μιλούσε για την κατάρρευση όλων των
ανισοτήτων θα είχε μεγαλύτερο κοινωνικό όφελος; Γιατί τότε… πάω
πάσο!
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι είμαι κι εγώ εξαγριωμένη με τη ματαίωση
του διαγωνισμού που απαξιώνει κυριολεκτικά όλους όσους κόπιασαν
για να ετοιμάσουν την πρότασή τους. Και δεν νομίζω ότι είχε κανείς
το περιθώριο του χρόνου να το κάνει, αλλά για τους περισσότερους,
που γνωρίζω τουλάχιστον, ήταν μια απεγνωσμένη κίνηση που έγινε με
την ελπίδα να δουλέψουν (σε περίπτωση που επιλεγούν) έστω και για
μερικούς μήνες και έστω με αυτή την ελάχιστη οικονομική
ανταμοιβή που αντιστοιχούσε στον καθένα (ειδικά σε έργα με
μεγάλες ομάδες έργου, όπως το ντοκιμαντέρ που καταθέσαμε εμείς).
Και φυσικά σε κανέναν δεν περίσσευαν τα χρήματα της εγγυητικής
επιστολής. Ούτε τα έξοδα που χρειάστηκαν να γίνουν για να
ετοιμαστούν οι φάκελοι, να αγοραστούν υλικά κλπ. Απλά, είτε με
δανεικά είτε από το υστέρημά του, ο καθένας λειτούργησε σύμφωνα
με τη ρήση: «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Γι’ αυτό,
συμφωνώ κι εγώ με την πρόταση για ομαδική καταγγελία και θα
συμμετάσχω. Δεν ξέρω αν θα επιτευχθεί κάποια δικαίωση, αλλά
τουλάχιστον ας μην το αφήσουμε να περάσει ασχολίαστο, σαν να μην
έγινε τίποτα, σαν να μην δούλεψαν άνθρωποι άδικα, σαν να μην
εξαπατήθηκαν άνθρωποι με φρούδες ελπίδες, σαν να είναι κι αυτό
ένα από όλα τα "μικροπράγματα" που καταπίνουμε από κεκτημένη
ταχύτητα…
σχόλια