Συνέντευξη με έναν αντισυμβατικό πρωταγωνιστή
Ζεις πια στη Σκόπελο. Σε αντιστάθμισμα της έντασης μιας προηγούμενης εποχής;
Καταρχάς για ποιον Τάκη θέλεις να μιλήσουμε; Τον προηγούμενο, τον παλιότερο; Ποιόν;
Υπάρχουν πολλοί ;
Τουλάχιστον τρεις. Κι ο ένας συνυπήρχεμε τον άλλον κατά εποχές. Η προηγούμενη κράτησε πολύ. Είχε πολύ ανησυχία, έκσταση, υπερβολή. Τώρα ζω στην Σκόπελο, με ησυχία, ηρεμία, αυτοσυγκέντρωση. Υπάρχει και μια ενδιάμεση γεμάτη αρρώστια, νοσοκομεία, ζητήματα ζωής και θανάτου. Πέρασα δύο χρόνια μ’ αυτά. Πρώτα χημειοθεραπείες, τις οποίες αποφάσισα να σταματήσω, μετά το φευγιό μου…. Αλλά είμαι τυχερός, κι από αυτό γλύτωσα. Ή τουλάχιστον προς το παρών.
Αυτό αλλάζει τον άνθρωπο συθέμελα…
Ναι, τον αλλάζει πάρα πολύ. Μου ήρθε εντελώς ξαφνικά και με βρήκε τελείως απροετοίμαστο. Καθώς τα τελευταία χρόνια δεν δούλευα συχνά, ήμουν άφραγκος. Αλλά λειτούργησε ένα ένστικτο και μια αυτοσυντήρηση και τη σκαπούλαρα κι από εκεί. Τα παράτησα όλα κι έφυγα στη βόρεια Εύβοια σε ένα φίλο, άραξα, και σιγά σιγά συνήλθα.
Ας μιλήσουμε για τον Τάκη της ανέμελης εποχής, της δόξας.
Δεν πέρασα καμία δόξα. Ένα χλωμό αστεράκι ήμουν. Ένα αντι-αστεράκι.
Εσύ ο ίδιος δεν επιδίωξες μια καριέρα πιο «σημαντική»;
Ακριβώς. Εξαρχής άλλωστε το είδα ως επάγγελμα, βιοποριστικά. Δεν αισθάνθηκα καλλιτέχνης, μου έλαχε στο δρόμο μου. Δεν το έχω σπουδάσει ή ονειρευτεί ποτέ. Ούτε κατά διάνοια. Είχα επιστρέψει μετά από δέκα χρόνια μεταπτυχιακών σπουδών στη Γερμανία και βρέθηκα στην Αθήνα άφραγκος, άγνωστος, ανέστιος. Ήμουν Χαλκιδαίος και είχα σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήξερα κανέναν εδώ. Έμαθα για μια ταινία που γύριζε ο Κατακουζηνός και πήγα να δουλέψω για το μεροκάματο. Είχα μάθει από τη Γερμανία που έκανα το μοντέλο και έβγαζα γρήγορα και εύκολα λεφτά.
Μιλάς για τον Άγγελο. Μετά ήρθε η Γλυκιά συμμορία και ο Νικολαϊδης;
Κι αυτό πάλι τυχαία. Πήγα για μια ατάκα, μετά μου έδωσε κάτι μεγαλύτερο και τέλος έπαιξα το ρόλο που θα έπαιζε ο Ρέτσος. Από εκεί και πέρα άκουσα μερικά καλά λόγια και άνοιξε ο δρόμος. Είπα στον εαυτό μου «Τάκη, τώρα είσαι ηθοποιός»!
Οι ταινίες του Νικολαϊδη τελικά αντικατόπτριζαν τα ‘80s ;
Νομίζω ότι οι ταινίες του Νικολαϊδη είναι λίγο άχρονες. Είναι τα βίτσια, τα πάθη και οι εμμονές του ίδιου. Δηλαδή ενός ανθρώπου του ’60. Ήταν ροκ ο Νικολαϊδης.
Η Γλυκιά συμμορία δείχνει ένα απενοχοποιημένο στυλ ζωής που μόλις ξεκινούσε τότε. Το ζούσατε ως γενιά και στην πραγματικότητα ;
Μερικά πράγματα εγώ τα είχα ζήσει ως φοιτητής στη Γερμανία. Είχα κλέψει σούπερ μάρκετ που μετά το κάναμε στη Γλυκιά συμμορία, είχα κάνει ζωή κοινοβίου για πολλά χρόνια με άλλους όμοιους ή και ανόμοιους μου συμβιώνοντας στο ίδιο σπίτι, και γενικά δεν τα είχα καλά με το κατεστημένο. Ίσως γιατί είχα πατέρα μπάτσο και είχα μια απέχθεια για την εξουσία.
Πάντως η ταινίαέχει καταγραφεί ως έκφραση μιας underground Αθήνας.
Ακριβώς. Ένα ειλικρινές underground, που δεν ντρεπόταν να δείξει ακόμα και πιο βιτσιόζικα ήθη. Λίγο πιο φρικιάρικες καταστάσεις, που για την Ελλάδα ηχούσαν σχεδόν εξωπραγματικές. Άλλο αν τα πράγματα πήγαν αλλού.
Ήταν όμως η αρχή…
Με άλλη μορφή, για άλλους λόγους και από άλλους δρόμους. Μια ψυχωτική εποχή. Μια ψύχωση που πλέον έχει μπει σε κάθε σπίτι, και δεν είναι μόνο κάποιων ομάδων και ιδιαζόντων ανθρώπων.
Μετά από λίγο ήρθε το lifestyle. Δεν νοιώθεις ότι σας «έκλεψε» την ελευθεριότητα ;
Όχι μόνο. Αλλοίωσε τους χαρακτήρες των ανθρώπων. Έζησα κι εγώ το lifestyle. Πήγαινα κάθε βράδυ στο Εργοστάσιο φορώντας παπιγιόν ενώ συγχρόνως ζούσα στα Εξάρχεια με άλλου τύπου παρέες. Παράλληλα κατέβαινα και στην Ομόνοια…
Η αναγνωρισιμότητα δεν ήταν πρόβλημα;
Ίσα ίσα που πολλά που έκανα πριν αρχίσουν να με αναγνωρίζουν, εντάθηκαν. Είπα, δεν θα μπω σε καλούπια επειδή με αναγνωρίζουν…
Πρόλαβες να καβαλήσεις το καλάμι;
Βέβαια. Είχα μια υπεροψία. Όταν ακούς μόνο καλά λόγια, σου την πέφτουν γκόμενες και γκόμενοι, τι περιμένεις; Μέχρι που ξέφυγα και έπεσα βαθιά στα ναρκωτικά. Τώρα, όλα αυτά είναι πολύ μακρινά.
Σου έχουν μείνει απωθημένα;
Όχι. Είμαι πολύ τυχερός και πολύ ευχαριστημένος. Έχω κάνει φοβερά λάθη, κούρασα τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Ξόδεψα χρήματα, υγεία, τύχη. Αλλά ίσως έπρεπε γιατί τώρα μ’ αγαπάω πάρα πολύ και με προσέχω και με σέβομαι.
Συνένετυξη: Χρήστος Παρίδης
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΗΟΜΜΕ Ιουνίου 2012 της εφημερίδας Έθνος της Κυριακής
Ο Τάκης Μόσχος θα συμμετέχει στην Αντιγόνη του Σοφοκλή στο Μικρό Θέατρο Επιδαύρου με την ομάδα ΑΣΙΠΚΑ στις 20 & 21 Ιουλίου
σχόλια