ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

σούζα τ' αλογάκι

Facebook Twitter
5

Κάθομαι σ' ένα παγκάκι-μπροστά μου ρέει ένας γλυπτός ποταμός. Αν δεν έχεις γεννηθεί εδώ,αν δεν σε πρόλαβαν τα δεκάξι σ' αυτά τα τσιμέντα,τίποτε δε θα'χει νόημα. Θα τη θεωρήσεις άχαρη σκύλα- δε θα σου πιάσει κουβέντα το στοιχειωμένο άλογο, δε θα δεις τον ΄Αγιο Αχίλλειο και τον Μπολιβάρ , τη Λάμια και την ΄Εμπουσα ν'ανεμίζουν τις βεντάλιες τους ντάλα μεσημέρι.

 

Δε θα καθήσεις πρώτο τραπέζι πίστα στο Μοκάμπο,δε θα σου κάνει χοτ αφιερώσεις ο Μίμης Γκιουλέκας,δε θα χαζέψεις τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου να ξεροσταλιάζει στην Ιφιγένεια.

 


 

Δε θα πέσεις στα δίχτυα του τερματοφύλακα Γιώργου Πλίτση.

Δε θα ομνύεις στη φέτα Ελασσόνος και στο τσίπουρο Τυρνάβου,σκέτο σπίρτο .

Δε θα σχεδιάζεις το νέο αντάρτικο πόλεων στα σκαλάκια του Δικαστικού.

 

Δε θα σε καταπιεί ποτέ ο κόμβος της Βιοκαρπέτ.

 

 

 

 

Τίποτε δε θα δεις στη Λάρισα,αν δεν είσαι από τη Λάρισα.

 

 

 

Δε θα φωνάξεις Τσίγκωφ κατούρα να γίνουμε μαστούρα, δε θα ταμπουρωθείς πίσω από καμμένα λάστιχα,δε θα ξεσηκωθείς για το άδικο-δε θα σου δoθούν δυο κύπελλα κι ένα κοτζάμ πρωτάθλημα,αν δεν το λέει η περδικούλα σου.

 

Γιατί όλους τους σέρνει απ'τη μύτη η καμπόπολη βασίλισσα του φραπέσταρ Πηνειός, η αν τυχόν και δε με θέλεις κει θα πέσω να πνιγώ.

 


Ο Γκουσγκούνης ανέβαζε δεκατρία μποφώρ μπας και γλυτώσει-η Καρέτσου έφτασε μέχρι το Nιού Γιόρκ/Νιού Γιόρκ για να σωθεί από τους καύσωνες.

 

 

Γιατί η Λάρισα δεν είναι εύκολο κορίτσι-πρώτα σου βγάζει τον έρπη και μετά αρχίζει τα σ'αγαπώ και τα θέλεις να κάνουμε παρέα.

 

 

Η Ματίνα Γκλιάου τα πέταξε όλα στο Πλέιμπου - ήξερε από σαραντάρια η Λαρισαία κόρη.

 Ο Γιώργος Λαζόγκας χρόνια παιδεύτηκε με τα παλίμψηστα και τις μέδουσες.

 

 

 

Με μαμά βυσσινί θύελλα,κάπως έπρεπε να αντιδράσουν.

 

Γιατί δεν ξεμπλέκεις εύκολα από Θεσσαλικές μαγείες και χωριάτικα ξόρκια

-ξέρουν καλά στο Βόλο περί τίνος τρελλοσυστήματος πρόκειται.

 

 

 

 

 

Όταν επιστρέφω είμαι φρικτά προβλέψιμη: θα διασχίσω την Κεντρική,θα στρίψω δεξιά,πλατεία Εβραίων-στην αντιπαροχή.

Τάχα κάποιον ψάχνω,ίσα ίσα να δω το όνομα στο κουδούνι-τα ίδια και τα ίδια δεκαετίες τώρα.

Δεν ξεχνιέται η Λάρισα,δε σβήνεται ο Λαρισαίος έτσι κι αποφασίσει ν' αφήσει τα χαρακτικά του.

 

 

 

 

 Τι κι αν μεσήλιξ με τη βούλα πλέον-όταν πατάω πόδι στη γενέθλια κουτρουβαλάω τα σκαλάκια ,η ντίσκο λέγεται Στάλες,είμαι σκαστή απ'τα Αγγλικά και φτυστή η Σοφί Μαρσώ.

 

Τα παπούτσια μου είναι κίκερς,μυρίζω 4711, διάφορα όμορφα αγόρια με παντελόνια σωλήνα και πετσετέ κάλτσες με τραβάνε να χορέψουμε.

 


Δεν ξέρω με ποιόν να τα πρωτοφτιάξω.

 


 

 

plus special bonus/

 

Η ΜΑΥΡΗ ΛΑΡΙΣΑ

 

OΤΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΜΙΚΡΟΣ (λίγο πιο μεγάλος απ'
όσο είμαι τώρα) είχα αποφασίσει κι είχα πατέ-
ρα δικηγόρο και μανιώδη κυνηγό. Αυτός ο
μπαμπάς μας κουβαλούσε κάθε Σαββατοκύριακο
σε κυνηγότοπους κι ένα Σαββατοκύριακο μας
πήγε στη Λάρισα και μέναμε στο σπίτι ενός ει-
σαγγελέως. Μέσα στο σπίτι δε μπορούσες να
καθήσεις,αλλά ούτε κι έξω,στην πόλη,γιατί
η Λάρισα παραείναι άσχημη και ασφυκτική.
Εμείς όμως είμασταν εκεί και πηγαίναμε κύ-
κλους μ' ένα τζιπ.
Είχαν πέσει τότε σμήνη πολλά κάργες και
σκοτείνιαζε κι ο ουρανός. Εκεί που είμασταν
μες στην ασφυξία μας ήρθε διαταγή να σκοτώ-
νει ο κόσμος τις κάργες και να πηγαίνουνε τα
πόδια στη Νομαρχία και να παίρνουνε δυο
δραχμές τα δύο πόδια.
Αρπάξανε οι γύρω μας Λαρισινοί ό,τι βρήκα-
νε από ντουφέκια και πυροβολούσανε διαρκώς
και ρίχνανε τις κάργες ο ένας στο κεφάλι τ' αλ-
λουνού και τραβούσανε ο ένας απ' το λαιμό της
σκοτωμένης κι ο άλλος απ' τα πόδια.
Εκεί που σου μιλούσε ωραία-ωραία ο Λαρισι-
νός σήκωνε το όπλο,έβαζε τρεις μπαταρίες και
το ξανακατέβαζε και σου συνέχιζε.

Μετά από χρόνια το είπα το Σαββατοκύριακο
αυτό σ' έναν που έχει εργοστάσιο κατασκευής
παιχνιδιών και τον ενέπνευσα τόσο,που εφηύρε
και κυκλοφόρησε στο εμπόριο μια μονόπολη με
τον τίτλο Η ΜΑΥΡΗ ΛΑΡΙΣΑ ,όπου αντί για ξε-
νοδοχεία και σπίτια αγοράζεις κάργες και πό-
δια.


ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΚΙΣΗΣ

 

5

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

5 σχόλια
Και δίναμε ραντεβού στην Ένταση...και κατεβαιναμε την Παπακυριαζή για ένα πρώτο ποτό στο τότε blowjobe και μετά ποιο αργά στην Frond Page για λίγη μουσική κουλτούρα. Τί bar και εκείνο ε? άπειρες κιτρινισμένες φωτογραφίες στο τοίχο, και τρελές ιστορίες - μύθοι για το μαγαζάτορα...και όλες εκείνες οι χαζογκόμενες που περνούσαν και σταματούσαν να βαφτούν έξω από το τζάμι καθρέφτη. Τις βλέπαμε μα εκείνες όχι :). και μετά συνεχίζαμε στο Azdek, πιο νταρκ, με το θεό Γρηγόρη σερβιτότερο να τον παρακαλάμε σχεδόν αν μας κεράσει άλλη μια μπύρα, αλλά να μην μας κάνει ποτέ το χατήρι..και μετά κατά τις 7 σχεδόν το ξημέρωμα, απολύτως μεθυσμένοι να τρέχουμε στους φούρνους να μπουκώσουμε τα πάντα και να ακούγεται η ιδέα, ρε μ*** πάμε στο σταθμό για πατσα? και την επόμενη για αλλαγή στο λούκουλο και στα μπακαλιαράκια, να πίνουμε τσίπουρα και να ρχονται οι μεζέδες κερασμένοι από το μαγαζί...ωραίες εποχές....
H ΛΑΡΙΣΑ.....ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΕΧΕΙ ΜΙΑ '80ΤΙΛΑ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ ΑΥΤΗ ΗΠΟΛΗ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΩΝ,ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ.ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΓΩ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Η ΛΑΡΙΣΑ ΕΙΝΑΙ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ ΣΤΟ NIGHT LIFE,ΟΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΠΑΡΧΙΑ ΜΕ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΜΕ ΛΙ+ΜΕ ΝΙ ΚΑΝΤΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΑΞΙΖΕΙ.....
Όμορφο ποστ. Με τράβηξε ο υπότιτλος, αλλά με κράτησε το κείμενο. Και μια διαρκώς αυξανόμενη αίσθησης αναγνώρισης. Στην αρχή νόμισα οτι ήταν απλά η πόλη της δεκαετίας του 80 - κοινός τόπος. Μετά υπέθεσα οτι θα βρεθήκαμε στο δικαστικό, ή στα φλίπερ πιό κάτω, και μιλήσαμε για ώρες για τους Pink Floyd, και την επανάσταση, και το σχολείο. Ή ίσως στο γκρίν, στον Άγιο Αχίλλειο, μετά από κοπάνα. Τέλος σκέφτηκα πως θα συναντηθήκαμε κάποτε κάτω στις Στάλες - εγώ φορούσα Old Spice και Lee σωλήνα παντελόνι. Μετά είδα την ασπρόμαυρη φωτογραφία στην πλατεία και κατάλαβα. Τρώγαμε παγωτό στην Κεντρική - εκεί που οι μπαμπάδες μας βγάζανε περήφανοι βόλτα τα βλαστάρια τους. Παγωτό βανίλια με σιρόπι βύσσινο, ή μήπως το κασάτο, άρτι αφιχθέν το '72 στο Νέο Κόσμο. Πάντα με extra μπισκότα παγωτού.Να ΄σαι καλά.
Συναισθημάτων επίσκεψις!....Respect!Μέ 'κανες να θέλω να 'ρθω Λάρισα!Φαντάζομαι ,όμως ,τι θα 'γραφες για την Κέρκυρα ,στην οποία έζησες ένα φεγγάρι και εδώ ,από ότι σε θυμάμαι πολύ καλά..... ;)