________________
1.

πόσο σχέση με την πραγματικοτητα έχουν οι Αμερικάνικες πολείς / γειτονιές σε σχέση με αυτό που μας περναει μέσα απο ταινιες, σειρες κοκ;
κατα νου εχω την βαλτιμορη (wire) και miami (dexter). Σημειωνω οτι δεν εχω πατησει ποτε το ποδι μου στο Αμερικα.
ευχαριστώ
Λόρδος ύρων

To Dexter γυρίστηκε στο Long Beach του Λος Άντζελες, αλλά το έκαναν τόσο ωραία, που κανείς δεν το κατάλαβε (επίσης, το Long Beach μοιάζει και στ' αλήθεια με μερικές περιοχές του Μαϊάμι). Ναι, θα έλεγα ότι έχουν μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα. Τις πρώτες φορές, αλλά ακόμη και τώρα, μερικές εικόνες είναι τόσο γνώριμες, που νομίζεις ότι είσαι μέρος ταινίας ή σειράς.

________________
2.

Αγαπητή Α μπα.
Είναι τριάντα χρονών και τελευταία έχω βγει σε ένα συμπέρασμα που με θλίβει και με δυσκολεύει ιδιαίτερα. Είμαι ένας άνθρωπος που ασχολείται με τη ζωγραφική, το γράψιμο, το θέατρο και τη μουσική από πολύ μικρή και για κάποιο λόγο το περιβάλλον μου με είχε ψήσει πως έχω ταλέντο. Μεγαλώνοντας διαπίστωσα πως δεν έχω ταλέντο, έχω κάποιες μικρές «ευκολίες» που δεν αρκούν για να με πάνε παραπέρα. Και ερωτώ: όταν συνειδητοποιείς πως δεν είσαι αυτό που πίστευες μπορείς να γίνεις ο ταλαντούχος άνθρωπος που λαχταράς; Το ταλέντο καλλιεργείται, μεγαλώνει, δημιουργείται; Έχω πάντα δικαίωμα στην προσπάθεια, αλλά νομίζω πως όταν «το χεις» το ξέρεις το νιώθεις και δεν σε επηρεάζουν οι άλλοι στο βαθμό να τα παρατήσεις. Οι ταλαντούχοι άνθρωποι έχουν το στόχο τους καθαρό. Κάνουν αυτό που κάνουν γιατί δεν μπορούν αλλιώς... υπερβάλω; Δεν ξέρω...-Λοστ

Ναι, αυτοί που ξεχωρίζουν, κάνουν αυτό που κάνουν γιατί αν δεν το κάνουν νομίζουν ότι θα πνιγούν. Αυτό δε σημαίνει όμως καθόλου ότι τα πράγματα τους έρχονται εύκολα. Η δουλειά δε γίνεται πιο εύκολη όταν έχεις ταλέντο – η προσπάθεια είναι επίπονη, είτε είσαι ο Αϊνστάιν, είτε είσαι η Βασιλική.

Οι αμφιβολίες και η εσωτερική πάλη για να ξεπεράσεις το φόβο του άπιαστου τέλειου, είναι μέρος της καλλιέργειας του ταλέντου. Τι θα πει «το χεις»; Έχεις ματώσει, έχεις ξενυχτίσει, έχεις κάνει ό,τι μπορείς να κάνεις, για να δεις μέχρι πού μπορεί να σε φτάσει η προσπάθεια; Και τι θα πει «ο ταλαντούχος άνθρωπος που λαχταράς;» Εννοείς βραβεία, δόξα, αναγνώριση από όσους θαυμάζεις; Πώς προσδιορίζεις πότε θα έχεις φτάσει εκεί που λαχταρούσες, για να πεις «τώρα εδώ σταματάω γιατί έφτασα εκεί που ήθελα»;

Αυτό που ανακάλυψες, δεν είναι ότι δεν έχεις το ταλέντο που νόμιζες ότι έχεις. Αυτό που ανακάλυψες είναι ότι το ταλέντο, αυτή η ευχέρεια σε κάποια πράγματα που λες, δεν αρκεί για να σε πάει παραπέρα και ναι, αυτό ισχύει. Το να τα παρατήσεις είναι πιο εύκολο, και οι δικαιολογίες για να τα παρατήσεις, ακόμη πιο εύκολες.

________________
3.

Τελικά πιστεύω ότι είσαι ένα τσακάλι που κάνει διατριβή στο κρυφό του Δίπλωμα και συλλέγει εμπειρίες σε τούτο το σάιτ.
Παίζει όμως να είσαι και Δασκάλα δεν ξέρω λέω πολλά γράφω λίγα.- urvertrauen

Στην καλύτερη περίπτωση είμαι μαθήτρια.

________________
4.

Αγαπητή μου Αμπά είμαι άλλη μια απο τους πολλούς σιωπηλούς αναγνώστες σου.
Βρήκα ερώτηση ( βλέπεις εχω την τύχη να ζω με έναν Αμπά )
Λοιπόν ζω στην Αμερική 2 χρόνια σε μεγάλη πόλη και συμβαίνει το εξής : οι άνθρωποι δεν φλερτάρουν δεν υπάρχει ερωτισμός ,και δεν μιλάω για την ηλικία των 30 + μιλάω και για τα πιο νεα παιδιά .Εσενα πια ειναι η εμπειρία σου ? Ηταν διαφορετικά στη Καλιφόρνια που ο καιρός ειναι πιο ζεστός? Τι πιστεύεις οτι φταίει ?
Σε χαιρετώ με την ελπίδα να επιστρέψουμε στις παλιές καλές μέρες των 12 ερωτήσεων. Namaste

Ο καθένας βλέπει αυτά που θέλει να δει, όπου κι αν βρίσκεται. Σημασία έχει αν θέλεις να φλερτάρεις ή αν θέλεις να σε φλερτάρουν. Αν περιμένεις να σου έρθει στο πιάτο, να κάθεσαι ήσυχα στη γωνίτσα σου και να έρθει κάποιος να σου μιλήσει, τότε δε φλερτάρουν. Το να μιλάς σε αγνώστους είναι δύσκολο παιχνίδι και έχει τελετουργία, πρέπει να είσαι πρόθυμη να μπεις στην αρένα και να λερωθείς. Αν δεν είσαι, λες ότι «δεν υπάρχει ερωτισμός».

Η εμπειρία μου από μερικά μπαρ εδώ κι εκεί είναι ότι μερικές φορές πρέπει να φύγεις τρέχοντας για να αποφύγεις τις μαζικές επιθέσεις. Σε άλλα μπαρ πάλι δεν ασχολείται κανείς. Δε νομίζω ότι μπορείς να περιγράψεις με μια πρόταση δύο τόσο μεγάλες πόλεις όπως το Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη.

________________
5.

Αγαπητη Α, μπα..ειναι πρωτη φορα που σου γραφω και αυτο γιατι νομιζω πως θα ανοιξει η γη να με καταπιει απο την στενοχωρια μου..θελω να ξεφυγω απο μια κατασταση που βρισκομαι εδω και πολυ καιρο. Για να μη τα πολυλογω εχω χωρισει εδω και 8 μηνες, ο πρωην μου με αφησε με ενα πολυ ασχημο τροπο πληγωνοντας με οσο πιο πολυ μπορουσε και τωρα? Τωρα ειναι μαζι με μια αλλη εδω και 5 μηνες καργα ευτυχισμενος, μου ζηταει συγγνωμη, θελει να τον συγχωρεσω γιατι ειμουνα κατι πολυ σημαντικο στην ζωη του και δεν μπορει να σταματησει να με νοιαζεται, θελει να γινουμε φιλοι και να περναμε ομορφα οπως παλια.σαν φιλοι παντα..μου λεει ακομα οτι τον στενοχωρει ιδιαιτερα το γεγονος οτι τον μισω και που τον διωχνω μακρυα μου διοτι εκτος απο τις ασχημες ειχαμε και πολλες ευτιχισμενες στιγμες μαζι..εγω παλι λεω οτι το μονο που μου μενει ειναι να γινω κολλητη με την γκομενα του..το προβλημα? ειμαι ακομα <<κολλημενη>> μαζι του.. δεν εχω τολμισει να του το πω νομιζει οτι τον εχω ξεπερασει και οτι τον μισω..δεν ξερω πως παιζω τοσο καλα αυτον τον ρολο.. οσο τον μισω αλλο τοσο τον αγαπαω.. εντομεταξυ εχουμε μια κοινη φιλη μεσω της οποιας (εχω μαθει απο τον ιδιο) πληροφορειται για εμενα και αυτο ενω στην αρχη με ικανοποιει μετα δεν ξερω τι παθαινω και εκνευριζομαι ισως γιατι μου εχει κανει τοσα που μου την δινει οταν κανει πως ενδιαφερεται..τι να κανω ρεσυ Α μπα? ξερω το θεμα μου ειναι ψυχολογικο αφου η διαθεση μου χωρις αυτον με κανει να συνεχιζω να πληγωνομαι..αλλα εγω θελω απλα την γνωμη σου εστω και αν αυτη ειναι του ιδιου τυπου με ολες τις υπολοιπες..(κοψε καθε επαφη, διεγραψε καθετι κοινο με αυτον κλπ..ειναι ολα πολυ δυσκολα για μενα :( ) απο την μια θελω να τον ξανακανω αντ παντου να μαθαινω νεα του να μιλαμε, απο την αλλη σκεφτομαι τι θα ηταν καλυτερο για εμενα..αφου ειμαι ακομα ερωτευμενη μαζι του...

Υ.Γ. Συγγνωμη για τον τροπο γραφης μου ειναι πραγματι πολυ βιαστικος.- ουφ

Ακόμα και αν είναι του ίδιου τύπου με όλες τις υπόλοιπες;

Όταν όλοι σου λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα, αντί να λες «πφφ, βαρετό», δεν δοκιμάζεις να παραδεχτείς μήπως έχουν δίκιο;

Επειδή δε βρισκόμαστε στον διαγωνισμό «κάντε το πιο πρωτότυπο σχόλιο για την ιστορία μου» αλλά με ρωτάς τι πιστεύω, θα σου πω τι πιστεύω κι ας μπω στο σακούλι με τις μη πρωτότυπες συμβουλές. Τα χαλάσατε, αυτός έχει άλλη. Κοίτα να το καταπιείς και μετά κοίτα να το χωνέψεις. Αυτό που κάνεις εσύ είναι να το μασουλίζεις ξανά και ξανά, κι ας έχει καταντήσει μια τεράστια αηδία.

Το πώς θα το καταπιείς και το πώς θα το χωνέψεις είναι κάτι που ο καθένας προσεγγίζει αλλιώς, φτάνει να υπάρχει ο κοινός παρανομαστής: σταμάτα να έχεις ελπίδες. Κάνε πρώτα αυτό, και μετά θα καταλάβεις τι άλλο πρέπει να κάνεις. Θα έρθει μόνο του.

Όχι, δεν φταίει που είσαι ερωτευμένη, ούτε που είσαι «κολλημένη», έτσι, γενικώς και αορίστως. Δεν «κολλάμε» επειδή ο άλλος μας έκανε μάγια, κολλάμε γιατί κάτι μας καίει. Δε μπορείς με τίποτα να καταπιείς τη χυλόπιτα, δε λέω ότι είναι εύκολο, είναι από τα μεγάλα καπρίτσια της ζωής, αλλά αυτό είναι: ένα καπρίτσιο της ζωής. Δεν είναι και τεράστιο το δράμα, ενεργοποίησε λίγο και τον αυτοσαρκασμό σου, πιες και πέντε ποτά, κλάψε αν θες, αλλά κάποτε πρέπει να το λήξεις.

________________
6.

Γεια σου Α,Μπα! Πάει ένας χρόνος που έληξα μία σχέση με πολλά καλά στοιχεία. Κάποια στιγμή μπήκα σε μία άλλη, εξίσου καλή και αξιόλογη (και ίσως και παραπάνω). Παρ'ολ'αυτά, ο άνθρωπος τον οποίο αποχωρίστηκα πριν από ένα χρόνο, μου έρχεται ακόμα στο μυαλό και αν και θα έπρεπε να φθίνει με τον χρόνο η σκέψη του, εν τούτοις υπάρχουν φορές που νιώθω ότι όχι μόνο δε συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά, νιώθω ότι τα συναισθήματα μου για αυτόν γίνονται πιο βαθιά. Δεν έχουμε καμία επαφή και η τωρινή σχέση μου είναι πολύ καλή. Όλα συμβαίνουν στο κεφάλι μου. Θα ήθελα να ρωτήσω: Απειλείται η σχέση που έχω τώρα; Και γιατί να με επηρεάζει κάτι τέτοιο μετά από τόσο καιρό; Δεν ξέρω πώς να το αφήσω πίσω και ώρες ώρες με πιάνει άγχος και πανικός. Είναι φυσιολογικό, γιατρέ μου;- Κουνουπίδι

Φυσιολογικό είναι καλέ, μην ταλαιπωρείσαι τόσο πολύ. Μέσα στα κεφάλια μας όλοι ζούμε παράλληλες ζωές, και όσο μένουν εκεί, δεν υπάρχει πρόβλημα. Σημασία έχει τι κάνεις και όχι τι σκέφτεσαι, κι ας έχει προσπαθήσει η εκκλησία να ποινικοποιήσει τις σκέψεις. Εκεί ζούμε ελεύθερα, γιατί αλλιώς θα ανατιναχτούμε από τις τύψεις.
Να μη σε πιάνει άγχος και πανικός, να αφήνεις αυτές τις σκέψεις ελεύθερες, να τις αναγνωρίζεις και να αναλύεις αυτό που σου συμβαίνει, μην το καταπιέζεις, γιατί θα δώσεις σημασία σε κάτι που δεν έχει, και τώρα νομίζεις ότι γίνονται πιο βαθιά τα συναισθήματα. Όχι, δε γίνονται, αυτό που κάνει το μυαλό σου είναι να επεξεργάζεται το παρελθόν, τώρα που νιώθει ότι το παρόν είναι ασφαλές. Η παλιά σου σχέση θα αποκτήσει τη θέση της στην ιστορία της ζωής σου με τον καιρό, όσο αποκτάς νέες εμπειρίες. Αυτό που ζεις τώρα τακτοποιεί το προηγούμενο. Σύντομα θα το βάλεις στο ράφι και κάποτε θα το επισκέπτεσαι με ηρεμία και αποδοχή.

________________
7.

Αγαπητή Α,μπα,
Γιατί άραγε ορισμένους μας πληγώνει και μας στεναχωρεί να θυμόμαστε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε με κάποιον άνθρωπο, με τον οποίο ήταν δική μας απόφαση να χωρίσουμε;
Κάποιος κάποτε είχε πει ότι μισούμε τον άλλον επειδή μας έκανε να σταματήσουμε να τον αγαπάμε.

...ή επειδή από τότε δεν μας έχει συμβεί κάτι με περισσότερο ενδιαφέρον.