Το εύστοχο σχόλιό του για τους χρυσαυγίτες
Είναι αρκετοί που εκτιμώ στο ΣΥΡΙΖΑ, παρ' ό,τι κατά καιρούς μπορεί να έχουν πει ή κάνει αμφιλεγόμενα πράγματα. Ο Τατσόπουλος, η Ρένα Δούρου, ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης κ.α. είναι απ' αυτούς, γιατί έχουν το θάρρος της γνώμης τους και μια, κατά τη γνώμη μου, ουσιαστική αριστερή οπτική.
Και επίσης, κάτι πολύ σημαντικό: δεν είναι απόλυτοι ή δογματικοί. Μπορούν να δουν και την άλλη άποψη χωρίς παρωπίδες και εύκολες καταδικαστικές κραυγές. Υπάρχουν όμως και οι κομμουνιστογενείς, ειδικά όσοι είχαν συνηθίσει στην εξουσία, για τους οποίους κάθε διαφορετική άποψη σημαίνει καταστροφή. Αν δεν συμφωνείς μαζί τους είσαι (όχι απλά εχθρός) προδότης, χρυσαυγίτης και πρέπει να απαξιωθείς μέχρι θανάτου. (Τα ίδια και χειρότερα, όπως έχω γράψει πολλές φορές, και στη Νέα Δημοκρατία. Απ' την Αριστερά όμως περιμένω καλύτερα πράγματα.)
Η Αυγή -μικρή η σχέση της πια με την άλλοτε σοβαρή, ψύχραιμη, προοδευτική εφημερίδα- δεν αντέχει τη σάτιρα, όμως μια χαρά θέλει να σατιρίζει η ίδια, ακόμα και συντρόφους που τόλμησαν να βγουν εκτός γραμμής, όπως ο Τατσόπουλος.
Ο πρόεδρος του Δ.Σ. της «Αυγή Α.Ε.», Βασίλης Μουλόπουλος έγραψε στην εφημερίδα εκτός των άλλων ότι ο Τατσόπουλος είναι σαν βιζιτού και πρόσθεσε:
""Συντρόφισσες και σύντροφοι, ακόμη και αν δεν υπήρχε ο Π. Τατσόπουλος, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Στις δύσκολες ώρες που ζούμε χρειάζεται και κάποιος με πηγαία αίσθηση της σάτιρας για να "κάνει το χειλάκι μας να σκάσει. Κάθε κόμμα θα πρέπει να έχει τον γελωτοποιό του. Η Ν.Δ. έχει τον Άδωνι, το ΠΑΣΟΚ τον Πάγκαλο κι εμείς τον Τατσόπουλο.""
Ο κύριος Μουλόπουλος, μεταξύ των άλλων, πριν να γίνει πρόεδρος της Αυγής Α.Ε. ήταν για χρόνια στον ΔΟΛ - και αναρωτιέμαι μήπως μετέφερε μια τακτική πολέμου που υπήρχε στον ΔΟΛ, μια ένταση, μια παραπολιτική ειρωνεία που δεν είμαι σίγουρος ότι ταιριάζει στη σύγχρονη νέα Αριστερά. Η αριστερή δημοσιογραφική μαχητικότητα κινείται στο χώρο της πράξης και των ιδεών κι όχι στις κατινιές και τα ειρωνικά συντροφικά μαχαιρώματα.
Ο πόλεμος που δέχεται ο Τατσόπουλος είναι λίγο υπερβολικός αλλά λογικός - τους τσιγκλίζει κι ο ίδιος λέγοντας συνέχεια την αμφιλεγόμενη συχνά γνώμη του, ενίοτε με τρολαριστικό, αμφιλεγόμενο τρόπο. Παρ' ό,τι δεν συμφωνώ πάντα μαζί του, τις προάλλες συμφώνησα, όταν τάχθηκε εναντίον της σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ - ΚΑΜΜΕΝΟΥ λέγοντας ότι το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι «αρχέτυπο του λαϊκισμού. Συγκεντρώνει όλα τα μειονεκτήματα που μπορεί να συγκεντρώσει ένα λαϊκιστικό κόμμα: υπόσχεται τα πάντα, καταγγέλλει τα πάντα, ανέξοδα». (Μήπως κάποιοι το πήραν για αυτοκριτική;) Επίσης, δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά όλο το βάρος της αντίδρασης στη Χρυσή Αυγή το σηκώνει ο Τατσόπουλος - οι περισσότεροι απ' τους άλλους βουλευτές κάνουν την πάπια.
Το μίσος όμως που εισπράττει απ' τους hardcore συριζαίους -που πιθανότατα είναι έτοιμοι να συνεργαστούν ακόμα και με τον Καμμένο για την εξουσία!- είναι δυσανάλογο με αυτό που εισπράττει πχ. ο Λαφαζάνης, παρ' ό,τι οι απόψεις του Λαφαζάνη είναι πολύ πιο εκτός γραμμής, και ΠΟΛΥ πιο βλαβερές για τα ποσοστά του κόμματος - διώχνουν κόσμο αβέρτα. Όμως αυτό τώρα, που και επισήμως τον κράζει η Αυγή μέσω του προέδρου του ΔΣ της είναι νομίζω υπερβολικά χοντρό για να το καταπιεί.
Απάντησε αυτό μέσω του fb του.
Αλλά αναρωτιέμαι. Τι κοινό έχει με τους όψιμους κομμουνιστές, ολοκληρωτικούς, καλομαθημένους μέχρι πρόσφατα στα 'καθεστωτικά' ΜΜΕ, τους προσηλωμένους στην εξουσία; Αυτούς που με το που θα τους κριτικάρεις ξεκινούν προσωπικές επιθέσεις μέχρι να σε εξαφανίσουν από το χάρτη; (Μια φορά, μου είπε κάποιος πως τάχα υπήρξα ειλικρινής για την προσωπική μου ζωή και για ένα πένθος μου "για να ξεπλύνω" συνειδητά τις διαφημίσεις που υπάρχουν (;) δίπλα στα κείμενά μου. Η δολοφονία χαρακτήρα -character assasination- κάποτε ήταν θλιβερή τακτική μόνο της δεξιάς και των trolls. Δεν ταιριάζει στο ήθος της Αριστεράς.)
Για κάθε κριτική που θα κάνεις, ή για κάθε διαφορετική άποψη που έχεις, είσαι ύποπτος για συνωμοσίες, δασκαλεμένος από τα συμφέροντα που δήθεν κρύβονται από πίσω σου. Αναρωτιέμαι τι συμφέροντα πιστεύουν ότι κρύβονται πίσω απ' τον Τατσόπουλο.
Και να δεχτώ πάντως ότι θεωρούν τον Τατσόπουλο 'αστείο' και βιζιτού και τον ξεφτυλίζουν έτσι στην εφημερίδα του Κόμματος.
Αν όμως αυτός είναι γελωτοποιός, τότε τι είναι εκείνος που έλεγε για τον "κουτσό" στη Βουλή; Τι είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου που ούρλιαζε από μια ντουντούκα "Βοήθειαααα... Βοήθειαααα..." ενώ δεν την ενοχλούσε κανένας; Τι είναι ο Πάντζας, ή η κυρία που είπε υποσχέθηκε ότι θα απαγορεύσει τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα; Τι είναι ο αυτός ο Μιχελογιαννάκης που με χαρά καλωσορίστηκε στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ;
Φανταστικός, από το 4.20 και μετά, ο ακατανόητος, μη γελωτοποιός Βουλευτής του Σύριζα, στο βήμα της Βουλής.
Για να χλευάσεις ένα στέλεχός σου ως ασόβαρο, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι όλα τα υπόλοιπα είναι σοβαρά και αξιόπιστα. Ή, αφού είσαι τόοοοσο χιουμορίστας και τόσο άνετος, να χλευάσεις κι εκείνα.
Εμείς που θέλουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση και να κάνει σημαντικές αλλαγές προς το καλύτερο (και, να βάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα ψηλά στην ατζέντα) δεν νομίζω ότι ενοχλούμαστε από τον Τατσόπουλο ή την πολυφωνία μέσα στο κόμμα. Ας το έχουν υπόψη τους αυτό όσοι νομίζουν πως το μόνο πρόβλημα της ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι σήμερα η ελευθερία λόγου του Πέτρου Τατσόπουλου.
σχόλια