ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: οι αντιφάσεις που με βασανίζουν

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: οι αντιφάσεις που με βασανίζουν Facebook Twitter
10


________________
1.


Αμπαααα μου... οι αντιφασεις που με βασανιζουν οντας στη εφηβεια, ειναι φυσιολογικες και θα περιοριστουν σιγα σιγα μ την ενηλικιωση ή κινδυνευω να με βασανιζουν μια ζωη λες? Ειναι αραγε για ολους στην ενηλικη ζωη τοσο δυσκολο να βρουν μια ισορροπια σε ολα (απ το φαι, ως τις σχεσεις)....??- Φασκουσα_αντιφασκουσα


Είναι φυσιολογικές, αλλά μην περιμένεις να περιοριστούν σιγά σιγά με την ενηλικίωση, όσο σιγά σιγά αποκτάς ρυτίδες. Στην καλύτερη περίπτωση, στην εφηβεία σε βασανίζουν αντιφάσεις επειδή ξεκινάς το μακρύ και δύσκολο ταξίδι της αυτογνωσίας. Δεν θα σταματήσουν – στην καλύτερη περίπτωση, όσο μεγαλώνεις θα τις διαχειρίζεσαι καλύτερα. Στην καλύτερη περίπτωση επίσης, θα αλλάξει η ποιότητά τους – θα ισορροπήσεις ίσως στο φαϊ, αλλά θα συνεχίζονται σε πιο βαθιά επίπεδα.


Αυτή είναι η καλή εκδοχή. Στη χειρότερη, οι αντιφάσεις θα σταματήσουν εντελώς και θα νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα.


________________
2.


Αν οχι εσυ αμπα, τοτε ισως καποιος αναγνωστης μπορει αραγε να μου πει γνωμες για το σε ποιο επαγγελμα ειναι χρησιμη η ικανοτητα του '' για καθε θεμα - τροπος του λεγειν, δν ειμαι και παιδι-θαυμα -μπορω να σου βρω ταυτοχρονα επιχειρηματα και για τις δυο πλευρες, μπορω να σε πεισω για κατι βρισκοντας ευκολοτερα-συγκιρτικα με αλλους- τα σημεια που μπορουν να πεισουν και μπορω ακουγοντας εναν ανθρωπο να γκρινιαζει η ν στεναχωριεται η να αγχωνεται σε κατι να τον καθησυχασω και να τον εμψυχωσω ακομα κι αν εγω η ιδια νιωθω τα ιδια?''
Προσπαθω να προσανατολιστω επαγγελματικα καθως βλεπεις, και με αφορμη μια απαντηση που ειχες δωσει σε αντιστοιχη ερωτηση, οτι πρεπει ν ανακαλυπτουμε που ειναι χρησιμα εστω κ τα πιο απλα στοιχεια του χαρακτηρα μας, αναρωτιεμαι ποια ειναι η γνωμη σου...
Γιατι οι συμβουλοι Επαγ. Προσαν. προς το παρον δεν μου εχουν ριξει ουτε ελαχιστο φως.
ΑΧ, σε ευχαριστω εκ των προτερων!
ΥΓ: εμενα απ το μυαλο μου περνανε ( ισως ) ο δικηγορος, ο εμπορος, ο διπλωματης? (αν και λιγο υπεραπλουστευμενα εστι που τα γραφω!)
Φιλω σε!- _Ψαχνω παντου

Αυτή η ικανότητα είναι χρήσιμη σε όλα τα επαγγέλματα, αλλά πριν βιαστείς να δηλώσεις νομική η ψυχολογία, πάτα λίγο φρένο γιατί κινδυνεύουμε να τρακάρουμε και βλέπω ότι δε φοράς και ζώνη.

Με ποιο τρόπο σιγουρεύτηκες ότι έχεις αυτή την ικανότητα;
Σκέψου καλά πριν απαντήσεις. Αν αυτός που εγγυάται για το ταλέντο σου είναι κυρίως ο εαυτός σου, μπορεί (πολύ εύκολα) να έχεις άδικο.

Αν σου το έχει πει δάσκαλος, μεγαλύτερος, πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι που δεν έχουν λόγο να σε κολακέψουν, συμμαθητές που δεν θέλουν να κερδίσουν κάτι από εσένα, ίσως και αξίζει να επενδύσεις σε αυτή τη σκέψη. Αν το συμπέρανες επειδή έχεις πάντα την τελευταία λέξη, επειδή καταφέρνεις να κάνεις τους άλλους να παραιτούνται από τη συζήτηση, επειδή επιμένεις ή επειδή μιλάς δυνατά και πολύ... τότε αλλού εντοπίζεται το χάρισμα, αν πρόκειται περί χαρίσματος.

Όταν έλεγα για ταλέντα στη σχολική ηλικία, δε μιλούσα για κάτι τόσο ασαφές που δύσκολα αποδεικνύεται. Εννοούσα κάτι όπως: ευκολία στις αριθμητικές πράξεις, ευχέρεια στη γλώσσα, στη γραμματική, στο σχέδιο, στη γραπτή έκφραση, έστω και στην προφορική (όταν είναι κάτι που έχει εντοπιστεί από δασκάλους ή είναι τόσο έντονο που είναι αυταπόδεικτο), κάποια άνεση στις σωματικές ικανότητες, τέτοια πράγματα. Όχι πτυχές του χαρακτήρα, είσαι πολύ μικρή για να έχεις διαμορφωμένο χαρακτήρα.

Δεν αποκλείω να έχεις γρήγορη σκέψη, μακάρι. Αλλά μη βιάζεσαι να πεις κάτι τέτοιο για τον εαυτό σου, το μέτρο σύγκρισης που έχεις αυτή τη στιγμή είναι ελάχιστο. Υπάρχουν πολλοί που μπορούν να δουν τις δύο πλευρές, το θέμα όμως είναι ότι οι πλευρές δεν είναι δύο, αλλά πολλές που καλύπτονται και συγκρούονται. Για να πας από το διφασικό στο σφαιρικό πρέπει να διασχίσεις πολλά βιβλία, πολλές εμπειρίες και να λύσεις πολλά αινίγματα. Για την ώρα, ασχολήσου με τα βιβλία του σχολείου και με βιβλία εκτός σχολείου, συνέχισε την αναζήτηση και τα συμπεράσματα θα βγουν μέσα από τις αντιδράσεις των άλλων.


________________
3.


Συμφωνείς με το κείμενο;- de sou lew

Όχι. Είναι ένα κείμενο απλουστευτικό, μασημένο και έτοιμο για κατανάλωση και παραγωγή γρήγορης και άμεσης συναισθηματικής ανακούφισης ώστε να αναζητήσεις χαρούμενος το επόμενο κλικ που θα δώσει το επόμενο σφηνάκι εκτόνωσης φτηνού συναισθήματος.


Ο γάμος είναι και για τον άλλον, και για σένα. Είναι ηλίθιο να υποστηρίζεις ότι είναι είτε το ένα είτε το άλλο. Είναι η δημιουργία μιας συμμαχίας, και οι συμμαχίες πρέπει να έχουν οφέλη για όλους τους συμμετέχοντες.

________________
4.


Αγαπητή Α,μπα, πλέον με τον πρώην μου είμαστε οκ. Συνεχίζει ο καθένας τη ζωή του αλλά όποτε θελουμε και οι δύο περνάμε χρόνο μαζί, συζητάμε σχεδόν για τα πάντα ενώ υπάρχει ακόμη σεξουαλικό ενδιαφέρον. Η "καλύτερη μου φίλη" τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να του την πέφτει φανερά, χωρίς αποτέλεσμα όμως, καθώς δεν του αρέσει. Το πρόβλημα της υπόθεσης είναι πως η συμπεριφορά της απέναντί μου έχει αλλάξει, είναι απόμακρη έως και εχθρική. Επίσης, δεν έχει συζητήσει μαζί μου τίποτα σχετικά με το θέμα και σε κάθε δική μου προσπάθεια για συζήτηση αναφέρει ένα "είμαστε φίλοι" και τελειώνει εκεί. Δε με ξετρελαίνει η ιδέα να τους δω μαζί αλλά αν τα έβρισκαν αυτοί μεταξύ τους και η φίλη μου ήταν πιο ξεκάθαρη μαζί μου, απλά θα το δεχόμουν. Πώς να χειριστώ το θέμα; Είμαστε φίλες από μικρές...- celestial

Λύσε πρώτα τις εκκρεμότητες με τον πρώην σου, γιατί αν συζητάτε τα πάντα και υπάρχει σεξουαλικό ενδιαφέρον δεν έχει μπει ακόμη στην κατηγορία «πρώην». Ο λόγος που λες ότι θα δεχόσουν να τα φτιάξουν μεταξύ τους είναι ότι ξέρεις ότι δεν πρόκειται να γίνει.

________________
5.

 Ειμαι 20 χρονων και δεν ειχα ποτε μου αγορι. Μονο καποιες περιστασιακες "φασεις" οι οποιες δεν διαρκουσαν παρα λιγες μερες. Το θεμα ειναι οτι ενω εχω καλους φιλους γυρω μου, ενω περασα στην σχολη της επιλογης μου, ενω εχω ολη την στηριξη που χρειαζεται καποιος απο την οικογενεια του...μου λειπει αυτο που δεν ειχα ποτε, καποιον που να θελει να μου κρατησει το χερι. Χωρις να εχω λοιπον κανενα ουσιαστικο λογο...εχω πεσει σε θλιψη, νιωθω οτι απλα επιβιωνω, δεν ζω. Και εχω μεινει να χαζευω φωτογραφιες ενος παιδιου που ειχαμε μια σχεση της μιας βραδιας πριν 2 μηνες. Ηταν βεβαια η πρωτη μου ολοκληρωμενη επαφη, αλλα ηξερα οτι το εκανα για να πειραματιστω και αυτο το ατομο δεν σημαινε κατι για μενα τοτε. Ολο σκεφτομαι μηπως επρεπε να τον διεκδικησω περισσοτερο, αλλα δεν μου αρεσει να πιεζω καταστασεις. Ποσο αχαριστο ολα να μου φαινονται τοσο ματαια και βαρετα χωρις καποιον. Πως βγαινει κανεις απο αυτον τον ψυχικο αναβρασμο?


Τα πράγματα θα αλλάξουν τόσο γρήγορα και τόσο δραματικά, που κάποτε θα νοσταλγείς την τωρινή σου αφέλεια. Μη βιάζεσαι να αποκτήσεις αγόρια, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, αντιθέτως, περιπλέκουν πάρα πολύ τη ζωή. Θα κάνεις πολλές προσπάθειες μέχρι να βρεις αυτόν που θα σου κρατήσει το χέρι, όπως το φαντάζεσαι. Μην περιμένεις τον πρίγκιπα που θα σου εκπληρώσει τις επιθυμίες. Ψάξε, αλλά όχι στους άλλους. Ψάξε τον εαυτό σου, δες πώς αντιδράει, πώς ισορροπεί, διάβασε, ζήσε, άκου τις ιστορίες των άλλων. Τα αγόρια, ξαναλέω, δε θα σου καλύψουν κανένα σου κενό.

________________
6.


σε λίγο καιρό κλείνω τα 23. έπαθα κατάθλιψη στα 17 μισή μου χρόνια, και δυσκολεύτηκα πολύ να το ξεπεράσω. υποτίθεται πως τώρα είμαι καλά και πρέπει να συνεχίσω να ζω την ζωή μου, όμως πλέον νοιώθω τόσο άσχημα για τον χαμένο χρόνο(σαν να χω σπαταλήσει τα καλύτερα μου χρόνια) και τόσο φοβισμένη συγχρόνως.. πως θα ξαναδώσω ελπίδα στην ζωή μου?


Γιατί «υποτίθεται» ότι τώρα είσαι καλά; Είσαι ή δεν είσαι; Μπορεί να έχεις πισωγύρισμα, μπορεί να έχεις ακόμη άλυτα θέματα, μη λογοκρίνεις αυτά που σκέφτεσαι, χρειάζεται πολύ κουπί και πολλή επιμονή, δεν κερδίζεται τίποτα εύκολα και κυρίως, καμία νίκη δεν κρατάει για πάντα.

________________
7.


Μου αρέσει. Δεν λέω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του, άλλωστε δεν έχω ερωτευτε'ι ποτέ και δεν ξέρω πως είναι να ερωτευεσαι. Το πρόβλημα είναι ότι είναι φίλος μου.... και το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οτι ε'ιναι κ πολύ φίλος με τον πρώην μου με τον οποίο κάνω ακόμα παρέα (είμαστε όλοι στην ίδια παρέα απ'το σχολείο εδώ και χρόνια). Δεν έχω ερωτευτεί πότε και σπάνια μου αρέσει κάποιος. Μια σχέση εχω κάνει μόνο και με έχει πιάσει το παράπονο που μετά από τόσο καιρό μου αρέσει κάποιος με τον οποίο δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιατί απ'τη μία αν δεν του αρέσω και κάνω κίνηση θα είμαστε άβολα στην παρέα αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ο πρωην μου θα εχει πρόβλημα και δεν θέλω να χαλάσουν τη φιλία τους για κάτι τέτοιο....... Ποια είναι η γνώμη σου???? Ελπίζω μέχρι να απαντήσεις να το έχω ξεχασει το θέμα και να έχω σταματήσει να τον σκέφτομαι! Thanks anyway!!!!- -V-

Το καταλάβαμε. Δεν έχεις ερωτευτεί ποτέ σου, και το θεωρείς πολύ σπουδαία υπόθεση. Μας το παρουσιάζεις ως μειονέκτημα, αλλά το θεωρείς κάτι μεταξύ ικανότητας και κατάκτησης. Ξαναπές το μια φορά, να το ακούσουν και στις πίσω θέσεις.


Το πιο πιθανό είναι ότι το έχεις ήδη ξεχάσει, αλλά αν όχι, ζήσε κι εσύ το μπανάλ σου δράμα με το μεγαλείο της Άννας Καρένινα, δε θα είσαι η πρώτη.

10

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

8 σχόλια
#6 "Νιώθω άσχημα για τον χαμένο χρόνο". Και ποιός σου είπε ότι είναι χαμένος χρόνος; Δεν παθαίνεις κατάθλιψη επειδή δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις στη ζωή σου, πάντα υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι, είτε ψυχολογικοί είτε γεννετικοί είτε συνδυασμός των δύο. Η ασθένεια, (ψυχική ή σωματική) είναι η αντίδραση του σώματός σου σε μία κατάσταση ούτως ώστε να μην πάθεις τίποτα χειρότερο. Όπως όταν παθαίνεις κρύωμα ανεβάζεις πυρετό έτσι ώστε να μην μπορούν να ζήσουν τα μικρόβια στο σώμα σου, και αν δεν ανέβαζες πυρετό θα είχες σοβαρότερα προβλήματα (όπως ας πούμε το να πάθεις σηψαιμία και να πεθάνεις), έτσι έπαθες κατάθλιψη γιατί αυτή ήταν η προτιμότερη αντίδραση του οργανισμού σου σε κάποιο/α τραύματα που δέχτηκες από το περιβάλλον (επειδή δεν σε ξέρω δεν μπορώ να κάνω εικασίες σε σχέση με το πώς αλλιώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, αλλά δεν έχει και σημασία-ελπίζω να έχεις κάποιον ψυχοθεραπευτή που εμπιστεύεσαι και να μπορείς να τα συζητάς αυτά). Η ενοχή δεν βοηθά πουθενα, και είναι ιδιαίτερα επιζήμια όταν όντως δεν φταις, όπως τώρα. Έχασες αυτό το χρόνο αναγκαστικά, ώστε να μπορέσεις να ισορροπήσεις. Σε αυτή τη ζωή κανένας δεν είναι τέλειος, και κανένας δεν είναι νορμάλ. Το ζήτημα είναι να μπορείς να ζείς όσο πιο αληθινά και ελεύθερα μπορείς χωρίς να υποφέρεις, και όχι να κάνεις έναν αγώνα δρόμου και να μετράς πόσος χρόνος σου έμεινε (για ποιόν; για τί;). Κατάθλιψη με την στενή έννοια του όρου μπορεί να μην έχω πάθει ποτέ μου, όμως ένα πράγμα που θα ήθελα να αλλάξω στη ζωή μου, αν μπορούσα θα ήταν το εξής. Όταν κάτι άσχημο μου συνέβαινε και οι γύρω μου μου έλεγαν "κοίτα πόσο χρόνο χάνεις" και "φταις" να μην τους είχα πιστέψει. Λοιπόν, πάρε τη συμβουλή μου, είναι του κουτιού, σχεδόν αχρησιμοποίητη, και, εκτός αν έκανες ΕΚ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ κακό σε κάποιον, ξάπλωσε στο κρεβάτι σου και πες "συμπαν/Θεε μου/ύπαρξη -ό,τι σε βολεύει, δε θα κολλήσουμε εκεί- ,πάρε την ενοχή μου, δεν την χρειάζομαι πιά, και δώσε μου αγάπη, που την χρειάζομαι πάντα"
Γιατί κοροίδεύετε τον καημένο τον T-rex; Δηλαδή εμείς φτάνουμε να βάψουμε μέχρι το ταβάνι; Θα πάρει μια σκάλα κι αυτός και θα βάψει κανονικά. Stop racism.
5# Τιποτα δεν θα ερθει ουρανοκατεβατο...και ναι ισως επρεπε να τον ειχες διεκδικησει περισσοτερο, για να τον σκεφτεσαι τωρα (ιδιως αφου λες οτι ηταν η πρωτη σου φορα)
#520 χρονών νεούδι είναι, λογικό και ανθρώπινο είναι να θέλει να ερωτευτεί, να κάνει σχέση, να μοιραστεί συναισθήματα και μπλα μπλα και να το θέλει τώρα όχι στο μέλλον...
#6 : για μια στιγμη πάγωσα.η ιστορία μου είναι παρόμοια και έστειλα και εγώ εδώ πρόσφατα και περιμένω την απάντηση.η Α-μπα πολύ σωστά παρατήρησε το "υποτίθεται". Σε αυτή τη φάση, δώσε έμφαση σε αυτό.Με το να συνεχίσεις να είσαι ή με το να γίνεσαι σιγά σιγά..Όπως ακριβώς το έθεσε: με συνεχή προσπάθεια!Όσο για το χαμένο χρόνο. (για μένα ήταν 7 χρόνια). Πολύ λογικό να σε απασχολεί. Δεν είναι εύκολο να το αποδεχτεί κανείς. Και θέλει χρόνο.Το πως θα το διαχειριστείς εσύ σε κάπως πιο πρακτικό επίπεδο, έχει να κάνει με εσένα και τον τρόπο που σκέφτεσαι ΕΣΥ. Με λογικές σκέψεις που σε αντιπροσωπεύουν. Παραδείγματα: (αυτά που έχω σκεφτεί εγώ για μένα) ότι θα μπορούσαν να είναι πολλά περισσότερα χρόνια, οπότε πάλι καλά..ότι θα μπορούσα να το πάθω στα 40 με παιδιά και να έχει επιπτώσεις και σε αυτά..Υπάρχουν και πολλά άλλα πχ. (για πιο τσαμπουκαλεμένους)"τραβάω γραμμή στο παρελθόν και κοιτάω μπροστά", "δεν θα αφήσω να γίνουν τα χρόνια περισσότερα" και άλλαΣε κάποια στιγμή λοιπόν που θα νιώθεις καλά και θα είσαι ήρεμη, σκέψου ψύχραιμα και λογικά τι θα απαντούσες εσύ σε κάποιον άγνωστο στην ίδια ακριβώς ερώτηση.Κράτα αυτές τις απαντήσεις σαν αξιώματα, για όταν σε προβληματίζει πολύ το θέμα και δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά.
Για το #7 αλλά και όλες εκείνες τις (μη σοβαρές) ερωτήσεις ερωτικού περιεχομένου, που μόλις τις διαβάζουμε, μας έρχεται να πούμε "άσε μας κουκλίτσα μου!" έχω να πω το εξής:Αυτό το Hollywood με τις γλυκανάλατες ρομαντικές κομεντί μας έχει καταστρέψει... Έχουμε γεμίσει drama queens που νομίζουν ότι παίζουν σε αντιστοιχη ταινία, τις ακολουθεί παντού κάμερα και ένας εκφωνητής με τέλεια άρθρωση περιγράφει φωναχτά την σκέψη τους ενώ ο σκηνοθέτης ζουμάρει στο προβληματισμένο τους ορόσωπο, μετά συνοδείας αγωνιώδους μουσικής. Λοιπόν, η ερωτική σας ζωή δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσετε σε τούτο εδώ το ντουνιά που ήρθατε και μάλιστα δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσα για τους άλλους ώστε να την αναλύετε στους άλλους με κάθε ευκαιρία...Όπως έχει ξαναπεί η "Α, Μπα", σταματήστε να παίρνετε τους εαυτούς σας τόσο σοβαρά. Διακωμωδίστε λίγο την κατάσταση. Γίνεται drama queen άμα σας γουστάρει αλλά με λίγο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, μπας και σας συμπαθήσουμε. Πως;Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε τους φίλους σας και πριν αρχίσετε να μιλάτε για το ερωτικό σας πρόβλημα, ξεκινήστε ως εξής:"Φίλοι μου, ζω ένα δράμα! Να σας παίξω λίγο;" (βλέπε την "γνωστή" επίδοξη ηθοποιό Πέγκυ Καρρά... :Ρ)
Ρε συ Α,μπα στην ερώτηση 7 γιατί τόση χολή;Συνήθως είσαι έτσι με τους αυτάρεσκους αναγνώστες και μ αυτούς που ψαρεύουν κοπλιμέντα ..γενικά επιτίθεσαι σε άλλο μοτίβο ανθρώπων.