________________
1.

Λενιώ,
γιατί λέγεται "κουλούρι Θεσσαλονίκης"? Καλημέρα!

Από όσα διάβασα και συμπέρανα, το έφεραν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία στη Θεσσαλονίκη και από εκεί απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα, κι έτσι καθιερώθηκε το όνομα. Στην Τουρκία λέγεται «simit» αλλά είναι γνωστό και ως «Πολίτικο Σιμίτι».
Σας παρακαλώ, ας μην τσακωθούμε τώρα για το αν είναι τούρκικο ή ελληνικό. Άλλωστε, σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη, η λέξη «σιμίτι» προέρχεται από την τουρκική λέξη 'simit', η οποία προέρχεται από την αραβική λέξη 'semid', η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη 'σεμίδαλις', δηλαδή σιμιγδάλι, οπότε πάμε στην απάντηση της ερώτησης 4.

.

________________
2.

εμ αμπα! γιατι μερικοι ανθρωποι βαριουνται να παθιαζονται? δεν ειναι οτι δεν ξερουν τι σημαινει ο ορος, ισα ισα που το απολαμβανουν οταν οι αλλοι παθιαζονται μαζι τους, νιωθουν αυτη την ικανοποιηση οτι καποιος τρελαινεται για αυτους χωρις να χωραει καμια αμφισβητηση και δεν εχουν ποτε αυτο το κομπο στο στομαχι τελικα με θελει η με δουλευει? δηλαδη δεν θελουν να νιωσει αυτη τη σιγουρια και ο αλλος? τον ξεχνανε? εγω αμα δεν ειχα αυτο το παθος για οτιδηποτε οχι μονο στις σχεσεις θα ειχα πεθανει απ τη πληξη, και σε ρωτω εσυ που ξερεις τα πολλα και ο νους σου κατεβαζει.. πιστευεις οτι ανθρωποι που δεν εκφραζονται οπως εγω τελικα μου φερνουν ισορροπια (κατι σαν το feng shui) κι ας γκρινιαζω η οτι δεν γ@#%@#ται και αυτος και το champions league και παμε για αλλα??

Πολύ φοβάμαι ότι με το «παθιάζονται» εννοείς «γιατί δεν φέρονται όπως ακριβώς φέρομαι εγώ». Δεν ξέρω. Μπορεί αν σε γνώριζα να σε έλεγα όχι παθιασμένη, αλλά υστερική. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω γιατί θεωρείς προσόν το ότι παθιάζεσαι με τα πάντα. Αλλιώς θα είχες πεθάνει από την πλήξη; Γιατί δεν σε πεθαίνει από την πλήξη το γεγονός ότι έχεις την ίδια στάση στα πάντα, μονίμως στο τέρμα; Μια απόχρωση έχει η ζωή σου; Δεν υπάρχει κάτι μέτριο, κάτι χάλια, κάτι που δεν ξέρεις πώς να το χαρακτηρίσεις;

Η δράση φέρνει αντίδραση. Αν ορμάς σε κάποιον με φόρα, το πιθανότερο είναι ότι θα κάνει πίσω για να μην τον πατήσει το φορτηγό.

________________
3.

Θέλω μια μέρα να ανοίξω το καινούργιο σου post και ως δια μαγείας να έχεις απαντήσει όλες τις ερωτήσεις μου, αυτές που ακόμα δεν έχω τολμήσει να αποκρυσταλλώσω σε λέξεις. Γίνεται πόλεμος μέσα μου. Θα περάσει ποτέ;

________________
4.

Πώς σου φαίνεται το learnitopia.com? Είναι λέει online platform για να παραδίδεις και να διδάσκεις μαθήματα (πληροφορική, μαγείρεμα, γλώσσες) από το σπίτι σου, και το έχουν επινοήσει έλληνες προγραμματιστές! Κάτι σαν facebook δηλαδή, αλλά αντί για κουτσομπολιό ανταλλάσσεις γνώσεις, γιατί όχι...

Από τη φωτιά μέχρι τους διαστημικούς σταθμούς, όλα Έλληνες τα έχουν επινοήσει.

________________
5.

Dear A,μπα,
ζητώ τη βοήθειά σου και των αγαπητών αναγνωστών. Σε ένα χρόνο υπολογίζω κι εύχομαι να φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Τέσσερις ολόκληρους μήνες κάνω έρευνα, επικοινωνώ με τα πανεπιστήμια, διαβάζω για το μεταπτυχιακό που με ενδιαφέρει, μαθαίνω για την εκάστοτε χώρα και πόλη, για το κόστος ζωής και το βιοτικό επίπεδο. Πλέον έχω φτάσει στο σημείο να είμαι ανάμεσα σε 4 επιλογές που στη ζυγαριά βγαίνουν τα ίδια. Το καθ' ένα με τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Και ρωτώ αγαπητοί μου, πως παίρνουμε μια τελική απόφαση;

Βάλε δύο ακόμα επιλογές για να ρίξεις ζάρι.

________________
6.

Έχω που λες μια φίλη, που τώρα διανύουμε τι φάση που χτίζεται η φιλία μας, και τη γουστάρω. Μπορεί και αυτή να με γουστάρει, δεν είμαι σίγουρη. Πάντως κάτι χαδάκια κάτι βλέμματα παίζουνε, και γενικώς με ψιλοκυνηγάει, αλλά μπορεί επειδή απλά με συμπαθεί. Ρε συ α, μπα θέλω να την πλακώσω στα γλωσσόφιλα. Τι να κάνω; Να της τη πέσω εκεί που τα πίνουμε; Να της πετάω δειλά δειλά υπονοούμενα μπας και κάνει και αυτή το ίδιο; Να το καταπιώ και να τελειώνουμε να μην ρισκάρω και την ωραία μας φιλία; Τι να κάνω; Δεν ξέρει ότι είμαι bi (ούτε και εγώ το πολυ-ήξερα) και δεν ξέρω αν είναι.

Ως εντελώς στρέιτ σου λέω ότι αποκλείεται να είναι εντελώς στρέιτ. Αυτό δε σημαίνει ότι θα σου κάτσει.

________________
7.

Πολύ αγαπητή μου Α μπα, ζω σε πολυκατοικία και δυστυχώς εξαρτώμαι για μερικά κρίσιμα πράγματα από ένα ζευγάρι που είναι ψυχιατρικό περιστατικό - χωρίς καμία υπερβολή. Έχω δοκιμάσει με το καλό, με το άγριο, πλαγίως, ευθέως, με τους όρους τους, χωρίς τους όρους τους, τα πάντα. Είναι οι άνθρωποι που μόλις καταλάβουν τι θες, παρόλο που είναι εξίσου προς το δικό τους συμφέρον, και ακόμη και αν έχεις ακολουθήσει όλους τους όρους τους, θα φέρουν δυσκολία (και όχι εξαρχής, παρά αφού έχω ήδη επενδύσει εγώ χρόνο και μερικές φορές χρήματα βασισμένη στην καταρχήν συμφωνία τους να λυθεί το πρόβλημα) και όταν τους τελειώσουν τα λογικά επιχειρήματα θα πουν απλώς 'δεν θέλουμε να το κάνουμε' - μόνο και μόνο για να πάρουν χαρά από την περίφημη πεθαμένη κατσίκα του γείτονα. Και λέω μερικές φορές εντάξει, άστην να πεθάνει την κατσίκα για να δουν ότι δεν είναι μόνο δική μου και τότε ίσως αλλάξουν στάση. Αλλά το πτώμα ουδόλως τους ενοχλεί (για να μιλήσουμε κυριολεκτικά τρέχουν νερά μέσα στο σπίτι, είμαστε με τους κουβάδες, εμείς λίγο περισσότερο απ' αυτούς) γιατί είπαμε είναι ψυχιατρικά περιστατικά - παίρνουν τόσο μεγάλη χαρά απ' αυτήν την άθλια εξουσία που ασκούν τόσο άδικα, που παραβλέπουν το πρόβλημα, το οποίο σε μας είναι καταστροφικό. Έχεις καμιά πρόταση; Μη μου πεις να τους παρακάμψουμε και μετά να πάμε δικαστικά, δεν μας παίρνει οικονομικά. Ούτε μετακόμιση είναι δυνατή δυστυχώς. (Άλλοι ένοικοι λένε να τους δείρουν και να σου πω την αλήθεια αρχίζω να το σκέφτομαι). Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη φαιά ουσία που θα ξοδέψεις εξαιτίας της ηλίθιας και του πανηλίθιου.

Ωχ. Γι' αυτά τα θέματα όμως υπάρχουν οι δικηγόροι, αλλιώς όλα θα τα λύναμε στο Α μπα. Αφού η πολυκατοικία είναι ενωμένη εναντίον τους, δεν μπορείτε να κάνετε κάτι συλλογικά; Υπάρχει κανένας δικηγόρος στο ακροατήριο που είναι πρόθυμος για έκπτωση;

________________
8.

Είμαι σε μια πολύ όμορφη σχέση με όλα τα καλά, με πάθος, ενδιαφέρον, χωρίς εντάσεις, με πολλή τρυφερότητα. Κάτι που με προβληματίζει είναι ότι υπάρχει μια απόκλιση όσον αφορά τα ωράρια. Μέχρι πρότινος ήμουν μαθήτρια και αυτός φοιτητής και όταν κοιμόμουν σπίτι του πήγαινα για ύπνο 2-3 ώρες πριν από αυτόν. Συνεπώς ξυπνούσε αρκετά μετά από εμένα και λίγη μόνο ώρα πριν αρχίσει η "εργάσιμή" του μέρα. Πολλές φορές το βλέπω σαν άσκοπο "χάσιμο" χρόνου (δεδομένου ότι δεν βλεπόμαστε συχνά λόγω αντικειμενικών συνθηκών) και εκνευρίζομαι, αλλά τελευταία νομίζω ότι απλά καλό θα ήταν να μάθω κάποια πράγματα από αυτόν και να αρχίσω να περνάω καλά και μόνη μου, φερ' ειπείν να διαβάζω περισσότερο. Λες ότι θα βρεθεί ισορροπία σιγά σιγά;

Αυτό που πρέπει να μάθεις είναι ότι δεν είναι «χαμένος» ο χρόνος που δεν περνάς με τη «όμορφη σχέση». Και πηγαίνοντας προς τα εκεί, βάλε και στο πρόγραμμα να μάθεις ότι οι μεγαλύτεροι σου δεν ξέρουν απαραίτητα και περισσότερα.

________________
9.

Αχ βρε A μπα μου βοήθεια! Χώρισα μετά από 3 έτη πρόσφατα και κάνω τον απολογισμό μου από ο,τι καταλαβαίνεις. Το θέμα μου είναι το εξής: έχω πιάσει τον εαυτό μου να έχει τύψεις (δε φερόμουν καλά, αν είχα κάνει το ένα, το άλλο k.l.p) για την εξέλιξη αυτής τις σχέσης. Γενικά ήταν ένας δεσμός φοβερά επίπονος με τον 'κύριο να με χωρίζει κάθε 3 και λίγο, να γυρνάει με άλλες γυναίκες και τον κολλητό του στα μπαράκια (εννοείται χωρίς εμένα καλε!), να τον έχω πιάσει λέει ψέμματα, να,να,να..Έβλεπα την κατάσταση να ξεφεύγει από τον έλεγχο μου, εφόσον ότι και να γινόταν σαν το βλαμμένο εκεί γυρνούσα και με το που βρήκα μια ευκαιρία έφυγα από τη χωρα! Φυσικά δεν μετάνιωσα αυτήν τη κίνηση αλλά συνέχισα να ελπίζω, να επικοινωνώ μαζί του και γενικά να πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι για μένα! Εννοείται πως αυτός με 'χώρισε και όχι εγώ (ναι, ναι τόσο βλαμμένη) και αντί να χαρώ που γλύτωσα έχω πιάσει τον εαυτό μου να τον δικαιολογεί (βοηθάνε και αυτά που μου είπε χωρίζοντας, ξέρεις σε αγαπώ, σε εκτιμώ σαν άνθρωπο αλλά δεν με εμπιστεύεσαι και δεν μπορείς να μου σταθείς και κάτι τέτοια). Έχω πρόβλημα έτσι δεν είναι? Αλλά τι πρόβλημα!???

Τώρα θέλεις να σου πω κάτι που ένας ψυχίατρος θα χρειαζόταν δέκα συνεδρίες για να πει. Πρόβλημα σίγουρα, αλλά μάλλον όχι πρωτότυπο. Διάλεξε και πάρε: α) εγωισμός που δε σε αφήνει να δεχτείς ότι έκανες λάθος από την αρχή, οπότε επιμένεις για να αποδειχτεί ότι δεν έκανες ποτέ λάθος β) χαμηλή αυτοεκτίμηση που σε κάνει να πιστεύεις ότι αποκλείεται να σε θέλει κάποιος χωρίς να σου βγάλει το λάδι β) ναρκισσισμός που σε κάνει να πιστεύεις ότι αν κάποιος σε θέλει τελικά δεν αξίζει, οπότε πρέπει να είσαι με κάποιον που σε απορρίπτει δ) μια στάλα απέχθεια προς το φύλο σου που σε έχει πείσει ότι «έτσι είναι οι άντρες» και είναι υποχρέωση σου να τους αλλάξεις ε) έλλειψη εμπειρίας που σε έχει οδηγήσει στη βεβαιότητα ότι ο άντρας που θα σου φερθεί εντάξει και θα τον θέλεις δεν υπάρχει, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τον ψάχνεις. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

________________
10.

Α μπα μπε μπα μπλον μου!
Είσαι το ευχάριστο break ανάμεσα στους τόνους δουλειάς και σε ευχαριστώ γι'αυτό!
Και ρωτώ: Γιατί δεν ξεκολλάμε από ανθρώπους που μας αδειάζουν?
Φαινόταν ότι θέλει κάτι παραπάνω από τη φιλία μου. Εγώ να μη το παραδέχομαι-ένεκα που δε με θεωρώ και τόσο μοιραία για να ασχολείται τόσο καιρό- φίλοι και γνωστοί να με φωνάζουν ότι δεν το βλέπω. Το παλεύω λοιπόν κι εγώ, κι εκεί που πίστευα ότι θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα καταλάβω τι γίνεται, δείχνει θετικά σημάδια και καταλήγει μη στα πολυλογώ εντελώς out of the blue μπροστά στα μάτια μου να φλερτάρει με άλλες και να κάνει ότι δεν υπάρχω.
Μου πάτησε την αξιοπρέπεια ρε συ α μπα. Δεν το άξιζα αυτό.
Πιο πολύ απ' όλα με πονάει μου δε με σεβάστηκε και γνωριζόμαστε τόσα χρόνια.
Πες μου αλήθειες. Βρίσε με να ξεκολλήσω. Νιώθω πάλι 15 χρονών.

Α, μα όλοι 15 είμαστε. Μην περιμένεις να αλλάξει αυτό.
Στο προκείμενο τώρα: Σου πάτησε την αξιοπρέπεια! Σε πονάει που δε σε σεβάστηκε! Τι δράμα! Μέχρι εδώ μοιάζει με ηθικοπλαστικό μυθιστόρημα, αλλά πρόσεχε, γιατί αν κάνεις άλλη μια τέτοια περιγραφή θα γίνει στίχος για μπουζούκια.
Σε φλέρταρε, όπως φαίνεται κάτι ήξερες που δεν ψάρωνες, κακώς έκανες που άκουσες τους άλλους που ανακατεύτηκαν για να δουν την παράσταση να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους, και αυτός τελικά δεν το εννοούσε, για πλάκα ήταν το φλερτ, δεν περίμενε να τον πάρεις στα σοβαρά.
Ε, δεν σε ατίμασε και σ' όλο το χωριό.

(Όταν πιστεύεις ότι πρέπει να κάνεις κάτι για να "ξεκαθαρίσει το τοπίο", έρχεται χυλόπιτα)

________________
11.

ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ, ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΛΩ ΤΥΧΟΝ ΝΑ ΣΕ ΘΙΞΩ, ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΡΦΩΘΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΖΕΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ (ΛΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Η ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΧΘΕΣ ?)ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟ ΠΡΟΦΙΛ ΣΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ. ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΦΤΙΑΞΕΙ ΜΙΑ ΛΕΝΑ ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΥΜΠΑΝ χιχιχι ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΩΡΑ ΕΣΕΝΑ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ? ΕΣΥ ΜΑΣ ΛΕΣ ΣΤΕΙΛΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ... ΦΙΛΙΑΑΑ

ΕΙΜΑΙ Η ΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΟΥ... ΦΙΛΙΑΑΑΑ

________________
12.

Α,μπα μου, κατ αρχάς ευχαριστώ για όλες τις ερωταπαντήσεις που έχεις δώσει ως τώρα. Μαθαίνω πολλά για μένα μέσα από αυτές.
Σύντομα ένας πολύ δικός μου άνθρωπος πρόκειται να πεθάνει από καρκίνο. Δεν ξέρω πλέον πώς αλλιώς να τον βοηθήσω, πέραν του να τον προετοιμάσω ψυχολογικά και να προετοιμαστώ και εγώ και η ίδια, οπότε σκέφτηκα πώς το διάβασμα, η μουσική, οι ταινίες, ίσως βοηθήσουν.
Επειδή όμως είμαι μικρή και ανίδεη θα ήθελα να ζητήσω και τις δικές σου ιδέες και προτάσεις για βιβλία και ό,τι άλλο σκεφτεί το πολυμήχανο μυαλό σου.
Γενικότερο θέμα "πώς αντιμετωπίζεις την απώλεια;"
Ευχαριστώ προκαταβολικά...

Το «κοντινό πρόσωπο» μπορεί να σημαίνει πολλά. Αν είναι τόσο κοντινό που η απώλειά του θα φέρει τα πάνω κάτω στην ως τώρα καθημερινότητά σου, θα σου πρότεινα να προετοιμαστείς με βοήθεια ειδικού. Θα σου χρειαστεί γιατί θα αρχίσεις να σκέφτεσαι πράγματα που δε θα μπορείς να πεις σε ανθρώπους που σε ξέρουν, όχι γιατί δε λέγονται, αλλά επειδή δεν θα θέλεις να επιβαρύνεις τους άλλους, και το να μιλάει κανείς για το θέμα βοηθάει, ειδικά αν ξέρεις ότι ο ακροατής αντέχει. Ένας ειδικός θα σε καθοδηγήσει καλύτερα και στο «μετά».
Δεν είσαι μικρή και ανίδεη. Μπροστά στην απώλεια όλοι απροετοίμαστοι είμαστε. Δεν ξέρω αν γίνεται ευκολότερο με την ηλικία. Ίσως διαφορετικό, αλλά δε νομίζω ότι γίνεται πιο εύκολο.

Αυτό που έχω καταλάβει μόνο είναι ότι η αντιμετώπιση αυτού του τόσο εξωφρενικά, τόσο απόλυτα καταληκτικού δεδομένου είναι κάτι πολύ προσωπικό. Υπάρχουν πολλές συνταγές και προτάσεις, βοηθήματα και ρετσέτες, αλλά αυτό που θα σου έλεγα είναι ότι δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος, μόνο ο δικός σου τρόπος. Μπορεί να είναι η μουσική και τα βιβλία, μπορεί να είναι οι βόλτες και οι συζητήσεις, μπορεί να είναι το μαύρο δάκρυ ή ακόμη και το γέλιο, (μπορεί να είναι και τα δύο), μην λογοκρίνεις αυτό που βγαίνει από μέσα σου να κάνεις, και κυρίως μην ακούς τους άλλους για το τι θεωρείται σωστό και λάθος να κάνεις.

Πολύ λυπάμαι. Μου τελειώνουν τα λόγια, να σου πω την αλήθεια. Μερικές φορές εύχομαι να είχα τυφλή πίστη στο Θεό. Θα είχα και το τελετουργικό, και τις απαντήσεις, και τις ερμηνείες, όλα έτοιμα για εφαρμογή και δοκιμασμένα εδώ και αιώνες. Τι να κάνουμε. Αυτό το κοστούμι βγαίνει σε πολλά νούμερα.