Το καλοκαίρι των πλαστικών ονείρων

Το καλοκαίρι των πλαστικών ονείρων Facebook Twitter
10

Φωτογραφία του Σπύρου Στάβερη απο το Magic Circus

Θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι. Δεν έχει σημασία να ψάξει η μνήμη την χρονιά. Μου αρκεί που θυμάμαι αυτή την περίεργη αίσθηση που πλανιόταν στον αέρα: Σχεδόν όλοι νόμιζαν ότι θα γίνουν γρήγορα πλούσιοι. Άλλοι νόμιζαν ότι είναι ήδη. Και παντού πλαστικό. Φτηνό και ευλύγιστο. Κάρτες, όνειρα, σχέδια, ακόμα και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Από το πλαστικό στο πλασματικό η διαφορά ένα «μα». Τα δυο πρώτα γράμματα της «αγαπημένης» μας λέξης. Γεμάτος ο κόσμος από δαύτους τότε και τώρα.

Τότε όμως οι μύτες ήταν ψηλά. Τα κάμπριο αυτοκίνητα σαν ανοιχτές μπαγιάτικες κονσέρβες έβγαιναν στην Εθνική Οδό. Η μούχλα της μεσαίας τάξης αναδυόταν από μέσα ή ήταν κλεισμένη σε αυτά τα τερατώδη μαύρα τζιπ. Ουρές από τερατώδη μαύρα τζιπ. Σαφάρι. Η Ελλάδα μια «Αφρική» στο κυνήγι των εντυπώσεων. Ένας κόσμος γεμάτος θηρία να επιδίδονται καθημερινά στο κυνήγι του εύκολου χρήματος.

Ακόμα και οι βοσκοί είχαν χάσει την επαφή τους με την γη. Θυμάμαι έναν να αφήνει το κοπάδι του και να γίνεται εκείνος πρόβατο. Όρθιος μαζί με τους άλλους αμνούς μπροστά στην τηλεόραση του καφενείου. Κανάλι 5, νομίζω. Αλλά και καλά να μην θυμάμαι έτσι θα έπρεπε να λεγόταν. Πέντε. Μια μούντζα καθημερινά στις 11. Οι τιμές των μετοχών να περνάνε από μπροστά τους και εκείνοι να βελάζουν κάθε φορά σαν να τρώνε φρέσκο χορτάρι. Ανεβασμένος. Πεσμένος. Ένας δείκτης που έδειχνε που πηγαίναμε: Κατά διαόλου.

Οι άνθρωποι ανυπόφοροι. Φτωχοδιάβολοι τζογαδόροι. Έβγαιναν για ένα καφέ και κάνανε λες και το χωριό τους ήταν το Λονδρέζικο City. Πουλάω, αγοράζω, σπρώξε, δώσε. Τα άκουγα όλα αυτά σαν να με κατάβρεχαν με ακαταλαβίστικα ολοκληρώματα. «Τι μου λες και γιατί με καταβρέχεις;». Και όλα αυτά τα ανερχόμενα γιαπάκια στο ρόλο του συμβουλάτορα. Ψαράκια με κροκόδειλο στην θέση της καρδιάς. Τα μάτια μας έψαχναν απεγνωσμένα να βρουν μια εικόνα ηρεμίας, έστω μια ειρωνική ματιά σε όλο αυτό. Πουθενά. Όλοι οι αυλικοί χειροκροτούσαν αυτούς που έκαναν τους αριστοκράτες. Ευτυχώς που υπήρχε το χαρτί. Και βλέπαμε τον φωτογράφο να κλείνει το μάτι. Τον Στάβερη να σκίζει το πλαστικό και να δείχνει αυτό που επιπλέει. Λίγο πριν βουλιάξει για πάντα.

10

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

8 σχόλια
όλα αυτά μαζί με τα δάνεια-καταναλωτικά, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, με άτοκες δόσεις φυσικά. όλα λοιπόν, για μια πλασματική ευτυχία με δόσεις για τους ανερχόμενους αρχοντοχωριάτες νεόπλουτους. αυτά μας φάγανε! θυμίζει λίιιγο την Αμερική μετά τον πρώτο παγκόσμιο, αναφορικά με το νεοπλουτισμό και το attitude γενικότερα. είμαστε πίσω κάποιες δεκαετίες-για άλλη μια φορά.
Διαβάζω σχόλια του τύπου "αυτοί που κυβερνάνε, αυτοί που κυβερνώνται, αυτοί, αυτοί, αυτοί...". Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Δεν είμαστε εμείς; Πώς γίνεται η χώρα να βρίθει από "σκατά" και όλοι να μιλάμε στο γ' πληθυντικό και να ρίχνουμε την ευθύνη μόνο στους άλλους, δεν το έχω καταλάβει. Δεν έχει ευθύνη μόνο αυτός που κάνει το κακό. Έχει ευθύνη και αυτός που τον έφερε σε θέση ώστε να μπορεί να το κάνει. Έχει ευθύνη και εκείνος που βλέπει, αλλά δε μιλάει. Ο καθένας στο βαθμό που του αναλογεί.
όλη η Ελλάδα (ή τέλος πάντων το 1.000.000 που έπαιζε ΧΑΑ και οι οικογένειές τους) παρακαλούσε την κυβέρνηση να ρίξει τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο για να συνεχιστεί η άνοδος. Ποτέ δεν μας έβγαινε σε καλό η μαζική υστερία αλλά αυτή τη φορά πολύ απλά κατέληξε σε Darwin Award.
ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ... και κάτι ακόμα ... αυτοί που μας κυβερνούσαν τότε είναι οι ίδιοι που μας κυβερνούν σήμερα ... αυτοί που έδωσαν το έναυσμα για αυτές τις συμπεριφορές είναι αυτοί που σήμερα μας "διασώζουν" ... ακριβώς οι ίδιοι ... σαν να μην πέρασε μια μέρα!
Ναι, σύμφωνοι, ως προς ένα σημείο όμως, έτσι; Γιατί τη μεγαλύτερη ευθύνη δεν την έχουν τα καθ...ια που κυβερνούσαν τον τόπο, αλλά οι κυβερνόμενοι, αυτοί για τους οποίους αναφέρεται το αρθρογράφημα.Όσες φορές ήμουν στην Ελλάδα, έβλεπα με τα μάτια μου τη κατάντια και τη ξιπασιά του κόσμου στις παραλίες, που καθόταν στη πετσέτα, κάτω από την ομπρέλλα για να διαβάσει τις ροζ σελίδες και να φύγει κατά τις 11 το πρωί για να πάρει τη πρωινή του δόση από το χρηματιστήριο και απορούσα με τι χρήματα όλοι αυτοί έπαιζαν στο νόμιμο τζόγο.
O καθένας φέρει την ευθύνη που του αναλογεί ... και αυτοί που κυβερνούν και συνεπώς αποφασίζουν ανοίγοντας δρόμους ανάπτυξης-υπανάπτυξης αλλά και όσοι τους ακολουθούν... Οι υπόλοιποι όμως τι φταίμε;