τη Θήβα εγώ την έκανα να σκούξει

τη Θήβα εγώ την έκανα να σκούξει/Βάκχες

O Ντελικανής υποδύεται την κωμωδία και την ηθογραφία.Στην πραγματικότητα είναι αυτό που δηλώνει ο αγγλικός τίτλος του : Crazy Blood, τρελλό αίμα. Ο Μανουήλης του ΄Αλκη Γιαννακά είναι ο μυστηριώδης Ξένος/Άγγελος/ Εξολοθρευτής του Τέρενς Σταμπ στο Θεώρημα. ''Πάλεψα γερά,μα ήσουνα Χάρος πεντάμορφος και δεν άντεξα. Με παραλόγισε η δύναμη της ομορφιάς σου και το τρελλό σου ερωτιάρικο αίμα...χαλάλι σου,λοιπόν ντελικανή μου...'',γράφει το Ερηνάκη στον Μανωλιό , τον τρελλοαίματο ανηψιό, τον γιό και αντρούλη της,στο τελευταίο αντίο . Σαν άλλη Αυτονόη ή Ινώ,τυφλωμένη από έρωτα θα τον απαγάγει θα τον στεφανωθεί και μετά θα ριχτεί στο γκρεμό.

Dolor immedicabilis-΄Αλκης

Dolor immedicabilis-Τέρενς

 Ο σκηνοθέτης Μανώλης Σκουλούδης έγραψε το σενάριο του Ντελικανή, διασκευάζοντας ελεύθερα τον Πατούχα του Κονδυλάκη.Η ταινία διέπρεψε στο φεστιβάλ Φεσσαλονίκης και Σαν Φρανσίσκο (1963) και μας χάρισε την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του ΄Αλκη Γιαννακά.

Ο Παζολίνι, στο Θεώρημα ( 1968, δεύτερη ταινία του μετά το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και πριν από το Salo ) μας παραδίδει ένα σχόλιο πάνω στο αδιέξοδο της κυρίαρχης τάξης και ιδεολογίας.Τίποτε δε σώζει τον αστό,ακόμη κι o ίδιος ο Θεός να κατέβει  σπίτι του.

Αν κάποιος μπορεί να σώσει στο Θεώρημα (όχι όμως και να σωθεί) είναι η υπηρέτρια. Η υπηρέτρια που αρνείται τροφή (πίνει μόνο ζωμό από  τσουκνίδες) αναλήπτεται,θαυματουργεί και τελικά επιλέγει να θαφτεί ζωντανή.

Και στις δύο ταινίες τα σώματα είναι οι μαθητές-υποδοχείς του Λόγου.

Ενός Λόγου άγουρου και άξεστου που διδάσκει λαχανιασμένος ο τρελλοαίματος Μανωλιός .

Ενός Λόγου σιωπηλού,αιχμηρού και ώριμου που διδάσκει ο ωραίος Ξένος του Παζολίνι.

 Dolor immedicabilis-΄Ιλυα

 Dolor immedicabilis-Συλβάνα

 ΄Ολοι αρρωσταίνουν από επιθυμία. Ο Μανωλιός σέρνει στα πόδια του τη θεία του,τις έξι κόρες του προέδρου,την Παρασκευούλα του ψάλτη,την ανήλικη Σμαραγδίτσα,την αμερικάνα τουρίστρια,όλο το χωριό,ακόμη κι αυτούς που τάχα μου αντιστέκονται.

Κουζουλός ή Δαίμονας,δεν έχει σημασία.

Κανείς δεν μένει απαθής-όλοι κολλάνε μανία.

Η οικογένεια-του μεγαλοβιομήχανου (μάνα,πατέρας,γιός,κόρη,υπηρέτρια) προσκυνούν την ωραιότητα του Ξένου και παραδίδονται στην έκσταση και τη διάλυση.

Φτηνός γόητας ή Θεός,δεν έχει σημασία.
Κανείς δεν μένει απαθής-όλοι κολλάνε μανία.

Λόγος που διεισδύει,που τρυπά σώματα-το σεξ είναι ο Λόγος.

Εκεί συναντιούνται το ορεινό Κακονήσι και το γκρίζο βιομηχανικό Μιλάνο.

Εκεί ο Λόγος του Κονδυλάκη συναντά το Λόγο του Παζολίνι κι εκεί χαμογελά ο Ευριπίδης.

Εκεί ξεκινά κι η αρρώστια.

Dolor immedicabilis,αρρώστια ανίατη

-το άλλο όνομα για την επιθυμία,την τρέλλα ή τον Θεό.

.

(Προειδοποιεί άλλωστε ο Πάνας/Κατράκης: δεν τελειώνει αυτή η αρρώστια
-θα ξανάρθει,θα ξανάρθει,θα ξανάρθει )