Η φιγούρα της τρανσέξουαλ ερωμένης και μούσας του Λου Ριντ, Ρέιτσελ, αποτελεί μυστήριο. Έχουν γραφτεί πολλά για την προσωπική ζωή του Ριντ, όμως για τη Ρέιτσελ που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου Coney Island Baby, υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες. Παρά το γεγονός ότι ήταν σημαντικό κεφάλαιο στην ερωτική ζωή του θρυλικού ρόκερ με τον οποίο έζησε για τρία χρόνια, τα στοιχεία είναι ασαφή ακόμα και για το θάνατό της, κάπου στις αρχές των 90s. Ο Μαρκ Κάμπελ του Dangerous Minds βρήκε ελάχιστα γι' αυτή, μην μπορώντας να εξακριβώσει ούτε καν το πραγματικό της ονοματεπώνυμο.
«Μακριά μαύρα μαλλιά, μούσι, βυζιά, γκροτέσκ, αξιοθρήνητη... Σαν να εισέβαλε στη ζωή του Λου ένα πρωί, όταν εκείνος άνοιξε την πόρτα για να πάρει το γάλα και τις εφημερίδες.» Με αυτούς τους χαρακτηρισμούς περιέγραψε τη Ρέιτσελ ο Λέστερ Μπανγκς, ρεπόρτερ και φίλος του Ριντ, πράγμα που εκείνος δεν του συγχώρησε ποτέ, παρά τη μετέπειτα απολογητική στάση του δημοσιογράφου.
Άλλοι την έβρισκαν όμορφη και κομψή, ενώ ο Μπανγκς, με λιγότερο επικριτικές διαθέσεις, έγραψε αργότερα ότι το άλμπουμ Berlin έχει τη μορφή της. Αναμφισβήτητα πάντως έκανε τον κυκλοθυμικό Ριντ ευτυχισμένο: «[Την είδα] σε ένα κλαμπ στο Greenwich Village. [...] Η Ρέιτσελ φορούσε ένα απίστευτο φόρεμα και υπέροχο μακιγιάζ και ήταν προφανώς διαφορετική από όλους εκεί μέσα. Τελικά με ακολούθησε σπίτι. Μίλαγα για ώρες και εκείνη καθόταν και με κοίταζε. Εκείνη την περίοδο ήμουν με μια ξανθιά, ήθελα να μείνουμε και οι τρεις μαζί αλλά παραπήγαινε γι' αυτή. Οπότε η Ρέιτσελ πήρε τη θέση της. Δεν την ενδιέφερε καθόλου η μουσική μου και ποιος είμαι, τίποτα δεν την εντυπωσίαζε. [...] Η Ρέιτσελ ήταν κάτι άλλο για μένα», εξομολογήθηκε ο Λου εκείνη την εποχή.
Δεν έχει εξακριβωθεί για τη Ρέιτσελ αν είχε κάνει επέμβαση διόρθωσης φύλου. Σε διάφορα άρθρα αναφέρεται και ως τραβεστί και ως τρανσέξουαλ. Στο βιβλίο του Λεγκς ΜακΝιλ Please Kill Me γράφτηκε ότι μισούσε το πέος της, παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ μικρό και ήθελε να το ξεφορτωθεί. Γενικά ήταν επιφανής φιγούρα της νεοϋορκέζικης νυχτερινής ζωής στα 70s. Μάλιστα, είχε φωτογραφηθεί με τον Ριντ από τον Μικ Ροκ για editorial μόδας του Penthouse.
Ο Κάμπελ θεωρεί ότι η ανωνυμία της Ρέιτσελ δεν ήταν δική της επιλογή αλλά αποτέλεσμα της δημόσιας εικόνας του Ριντ, ο οποίος επέλεξε στη συνέχεια να θεωρείται στρέιτ (η αμφιφυλοφιλία εξυπηρετούσε περισσότερο τις επιταγές της μόδας), οπότε η Ρέιτσελ δεν ταίριαζε στην περσόνα του πλέον. Ο ρόκερ αρνιόταν κατηγορηματικά να μιλήσει γι' αυτή μετά το 1978. Ωστόσο της αξίζει κάποια αναγνώριση αφού ενέπνευσε μερικές από τις καλύτερες μουσικές του και τον στήριξε σε δύσκολες περιόδους της ζωής του.
σχόλια