Kομνηνών, απόγευμα

πόσο όμορφο και οικείο σκηνικό κ.Στάθη : η γειτονιά των αγγέλων!τη ζώ απο τη δεκαετία του 60,κάτω απο το hotel και παντού στό δρόμο τα μπαράκια με τις κοπέλες του στόλου-οι νέες 'μαγεμένες της Σαλονίκης'- και σταθερά επάνω τα δωμάτια τους (επαρχιωτάκια και λογής Αμερικανάκια σε ανάπαυση).Στην κάτω δεξιά γωνιά του δρόμου, όπως αγνάντευες ,υπαίθριο-μάλιστα- λούνα παρκ για το νυφοπάζαρο...(Δίπλα του το Ολυμπος Νάουσα-και για επαρχιώτες..) Στην άλλη γωνία το Μεντιτερανέ πρωτοκλασάτο δίπλα στα άλλα - με το εγχώριο σταρ σύστεμ της εποχής-γεια σου Τζένη , καλημέρα Αλίκη,τι θα πάρετε Κ.Μάνο;Ολα αυτά θα βλέπατε απο το μπαλκόνι σας πριν 40τόσα χρόνια,όπως με ανάστησαν εδώ -και δεν ξέρω πώς θα σας φαινόταν αλήθεια εσάς.(κι ένα μπέμπη σαστισμένο να περπατα την γειτονιά των αγγέλων με το χεράκι της μάνας του,που στη μνήμη της αφιερώνω αυτά τα λίγα και την ευχαριστω για το ευ ζείν)

Ως συνήθως τα κόμπλεξ με τη Θεσσαλονίκη τα βγάζουν οι επαρχιώτες: Ή αυτοί που ζουν σε μικρότερες πόλεις, ή αυτοί που μετακόμισαν στην Αθήνα. Δεν συγχωρούν σε μια ελληνική πόλη να έχει δική της ξεχωριστή ιστορία, ξεχωριστή ζωή και ξεχωριστό χαρακτήρα, να επιβιώνει και να είναι αυτάρκης και ανεξάρτητη, ΧΩΡΙΣ να είναι η πρωτεύουσα.

Με το συμπάθιο, αλλά το κέντρο της Θεσσαλονίκης μυρίζει μακράν λιγότερο εγκατάλειψη από το αντίστοιχο της Αθήνας. Η δε Κομνηνών είναι ένας πολύ όμορφος δρόμος με μερικά καταπληκτικά κτήρια του μεσοπολέμου. Το "φτηνό ξενοδοχείο, πάλι, είναι αυτό (στην κρίση σας η φτήνια κι η εγκατάλειψή του):http://www.hotelluxembourg.gr/media/112/5.jpgΜε λίγα λόγια, το άρθρο όζει ολίγη πρωτευουσιάνικη ντεμεκίλα.

η Θεσσαλονίκη είναι αυτή που είναι ενώ η πρωτεύουσα τα χωνεύει όλα τα χωριά....και βγάζει πρωτευουσιάνους

H Θεσσαλονίκη είναι επαρχιώτικη? διαφωνώ στάθη μου

Σαπίζεις γλυκά στη Σαλονίκη ...