Ο υπάλληλος του διπλανού γραφείου

Facebook Twitter
8

 

Αρκετά χρόνια πριν την κρίση δούλεψα μερικούς μήνες στα γραφεία μια υπηρεσίας. Από τα πρώτα λεπτά που πέρασα την πόρτα εκείνης της «καμαρούλας μια σταλιά δύο επί τρία»(σ.σ Δυο γραφεία και μια πολυθρόνα χωρούσαν ίσα, ίσα. Όσο θα δούλευα εκεί ο στίχος από το λαϊκό σουξέ θα μου ερχόταν στο μυαλό και θα μου προκαλούσε από μέσα μου σπαστικό γέλιο. Το μοναδικό όπλο της επιβίωσης μου εκεί μέσα) ο άντρας του διπλανού γραφείου θα γινόταν αναγκαστικά το αντικείμενο της προσοχής μου. Έκανε κάτι πολύ δύσκολο: Ενώ δεν έκανε σχεδόν τίποτα το οκτάωρο που ήταν  εκεί, έδινε την εντύπωση στους άλλους ότι δουλεύει σκληρότερα από όλους. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι.

Το «χάρισμα» του θα το έβλεπα να εξελίσσεται το χρονικό διάστημα που θα βρισκόμουν εκεί. Ένα δείγμα της υποκριτικής τέχνης την οποία κατείχε άριστα,  θα μου το έδινε κάθε μέρα με την αγορά μιας τυρόπιτας. Έφευγε πάντα γύρω στις δέκα για την αγορά μιας τυρόπιτας σε ένα μαγαζί λίγα μόλις μέτρα πιο κάτω από την υπηρεσία και επέστρεφε στις 11 και μισή. Κουρασμένος, εξαντλημένος, μπουχτισμένος απο την αποστολή, με τις ρυτίδες να φαίνονται ακόμα πιο βαθιές στο μέτωπο του από ότι ήταν στην πραγματικότητα(σ.σ πως γίνεται αυτό;) και την ίδια στιγμή με το βλέμμα του  Indiana Jones που κατάφερε να περάσει όλες τις δυσκολίες για να φέρει την «ιερή» τυρόπιτα ακουμπούσε στο γραφείο την πολύτιμη σακούλα. «Βαγγέλη, κουράζομαι» μου έλεγε κάθε φορά. «Έχετε δίκιο. Φαίνεται ότι πολεμήσατε πραγματικά για αυτή την τυρόπιτα» μου ερχόταν να του πω αλλά κουνούσα το κεφάλι και έσφιγγα τα χείλια. Ήμουν σίγουρος ότι την σιωπή μου την έπαιρνε ως σημάδι κατανόησης για το δύσκολο έργο που είχε αναλάβει.

Η δουλειά που μου έδινε να κάνω στον υπολογιστή ήταν ελάχιστη. «Έσπαγε» δουλειά μιας ημέρας σε μικρά κομματάκια που κάλυπταν ολόκληρη την εβδομάδα. Συνηθισμένος από την ένταση του οκταώρου στις δυο προηγούμενες δουλειές που είχα περάσει τον ρωτούσα: «Έχετε κάτι άλλο να κάνουμε; Αυτό το τελείωσα». Τότε, με κοιτούσε με αυτό το βλέμμα του 55χρονου Βούδα καρφί στα μάτια και μου έλεγε: «Βαγγέλη, βιάζεσαι. Όσοι βιάζονται σε αυτή την ζωή γερνάνε και πεθαίνουν γρήγορα». Και ύστερα έπαιρνε το βλέμμα του από πάνω μου και κοιτούσε τις φυλλωσιές από το μοναδικό παράθυρο του γραφείου.

Δεν αποζητούσα την δουλειά για να το παίξω δουλευταράς. Την αποζητούσα περισσότερο γιατί βαριόμουν να τον παρατηρώ. Θα προτιμούσα να ήμουν 8 ώρες πνιγμένος στην δουλειά, παρά να παρατηρώ αυτόν τον άνθρωπο.

Ακόμα θυμάμαι τον τρόπο με τον οποίο έξυνε τα μολύβια πάνω από το πλαστικό καλάθι. Με την πόρτα μισάνοιχτη για να ακούει τις συνομιλίες στα διπλανά γραφεία, καθόταν πάνω από το καλάθι και έξυνε, έξυνε, έξυνε αυτά τα μαύρα μολύβια. Ήταν απίστευτα κουτσομπόλης. Δεν βγάζω την ουρά μου απέξω. Και εμένα μου αρέσει το κουτσομπολιό αρκεί αυτό που έχεις να μου πεις να με κάνει να γύρω την πλάτη  στο κάθισμα από την έκπληξη και να σε ακούσω με τα μάτια ορθάνοιχτα. Όμως αυτός ο άνθρωπος ακόμα και τα κουτσομπολιά του ήταν βαρετά. Χωρισμοί, γεννήσεις, αρρώστιες, ποιος είπε τι, κακοήθειες, ποιος έκανε τι, ποιος ήρθε και τι σημαίνει αυτό, ποιος φεύγει και πως ερμηνεύεται το άλλο. Ένα σύμπαν απίστευτης βλακείας που έκανα ότι το άκουγα αλλά δεν συγκρατούσα τίποτα.

Μια άλλη αγαπημένη του ασχολία ήταν να πίνει στο γραφείο ξινό νερό «γιατί έχω μια πέτρα στα νεφρά Βαγγέλη μου και θέλω να την κατεβάσω» μου έλεγε. Γέμιζε με μπουκάλια που είχαν την ετικέτα «Ξινό Νερό Φλωρίνης» το γραφείο του από την Δευτέρα και την Παρασκευή το θέαμα θύμιζε εικαστικό δρώμενο. Τους μήνες που ήμουν εκεί με τόσο ξινό νερό που είχε πιει και αν όντως οι πέτρες κατεβαίνουν με το ξινό νερό, όχι πέτρα, βράχο ολόκληρο θα είχε κατεβάσει! Αργότερα ανακάλυψα ότι ήταν και αυτός ένα τρόπος για να περνάει την ώρα του. Μέχρι που η ώρα έφτανε δυο, μισή ώρα πριν σχολάσουμε. Τότε, άλλαζε εντελώς. Γινόταν ένας δαίμονας. Έκανε πως έψαχνε τα χαρτιά, έπεφτε με τα μούτρα στην οθόνη του υπολογιστή, έμοιαζε σαν να του κόβεται η ανάσα από την δουλειά, πηγαινοερχόταν αγχωμένος. Οι άλλοι τον έβλεπαν πνιγμένο στην δουλειά.

 Κανόνας που τον ξέρουν και τα μικρά παιδιά: Αν η ταινία έχει «πατάτα» φινάλε τα ψιλοκλαίς τα λεφτά σου.

Λίγο πριν φύγω, ευτυχώς για πάντα από αυτό το γραφείο και αυτή την δουλειά, ανακάλυψα με έκπληξη την αγάπη του για την ιστορία! Κάθε Πέμπτη αγόραζε την Ελευθεροτυπία για το ένθετο «Ιστορικά». Το αγαπημένο του θέμα ήταν οι μάχες. Μετά την ανάγνωση που έκανε μια περίληψη των όσων διάβασε. Ήταν φοβερά εκφραστικός. Ζούσε τα γεγονότα! Λες και είχε πολεμήσει ο ίδιος. Μερικές φορές ακουγόταν με τέτοια πειθώ που νόμιζα ότι είχε τραυματιστεί ο ίδιος και το πάτωμα είχε γεμίσει αίματα. Απορώ πως έπνιγα την παρόρμηση μου να τρέξω στο κουζινάκι για να πάρω την σφουγγαρίστρα.

Τον θυμήθηκα τις προάλλες αυτόν τον απίστευτο τύπο, όταν συνάντησα τυχαία στο δρόμο έναν γνωστό μου που δουλεύει στα γραφεία. Όχι απλά συνεχίζει να δουλεύει με το ίδιο μεράκι(hint) αλλά έχει πάρει και προαγωγή!

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Μετά απο τριάντα χρόνια εργασίας στον ιδιωτικό τομέα (πολυεθνικές) μπορώ με βεβαιότητα να πώ ότι η πλειοψηφία των υπαλλήλων δουλεύουν ελάχιστα, κουτσομπολεύουν / διαπλέκουνται δε συνεχώς και με ιδιαίτερη επιτυχία.
Εσύ να δεις τα τρικούβερτα γλέντια που γίνονται στη δευτεροβάθμια Θεσσαλονίκης, που αν φέρει ο μπατζανάκης τσίπουρα και λείπει ο προϊστάμενος, παραγγέλνουν φαί και στήνουν βεγγέρα, αν δεν έχουν φύγει όλοι (15 άτομα) από το γραφείο στις 11.30 το πρωί. 15 άτομα σε ένα γραφείο με έναν υπολογιστή. Αυτό.