Το 1980 οι αυτοδημιούργητοι εκκεντρικοί που κυκλοφορούσαν στους δρόμους του Λονδίνου έμαθαν με έκπληξη πως ανήκαν στην πιο ενδιαφέρουσα πρωτοπορία της μόδας. Το i-D αγνόησε τους μεγάλους σχεδιαστές μόδας και τις λαμπερές επιδείξεις και βγήκε στο δρόμο. Εκεί, σε κάθε γωνιά της πόλης ανακάλυπτε τις νέες ανεπιτήδευτες τάσεις, τα άφθαρτα καινούρια πρόσωπα.
Από το πρώτο τέυχος του, επηρεασμένο στιλιστικά από τα φτηνά πανκ φανζίν της εποχής παρουσίασε καθημερινή ανδρική και γυναικεία μόδα, συγκροτήματα που κανείς δε ξέρει αλλά όλοι θέλουν να μάθουν και κοφτό δημοσιογραφικό λόγο. 33 χρόνια μετά, το i-D υπάρχει, και αυτό από μόνο του είναι μία είδηση. Όταν τα αγγλικά avant garde περιοδικά εξαγοράζονται από τις πολυεθνικές ή/και κλείνουν (The Face, Sleaze Nation, Blitz), το i-D παραμένει ανεξάρτητο.
Στα πρώτα (συλλεκτικά) τεύχη η μίξη μόδας και κοινωνικής καταγραφής χωρούσε σε 40 σελίδες δεμένες με συρραπτικό. Όταν πολλά κέντρα τύπου σταμάτησαν να διαθέτουν το περιοδικό εξαιτίας τραυματισμών των πωλητών στα δάχτυλα από τα συρραπτικά, οι υπέυθυνοι του περιοδικού άρχισαν να το πουλάνε οι ίδιοι, τριγυρνώντας στους δρόμους με μία Cadillac.
Ζηλέυοντας λίγο το χαρακτηριστικό λογότυπο-κουνελάκι του Playboy, ο δημιουργός του περιοδικού Terry Jones σχεδίασε με τα δύο γράμματα του τίτλου ένα κλειστό μάτι και αποφάσισε πως όλοι οι εικονιζόμενοι στα εξώφυλλα θα πρέπει να κλείνουν συνομωτικά το μάτι στους αναγνώστες. Ο Jones (πριν φτιάξει το i-D ήταν art director στη Vogue για πέντε χρόνια) διάλεξε τον τίτλο για να τονίσει την ανάγκη εξερευνησης της ατομικής κουλτούρας του δρόμου και των διαφορετικών ταυτοτήτων. Το i-D επίσης παραπέμπει στον ομώνυμο ψυχαναλυτικό όρο του Freud, ενώ το κλείσιμο του ματιού αντιπροσωπεύει τον κρυφό εαυτό.
Κάποιοι από τους επίδοξους cover stars του περιοδικού δεν μπορούσαν να κρατήσουν το μάτι τους κλειστό για τη φωτογράφιση και έτσι απορρίφθηκαν. Όταν όμως η Madonna δε μπρούσε να κλείσει το δεξί της μάτι, έκλεισε το αριστερό και η φωτογραφία της μπήκε αντεστραμμένη.
Στα εξώφυλλα του, το i-D βάζει με την ίδια ευκολία top models όπως Kate Moss και Naomi Campbell αλλά και τελείως άγνωστες γυναίκες, μοντέλα ή μη. Άλλωστε άγνωστες ήταν η Naomi αλλά και η Giselle όταν έκαναν το πρώτο τους εξώφυλλο στο i-D. Το ίδιο και η Madonna. Σε εκείνο το πρώτο της cover story στις αρχές του ’84 η Madonna είχε πει: Με θεωρούν τρελή, όμως είμαι σίγουρη ότι σε λίγο θα με ξέρει όλος ο κόσμος.
Την πρώτη τους συνέντευξη έδωσαν στο i-D και οι Smiths, στο χειμερινό τεύχος του 1983. Εκεί ο Morrissey δήλωσε πως το περιοδικό του αρέσει επειδή αδιαφορεί για τη μόδα και το στιλ, όπως και ο ίδιος.
Από το περιοδικό ξεκίνησαν και φωτογράφοι που μέχρι τότε δε μπορούσαν να βρουν δουλειά, καλλιτέχνες όπως ο Wolfgang Tillmans και ο Juergen Teller.
Το i-D είχε πάντα μια έφεση προς το ανεξερεύνητο. Οι ωμές φωτογραφίες του και το απρόσμενο lay out τσαλάκωναν τον ακριβό κόσμο της μόδας, υποστηρίζοντας πως πολλές φορές τα απλούστερα look ή ρούχα είναι και τα καλύτερα.
Πριν από αρκετά χρόνια χρόνια προβλήθηκε κι ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ στο BBC, γι' αυτό το περιοδικό που, απομυθοποιώντας την υψηλή ραπτική, κατέγραψε την απροσποίητη κουλτούρα του δρόμου.
----------------------
[+] Το τρέχον τεύχος του.
Αύγουστος 2013
σχόλια