Στο σημερινό ‘Α, μπα’: όταν κάπου κάνεις λάθος

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: όταν κάπου κάνεις λάθος Facebook Twitter
22


________________
1.


Γιατί όταν θέλουμε να ρίξουμε μπινελίκια γραπτώς, τα συμβολίζουμε με "$&@#$%^&%$"??- τσαμπουκαλού


Γιατί όλους μας έχουν σημαδέψει τα Αστερίξ

________________
2.

Στη ζωή μου έχει επαναληφθέι πολλές φορές το ίδιο σκηνικό βρε Α μπα και τελικά κάπου πρέπει να κάνω λάθος!!Γνωρίζω κάποιον κ τραβιόμαστε,ο οποίος φαίνεται να με γουστάρει, πέφτει με τα μούτρα, με κολακεύει με διεκδικεί, είναι συνεχώς παρόν, μηνυματα, τηλεφωνα, λογια.Κάποιες περιπτώσεις ειδικά όντως φαινόντουσαν οτι γούσταραν αρκετά είμαι σίγουρη.Εγώ δεν κανω τιποτα απο ολα αυτα, ειμαι πολυ κουλ, πολύ ανετη, πολυ ουδέτερη, σχεδόν καθόλου εκδηλωτική τύπου μου έλειψες-μωρο μου,θέλω να σε δω κτλ σαν άμυνα πες ή δεν ξερω τι.Και κυρίως δεν δείχνω οτι θέλω κατι παραπάνω γιατι όντως σχεδόν ποτέ δεν θέλω στην αρχή κάτι πέραν του να γνωρίσω τον άλλο και να περνάω καλά.Αυτό κρατάει απο 2 βδομάδες έως μήνα, μετά ο τύπος που έχω γνωρίσει και δείχνει ενθουσιασμένος μαζί μου αρχίζει να μου την λέει έμεσα ή άμεσα οτι δεν δείχνω τα ίδια, οτι είμαι αδιάφορη κτλ και μια ωραία πρωια, παίρνει πίσω όλες τις τρυφερότητες και τους έρωτες και είτε με φτύνει τελείως, είτε-το πιο συχνο- με κρατάει καθαρα και ξάστερα αποκλειστικά για σεξ τύπου έρχομαι πηδάω φεύγω!!Ρωτάω επειδή μου έχει συμβεί πολλές φορές και αναρωτιέμαι. Φταίω εγώ που δεν επιβεβαιώνω τον αλλον όσο θέλει κ τελικά ξενερώνει ή είναι συνήθης η τακτική γενικά και οτι και αν κάνω θα καταλήγει με όλους σε ένα κυνικό σεξ;- μούτζα

Δεν καταλαβαίνω.
Με ρωτάς γιατί οι άλλοι φεύγουν όταν δεν ανταποκρίνεσαι;
Μήπως είναι προφανές το γιατί;
Τι εννοείς «δεν επιβεβαιώνεις τον άλλον;» Πιστεύεις ότι όσοι δείχνουν ενδιαφέρον το κάνουν για να επιβεβαιώσουν τον άλλον;
Έχεις μια μεγάλη αγκύλωση στην προσωπική έκφραση. Άσε τους άλλους, γιατί μόνο με το δικό σου πρόβλημα μπορείς να ασχοληθείς. Τα συναισθήματα, οι αντιδράσεις, τα λόγια, όλα αυτά είναι ανθρώπινη επικοινωνία. Το προσωπείο του ρομπότ που υιοθετείς (δεν ξέρω γιατί, βρες το) ακυρώνει την ουσία της ζωής, που είναι η ανθρώπινη επικοινωνία. Φέρεσαι εντελώς παράλογα και μετά αναρωτιέσαι για τις αντιδράσεις. Τι προσπαθείς να καταφέρεις, αποφεύγοντας να ζεις; Γιατί όπως βλέπεις η μέθοδός σου δεν πετυχαίνει. Και πάλι δεν έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Το σεξ δεν είναι κυνικό. Κυνικό είναι να φέρεσαι σε όλους το ίδιο επειδή πιστεύεις ότι όλοι είναι ίδιοι.

________________
3.

Αμπίτσα μου καλή, θα ήθελα τη συμβουλή σου. Είμαι 36 χρονών, γνώρισα έναν άντρα που είναι 51, πολύ εμφανίσμος και πολύ αθλητικός, μοιάζει 45. Βγαίνουμε 2 μήνες τώρα, μου έχει δείξει καταπληκτικά στοιχεία, ενδιαφέρον, σεβασμό, ειλικρίνια, λεπτότητα, ευθύτητα, τρυφερότητα, εκδηλωτικότητα, με έχει συστήσει στο περιβάλλον του κι εγώ το ίδιο, μπροστά σε κόσμο μου φέρεται σαν να είμαι η μόνη γυναίκα στο χώρο. Η σχέση είχε μια υπέροχη εξέλιξη, αργή αλλά σταθερή, βγαίναμε ραντεβού για φαγητό, χορό, σπορ, παρέες κλπ όπου σιγά σιγά μέσα σε 2 μήνες από απλή συζήτηση και κοιτάγματα περάσαμε σε αγγίγματα στους ώμους, πλάτη, ώσπου με έπιασε από το χέρι, τελικά με φίλησε, μετά από μέρες χαιδευτήκαμε λίγο περισσότερο και στο τέλος ολοκληρώσαμε και κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Όλα αυτά πήραν 2 μήνες και η αναμονή ενδιάμεσα ήταν υπέροχη. Ένιωθα να γνωριζόμαστε λίγο λίγο και κάθε φορά με έκανε να νιώθω και πιο σίγουρη για τις προθέσεις του, ότι δηλαδή αναπτύσσει αισθήματα για μένα και δεν ενδιαφέρεται μόνο για κάτι εφήμερο. Εγώ νιώθω μεγάλη έλξη γιαυτόν και πολλά θετικά συναισθήματα, αποτέλεσμα κιόλας της πολύ γλυκειάς του συμπεριφοράς. Φαντάσου ότι μέχρι στιγμής δεν με έχει κάνει να νιώσω άσχημα ούτε μια φορά, είναι πάντα ξεκάθαρος, προβλέψιμος με την καλή έννοια δηλαδή τον ενδιαφέρω και το δείχνει, του αρέσω και μου το λέει, θέλει να κάνει πράγματα μαζί μου και τα κάνει κλπ. Δε σχολιάζω σε προηγούμενες σχέσεις πόσα δάκρυα είχαν ήδη χυθεί στους 2 μήνες γνωριμίας, αμφιλεγόμενη συμπεριφορά, ασάφεια ως προς την ύπαρξη άλλων γυναικών, αδικαιολόγητες εξαφανίσεις, ακόμα και αγένεια. Εμένα το όνειρό μου για το επόμενο διάστημα της ζωής μου είναι να δημιουργήσω έναν ισχυρό δεσμό με κάποιον και να αποκτήσουμε οικογένεια. Και για πρώτη φορά αισθάνομαι πως βρήκα κάποιον που μπορεί να με καλύψει, τουλάχιστον με κάνει να θέλω να δοκιμάσω!
Η ερώτηση τώρα ποια είναι?
Λοιπόν, με σειρά αύξουσας σημασίας,

α) ενώ μορφωτικά είμαστε στο ίδιο επίπεδο, οικονομικά δεν έχουμε την ίδια εξασφάλιση: εγώ έχω πολύ καλή θέση μόνιμη με υψηλό μισθό εκείνος έχει μια τεχνική εταιρία που έχει προβλήματα ρευστότητας. (Ζούμε στο εξωτερικό). Εκείνος έχει κάποια αξιόλογα ακίνητα μεν αλλά όχι έσοδα αυτή την εποχή, και γενικά πρέπει ακόμα να προσπαθήσει για να εξασφαλίσει ένα σίγουρο οικονομικά μέλλον.

β και κυριότερον) έχει ένα γιο 12 ετών, με την πρώην του έχουν χωρίσει 10 χρόνια και έχουν τυπικές σχέσεις (έτσι για την ιστορία, δεν είναι Έλληνες, είναι Ολλανδοί). Ο γιος του έχει κάποιας μορφής αυτισμό αν κατάλαβα καλά, έχει κάποια προβλήματα κοινωνικής συμπεριφοράς (θυμό κλπ) έχει ήδη περάσει μια κατάθλιψη και διακοπή από το σχολείο και πλέον από φέτος πάει σε ειδικό σχολείο. Το ίδιο πρόβλημα έχει και ο αδερφός του με το γιο του άρα η κληρονομικότητα είναι από τη δική του πλευρά.
Είμαι πολύ προβληματισμένη α-μπα....χαίρομαι που έχω γνωρίσει έναν άντρα που με κάνει να νιώθω τόσο όμορφα αλλά με βαραίνει η ευθύνη απέναντι στον εαυτό μου, να μην μπλέξω σε μια ιστορία που αν εξελιχθεί σε οικογένεια να μου δημιουργήσει προβλήματα και κυρίως, να διακινδυνεύσω εν γνώση μου να φέρω στον κόσμο ένα άρρωστο παιδί...και με πατέρα μεγάλης ηλικίας...να το σταματήσω τώρα που είναι νωρίς?

Α) Ούτε μόνιμη είναι η θέση σου, ούτε ψηλός είναι ο μισθός σου.
Β) Ρώτησες αν αυτός θέλει παιδί μαζί σου;

________________
4.


Αγαπημενη αμπα μου καλημερα!λοιπον ακου πριν καιρο εκανα ενα τεραστιο λαθος..ημουν συναισθηματικα κενη και απογοητευμενη εξαιρετικα απο τον πρωτο μου ερωτα(πλατωνικος).Ενιωθα οτι δεν θα ερωτευτω ποτε ξανα καθως ειχα πληγωθει πολυ..ετσι επεσα πανω στον πρωτο τυχοντα,εναποθεσα λοιπον οτι ελπιδα ειχα πανω του μπας και καταφερω και παω παρακατω(να αγαπησω-να αγαπηθω)..χωρις να τον ξερω καλα χωρις να εχω αισθηματα γι αυτον εκανα σεξ μαζι του..δεν ξερω τι πιστευα τοτε..το θεμα της πρωτης φορας ηταν πολυ σημαντικο για μενα αλλα εγω ηταν λες και το πεταξα στα σκουπιδια..αυτος αφου εκανε την δουλεια του εξαφανιστηκε..αφετερου τα εβαλα τοσο πολυ με τον εαυτο μου,με το ποσο χαζα φερθηκα και ακομα νομιζω οτι ολο αυτο μου εχει δημιουργησει συνδομο κατωτεροτητας!εχω παει παρακατω αλλα βαθια μεσα μου υπαρχει η πληγη..τι να κανω για να την κλεισω??- blablablablabla

Να σταματήσεις τις υπερβολές. Ίσως είναι της ηλικίας, αλλά δε νομίζω. Όσο πιο γρήγορα καταπολεμήσεις την συνήθεια σου να θεωρείς ό,τι συμβαίνει τελειωτικό, τόσο πιο γρήγορα θα ισορροπήσεις και θα βρεις αυτό που χρειάζεσαι (το οποίο τώρα δεν έχεις ιδέα ποιο είναι, επειδή είσαι υπερβολικά απασχολημένη με τις υπερβολικές σου αντιδράσεις).
Τις ελπίδες σου και τις προσδοκίες σου, τα άγχη σου και τα κενά σου, δεν μπορεί να σου τα εκπληρώσει κανένας.
Κατάλαβες; Κανένας.
Τα άγχη σου και οι ελπίδες σου είναι όλα δικά σου, και μόνη σου θα τα διαχειριστείς.
Τα καλά νέα είναι ότι επίσης κανένας δεν είναι σε θέση να σε ακυρώσει και να σε υποβαθμίσει.
Κατάλαβες; Κανένας.
Ωραία.
Τώρα: τίποτα δεν πέταξες. Αν η πρώτη σου φορά ήταν στο μυαλό σου σαν κάτι φαντασμαγορικό, πρώτον: κακώς. Δεύτερον: την επόμενη φορά που κάτι έχει σημασία για σένα μην το αφήνεις στα χέρια του πρώτου τυχόντα, μόνο επειδή ελπίζεις. Ελπίζω να το πήρες αυτό το μάθημα τώρα.
Το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς είναι κάτι πολύπλοκο που χρειάζεται συναισθηματική ωριμότητα. Για την ώρα είσαι τσίτα γκάζια. Μην λες τέτοιες μεγάλες και δραματικές κουβέντες. Προσπάθησε για αρχή να βρεις κάποιον με τον οποίον υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον. Δεν είναι εύκολο.


________________
5.


Στο σημερινό (8/11) Α, μπα ρώτησε κάποιος πάλι για το επάγγελμα του συντρόφου σου. Έχω παρατηρήσει ότι -όπως είναι λογικό- αποφεύγεις να δώσεις πληροφορίες γι' αυτόν, εγώ πάντως κόβω το χέρι μου πως
είναι μηχανικός!
Τι ειδικότητας μηχανικός (θα έλεγα ίσως ηλεκτρολόγος ή μηχανολόγος), αν κάνει ή όχι ακαδημαϊκή καριέρα και με τι
ασχολείται στην Αμερική φυσικά δε μπορώ να ξέρω, όμως είμαι πεπεισμένη πως είναι του πολυτεχνείου, από τότε που κάποιος ρώτησε αν είναι γιατρός κι απάντησες "όχι, είναι άλλης επιστήμης, όμως τα ξέρει όλα".
Ε οι μηχανικοί τα ξέρουν όλα, είναι γνωστό αυτό!

Πες ένα ναι ή ένα όχι?
Μήπως λέω μπούρδες επειδή εγώ αγαπώ πολύ τα παιδιά του πολυτεχνείου?

-Μια πολιτικός μηχανικός με ιδιαίτερη προτίμηση στους ηλεκτρολόγους. Σε φιλώ!

Ε, αφού είσαι συνάδελφος... Πολιτικός μηχανικός είναι. (Κι εγώ αγαπώ τα παιδιά του πολυτεχνείου)

________________
6.


Χαιρετώ όλη την παρέα του Α, μπα! Δε θέλω να ρωτήσω κάτι, ελπίζω απλώς ότι μέχρι να δημοσιευθεί το μήνυμά μου, θα έχουν πάρει το δρόμο τους τα πράγματα στη ζωή μου. Θα έχω περάσει τις εξετάσεις για το πτυχίο μου, θα έχω στείλει το μυθιστόρημά μου στον διαγωνισμό, θα έχει προχωρήσει το θέμα της δουλειάς μου κ θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο στα αισθηματικά μου. Αυτά από εμένα. Αν είναι σωστοί οι υπολογισμοί μου, να ευχηθώ σε όλους ευτυχισμένο το 2014!

ΥΓ. Αρκετά έχουν ειπωθεί για τα αγαπημένα σου βιβλία. Oι αγαπημένες σου ταινίες ποιες είναι; Τελικά ρώτησα...- m

Ωραία. Αφού ξεκινάει η σεζόν, πιστεύω ότι όλοι πρέπει να δουν ξανά (ή για πρώτη φορά) την τριλογία του Νονού μονορούφι.

________________
7.


Eρώτηση 5 ,8/11, λές": Να σου πω. Εγώ πιστεύω ότι οι πραγματικά καλές καριέρες μόνο κληρονομούνται. Οι πύρινοι λόγοι περί «πάθους» είναι για τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι". Πιάνεις μόνο την άμεση κληρονομιά πχ "ο γονιός δίνει το δικηγορικό γραφείο στο παιδί", ή και έμμεση κληρονομιά δηλαδή ας πούμε κάποιος ευκατάστατος γονιός δίνει στο παιδί ακριβή μόρφωση /γνωριμίες/κλπ αλλά το παιδί σταδιοδρομεί σε άσχετο αντικείμενο? Αν εννοείς το πρώτο, δεν είναι κάπως flat ερμηνεία? Ή εγώ δεν την καταλαβαίνω?¨ Η εννοείς προφανώς το δεύτερο?- Bunk

Εννοώ και τα δύο φυσικά, γιατί συνήθως συνδυάζονται. Ένας δικηγόρος που έχει ένα πετυχημένο γραφείο, αρχικά θα προσφέρει μια καλή εκπαίδευση στο παιδί του και στη συνέχεια το γραφείο. Πώς να τον συναγωνιστεί αυτόν ένας δικηγόρος που έβγαλε χειρότερο πανεπιστήμιο και οι γονείς του είχαν μπακάλικο;
Η κοινωνική θέση δεν είναι κάτι φλατ, είναι ένα χταπόδι που επηρεάζει τα πάντα. Αυτός ο δικηγόρος θα έχει γνωριμίες από το καλό πανεπιστήμιο που θα του φέρει πλούσιους πελάτες – ή άνεση στη συμπεριφορά που θα έχει λόγω ανατροφής θα δίνει πιο υπεύθυνη εντύπωση– τα ρούχα του που θα είναι πιο ακριβά θα ψαρώνουν και θα εντυπωσιάζουν (ο κόσμος νομίζει ότι αυτό σημαίνει ότι είσαι πετυχημένος) – θέλεις να συνεχίσω; Και τελικά, αν ισχύουν όλα αυτά, έχει σημασία αν τελικά πρόκειται για καλό δικηγόρο;
Η αλλαγή κοινωνικής τάξης είναι σχεδόν απίθανη στον κόσμο που ζούμε. Γι' αυτό αποτέλεσε τον θρύλο που έκανε την Αμερική υπερδύναμη. Μετά έκανε πρόεδρο τον γιο Μπους. Και για να ανάψω κι άλλο τα αίματα, υπάρχει ακόμη μέρος του πληθυσμού που τον θεωρεί «αυτοδημιούργητο». Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου.

22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
#3: Αμάν βρε παιδιά, με κάνετε να φτιάξω νέο προφιλ και όλα για να απαντήσω. Ευχαριστώ για όλα τα σχόλια καταρχήν. Έγραψα ένα κατεβατό ερώτηση αλλά απ'ότι φάνηκε δεν διευκρίνησα το πιο σημαντικό, γιατί το θεωρούσα αυτονόητο: Ναι το έχουμε συζητήσει με το σύντροφό μου από την αρχή το θέμα του παιδιού, το θέλουμε και οι δύο και προσπαθούμε ήδη. Εξ'ου και το δίλημμα. Γενικότερα η ερώτηση θα μπορούσε να είναι: Όταν τα προηγούμενα λάθη σου σε έφεραν ως εδώ όπου η ανεμελιά σου είναι ας πούμε μειωμένη και φοβάσαι να κάνεις κι άλλο λάθος, εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου ή τη λογική της πλειοψηφίας? Όποιος και αν είναι ο λόγος που σου προκαλεί τις αμφιβολίες.
ρωτάς πράγματα λες και είσαι εγώ! η πλειοψηφία και η κοινή λογική δεν πήγε κανέναν πουθενά καλύτερα..έτσι αποφάσισα, γνωρίζοντας το ρίσκο. Στη περίπτωση σου είναι και μεγάλο..so one step at a time...2 μήνες είναι πολύ λίγο για να πεις ότι θέλεις το παιδί ενός αγνώστου στην ουσία.
Για μένα το κυριότερο συστατικό είναι η αγάπη, ο έρωτας, η έλξη, η ικανοποίηση όπως θες πες το, αν το νιώθεις προχώρα αν όμως αντ'αυτού νιώθεις πίκρα, απόρριψη, ντροπή, πίεση, ή ότι άλλο κακό που τελικά σε αφήνει ανικανοποίητη...τότε σήκω και φύγε και μην συμβιβάζεσαι. Εγώ αποφάσισα να προχωρήσω, είναι αλήθεια ότι είναι νωρίς (κοινη λογική) αλλά από την άλλη νομίζω ότι τα βασικά τα έχω ήδη δει σ'αυτόν τον άνθρωπο και γενικά νιώθω ικανοποιημένη.Ή είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη μου να αισθανθώ αγάπη και να ξεπεράσω το τραύμα ενός μεγάλου έρωτα χωρίς ανταπόκριση, που αψηφώ όλα τα άλλα...
Καταρχήν Καλό 2014 σε όλους!ερώτηση 3: παρόμοια κατάσταση....εγώ 36 αυτός 50 (χωρίς παιδιά ή άλλες υποχρεώσεις)..σοκ για τη διαφορά ηλικίας και για το τι θεωρούσα ότι πρέπει να έχει "πετύχει" κάποιος στα 50.Μετά έγιναν απανωτά "κλικ":1)δεν μπορώ να τα έχω όλα στη ζωή, επιλέγω τα σημαντικά2)αυτός έχει αυτά τα μειονεκτήματα..τα δικά μου ποια είναι? (άπειρα)3)εκτός από την συναισθηματική ασφάλεια με έχει πάει μπροστά σε πολλούς τομείς..εγώ άραγε τον βοηθάω πουθενά?Το ερώτημα είναι όντως "θέλει άλλα παιδιά?" και επίσης "πως είναι σαν πατέρας στο παιδί του?" Προσωπικά δεν θα ήθελα έναν άνθρωπο που αδιαφορεί για το παιδί του....
Εγώ έστειλα την ερώτηση 5! Ε ήμουν σίγουρη...Πολύ χάρηκα που ο φίλος σου είναι συνάδελφος! ΥΓ. Παιδιά το έχει πει παλιότερα, δίδυμος είναι... απόδειξη του πόσο έξω πέφτουν συνήθως τα ζώδια! (Τώρα περιμένω να μάθω και το ζώδιο του φίλου σου, να σας πούμε αν ταιριάζετε...) Καλή χρονιά σε όλους! :)
#2Είτε δεν σ αρέσει ο άλλος αρκετά και το βλέπεις σαν ένα παιχνίδι επιβεβαίωσης, είτε φοβάσαι πως αν δείξεις εσυ πράγματα θα χάσεις το πάνω χέρι (αυτουνού που δεν νιώθει, δεν δένεται κ άρα δεν πληγώνεται). Ομως στο τέλος σε πληγώνει αυτή η κατάσταση, γι αυτό όταν νιώθεις πράγματα πρέπει να το δείχνεις ξεκάθαρα!Πώς θα σου φαινόταν εσένα άν σου άρεσε ο άλλος πολύ κ αυτός δεν έδειχνε τίποτα? Θα συμπέραινες οτι δεν σε θέλει και θα προχώραγες παρακάτω. Γιατι λοιπόν περιμένεις να επιμένουν??
Καλή μου Α-μπά,Καταρχάς καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία. Εύχομαι να συνεχίσεις να 'σαι πάντα εύστοχη και απολαυστική.Κατά δεύτερον, δεν κατάλαβα την απάντησή σου στην ερώτηση 3. Με το λακωνικό και "προσγειωτικό" σου ύφος, δίνεις την εντύπωση ότι σε ενόχλησε η αυταρέσκεια που υπονοείται σε ολόκληρο το κείμενο της ερώτησης. Και οκ, μάλλον δικαίως (αν και υπάρχουν και πολύ χειρότερα ψώνια από αυτό). Αλλά, όταν ένας άνθρωπος 36 ετών σου λέει "έχω πολύ καλό μισθό", γιατί λες "όχι, δεν έχεις"; Για το θέμα της μονιμότητας συμφωνώ μαζί σου: τη σήμερον ημέρα δεν υπάρχει μόνιμη δουλειά, τελεία και παύλα. (Ίσως η κυρία που ρωτάει εργάζεται σε διεθνή οργανισμό και θεωρεί ότι έχει μονιμότητα). Αλλά για το μισθό δεν καταλαβαίνω: αν η ίδια θεωρεί ότι έχει πολύ ψηλό μισθό, εσύ γιατί δεν το δέχεσαι;
Συμφωνώ και χαίρομαι που κάποιος μπήκε στον κόπο να τα γράψει όλα αυτά! Επιπλέον, καταλαβαίνω πως η ερώτηση δείχνει έναν εγωκεντρισμό αλλά όταν μιλάμε για τόσο καθοριστικές αποφάσεις για την ζωή μας όλοι κάπως έτσι δεν τις εξετάζουμε; Ίσως η ερώτηση να ήταν πιο κομψή αν περιλάμβανε φράσεις όπως "ΑΝ τελικά θελήσει να φτιάξουμε οικογένεια...", "Αν θελήσει να κάνουμε παιδί..." αλλά εδώ προσπαθεί να δώσει την δική της οπτική. Ότι όλα αυτά είναι υποθετικά το ξέρει, απλά σκέφτεται μήπως πρέπει να αποφασίσει από τώρα για να μην βρεθεί αργότερα μπροστά σε μια πιο δύσκολη απόφαση.Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί το (α) είναι πρόβλημα. Όσο για το (β) νομίζω ότι βιάζεται να πάρει αποφάσεις οπότε κατά κάποιο τρόπο συμφωνώ με την Α μπα.
Εγώ προσωπικά διαφωνώ με τη σειρά προτεραιότητας. Προέχει το Β. Εκεί ειναι το σοβαρό ζήτημα γιατί η κοπέλα ειναι 36. Δεν θεωρώ βιαστικές τις σκέψεις της. Αν ο ένας θέλει παιδιά και ο άλλος όχι, τότε μιλάμε για ουσιαστικές διαφορές στόχων και προοπτικής σχέσης.Ρωτησέ τον ευγενικά, ποια η γνώμη του για επιπλέον απογόνους. Θα ανακουφιστείς απ την απάντηση, οποιαδήποτε και αν ειναι. Τουλάχιστον θα ξέρεις και σύμφωνα με αυτό θα πορευτείς. Τα πράγματα θα μπερδευτούν περισσότερο αν ειναι θετικός στην προοπτική. Εκεί θα έχεις το ουσιαστικό δίλημμα.
άσχετο, δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα: αφού οι σημερινές ερωτήσεις είναι από τις 8 Νοεμβρίου (αυτό κατάλαβα, εμμέσως πλην σαφώς) γιατί οι απαντήσεις περιορίστηκαν στις 7 τη φορά; Πλέον πάμε στο δίμηνο αναμονής, κάτι πρέπει να γίνει, θέλω την ντουζίνα μου πίσω, παρακαλώ (New Year's Cyberwish!):) :)
Νομίζω ότι απλά έτυχε δύο από τις σημερινές ερωτήσεις να αναφέρονται σε άλλες ερωτήσεις που δημοσιεύθηκαν στις 8 Νοεμβρίου. Άσχετα βέβαια με το αν είναι έτσι, η 12άδα λείπει!
''Τις ελπίδες σου και τις προσδοκίες σου, τα άγχη σου και τα κενά σου, δεν μπορεί να σου τα εκπληρώσει κανένας. Κατάλαβες; Κανένας. Τα άγχη σου και οι ελπίδες σου είναι όλα δικά σου, και μόνη σου θα τα διαχειριστείς.'' .
Επίτρεψέ μου να συνεχίσω, my dear Bicycle Thief:"Τα καλά νέα είναι ότι επίσης κανένας δεν είναι σε θέση να σε ακυρώσει και να σε υποβαθμίσει. Κατάλαβες; Κανένας. Ωραία."Αυτό, α κ ρ ι β ώ ς !
Έχει κι άλλα: "την επόμενη φορά που κάτι έχει σημασία για σένα μην το αφήνεις στα χέρια του πρώτου τυχόντα, μόνο επειδή ελπίζεις."Αλλά και :"Το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς είναι κάτι πολύπλοκο που χρειάζεται συναισθηματική ωριμότητα. "Τςς..πως τα λέω!