Διανύω αυτήν την περίοδο, ο πεζικάριος. Βρισκόμαστε μια βδομάδα περίπου, μετά την ορκωμοσία (θα μιλήσω σε άλλο post μου για την εμπειρία αυτή) όπου οι μεταθέσεις έχουν ξεκινήσει, ήδη, να βγαίνουν. Το Γ.Ε.Σ. (Γενικό Επιτελείο Στρατού) τα έπιασε, τα έβαλε κάτω, τα μελέτησε προσεχτικά, δίκαια, αντικειμενικά και μοίρασε τους νεοσύλλεκτους ισάριθμα, σ’ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Τουλάχιστον αυτό θα όφειλε, ακόμα κι αν δεν το επιθυμούσε να κάνει…
Όμως φίλε μου, στην Ελλάδα ζούμε, στη χώρα όπου πατρίς – θρησκεία – οικογένεια, το πιπιλάμε πιο συχνά και από λαιμό σε εφταήμερη εκδρομή με το Λύκειο. Ζούμε σε αυτή τη χώρα όπου η ελληνίδα μάνα γνωρίζει τουλάχιστον 53 κατασκευαστές μεταθέσεων όπου συνιστούν … θα φέρω τον μονάκριβό σας πολύ κοντά … κι αυτοί συνήθως, ξέρουν καλύτερα.
Χρησιμοποίησε τακτ, γαλλικά και πιάνο κι αποκάλεσέ το μέσο… Αν μιλάς με γλώσσα λιμανίσια μπορείς να το φωνάζεις το βύσμα ή πιο λαϊκά… μπάρμπα. Το αποτέλεσμα παραμένει ως έχει: έβαλες γνωστό του θείου σου του Τέλη που έχει έναν πρωτοξάδερφο στο χωριό, να πιάσει τον κουμπάρο να ζητήσει χάρη για τη μετάθεσή σου. Όμως πουλί μου, το τζάμπα πέθανε καιρό τώρα και η χάρη θέλει αντίχαρη για να πατσίσει. Εάν το βύσμα είναι πολιτικό, τότε μιλάμε ξεκάθαρα για ψήφους. Εάν πάλι έχουμε να κάνουμε με βύσμα εκκλησιαστικό τότε αρκεί να μάθεις το Υπερ Μάχω, να μην ψηφίσεις Μπουτάρη και να κόψεις μαχαίρι το ΘΕΜΑ. Ναι, μην πέφτεις από το καμπαναριό, πιστέ. Φυσικά και οι παπάδες είναι το ισχυρό βύσμα στον Ελληνικό Στρατό, ακόμα κι αν η μόνη φορά που έχουν πατήσει σ’ αυτόν είναι για να βγουν φωτογραφίες στην ορκωμοσία των νεοσύλλεκτων.
Γενικά πάντως όλοι οι έλληνες φαντάροι θεωρούν ότι έχουν καλό κονέ μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Καταλαβαίνεις ότι κάποιος χρησιμοποίησε γνωστό για τη μετάθεση του από την ψεύτικη έκπληξη και το ειρωνικό γελάκι με το που του ανακοινώνουν που θα μετατεθεί. Ναι μαλάκα μου, είσαι από τη Θεσσαλονίκη και η μετάθεσή σου γράφει «Στρατιωτικό Μουσείο Θεσσαλονίκης», γαμησέ μας δηλαδή!!! Από την άλλη μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις ποιος στρατιώτης πηγαίνει με τον σταυρό στο χέρι όταν ακούς «Λήμνο, Έβρο, Ορεστιάδα, Σαμοθράκη, Κύπρο». Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα γέλια κόβονται μαχαίρι και στα αμήχανα πρόσωπα είναι ζωγραφισμένη μια λέξη: Μαμά μου!!
Στη σειρά μου, στην 328 Μεσολογγίου, κοιμάμαι σ’ έναν θάλαμο όπου συνάντησα το εξής παράλογο. Από τη μια πλευρά φαντάρος από Θεσσαλονίκη χωρίς κανένα μέσο και με πατέρα όπου η αναπηρία του ξεπερνά το 67% και από την άλλη, Θεσσαλονικιός επίσης στρατιώτης, χωρίς άλλα αδέρφια με υγιής και ευκατάστατη οικονομικά οικογένεια. Τον πρώτο τον στέλνουν Λήμνο και τον δεύτερο Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Η στρατολογία υποστηρίζει ότι δε μπορεί να κάνει τίποτα. Το μέσο όμως… μπορεί.
Εκεί που θέλω να καταλήξω ( και κλείνω με αυτό ) είναι πως αρκετές περιπτώσεις το ίδιο το κράτος συντηρεί τον κακό του εαυτό. Εφόσον οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αδυνατούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους ( κοίτα το προηγούμενο παράδειγμα ) τότε για να επιβιώσεις αναγκάζεσαι κι εσύ να παίξεις βρώμικα και αυτός είναι ένας κύκλος που στο Γυμνάσιο, μας τον ονόμασαν …φαύλο!!
Πεζικάριος
Συνεχίζεται…
