Κάποιος αναγνώστης του LIFO.GR έγραψε την παρακάτω απορία, και βρήκα το θέμα ενδιαφέρον και συγκινητικό:
ο ζητιάνος της Πατησίων
Στο υψος περιπου της ΑΣΟΕ (αλλα απο την απεναντι πλευρα), εδω και πάνω από εναν χρόνο, ζητιανευει καθημερινά ένας νεαρός, δεν πρεπει να ειναι πάνω από 30. Δε φαίνεται να ειναι τοξικομανής. Πάντα ειναι σκυμμένος και δείχνει πολύ θλιμμένος.
Υπάρχουν εδώ κατοικοι της γυρω περιοχής που ενδεχομένως να τον έχουν δει ή να γνωρίζουν κάτι παραπάνω γι'αυτον; Εχω σκεφτεί πολλές φορες να του μιλησω, αλλά δεν ξερω τί να του πω, εφόσον μαλλον δε θα μπορεσω να τον βοηθήσω ουσιαστικά, ουτε θα ήθελα να τον φερω σε δυσκολη θέση...
Ενδιαφέρον είχαν και όσα είπαν σχετικά άλλοι αναγνώστες του σάιτ μας. Να τέσσερα πράγματα που γράφτηκαν κάτω απ' το αρχικό κειμενάκι και ευωδιάζουν αλληλεγγύη:
1) θα μπορουσα να ειχα γραψει εγω αυτο το μηνυμα, απλα δεν το ειχα σκεφτει νωριτερα. δεν ειναι μονο ενα χρονο εκει, ειναι παραπανω, εγω τουλαχιστον σπανιες φορες που θα τυχει να περασω απο εκει τον βλεπω τα τελευταια χρονια. σιγουρα μιλαμε για τον ιδιο. ειναι ενα νεαρο παιδι, ευγενικη φυσιογνωμια, δεν ειναι χρηστης, ντρεπεται πολυ, δεν ενοχλει κανεναν,
καθεται απομερα σε κατι σκαλακια, εκει που ανεφερες, δεν ζητιανευει με την εννοια που εχουμε συνηθισει ή που κανουν ολοι, αλλα καθεται εκει και οποιος περασει και τον βοηθησει τον ευχαριστει, δεν ζητα, δεν λεει κατι. πολλοι σταματουν και του δινουν απλα φαγητο, και τους ευχαριστει και χαιρεται,
δεν θελει χρηματα σαν ψευτοζιατιανους που κυκλοφορουν, εχω συμπερανει οτι μαλλον ειναι αστεγος. δεν θελω να πω αν τον βοηθω ή οχι γιατι δεν μου αρεσει να μιλαω για αυτο, επειδη πριν εναμιση μηνα περιπου περασα απο εκει και τον ειδα, και ηταν καθαρος και ξυρισμενος και κουρεμενος, ενω καποιες φορες ηταν ατημελητος,λογικο γιατι μαλλον ειναι αστεγος.
επειδη η αισθηση που μου εχει δοθει εμενα ειναι οτι δεν ειναι σαν τους αλλους αστεγους (δεν μπορω να εξηγησω τι εννοω ακριβως) μου εχει καρφωθει καιρο τωρα, τι θα μπορουσα να κανω να βοηθησω αυτο το παιδι. εχω σκεφτει να παω να καθησω διπλα του στα σκαλακια και να μιλησουμε απλα και να μην μεινω στην καλημερα μονο που του λεω, δεν θελω να μου πει τον πονο του και τα προβληματα του αν δεν θελει, αλλα νιωθω οτι υποφερει απο μοναξια, νιωθω οτι θα μπορουσα να ειμαι εγω στη θεση του.
μπορει πολλοι να βρεθουν να του δωσουν φαγητο, αλλα μπορει να εχει αναγκη απλα απο κουβεντα. απο την αλλη σκεφτομαι μηπως προσβληθει, μηπως τον κανω να νιωσει ασχημα, μηπως τον φερω σε δυσκολη θεση, δεν ξερω πως να το χειριστω, αλλα θα ηθελα να τον βοηθησω καπως. εχει τυχει σαββατο απογευματακι που κλεινουν τα περισσοτερα μαγαζια να περασει ενας κυριος με αυτοκινητο (οχι πλουσιος, οχι καλο αμαξι κτλ), να σταματησει, να τον χαιρετησει, να του δωσει μια μεγαλη σακουλα με μπολ και φαγητο και ψωμι, και να του πει "ταδε, αντε καλο σαββατοκυριακο, θα λειπω αυριο, σου εφερα και για αυριο φαγητο, τα λεμε την δευτερα", το παιδι τον ευχαριστησε και πηρε την τσαντα. εδειξε οτι τον ηξερε, οτι ηταν γνωστος εκει γυρω, δεν ειναι ναρκομανης, απλα λογω δυσκολιων φαινεται το παιδι να εχει βρεθει σε αυτη την κατασταση, αυτο συμπερανα εγω.
εχω σκεφτει να παω στα γυρω μαγαζια να ρωτησω αν τον ξερουν, τι αναγκη εχει κτλ. επισης εχει τυχει εκεινη την ιδια μερα το πρωι (γιατι ημουν σχεδον ολη μερα για δουλειες εκει γυρω), μια κοπελα να σταματα πιο πανω σε ενα τυροπιταδικο, να παιρνει δυο πραγματα και πιο κατω παρατηρησα (προπορευοταν στον δρομο απο εμενα) να περνα να χαιρετα το παιδι και να του δινει το ενα που ειχε αγορασει. ειναι παντα ευγενικος εχω παρατηρησει, διακριτικος και ντρεπεται πολυ, ειναι με σκυμμενο το κεφαλι τις περισσοτερες φορες, δεν του αρεσει που αναγκαζεται να ειναι σε αυτη την φαση (σε κανεναν μας δεν θα αρεσε, λογικο), εχει μια αλλη υποσταση σαν ανθρωπος και οχι σαν τους υπολοιπους που βλεπουμε,
μην με παρεξηγησετε για αυτο που λεω, αλλα εννοω οτι παρολο που του συμβαινει αυτο, δειχνει να διατηρει μια αξιοπρεπεια και ευγενεια μεσα σε ολο αυτο. την ημερα που περασε ο κυριος και του αφησε την τσαντα και του ειπε οτι θα τα ξαναπουν την Δευτερα δεν συγκρατησα το ονομα που τον φωναξε, νομιζω Δημητρη, χωρις να ειμαι καθολου σιγουρη ομως. ο κυριος μου εδωσε την αισθηση οτι μενει καπου εκει κοντα και τον ξερει και προσπαθει να τον φροντισει οσο μπορει.
αυτα ειναι ολα αυτα που ξερω, κυριως μεσω παρατηρησης, για το εν λογω παιδι. αν εχεις καμια ιδεα πως θα μπορουσαμε να συνεισφερουμε θα ηθελα να την ακουσω. ειλικρινα δεν ξερω πως να παω και να πιασω την κουβεντα μαζι του, δεν θελω να τον κανω να νιωσει αβολα, αλλα σκεφτομαι οτι εμεις που ευτυχως ακομη δεν αντιμετωπιζουμε τετοια θεματα και νιωθουμε τοσο μονοι πολλες φορες, πως θα αισθανεται αυτο το παιδι που δεν εχει ουτε εναν ανθρωπο να μιλησει, να κατσει να πιει ενα καφε, να πει κατι. πες οτι ενα φαγητο μπορει να το βρει να περασει την μερα, ολα τα υπολοιπα πως τα αντιμετωπιζει;
2) Κι εμένα ακριβώς αυτήν την εντύπωση μου έχει δώσει σε όλα όσα περιγράφεις.
Θυμάμαι μια μέρα που τον είχα δει κι εγώ περιποιημένο όπως λες, μιλούσε χαμογελαστός σε μια κυρία κι είχε αναθαρρήσει. Ήταν η μοναδική φορά που τον είδα έτσι.
Σκέφτηκα να του πω για το περιοδικό αστέγων "σχεδία", να πάει να κάνει μια αίτηση μήπως τον δεχθούν ως πωλητή, αλλά ήδη έχουν πάρει πολλούς και φαντάζομαι ότι στη λίστα θα περιμένουν εκατοντάδες άλλοι. Οπότε, δεν ξέρω αν θα ήταν σωστό να του δώσω ελπίδες και τελικά να απογοητευτεί..
Όσο για το αν έχω κάποια ιδέα, έχω αυτή που έχω πάντοτε για τους αστέγους, αλλά που ποτέ τελικά δεν επιδιώκω να υλοποιήσω. Δηλαδή να βρω άτομα (γνωστούς, φίλους κλπ), να βάζουμε λίγα χρήματα ο καθένας κάθε μήνα και να νοικιάσουμε μια γκαρσονιέρα ώστε να φιλοξενούνται εκεί 2-3 άτομα.
Για τον συγκεκριμένο νεαρό σκέφτομαι να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιος που μένει σε πολύ φτηνή γκαρσονιέρα και θέλει συγκάτοικο, με την προϋπόθεση ότι θα είμαστε σε θέση (εγώ κι όποιοι άλλοι το αναλάβουμε) να καλύπτουμε ένα μάξιμουμ ποσό κάθε μήνα για τα πάγια έξοδα, πχ. μέχρι 200 ευρώ.
Διάβασα στη σελίδα της "σχεδίας" στο fb ότι κάποιοι πωλητές του περιοδικού που ήταν άστεγοι μπόρεσαν να νοικιάσουν κάποια γκαρσονιέρα με τα χρήματα που βγάζουν από τις πωλήσεις. Θα στείλω ένα μήνυμα στο περιοδικό να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιο άτομο από αυτά που να ενδιαφέρεται για συγκάτοικο- με την παραπάνω προϋπόθεση που σου ανέφερα.
Δεν έχω κάποια καλύτερη ιδέα προς το παρόν. Ξέρω ότι το φαγητό και ένας καλός λόγος που του προσφέρονται από κάποιους ανθρώπους είναι μεν σημαντικά, όμως, αν αυτός ο άνθρωπος είναι όντως άστεγος, τότε το πρώτο που του χρειάζεται είναι ένα σπίτι. Και παρέα, φυσικά.
Πριν από όλα αυτά, βέβαια, θα πρέπει να πάω να του μιλήσω, να τον γνωρίσω λίγο, να δω πώς σκέφτεσαι, πώς νιώθει, αν θα ήταν ο ίδιος δεκτικός σε μια τέτοια βοήθεια.
Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και θα χαρώ να ακούσω και κάποια δική σου ιδέα.
3) Πρέπει οπωσδήποτε να τον βοηθήσουμε!
Μακάρι να γίνει με εκείνον η αρχή ώστε να οργανωθούμε και να βοηθήσουμε κι άλλους.
Όσο για το περιοδικό δρόμου "σχεδία", πωλείται σε κεντρικά σημεία της Αθήνας (έξω από σταθμούς μετρό, ηλεκτρικού κλπ.)από άστεγους ή άτομα που αποδεδειγμένα βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Κοστίζει 3 ευρώ εκ των οποίων το 1,5 πηγαίνει απευθείας σε εκείνους.
Οι πωλητές φορούν χαρακτηριστικό κόκκινο γιλέκο και πάντοτε δίνουν απόδειξη.
Το περιοδικό είναι ανεξάρτητο, με ποικίλη και ενδιαφέρουσα ύλη. Όλοι οι συντάκτες/δημοσιογράφοι κλπ. του περιοδικού γράφουν εθελοντικά. Κυκλοφορεί κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα.
Περισσότερα μπορείς να δεις στο shedia.gr και στη σελίδα τους στο facebook ("shedia"). Αξίζει πραγματικά να στηρίξεις την προσπάθειά τους!
(Παρεμπιπτόντως, από σήμερα 27/11 κυκλοφορεί το 10ο τεύχος)
4) Αν θες εκτύπωσε την σελίδα απ αυτό το site και δώσε του να την διαβάσει για να πάρει τον χρόνο του σε οποιαδήποτε απόφαση και αν πάρει.
Κέντρο Υποδοχής Αστέγων Δήμου Αθηναίων : http://www.cityofathens.gr/organotiki-domi-dimoy-athinaion/dimotikoi-foreis/kentro-ypodoxis-astegon-dimoy-athinaion-k-y-d
σχόλια