«Οι Ιάπωνες δεν έχουν ανάγκη απο πρότυπο. Έχουν αναδείξει το lifestyle σε υψηλή τέχνη»
Από την Osaka στο Τόκιο. Πώς ήταν η προσαρμογή;
Η προσαρμογή πιστεύω δεν θα μπορούσε να πάει καλύτερα. Σε σχέση με τους ανθρώπους, όταν ήρθα στο Tokyo ήξερα συνολικά 4-5 έλληνες και αυτό ήταν. Μέσα σε δυο εβδομάδες γνώρισα ανθρώπους με τους οποίους ακόμα κάνουμε clubbing μαζί, άλλους που με έβαλαν στις παρέες τους με το καλημέρα (είναι πολύ σημαντικό να μιλάς Ιαπωνικά για να κοινωνικοποιηθείς στην Ιαπωνία). Οι συνάδελφοι μου ήταν επίσης μια πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη και μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος, όταν κατάλαβα οτι θα δουλεύω σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Σε σχέση με την πόλη θυμάμαι χαρακτηριστικά πως ένιωσα ένα δέος. Ένιωσα σαν να έχω πάει σε ένα μέρος που πρέπει να διεκδικήσω την θέση μου. Ήμουν απλά κάποιος που είχε μεγαλώσει στην Καλαμάτα και τώρα βρισκόμουν στο Tokyo ξεκινώντας από το μηδέν.
Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο στο Τόκιο και τι είναι αυτό που δεν αντέχεις με τίποτα;
Θα σου πω πρώτα αυτό που δεν αντέχω με τίποτα γιατί είναι μόνο ένα πράγμα και μου είναι πολύ εύκολο να το πω. Όσο και αν πίστευα ότι δεν θα με ενοχλήσει, η “σαρδελοποίηση” στο τρένο το πρωί που πάω στην δουλεία και το βράδυ που γυρνάω έχει αρχίσει να γίνεται ανυπόφορη. Ίσως το έχεις διαβάσει, αλλά όντως υπάρχει προσωπικό στις αποβάθρες μερικών πολυσύχναστων σταθμών, που δουλειά τους είναι να σπρώχνουν τον κόσμο στα βαγόνια για να κλείσουν οι πόρτες, και μιας και ζω σε έναν τέτοιο σταθμό το βιώνω καθημερινά. Τώρα που είμαι 28 το καταπίνω κατά κάποιο τρόπο αλλά όταν γίνω 40 ή 50 δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να το έχω αυτό στην καθημερινότητα μου.
Τώρα αυτό που μου αρέσει περισσότερο… πολύ δύσκολο να πω μόνο ένα. Είναι η ενέργεια της πόλης, το ότι βγαίνεις στον δρόμο και ξέρεις ότι ζεις σε ένα μέρος που παράγεται πλούτος, που παίζει σημαντικό ρολό στην πορεία του πλανήτη, που η δημιουργικότητα αναβλύζει από παντού, που σου παρουσιάζονται ευκαιρίες συνεχώς και το ότι κάθε εβδομάδα είναι διαφορετική από την προηγούμενη.
Τόσες αναμνήσεις σε δυο χρόνια… Νιώθω ευγνώμων για όλα όσα μου έχει προσφέρει η πόλη (αυτό δεν σημαίνει πως δεν θέλω κι άλλα!). Αν πρέπει να γίνω συγκεκριμένος, αυτό που μου αρέσει στο Tokyo είναι: 1) H δυνατότητα να γνωρίζεις ατομάρες συνέχεια, 2) Το clubbing, 3) Τα μουσεία τέχνης.
Σε ποια γειτονιά του Τόκιο μένεις;
Ζω στην Shimokitazawa. Πριν μετακομίσω στο Tokyo είχα επισκεφτεί μερικές φορές φίλους που ζούσαν σε αυτήν την γειτονιά και ένιωσα άμεσα ότι αυτή η γειτονιά μου ταιριάζει. Επίσης είναι πάρα πολύ κοντά στα δυο μεγάλα κέντρα (Shibuya, Shinjuku) και επειδή ήρθα στο Tokyo για να ζω στην καρδιά της πόλης και της διασκέδασης, η απόφαση να μείνω εδώ πάρθηκε πολύ εύκολα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά η φίλη μου η Μαρία μου είχε πει: «Ίσως να νομίζεις πως έχει πολλές παρόμοιες γειτονιές αλλά σαν την Shimokitazawa δεν υπάρχουν πολλά μέρη στο Tokyo». Μετά από δυο χρόνια διαμονής εδώ μπορώ να πω πως είχε δίκιο.
Διάβαζα ένα άρθρο για τις 5 γειτονιές που αγαπούν οι hipsters του Τόκιο. Είναι οι εξής σύμφωνα με το άρθρο: Shimokitazawa, Koenji, Nakameguro, Harajuku, Shinjuku. Ποιες από αυτές έχεις επισκεφτεί; Δώσε μας μια σύντομη περιγραφή για την καθεμία από αυτές.
Βλέπω οτι πολλές απο τις παρακάτω ερωτήσεις έχουν να κάνουν με “hipsters”, λέω προκαταβολικά ότι υπάρχει πιθανότητα να βγω εκτός θέματος. Εξηγώ. Δεν είμαι ειδικός στο στο ποιος είναι hipster και ποιος όχι, αλλά νομίζω πως στην Ιαπωνία, hipsters όπως νοούνται στην Ευρώπη δεν υπάρχουν. Όπως το βλέπω εγώ οι Ιάπωνες ανήκουν καθαρά στην κατηγορία των fashionistas.
Μια από τις λίγες μου επαφές με hipster έγινε στην Αθήνα όταν είχα γυρίσει πριν απο 3 μήνες περίπου για την Πρωτοχρονιά στην Ελλάδα. Με πήγε ένας φίλος μου σε μια καφετερία στην πλατεία Προφήτη Ηλεία στο Παγκράτι (ξεχνάω το όνομα). Ο σερβιτόρος που μας εξυπηρέτησε μου έβγαλε μια hipster-ξινίλα χαχαχα. Ίσως να έχω τελείως λάθος άποψη άλλα hipsters είναι αυτοί που πέρα από την μόδα φοράω-το-σακάκι-του-πάππου-μου-και-αφήνω-μουστακάκι, έχουν και μια snob-ξινίλα με μια δόση υπεροψίας σε σχέση με τις παρα-πολυ-underground γνώσεις τους, που κανείς άλλος δεν ξέρει(και πάλι να ζητήσω συγγνώμη αν κάνω λάθος, αλλά αποφάσισα να μην ψάξω στο google ποιος είναι ο ορισμός του hipster και να απαντήσω με το τι αντιλαμβάνομαι). Και επιστρέφουμε στο Tokyo.
Οι Ιάπωνες μπορούν να φοράνε παλιά και μεταχειρισμένα ρούχα αλλά με βάση αυτή τα ρούχα φτιάχνουν μια πολύ fashion εικόνα, αλλά το πιο βασικό πιστεύω είναι το attitude. Οι Ιάπωνες είναι απο την φύση τους μετριόφρονες και είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο, να πετύχεις κάποιον να αρχίσει να σου λέει με στόμφο για τις απίστευτα-ψαγμένες μουσικές του προτιμήσεις.
Χίλια συγγνώμη για την τεράστια εισαγωγή, είμαι έτοιμος να απαντήσω στην ερώτηση. Θα προσπαθήσω να γράψω ενα σύντομο προφίλ για το ποιον συναντάς σε κάθε περιοχή:
Shimokitazawa– Είμαι φοιτητής. Δεν έχω πολλά λεφτά αλλά αυτός δεν είναι ο κύριος λόγος που έρχομαι στην Shimokitazawa για να αγοράσω από τα second-hand stores. Πάνω από όλα είναι το στιλ και έρχομαι εδώ για να εμπνευστώ και να ψωνίσω και για να παω κομμωτήριο, το πόσα κομμωτήρια έχει αυτή η Shimokitazawa δεν λέγεται). Μπορείς να δεις φωτογραφία μου και των φίλων μου σε περιοδικά με street fashion σχεδόν κάθε μηνα.
Koenji– Δεν θα έλεγα πως το Koenji είναι γειτονιά με hipsters/fashionistas. Το Koenji και ο διπλανός σταθμός το Nakano θεωρούνται γειτονιές όπου μένουν πολλοί gay από 30 μέχρι 40 περίπου αλλά όχι αναγκαστικά που έχουν σχέση με την μόδα.
Nakameguro – Είμαι κοντά στα 30. Έχω ανώτατη μόρφωση. Είμαι σοφιστικέ. Έχω ξεπεράσει την ανάγκη για πολλή βαβούρα και θέλω κάτι πιο ήρεμο και ελεγκαντ για να περάσω καλά. Εννοείται πως έχω στιλ και αυτό δεν ήρθε από την μια μέρα στην άλλη. Έχω ωριμάσει σε σχέση με τη περίοδο που σύχναζα στην Shimokitazawa και είμαι κατά πάσα πιθανότητα πολύ ενδιαφέρον άτομο.
Harajuku– Είμαι ο εκκολαπτόμενος fashionista. Πηγαίνω ακόμα γυμνάσιο ή λύκειο οπότε όλο αυτό μπορεί να είναι μια φάση που θα περάσει. Αυτό βεβαία δεν σημαίνει ότι αν έρθεις να με επισκεφτείς στην Harajuku δεν θα πάθεις πλάκα από τις ικανότητες μου να συνδυάζω το ότι χρώμα, ύφασμα και ύφος ρούχου μπορείς να φανταστείς.
Shinjuku– Επίσης δεν θα έλεγα πως η Shinjuku είναι μέρος που συχνάζουν hipsters/fashionistas. Ίσως είναι η περιοχή με τα περισσότερα και τα πιο ακριβά εμπορικά καταστήματα αλλά οι καφετέριες και τα bar νομίζω πως απευθύνονται σε ένα πιο mainstream κοινό.
Μιας και μιλάμε για τέτοιες γειτονιές πρέπει οπωσδήποτε να προσθέσω στην λίστα σου την Daikanyama. Εδω θα ήθελαν να ζουν σχεδόν όλοι οι παραπάνω αλλά τα ενοίκια είναι ελαφρώς απαγορευτικά.
Φέτος θα ήθελα πάρα πολύ να μετακομίσω στην Harajuku. Στην παραπάνω μικρή περιγραφή που έκανα δεν εξήγησα πως η Harajuku είναι ακόμα πιο κέντρο από εδώ που μένω τώρα και βρίσκεται ακριβώς δίπλα από την “λεωφόρο” Omotesando, που είναι η αντίστοιχη 5th Avenue του Tokyo. Στην αρχή της Omotesando είναι το πάρκο Yoyogi μέσα στο όποιο βρίσκεται ένας από τους πιο όμορφους σιντοϊστικους ναούς (Meiji-jingu). Σε λίγα λεπτά με τα πόδια, μπορείς να πας να προσευχηθείς στην Amaterasu (την κυρια θεά του σιντοϊσμου) αλλά και να κανείς βόλτα στο τεράστιο πάρκο ενώ είσαι ακόμα στην καρδιά της πόλης.
Είναι τελικά η Shimokitazawa «η ιδανική γειτονιά για να μένει κάποιος στο Τόκιο ακόμα και αν δεν είναι hipster»;
Όχι. Και αυτό δεν σημαίνει οτι η Shimokitazawa δεν είναι φανταστικό μέρος να ζεις. Το Tokyo είναι μια τόσο τεράστια εκταση που προφανώς δεν μπορείς να πεις ότι “αυτή” η περιοχή είναι ιδανική για τον οποιονδήποτε. Η ιδανική περιοχή για να ζεις στο Tokyo έχει να κάνει με το πόσο χρονών είσαι, με τι σου αρέσει να διασκεδάζεις, αν έχεις οικογένεια, αν θες ησυχία, αν θες να έχεις φύση κοντά ή ουρανοξύστες. Αν μου δώσεις μερικά στοιχειά για το πως φαντάζεσαι την ιδανική γειτονιά για σένα ίσως να μπορέσω να σου πω που να μείνεις αν αποφασίσεις να μετακομίσεις στο Tokyo.
Γνωρίζεις την Mademoiselle Yulia την οποία αποκαλούν «Η LadyGaga της Ιαπωνίας»; Εξακολουθεί να ασκεί έντονη επιρροή στην σκηνή των γιαπωνέζων hipsters;
Ναι την γνωρίζω, αλλά έχω την εντύπωση πως οι ιάπωνες το έχουν αναδείξει σε τόσο υψηλή τέχνη όλο αυτό το lifestyle που δεν χρειάζονται κάποιο πρότυπο όπως η Yulia για να τους “διδάξει” τα μυστικά του styling.Οι νέοι ιάπωνες έχουν ασύλληπτη δημιουργικότητα και έμπνευση, είναι πάρα πολύ μπροστά, τόσο που πιστεύω πως σε πολύ λίγα άλλα μέρη του πλανήτη μπορείς να δεις κάτι παρόμοιο.
Προχθές πήγα στο Tokyo Fashion Week και έβγαλα δυο φωτο αφού τέλειωσε το show που είχα πάει να δω. Δες τις φωτογραφίες και θα καταλάβεις για τι πράγμα μιλαω.
Στην επόμενη σελίδα μια αξέχαστη νύχτα στο Τόκιο, το συγκρότημα Perfume, αυτό που βλέπει ο Δημήτρης απο το παράθυρο του διαμερίσματος του και μερικές ακόμα φωτογραφίες του απο το Τόκιο
Όταν σε ρώτησα αν είσαι hipster μου απάντησες ότι δεν είσαι. Λένε όμως ότι ο πραγματικός hipster αρνείται το χαρακτηρισμό! Πως καταλαβαίνει κάποιος ότι δεν είναι χιπστερ;
Όπως έγραψα πιο πάνω δεν είμαι ειδικός στο ποιός ειναι χιπστερ και ποιός οχι. Αν έπρεπε να με βάλω σε κάποια κατηγορία θα έλεγα πως είμαι clubber ή music-event-go-er (δεν ξέρω αν υπάρχει αυτός ο όρος). Για μένα πάνω από το οτιδήποτε είναι η μουσική και ο χορός. (η θεια μου με έπαιρνε μαζί της στις ντίσκο από όταν ήμουν 5 χρονών από τότε το έπαθα). Σου έχω στείλει και μερικές φωτογραφίες μου που έχω βγάλει στο Τόκυο οπότε μπορείς να κρίνεις μονός σου αν είμαι ή οχι :)
Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος που είναι αρνείται τον χαρακτηρισμό hipster…Για να έχει αυτό το στιλ και το lifestyle σημαίνει ότι του αρέσει...Δεν ειναι αντιφατικό να κάνεις κάτι και να λες ότι δεν σου αρέσει;
Test για να καταλάβεις αν είσαι χιπστερ ή οχι:
Βήμα πρώτο: Kοιτάζεσαι στον καθρέφτη
Βήμα δεύτερο: Kάνεις αναζήτηση στις εικονες του google την λεξη hipster.
Ε, αν είσαι κάπως όπως τα αποτελέσματα των εικόνων τοτε εισαι χιπστερ. (πολύ επιστημονική μέθοδος)
Στην Αθήνα βλέπω συχνά κόσμο να τραβάει από τα μαλλιά το lifestyle των hipsters. Άνθρωποι στα 30 και στα 40 μοιάζουν να μην θέλουν να παραιτηθούν από όλο αυτό. Στο Τόκιο οι hipsters είναι μια νεανική κουλτούρα ή μπορείς να την συναντήσεις σε διάφορες ηλικίες;
Εγώ πιστεύω οτι ο καθένας πρέπει να ζει και να εκφράζεται όπως θέλει όσο χρονών και να είναι. Αν είσαι χαρούμενος με τον τρόπο ζωής σου και δεν προκαλείς κάποιο πρόβλημα στους τριγύρω σου, τότε δεν βλέπω γιατί κάποιος πρέπει να παραιτηθεί απο αυτό αν φτάσει 40 χρονών.
Λένε ότι στην Αθήνα δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα hipsters γιατί ακόμα και αυτούς τους έχει τσακίσει η οικονομική κρίση. Στο Τόκιο είναι μια κουλτούρα που απευθύνεται αποκλειστικά σε πλούσιους; (ακριβά gadgets και κινητά τηλέφωνα, επώνυμα ρούχα, αεργία κ.τ.λ)
Όχι, όπως έγραψα παραπάνω, μπορείς να δεις τέτοιους ανθρώπους από διαφορετικές ηλικίες και οικονομικό status. Άλλοι έχουν δώσει πολλά λεφτά για αυτό και άλλοι όχι. Θα έλεγα πως έχει να κάνει με την εφευρετικότητα και το ταλέντο του καθενός και όχι με το πορτοφόλι του.
Πάντως το πάρα πολύ ενδιαφέρον στο Tokyo είναι ότι όχι μόνο αυτοί που ασχολούνται με την μόδα είναι καλοντυμένοι, οι πάντες ειναι καλοντυμένοι χωρίς να είμαι καθόλου υπερβολικός. Οι ιαπωνες προσέχουν την εξωτερική τους εικόνα και αυτό έχει να κάνει πιστεύω με τους τρόπους τους και τους κανόνες αλληλεπίδρασης με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Από τον διευθυντή μιας εταιρείας μέχρι τον εργάτη που δουλεύει στον δρόμο, είναι όλοι καθαροί και προσεγμένοι. Θέλω να καταλήξω στο ότι η εξωτερική εμφάνιση για μένα έχει να κάνει πιο πολύ με το πόσο χρόνο αφιερώνεις σε αυτήν και όχι πόσα χρήματα έχεις. Λίγος χρόνος να πλυθείς και λίγος χρόνος να σκεφτείς τι θα φορέσεις. Ε;
Μου έγραψες ότι σου αρέσει να παρατηρείς του γιαπωνέζους hipsters. Τι είναι αυτό που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον σε αυτούς;
Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες στην Shimokitazawa είναι να βλέπω τους μουσικούς στην βόρεια έξοδο του σταθμού και να χαζεύω τους ας πούμε hipsters στην νότια έξοδο όπου συνήθως δίνω ραντεβού με τους φίλους μου.
Γιατί άραγε μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον; Χμμ, εχει μάλλον να κάνει με το ότι μου αρέσει το διαφορετικό, εκτιμώ το διαφορετικό. Ο μέσος όρος μου φαίνεται κάπως βαρετός. Πιστεύω πάρα πολύ στο οτι είναι σημαντικό να ξεχωρίζεις. Αλλά ας μην πολυλογώ, με λίγα λόγια, μου αρέσει αυτό που βλέπω σαν αισθητικό αποτέλεσμα. Ίσως να αντιλαμβάνομαι ένα τέτοιο ντύσιμο σαν να ήταν ένα κινούμενο έργο τέχνης.
Υπάρχει κάποια περίεργη εικόνα από την νυχτερινή ζωή του Τόκιο που σου έχει μείνει αξέχαστη;
Αυτό το θέμα δεν μπορεί να καλυφθεί σε μια μόνο ερώτηση. Θα σου γράψω λοιπόν για την πιο αξέχαστη νύχτα και για να δεις κάτι περίεργο απο την νυχτερινή ζωή στο Tokyo σου στέλνω φωτο με μερικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει τυχαία όταν βγαίνω.
Η βραδιά. Ήταν πέρσι τον Ιούλιο στο πάρτι Shangrila στο club Ageha (αν δεν κάνω λάθος είναι το μεγαλύτερο club στην Ασία). Το καλοκαίρι στο Tokyo γενικά έχει πολλή υγρασία και κάνει και ζέστη από πάνω. Εκείνη η βραδιά δεν ήταν συνηθισμένη. Τα επίπεδα υγρασίας και η ζέστη να έχουν χτυπήσει κόκκινο. Φτάνουμε στο club με τους φίλους μου, χορεύουμε, πίνουμε, πίνουμε, χορεύουμε. Ο κόσμος να νιώθει την μουσική και να υπάρχει μια αίσθηση ευφορίας σε όλο το κυρίως dancefloor, να νιώθεις ότι ολοι γύρω σου είναι φίλοι σου επειδή όλοι απλά αγαπάτε τον χορό.
Να τρέχει ο ιδρώτας αλλά να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Μετά από κάποια ώρα αποφασίσαμε να βγούμε έξω που έχει ενα διαφορετικό dancefloor γύρω απο μια πισίνα. Είμαστε έξω αλλά η θερμοκρασία σε σχέση με μέσα δεν είναι και τόσο διαφορετική. Ένιωσα σαν κάποιος να μας κάνει πλάκα, σαν να υπάρχει ενα καλοριφέρ στο φουλ ακόμα και έξω, δεν ήταν φυσιολογικός καιρός. Παρολαυτα ο κόσμος να αδιαφορεί και να χοροπηδά ασταμάτητα. Οι ιάπωνες γενικά τηρούν τους κανόνες και όταν το club λέει οτι η πισίνα είναι διακοσμητική και δεν επιτρέπεται να πηδάτε μέσα, κανείς δεν πηδάει στην πισίνα. Οχι εκείνο το βράδυ όμως, ήταν τόση πολλή η ευφορία (και η ζεστη) που πήδαγε ο ένας μετά τον άλλο. Καλοκαίρι με φαντασμαγορικό clubbing, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για μένα και στο Tokyo μου προσφέρεται απλόχερα. Ελπίζω και φέτος το καλοκαίρι να έχουμε παρόμοιες βραδιές.
Υπάρχει κάποια φρέσκια τάση στην ποπ κουλτούρα που εξελίσσεται αυτή την στιγμή στο Τόκιο και η οποία σου έχει κάνει εντύπωση;
Μιλάς για τάση στην ποπ κουλτούρα και για αυτό θα σου απαντήσω με ένα συγκρότημα και με μια “τραγουδίστρια”. Το συγκρότημα λέγεται Perfume και αυτό είναι ένα τραγούδι από το τελευταίο τους album.
Η τραγουδίστρια λέγεται Kyary Pamyu Pamyu και είναι της σχολής Harajuku. Τα τραγούδια της ασχολούνται με την φιλοσοφία και την θεωρητική φυσική. Αχαχα πλάκα κάνω! Το μεγαλύτερο της χιτ είναι το Fashion Monster και το (σε δική μου μετάφραση) «Βάζω τις ψεύτικες μου βλεφαρίδες».
Και μια τελευταία ερώτηση: Τι βλέπεις αυτή την στιγμή έξω από το παράθυρο σου;
Βλέπω τον μικρό κήπο που έχει το διαμέρισμα που μένω. Έχω δυο δέντρα. Μια ιαπωνική μανταρινιά και ένα δέντρο yuzu, που τα αγοράσαμε όταν ήρθαν οι γονείς μου εδώ και τα μεγαλώνω για να τους στείλω “εμβόλια” έτσι ώστε να μπορέσουν να κάνουν αναπαραγωγή στην Ελλάδα.
_________________
Το blog του Δημήτρη Κοντόπουλου απο την εποχή που βρισκόταν στην Osaka είναι εδώ
Φωτογραφίες του Δημήτρη Κοντόπουλου σε άρθρο του Ιαπωνικού Wired για το Issey Miyake museum
Διαβάστε ακόμα: Mια παλιότερη συνέντευξη του Δημήτρη Κοντόπουλου με αφορμή το αφιέρωμα του Lifo.gr στα 80s: Big in Japan
σχόλια