Η σχεση τους σε καμια περιπτωση δε λεγοταν συνηθισμενη,ουτε συμβατικη ισως ουτε καν σχεση απο καποιους. Aγαπουσαν σαν τρελοι ο ενας τον αλλον, ηταν γεματοι ερωτα και παθoς αλλα ο καθενας ειχε μια "κανονικη" σχεση με καποιον τριτο. Oχι παντα με τον ιδιο. Oι τριτοι αλλαζαν κατα καιρους, μονο οι δυο τους εμεναν σταθεροι. Αν ηθελαν θα μπορουσαν να ειχαν μια φυσιολογικη σχεση ομως δε το εκανα. Ισως ηταν πολυ τρελοι ο ενας για τον αλλον για να το κανουν ,ισως παλι ηταν πολυ σπανια και ασυνηθιστα τα αισθηματα τους για να μπουν σε συμβατικα καλουπια.
Μπορει να συναντιονταν μερικες φορες τον χρονο και να μιλουσαν λιγες περισσοτερες αλλα τις στιγμες που ηταν μαζι μπορουσαν να ορκιστουν,κι εγω ακομα μπορω να σας ορκιστω, οτι αγγιζαν το απειρο.. O χρονος γινοταν αχρονος και η υλη αϋλη, ο χωρος δεν ειχε διαστασεις και εκεινοι γινονταν σχεδον αθανατοι. Iσως ειναι και η πιο δυνατη μαστουρα αυτο το αισθημα. Iσως το ενιωθαν ,οτι η διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στη λογικη και στην παρανοια αυτης της καταστασης ηταν πολυ λεπτη και τα ορια πολυ ευθραυστα, για αυτο επρεπε να το παιρνουν σε πολυ μικρες δοσεις γιατι μπορουσε να τους σκοτωσει η να τους τρελανει.
Αν οντως υπαρχει στον κοσμο καποιος που η ψυχη του εχει φτιαχτει απ'το ιδιο υλικο με καποιου αλλο υ-το αλλο μισο οπως συνηθιζεται να λεγεται- τοτε μαλλον αυτοι ειναι ο καλυτερος ορισμος αυτης της εννοιας. Θα μπορουσαν να πεθανουν ο ενας για τον αλλον. Το εκαναν καθημερινα. Πεθαιναν ο ενας για τον αλλον .Ενα κομματι τους νεκρονοταν μακρια απο τον αλλον κι οταν ηταν 99% νεκροι τοτε συναντιονταν και μεσα σε μερικες ωρες ειχαν αναγεννηθει πληρως. Εγωιστικο? Μερικοι μπορει να το χαρακτηρισουν και ετσι. Εξαρταται την οπτικη γωνια του καθενος. Ισως ηταν και εγωιστικο γιατι εκτος απο την αγαπη υπηρχε και ενας ερωτας, ενα παθος που εραιε παντα,αιωνια ανικανοποιητο.
Αν ρωτατε την αποψη μου, δεν ηταν η πρωτη φορα που συναντουσαν ο ενας τον αλλον σε αυτη τη γη. Πιστευω πως ειχαν συναντηθει πολλες φορες ακομα σε προηγουμενες ζωες και ετσι σε καθε ζωη που ακολουθουσε ο ενας περιμενε τον αλλον, χωρις να το ξερει,απο ενστικτο. Και τις φορες που κατι ειχαν,που τoυς πλυμμυριζε μια θλιψη χωρις να ξερουν το γιατι, ηταν επειδη δεν ειχαν βρει ακομα ο ενας τον αλλον. Σ'αυτη τη ζωη, σ'αυτη που ειμαστε τωρα, απορω πως γινεται να μιλουν για αγαπη ατομα που ζουν μια ψευδαισθηση και πως γινεται να σιωπουν ατομα τα οποια εχουν καταλυθει απο τη φλογα της, την εχουν νιωσει στο πετσι τους και ζoυν την αληθεια της καθημερινα.. Απορω κι αναρωτιεμαι ποσοι απο εμας θα ειμαστε αραγε αληθινα τυχεροι να βρουμε σε αυτη η σε καποια αλλη ζωη οτι αυτοι οι δυο εχουν σ'αυτη και σε ολες τις προηγουμενεσ ζωες τους.
Θα κλεισω λοιπον λεγοντας ΟΧΙ στις συμβατικες σχεσεις, ΟΧΙ στους κανονες οσον αφορα την αγαπη. Και με μια ευχη,οι δυο αυτοι ανθρωποι να καταληξoυν μαζι σε αυτη και σε ολες τις επομενες ζωες που θα ακολουθησουν μεχρι το τελος του κοσμου και να ειναι καλα.
σχόλια