Η Ελένη Σ. μου το έγραψε:
Δεν ξέρω αν έχει πέσει στην αντίληψη σου αλλά τελευταία στην Θεσσαλονίκη κυκλοφορεί διαφημιστικό φυλλάδιο "Ζητούνται ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ και ΧΟΡΗΓΟΙ σε μια προσπάθεια Επαναφοράς του Σεβασμού, της Ευγένειας και του Εξιδανικευμένου Έρωτα". Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε εδώ...
===
Ποιος είναι λοιπόν αυτός που ζητάει στη Θεσσαλονίκη τέτοιους ρομαντικούς ανθρώπους; Και μάλιστα ξοδεύοντας χρήματα και σε διαφημιστικά φυλλάδια;
Να πώς αυτοπαρουσιάζεται, στο σάιτ του ο Ευάγγελος Βαρελίδης:
Φίλε Επισκέπτη, καλώς ήλθες στον ιστοχώρο μου.
Ονομάζομαι Ευάγγελος Βαρελίδης και είμαι Συγγραφέας-Ερευνητής σε θέματα ΝΟΥ – ΨΥΧΗΣ – ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ – ΕΡΩΤΑ και ΕΓΩ.
Γεννημένος το 1940, γόνος ενός βιοπαλαιστή, σε εποχές «δύσκολες», που κοντεύουν πια επικίνδυνα να ξεχαστούν, μεγάλωσα στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
Χωρίς να γνωρίζω τα ακριβή αίτια, παρατηρούσα τη συμπεριφορά των μεγάλων γύρω μου και απορούσα. Τα ψέματά τους, η υποκρισία τους, η βία τους, η φτώχεια τους, η έλλειψη θετικών συναισθημάτων τους, όλα με πλήγωναν.
Οι απορίες μου – βασανιστικά ερωτήματα που ζητούσαν απάντηση - με χαρακτήρισαν σε όλο το βίο μου.
Τώρα, προς το τέλος του ταξιδιού προς την Ιθάκη, έχοντας συγκεντρωμένες τις εμπειρίες και τις γνώσεις που απέκτησα μελετώντας τον κόσμο, γράφω βιβλία για να μεταλαμπαδεύσω τη γνώση, να γίνει χρήσιμη και σε άλλους.
Ο κ.Βαρελίδης, που είναι και συγγραφέας βιβλίου με τον ευφάνταστο τίτλο "ΕΓΩ",
αποκαλύπτει γιατί ψάχνει ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ και ΧΟΡΗΓΟΥΣ, στην πιο πρόσφατη ανάρτησή του με τίτλο
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ:
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ και ΧΟΡΗΓΟΙ σε μια προσπάθεια Επαναφοράς
του Σεβασμού, της Ευγένειας και του Εξιδανικευμένου Έρωτα
στην Ζωή των Θεσσαλονικέων.
Προς τους αναγνώστες της σελίδας.
Είμαι σίγουρος, ότι η έννοια του εξιδανικευμένου έρωτα απουσιάζει παντελώς από τους Νόες και τα συναισθήματα των συμπατριωτών μου Θεσσαλονικέων, όπως επίσης είμαι βέβαιος ότι αυτή η απουσία και η άγνοια που την συνοδεύει είναι μια βασική αιτία της δυστυχίας τους.
Έχω επίσης να προσθέσω, πως αυτή η απουσία που κυριαρχεί στην ζωή σας Θεσσαλονικείς, είναι μια έντεχνη παγίδα, έξυπνα στημένη, από μια ανάλγητη και σαδιστική εξουσία, η οποία ευφραίνεται από το κόστος αίματος που εμείς, μέσα στην άγνοια και την ανοησία μας πληρώνουμε, προσπαθώντας ματαίως να δικαιωθούμε ερωτικά μέσα από τα πρότυπα της πορνογραφίας και της πορνείας που στο όνομα της ελευθερίας διαρκώς από τις εξουσίες προβάλλονται και μας υποβάλλονται..
Θα πρέπει να σας υπενθυμίσω επίσης, ότι ο έρωτας είναι η δημιουργική αρχή του Σύμπαντος και ότι η διαστρέβλωση της πρωτογενής του έκφρασης διαφθείρει το σύνολο του ανθρώπινου Έργου.
Η πρόσκλησή μου απευθύνεται σε Ηρωικές Ψυχές και είναι μια ευκαιρία να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα διότι είναι η τελευταία ευκαιρία... Αν η Παγκοσμιοποίηση εδραιωθεί, όλα τελειώνουν για τους ανθρώπους.
Ο Πόνος είναι αίσθηση του σώματος, ο οποίος, μετά την θεραπεία της αιτίας του εύκολα λησμονείται και χάνεται. Η συναισθηματική θλίψη που προκύπτει από τις επανειλημμένες ερωτικές μας απογοητεύσεις, είναι αίσθηση της Ψυχής και δεν λησμονείται ποτέ, διότι είναι αίτιο της εξελικτικής της πορείας.
Συνιστώ λοιπόν τους αναγνώστες της σελίδας μου που συγκινήθηκαν από την αναρτηθείσα αφίσα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, να ενημερωθούν στα περί Έρωτος άρθρα που ακολουθούν παρά κάτω και επίσης να συστρατευθούν μαζί μου σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της αλήθειας του Έρωτα και της ζωής στον τόπο μας.
(Να ένα από τα άρθρα που ακολουθούν παρακάτω...)
=====
Ασχολήθηκα με το θέμα στα Μικροπράγματα, όχι μόνο επειδή είναι ένα πρώτης τάξεως Twilight Zone θέμα, αλλά και επειδή τα teaser του στις αφίσες μου θύμισαν 3 πράγματα:
1) Τις διαφημίσεις λίγων δευτερολέπτων που δεν αποκάλυπταν το προϊόν. Όταν ήμουν μικρός με ξετρέλαιναν πραγματικά, δεν μπορούσα να περιμένω να μάθω τι ήταν τελικά.
Πχ. "Τι... κρατάει ο Ναπολέων;" έλεγε το σποτάκι και με άφηνε με την αγωνία για μερικές εβδομάδες μέχρι να βγει ολόκληρη η διαφήμιση (κρατούσε χαρτί υγείας). Ή "Τι... ψηφίζει η Αλίκη;" (Το 154, το τριψήφιο τηλεφωνο της Εξπρές Σέρβις). Μερικές φορές ήταν και αφίσες στους δρόμους που έλεγαν, πχ, Από την "Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 1987... όλα αλλάζουν!" Το με πόση προσμονή περίμενα εκείνη τη Δευτέρα για να αποκαλυφθεί η απάντηση δεν λέγεται.
2) Θυμήθηκα επίσης το ανέκδοτο με το ΠΛΟΚ. Επίσης στα '80ς έπαιζε πολύ. Κάποιος γέμιζε αφίσες την Αθήνα με τη λέξη ΠΛΟΚ, μετά καλούσε όλους τους πολίτες ένα βράδυ στο Ολυμπιακό Στάδιο, εκατομμύρια μαζεύονταν εκεί γύρω, ο πλανήτης ολόκληρος παρακολουθούσε σε ζωντανή μετάδοση, διερωτώμενος τι θα συνέβαινε τελικά. Στο τέλος, και μετά από μπόλικες σπασαρχιδικές περιγραφές (ήταν απ' αυτά τα ανέκδοτα που έπρεπε να κρατάει τουλάχιστον πέντε λεπτά όταν αποφάσιζες να το αφηγηθείς), ένας άντρας έβγαινε στη μέση του γηπέδου, κρατώντας ένα μπαλάκι του πινγκ-πονγκ πάνω από έναν κουβά με νερό. Και καθώς όλοι κρατούσαν την ανάσα τους, αυτός πλησίαζε το μικρόφωνο, άφηνε το μπαλάκι στον κουβά, και καθώς αυτό έπεφτε στο νερό, ακουγόταν το εξής: ΠΛΟΚ.
Ήταν από τα ανέκδοτα που στο τέλος τους ο ακροατής ή θα πέθαινε στα γέλια, ή θα σε κυνηγούσε να σε δείρει.
3) Τέλος, θυμήθηκα μια ελληνική σειρά των '80ς που παιζόταν στην ΕΤ1. Το "Ποιος είναι ο κύριος Αλεξίου;", με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Πάντζα.
Να η περίληψή της:
Ποιος είναι ο κύριος Αλεξίου
Σατιρική σειρά 13 επεισοδίων των 30 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ1 το Σάββατο 22 Οκτωβρίου 1988
Σενάριο του Βασίλη Νεμέα
Σκηνοθεσία του Νίκου Κουτελιδάκη
Ηθοποιοί Γιώργος Πάντζας (Αλεξίου), Τζένη Ζαχαροπούλου (γυναίκα του), Καίτη Λαμπροπούλου (πεθερά του), Θανάσης Συριώτης (πεθερός του), Άλκης Παναγιωτίδης (σκηνοθέτης), Κώστας Μεσάρης, Ισμήνη Καλέση.
...Ένας μικροαστός προκειμένου να γίνει διάσημος και να δημιουργήσει θόρυβο για το όνομά του, νοικιάζει το Ολυμπιακό Στάδιο για να γιορτάσει τα γενέθλιά του και χωρίς να εξομολογηθεί σε κανέναν τα σχέδιά του, γεμίζει τη πόλη με αφίσες που παρουσιάζουν τη φωτογραφία του με το ερώτημα: «Ποιος είναι ο κύριος Αλεξίου και τι θέλει στο Ολυμπιακό Στάδιο στις 16 του μηνός;»
Ακολουθεί γενική αναστάτωση, αφού κανένας δε γνωρίζει τους λόγους και τις αιτίες αυτής της δημοσιότητας με αποτέλεσμα να τεθούν σε συναγερμό η αστυνομία όσο και η αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Τελικά το σχέδιό του ολοκληρώνεται. Το στάδιο γεμίζει με περίεργους που συγκεντρώνονται για να μάθουν τι συμβαίνει και ο Αλεξίου τους ευχαριστεί για τη συμμετοχή τους στα γενέθλιά του....
Σειρά που ο δημιουργός της Βασίλης Νεμέας, τη χαρακτηρίζει ως «κύκνειο άσμα του μικροαστού» που αναζητά απεγνωσμένα τα «πέντε λεπτά διασημότητας» που του αναλογούν σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του σημειολόγου Γκι Ντε Μπορ.
==
(Αν εξαιρέσουμε το μπέρδεμα -από κάθε άποψη- με τη ρήση για τα λεπτά διασημότητας, ήταν σούπερ πρωτοποριακή και έξυπνη σειρά.)
Είναι λοιπόν μερικές φορές οι αναμνήσεις που σου έρχονται και οι συνειρμοί που κάνεις έχουν τελικά έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Κι έτσι μαζί με την απάντηση στο ερώτημα "Ποιος ψάχνει εθελοντές και χορηγούς για αυτόν τον απίθανο λόγο" (δηλαδή για να διαβάσει τα άρθρα του στην πραγματικότητα), συνειδητοποίησα γιατί είμαι ακόμη ένας αθεράπευτα ρομαντικός - και ένα αθεράπευτο θύμα του κάθε είδους hype.
[Αν θυμάστε κι εσείς teaser διαφημίσεων από εκείνη την εποχή θα χαρώ να τα γράψετε στα σχόλια. Κάνω συλλογή.]
σχόλια