Επιδεικνύοντας εξαιρετική συνέπεια και αντοχή, βρίσκονται εκεί από το Φθινόπωρο. Κάθε πρωί φωνάζουν μπροστά από την είσοδο του Υπουργείου Οικονομικών. Οι φωνές τους ακούγονται ως την Ερμού, όταν είναι περισσότερες ίσως και πιο μακριά. Άλλοτε είναι 5-6 μαζεμένες και άλλοτε πολύ περισσότερες. Όσες μπορούν κάθε μέρα. Όσες βρουν μεταφορικό μέσο και χρήματα για το εισιτήριο.
Είναι οι καθαρίστριες που χτες σύρθηκαν από τα ΜΑΤ έξω από την είσοδο του Υπουργείου, που πριν λίγες μέρες άρπαξαν το γκλομπ του αστυνομικού και του υπενθύμισαν πως είναι οι μανάδες του, που τον Σεπτέμβρη έχασαν τη δουλειά τους και αποφάσισαν πως το μόνο όπλο που τους έμεινε είναι η φωνή.
Οι 595 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, που τέθηκαν πρώτες από όλους τους δημοσίους υπαλλήλους σε διαθεσιμότητα πέτυχαν τελικά συνάντηση με τον υπουργό Γιάννη Στουρνάρα. Το ραντεβού κλείστηκε για τις 8 Απριλίου. Πάντως έως τότε οι καθαρίστριες δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν να φωνάζουν μπροστά από το ίδιο σημείο της οδού Νίκης.
Μερικές είναι βουρκωμένες. 'Εχουμε στηθεί απέναντι τους και τις τραβούσαμε φωτογραφίες. Μια φωτογράφος αφήνει την μηχανή της και ξεσπάει σε κλάμα. Αυτές αγκαλιάζονται και σηκώνουν το χέρι με πυγμή. Μια χούφτα γυναίκες, σαν τις μανάδες και τις αδερφές μας. Σίγουρα δεν είναι οι μόνες που άδικα έχουν βρεθεί στο δρόμο, αλλά είναι συγκινητικά πεισματάρες, υπερήφανες, δυνατές και ενωμένες από την πρώτη μέρα ως και σήμερα 27 Μαρτίου 2014.
Mια κυρία που περνούσε από την οδό Νίκης, κοντοστάθηκε και με ρώτησε: "Tι είναι παιδί μου αυτές οι κυρίες; Γιατί φωνάζουν;"
Τρεις από αυτές τις γυναίκες εξηγούν...
_____________
Η Δήμητρα Μανώλη από την ΔΟΥ Βόλου
" Γιατί φωνάζουμε; Ακόμη και τώρα υπάρχουν κάποιοι δεν ξέρουν...Μια νύχτα κοιμηθήκαμε κουρασμένες από τη δουλειά και το πρωί ξυπνήσαμε άνεργες. Εμένα είναι και ο άντρας μου άνεργος. Από τα δύο μου παιδιά το ένα έχει δουλειά. Τι νομίζεις πως είμαστε εδώ κάθε μέρα; Χήρες, με παιδιά, χωρισμένες, φτωχές και με άνεργους στην οικογένεια. Αυτές είναι οι καθαρίστριες. Οι γυναίκες που πέρασαν μια ζωή με τη σκούπα και που τώρα είναι χωρίς δουλειά. Μια δουλειά που ακόμη και τώρα κανείς δεν θέλει να την κάνει. Αλλά να σου πω κάτι; Όλες μας είμαστε υπερήφανες! Δεν κλέψαμε και δεν ζητήσαμε ποτέ τα πολλά. Ζητάμε μόνο να μας συμπεριφέρονται και να μας δουν σαν ανθρώπους. Χθες μας χτύπησαν και μας έσυραν σαν τα ζώα γιατί χαλούσαμε την εικόνα. Σήμερα εγώ σου λέω πως δεν θα ήθελα να βρίσκομαι πουθενά αλλού παρά μόνον δίπλα στις λεβέντισσες συναδέλφισες μου. Μπορεί να έχω μελανιές, αλλά την ψυχή μου και την αγωνία μου δεν μπορούν να την κάνουν τίποτα. Εμένα τα δόντια μου σφίγγουν κάθε μέρα όλο και πιο πολύ"
H Δέσποινα Κωστοπούλου - 21 χρόνια καθαρίστρια
"Αν μας ακούει κανείς δεν ξέρω. Νομίζω ναι, αλλά δεν είμαι πια και τόσο σίγουρη αν θα έχει αποτέλεσμα. Πάντως από το πεζοδρόμιο δεν θα φύγουμε. Εμείς έχουμε γίνει αδελφές. Φιλοξενώ στο σπίτι μου κορίτσια από άλλες πόλεις που έρχονται να διαμαρτυρηθούν μαζί μας. Δύο κόρες έχω και οι δύο είναι άνεργες. Τις μεγάλωσα με κόπο και ιδρώτα μόνη και είμαι υπερήφανη για αυτό και δεν με πειράζει που με χτύπησαν και έχω το χέρι μου δεμένο. Από εδώ δεν θα φύγω και δεν θα πάψω να φωνάζω. 595 γυναίκες που έπρεπε να ζήσουν με 500 ευρώ και μας χτυπάνε γιατί φωνάζουμε και πρέπει να κατέβει ο Υπουργός. Ας είναι όμως...Δεν θα πάμε πουθενά γιατί πια δεν έμεινε κάπου να πάμε."
H Χριστίνα Σινοπούλου - 40 ετών και 13 χρόνια καθαρίστρια
"Δεν περάσαμε καμία αξιολόγηση. Μας έδιωξαν και τώρα πληρώνουν τα συνεργεία. Δεν μας δέχονται. Σήμερα λέει θα βρεθούμε στις 8 Απριλίου. Θα δούμε... Δεν πάμε πουθενά. Και που να πάμε δηλαδή; Τι μας έμεινε από το να φωνάζουμε; Στο είπαν όλες , αλλά στο λέω και εγώ πως αυτές εδώ οι γυναίκες που βλέπεις είναι μεγάλες αγωνίστριες. Γίναμε οικογένεια πια εδώ στο πεζοδρόμιο κάθε μέρα. Οι ιστορίες μας είναι πάνω -κάτω προς την ίδια κατεύθυνση. Όλες με μια σκούπα και τον κουβά ζούσαμε και τώρα αυτό. Είμαι υπερήφανη γυναίκα και όλες εδώ παίρνουμε δύναμη η μία από την άλλη. Μας υποτίμησαν και κανείς δεν πίστευε πως θα είμαστε τόσο σκληρά καρύδια. Μπορεί να κλαίμε καμιά φορά και να βλέπεις τα μάτια μας βουρκωμένα, αλλά η ψυχή μας έχει γίνει πέτρα."
σχόλια