Οι Πανελλήνιες μου σκάτωσαν τη ζωή

Πρέπει να γράψω αυτό το άρθρο για την εφημερίδα του σχολείου μου και δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό. Γιατί δεν έχω έμπνευση; Σκατά! Νιώθω σαν αυτούς τους συγγραφείς που ξημεροβραδιάζονται κατεβάζοντας μπουκάλια με αλκοόλ και χτυπώντας τα κεφάλια τους στον τοίχο μπας και κατέβει καμιά ιδέα. Το έχω δει σε ταινίες... Ναι ,έτσι νιώθω .Μόνο που αυτοί στο τέλος γράφουν κάτι το απίστευτο και τους θαυμάζει όλος ο κόσμος και βασικά δεν είμαι συγγραφέας. Αυτό βέβαια που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι έχουμε ρεβίθια για μεσημεριανό. Όχι,αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι στο τέλος δεν θα καταφέρω να γράψω τίποτα. \Θα τα παρατήσω όπως κάθε φορά και πιθανότατα θα βγω από την εφημερίδα,κοροϊδεύοντας τον εαυτό μου με ηλίθιες δικαιολογίες όπως "δεν έχω χρόνο έτσι κι αλλιώς ,σημασία τώρα έχουν οι πανελλήνιες".

Η αλήθεια είναι ότι οι πανελλήνιες μου έχουν σκατώσει τη ζωή και αυτό όχι επειδή το διάβασμα μου τρώει πολύ χρόνο. Δεν διαβάζω όσο πρέπει, αλλά επειδή δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα πέρα από το να τρώω κι να κοιμάμαι. Αλλά ούτε και γι΄ αυτά έχω πραγματική διάθεση απλά δεν χρειάζονται πολλή προσπάθεια...Δεν μπορώ να σκεφτώ,να αυτοσχεδιάσω! Φαντασία και δημιουργικότητα μηδέν !!Το χειρότερο σκατό είναι ότι αν το πω αυτό σε κάποιον καθηγητή θα το θεωρήσει απόλυτα φυσιολογικό και θα μου πει "Στρώσου τώρα να διαβάσεις και του χρόνου κάνεις ό,τι θες" Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν πάει μπροστά η χώρα.

Μήπως παίζει ρόλο το γεγονός ότι τα  τα παιδιά τελειώνουν το λύκειο χωρίς να έχουν αληθινές γνώσεις; Και θα μου πείτε τόση ιστορία και φιλοσοφία έχουμε μελετήσει αυτήν τη χρονιά. Πόση σημασία δίνουμε όμως; Οι περισσότεροι καμία. Δυστυχώς αυτό που ενδιαφέρει τον περισσότερο κόσμο είναι να περάσει στο πανεπιστήμιο ,να τελειώσει ,να βρει μια αξιόλογη δουλειά ,να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Μήπως έχω εγώ κάποιο πρόβλημα που δεν σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο;