Άλλοι προσπαθούν μια ζωή, βλέπε Πίτερ Ο Τουλ, και το Όσκαρ τους ξεφεύγει. Άλλοι προσπαθούν σκληρά και διακρίνονται, το παίρνουν επιτέλους και καταρρέουν, έχοντας ησυχάσει ,όπως στην περίπτωση της Ρενέ Ζελβέγκερ και του Μάρτιν Λαντάου. Παρακάτω είναι 9 περιπτώσεις καλλιτεχνών που σαν πυροτέχνημα πήραν Όσκαρ σχεδόν από το πουθενά, δίκαια τις περισσότερες φορές, αλλά στη συνέχεια τους έφαγε το σκοτάδι, καθώς όχι μόνο δεν ξαναβρέθηκαν υποψήφιοι στα βραβεία της Ακαδημίας, αλλά δεν ξαναβρήκαν το δρόμο τους στο σινεμά γενικότερα.
Ο Χενγκ Σ. Νγκορ απέσπασε δίκαια ένα Όσκαρ δεύτερου ρόλου το 1985 για τον ρόλο του δημοσιογράφου από την Καμπότζη, στο Κραυγές και Σιωπή του Ρόναλντ Τζόφι. Η ιστορία του, τραγική. Ξέφυγε από τους κόκκινους χμερ στη χώρα του, πολέμησε με πάθος τον κομμουνισμό και έχασε τη γυναίκα του πάνω στη γέννα του παιδιού τους. Δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ, έζησε μόνιμα στην αμερική μετά το όσκαρ αλλά τον σκότωσαν μέλη μιας συμμορίας που προσπάθησε να τον ληστέψει, αλλά εκείνος αρνήθηκε να τους δώσει το πορτοφόλι με τη φωτογραφία της νεκρής συζύγου του.
Ο Χάρολντ Ράσελ ήταν βετεράνος πολέμου που έχασε και τα δυο του χέρια από έκρηξη. Στα καλύτερα χρόνια της ζωής μας υποδύθηκε μια παραλλαγή του εαυτού του και βραβεύτηκε με δυο όσκαρ την ίδια χρονιά, ένα τιμητικό γιατί νόμιζαν πως δεν πρόκειται να πάρει άλλο, και το κανονικό που κέρδισε από έκπληξη. Ο Ράσελ και ο Νγκορ έκαναν λίγες και μικρές εμφανίσεις στη συνέχεια, χωρίς αντίκτυπο, αλλά έμειναν στην ιστορία ώς οι μόνοι ερασιτέχνες με όσκαρ ερμηνείας
Η Μάρλι Μάτλιν ήταν ειδική περίπτωση. Κωφάλαλη ηθοποιός, έπαιξε τον καλύτερο ρόλο κωφάλαλης που έχει γραφεί μαζί με εκείνον της Άνι Σάλιβαν, αυτόν της Σάρα στα Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού. Παρέλαβε το όσκαρ από τα χέρια του τότε σύντροφου της, Γουίλιαμ Χέρτ. Όπως και για Καμποτζιανούς γιατρούς ή βετεράνους πολέμου χωρίς χέρια, αποδείχτηκε πως ήταν πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο με αναπηρία να κάνει καριέρα, έστω κι αν ήταν ηθοποιός, και στη συνέχεια έπαιξε όπου μπόρεσε.
Ο Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ πήρε Όσκαρ στο Jerry Maguire βασικά γιατί επαναλάμβανε υπέροχα τη φράση show me the money. Οι μετέπειτα εμφανίσεις του μοιάζουν επώδυνες ως αόρατες.
Η Μίρα Σορβίνο έπαιξε σε έναν από τους πιο αστείους γυναικείους ρόλους που έχει γράψει ο Γούντι Άλεν, αυτόν της καλόκαρδης πόρνης στην Ακαταμάχητη Αφροδίτη. Εκτοτε έπαιξε στο εντελώς αποτυχημένο Mimic και σταδιακά αποσύρθηκε, όχι επίσημα, αλλά τουλάχιστον έτσι πιστεύουν όσοι δεν βλέπουν τις ταινίες που γυρίζει.
Η Λουίζ Φλέτσερ, πήρε Όσκαρ και μάλιστα πρώτου ρόλου για τον απεχθή ρόλο της νοσοκόμας Ρέιτσεντ στη Φωλιά του Κούκου. Κανονικά, θα έπρεπε να δεχθεί τα καλύτερα σενάρια, αλλά μάταια περίμενε το ξέφωτο. Πήρε ό,τι βρήκε και ζει ακόμη στην ανάμνηση μιας υπέροχης στιγμής, Όπως φέρεται να είπε στον Γουόλτερ Ματάου, "το μόνο που θα έχω καταφέρει είναι πως τη μέρα του θανάτου μου, θα πουν πως απεβίωσε η κάτοχος του Όσκαρ Λουίζ Φλέτσερ".
Η Λουίζε Ράινερ από τη Βιέννη είναι πρώτη ηθοποιός που πήρε κολλητά δυο όσκαρ στη δεκαετία του 30 για τον Υπέροχο Ζίγκφιλντ και το Κάτω από το Βλέμμα του Βούδα. Το στούντιο MGM θεώρησε πως με τα Όσκαρ της δεν χρειαζόταν περαιτέρω φροντίδα και την παραμέλησε σε βαθμό που εκείνη τα παράτησε και έφυγε στην Αγγλία, όπου παντρεύτηκε έναν γιατρό και επανήλθε ελάχιστα και σποραδικά στο σινεμά. Πάντως, σήμερα είναι μια χαρά και κατέχει το ρεκόρ της γηραιότερης κατόχου Όσκαρ. Εκλεισε αισίως τα 104 χρόνια! Την είχα δει πριν από 17 χρόνια στο Λος Άντζελες και έβριθε από ενέργεια και μπρίο.
Ο Τζον Άβιλτζεν πήρε όσκαρ σκηνοθεσία για το Ρόκι. Ακούστε ποιούς κέρδισε: τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, τη Λίνα Βερτμίλερ, τον Αλαν Πάκουλα και τον Σίντνεϊ Λιούμετ. Ντροπή! Αλλά ακόμη μεγαλύτερη ντροπή που μετά από δυο αποτυχημένες ταινίες post oscar, μάλιστα η μία με τον Μάρλον Μπράντο, το Formula, το μόνο που κατάφερε ήταν τα δυο πρώτα Καράτε Κιντ και ο πέμπτος Ρόκι. Βέβαια, ήταν η χρονιά του Ρόκι, που στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας, κέρδισε ακόμη και τον Ταξιτζή του Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος δεν ήταν καν υποψήφιος στην πεντάδα των σκηνοθετών!
Από την άλλη οι Three Six Mafia ένα ραπ γκρουπ από το Μαϊάμι, με σκοτεινούς στίχους και συνηθισμένο ήχο δεν τους ήξερε παρά μονο ένα μικρό ειδικό κοινό πριν το Όσκαρ τραγουδιού, το πιασάρικο It's hard out here for a pimp από την ταινία Hustle and Flow. Η έκπληξη ήταν μεγάλη γιατί όλοι περίμεναν νίκη της Ντόλι Πάρτον με τη σύνθεση της για το Transamerica. Το συγκρότημα, που δεν το είχε ακούσει κανείς, έκανε δίσκους που έγιναν πλατινένιοι, εμπλουτίζοντας το κοινό τους, αλλά στο σινεμά δεν εξελίχτηκαν, αφού έγραψαν τραγούδια για ταινίες τύπου Jackass.
2006, η ασυνήθιστη, ραπ εμφάνισή τους στα βραβεία Όσκαρ
σχόλια