Ο Kevin O'Flynn είναι ένας δημοσιογράφος που ζει κι εργάζεται στην Μόσχα, γράφοντας σε μερικά από τα μεγαλύτερα διεθνή μέσα του κόσμου.
Πριν μερικές εβδομάδες ο O'Flynn πέρασε λίγες μέρες γνωρίζοντας από κοντά την ομάδα των τρομερών αυτών (ή μήπως θεότρελων) Ρώσων roofers, που σε κάνουν να κρατάς την ανάσα σου με κάθε τους φωτογραφία από το καινούριο τους ...κατόρθωμα.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα εκτενές άρθρο για λογαριασμό του περιοδικού Rolling Stone, στο οποίο μαθαίνουμε την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία των παιδιών που έχουν βαλθεί να γνωρίσουν τον κόσμο από ψηλά, ή έστω να πεθάνουν προσπαθώντας.
Προσοχή, αν έχετε υψοφοβία μην συνεχίσετε να διαβάζετε!
Περπατώντας ζωηρά, ο Ivan Kuznetsov καθοδηγεί τον Kirill Vselensky και τη Vasilisa Desinova έξω στην αυλή ενός κτιρίου 30 ετών, στην επιχειρηματική περιοχή στη Μόσχα. Γυρίζει και ανεβαίνει στις μύτες των ποδιών του, ψάχνοντας με αγωνία για έναν φύλακα όπως κοιτάει το πουλί για μια γάτα στον κήπο. Δεν υπάρχει κανένας, και ο Ivan συνεχίζει το δρόμο του για την είσοδο του υπόγειου γκαράζ. Ψάχνει έναν τρόπο για να ανεβεί στην οροφή του κτιρίου – και έπειτα άλλον έναν για να κατεβεί.
Περνώντας από μερικά παρκαρισμένα αυτοκίνητα, οι τρεις τους φτάνουν σε μια πόρτα υπηρεσίας. Είναι κλειδωμένη, αλλά με μια δυνατή κίνηση του ώμου ανοίγει. Τώρα όλοι βρίσκονται μέσα στο κτίριο. Μέχρι στιγμής όλα καλά. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν.
Πίσω από την πόρτα υπάρχουν μερικές κυλιόμενες σκάλες, κλιμακοστάσια, και ταλαιπωρημένοι εργαζόμενοι που δε δίνουν σημασία στους τρεις νέους, οι οποίοι μπαίνουν σε ένα ασανσέρ για να πάνε όσο το δυνατόν πιο μακριά γίνεται, στο 16ο όροφο. Βγαίνουν, και ανεβαίνουν γρήγορα 14 σκαλοπάτια. Τώρα είναι εκεί που ήθελαν να είναι, εκεί που δε θα έπρεπε κανονικά να είναι – στην οροφή, βλέποντας την παράνομη θέα της παλιάς και της νέας πόλης της Μόσχας να απλώνεται μπροστά τους. Ουρανοξύστες στέκονται αγέρωχοι, και ο ποταμός Moskva φυσάει τους ανέμους του μέσα στην καρδιά της πόλης.
Ο Ivan, ένας αδύνατος 19χρονος φοιτητής με σκούρα μαλλιά και έναν αέρα αυτοπεποίθησης και αδιαφορίας, κάνει ένα βήμα στην άκρη και κοιτάει το δρόμο που βρίσκεται από κάτω. "100 μέτρα", λέει, μετρώντας με τα μάτια του την απόσταση από το έδαφος.
Παρατηρεί ένα θραύσμα από μέταλλο που προεξέχει από την επιφάνεια της οροφής. Χωρίς κανένα δίχτυ ασφαλείας, κανένα σχοινί, ούτε και δισταγμό, ανεβαίνει πάνω του. Είναι μόνο ο Ivan, ένα λεπτό κομμάτι μέταλλο και ο ουρανός.
Ο Ivan, η Vasilisa και ο Kirill είναι "roofers", μια δεμένη και εξαιρετικά ατρόμητη ομάδα που χαράζει το δρόμο της προς την κορυφή των ψηλότερων κτιρίων της Ρωσίας. Όταν φτάνουν εκεί, χλευάζουν το θάνατο με τα τρικς τους (κρέμονται από τα δάχτυλα τους, στέκονται σε ένα πόδι) τα οποία απαθανατίζουν σε ιλιγγιώδεις φωτογραφίες και βίντεο που γίνονται συχνά viral, συγκεντρώνοντας εκατομμύρια views στο YouTube, καθώς και μεγάλο δέος αλλά και δυσπιστία στο Instagram. Φωτογραφίες οι οποίες θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τον τίτλο της πιο επικίνδυνης selfie που έχει τραβηχτεί ποτέ.
Όπως και άλλες διασημότητες του Internet, οι "roofers" είναι πρόθυμοι να βγάλουν κέρδος από την προσοχή που έχουν κερδίσει από το παγκόσμιο κοινό. Μέχρι στιγμής, οι προσπάθειες του Ivan και του Kirill να καταφέρουν κάτι τέτοιο έχουν αποδειχτεί πιο περίπλοκες και από την παράβλεψη των νόμων.
Ο Ivan τραβάει από ψηλά φωτογραφίες από ηλιοβασιλέματα για βρετανικά φωτογραφικά πρακτορεία. Το μεγαλύτερο ποσό που έχει καταφέρει να αποσπάσει μετά από πώληση ήταν μια φωτογραφία για 8,500 ρούβλια, ή περίπου 240 δολάρια.
Κάθε τόσο ο Kirill διοργανώνει δείπνα ζευγαριών στις κορυφές τω κτιρίων τοποθετώντας τα ζευγάρια σε χώρους όπου μπορούν να απολαύσουν μια χλιαρή σούπα, με προνομιακή θέα. Το ειδυλλιακό σκηνικό δεν λειτουργεί πάντα. "Αν φυσάει", λέει ο Kirill, "μπορείς να δεις στο πρόσωπο του κοριτσιού την έκφραση "είναι αυτό τώρα ρομαντικό;"
Σύμφωνα με τον Kirill υπήρξαν καλύτερες μέρες πληρωμής. Λέει πως μια ρωσική διαφημιστική εταιρεία τον πλήρωσε για να τραβήξει τον εαυτό του την ώρα που έγλυφε ένα γλειφιτζούρι Chupa Chups πάνω από μια γέφυρα στο Βλαδιβοστόκ. Δυστυχώς, δε μπορούσε να βρει το γλειφιτζούρι όταν έφτασε στην πόλη. Ανέβηκε στους δοκούς της γέφυρας ωστόσο, και το έκανε με ένα αντίστοιχο κινέζικο γλειφιτζούρι.
Και υπήρξε και μια στιγμή το 2012, όταν ο Kirill ανέβηκε σε έναν διάσημο πύργο στη Μόσχα ντυμένος Spiderman για να βοηθήσει στην προώθηση της κινηματογραφικής πρεμιέρας του "The Amazing Spider-Man".
Ο Kirill λέει επίσης πως του είχε ζητηθεί να δώσει μια διάλεξη σχετικά με το "roofing" για τα στελέχη της ρωσικής Nike, και πως τώρα ο γίγαντας τον αθλητικών ειδών του δίνει δωρεάν ρούχα για να φορέσει.
Αλλά ο Kirill, ο Ivan και η Vasilisa ήταν roofers πριν μάθουν ότι όλοι τους παρακολουθούσαν, και πριν θελήσουν και οι ίδιοι να τους δουν. Έτσι, την ώρα που τα χρήματα είναι ένα καλό κίνητρο, δεν είναι αυτοσκοπός. "Γιατί ανεβαίνουμε στις οροφές;" αναρωτιέται ο Ivan. "Ζητάμε την αδρεναλίνη, είμαστε σαν τους τοξικομανείς: δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν. Είναι αυτό που θέλεις να δοκιμάσεις τις δυνατότητες σου, να πάρεις τα πάντα από τη ζωή. Το δοκιμάζεις μία φορά και έπειτα είναι δύσκολο να το σταματήσεις."
O Ivan σκέφτεται για λίγο.. "Μια μέρα θα σταματήσω, όταν έχω γυναίκα και παιδιά. Δε μπορώ να το κάνω για όλη μου τη ζωή."
Ο Kirill, 21 ετών και με περισσότερους από 40,000 followers στο Instagram, γνέφει συμφωνώντας με την εξήγηση του φίλου του, αλλά προσθέτει και μια πιο ρομαντική άποψη:
"Κάθε νέα οροφή είναι σαν μια νέα εξερεύνηση της πόλης μας" λέει. "Ξέρω πολύ καλά την Μόσχα βλέποντας την από ψηλά. Σαν παιδί μου άρεσε να πηγαίνω επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους, μιας που θα είχα την ευκαιρία να δω μία νέα θέα από ένα καινούριο παράθυρο. Είναι ένας εύκολος τρόπος για να ανακαλύψει κανείς την περιπέτεια μέσα στην πόλη του."
Η Vasilisa, μια αδύνατη ξανθιά κοπέλα με μεταδοτικό γέλιο, έχει τη δική της άποψη: " Εγώ προτιμώ", λέει, "τα λιγότερο ψηλά κτίρια".
Στη Ρωσία έτσι κι αλλιώς, το να κάνεις παράνομα πράγματα στις οροφές και στις ταράτσες των σπιτιών δεν είναι κάτι το καινούργιο, ωστόσο οι roofers το έχουν αναγάγει σε extreme επίπεδα – όχι ότι οι αρχές ενδιαφέρονται.
"Κανείς δε μας σταματά", εξηγεί ο Ivan, με τον άνεμο να φυσάει τα μαλλιά του στην οροφή. "Ακόμα και αν μας πιάσουν, συνήθως μας αφήνουν να φύγουμε. Δε θέλουν να τα βάλουν με τη γραφειοκρατία."
Στη γλώσσα των roofers, ο πύργος στον οποίο στεκόμαστε είναι ένα bayan – μια οροφή εύκολη να την ανεβεί κανείς. Ο Kirill και ο Ivan ειδικεύονται στα πιο ψηλά και επικίνδυνα κτίρια, έπρεπε όμως να αναπτύξουν και να εξασκήσουν πρώτα την τόλμη τους. Ο Ivan, ο οποίος άρχισε να ανεβαίνει στις στέγες αφού είδε στο ίντερνετ μερικές φωτογραφίες από άλλους climbers, ξεκίνησε με ένα κτίριο ύψους 12 μέτρων. Από εκεί, συνέχισε το δρόμο του σε ένα κτίριο 50 ορόφων, σε σημείο που χρειάστηκε να ανεβεί από την πίσω πλευρά ενός ασανσέρ, για να φτάσει τελικά στο τελευταίο στάδιο της ανάβασης.
"Τα γόνατα μου διαλύθηκαν" μου λέει για εκείνη την ανάβαση, σε ένα καφέ σε εμπορικό κέντρο της Μόσχας. "Όμως ήξερα ότι μπορούσα να τα καταφέρω".
Όταν δεν σκαρφαλώνει κτίρια, ο Ivan είναι φοιτητής της σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων. Αλλά δε θέλει να μιλάει πολύ γι' αυτό. Αντιθέτως, βγάζει συνέχεια έξω το iPhone του για να μου δείξει φωτογραφίες και βίντεο από φανταστικά ηλιοβασιλέματα που αιχμαλώτισε από τα ψηλά πολυώροφα κτίρια, καθώς και άλλες λήψεις που τον δείχνουν χαμογελαστό και ενθουσιασμένο από τα ιλιγγιώδη ύψη.
Το να ανεβαίνεις σε κορυφές κτιρίων δεν είναι μόνο διασκέδαση και παιχνίδι. Ο Kirill μιλάει για μια προσπάθεια του να σκαρφαλώσει στον πύργο ψύχρανσης του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Μόσχας, μια παγωμένη μέρα του Φθινοπώρου. Πάτησε κατά λάθος το συναγερμό και κυνηγήθηκε από τα σκυλιά της φρουράς, με τις σειρήνες ασφαλείας να χτυπούν στη διαπασών, και το κρύο του απογεύματος να "τσούζει". Ο καπνός που έβγαινε από τις καμινάδες του σταθμού, λέει ο Kirill, ήταν "καυτός, αλλά το βράδυ ήταν κρύο, οπότε θερμάναμε τα χέρια μας σ' αυτόν". Παρόλα αυτά, κατάφερε τελικά να φτάσει εκεί που ήθελε να πάει.
Ο Kirill και ο Ivan έχουν σε ορισμένες περιπτώσεις εντοπιστεί από ψηλά. Το 2012, περίπου στην εποχή των προεδρικών 'εγκαινίων' του Πούτιν, δύο πράκτορες της FSB, της διαδόχου της KGB χτύπησαν την πόρτα του Kirill. Όχι για να τον συλλάβουν, αλλά για να του ζητήσουν, επίσημα, να μείνει μακριά από τις ψηλές οροφές για λίγο, για λόγους ασφαλείας.
Όσο οι climbers μένουν πολιτικά ουδέτεροι, οι αρχές θα τους βλέπουν με ευγένεια. Ο Kirill λέει ότι κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του δημάρχου το 2013 στη Μόσχα, μέλη του κινήματος του αντιεξουσιαστικού χώρου του ζήτησαν να τους βοηθήσει να κρεμάσουν ένα πανό. Ο Kirill αρνήθηκε. "Δε συμφωνώ με την πολιτική τους", λέει κατηγορηματικά. Αν γινόταν κάτι τέτοιο θα τραβούσε ακόμα περισσότερο τα 'μάτια' της FSB πάνω μας.
Κυρίως όμως, ο Kirill βλέπει την ικανότητα του να ανεβαίνει στις στέγες και να σκαρφαλώνει ανενόχλητος, σαν μια απόδειξη της ρωσικής νοοτροπίας "ζήσε-και-άσε-να-ζήσουν (ή να πεθάνουν)". "Αν είστε στη Δύση", λέει, "και περάσετε πάνω από ένα φράχτη, οι περαστικοί αντιδρούν με νεύρα. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Στην Ρωσία ακόμα κι αν κάνεις κάτι παράνομο, από τη στιγμή που δεν ενοχλείς κανέναν, κανείς δεν σου δίνει σημασία. Έχουμε μια κοινωνία η οποία δε νοιάζεται.
Η νεολαία στη Ρωσία φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ικανή να αντιμετωπίσει το περιβάλλον της ως μια ευκαιρία για ακραίες περιπέτειες. Οι climbers είναι μέρος της εξερεύνησης της αστικής κουλτούρας η οποία περιλαμβάνει και τα παιδιά που εξερευνούν τα τούνελ κάτω από τη Μόσχα, καθώς και εκείνα που μπαίνουν στα εγκαταλελειμμένα σπίτια και εργοστάσια. Η Vasilisa συνήθιζε να εξερευνά το σύστημα του μετρό στη Μόσχα. Είναι εύκολο, εξηγεί. Μπορεί ο καθένας να σηκώσει τα φρεάτια και να μπει μέσα, ή απλά να πηδήξει από την αποβάθρα του τρένου. "Αυτή είναι η πιο 'στραβή΄ και τρομακτική μέθοδος", λέει, προσθέτοντας πως η εξερεύνηση στις γραμμές του μετρό σε κάνει "να γίνεσαι εντελώς βρώμικος και να μυρίζεις."
Μια πιο διαδεδομένη και επικίνδυνη μορφή αστικής περιπέτειας είναι το "surfing" στο τρένο, όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να σταθούν στην κορυφή, ή να "καβαλήσουν" τρένα υψηλής ταχύτητας. Το 2011 που ήταν και η τελευταία φορά που κυκλοφόρησαν επίσημα στοιχεία, λέγεται ότι περίπου 100 άνθρωποι πέθαναν προσπαθώντας αυτό το εγχείρημα. Το "surfing" στα τρένα, όπως και οι roofers, έχουν γίνει ένα διάσημο φαινόμενο στο YouTube. Ακριβώς μετά από αυτό, ένας νεαρός πέθανε στο μετρό της Μόσχας αφού προσπάθησε να σερφάρει πάνω σε ένα τρένο. (Ρώσοι έφηβοι έχουν επίσης χάσει τη ζωή τους, προσπαθώντας να μιμηθούν τους roofers)
Ο Ivan εκτιμά πως υπάρχουν περίπου 50 σοβαροί "roofers" εκεί έξω, ενώ υποστηρίζει πως ένας από τους λόγους για τους οποίους η ανάβαση σε οροφές ψηλών κτιρίων γνωρίζει άνθιση στην Ρωσία είναι και η μεγάλη οικοδομική έκρηξη των τελευταίων ετών στην χώρα.
Ένας φίλος του Kirill έχει και μία άλλη ερμηνεία για την έκρηξη του φαινομένου: Κυριαρχεί μια απάθεια – ή ίσως και μία μοιρολατρία, που είναι ευρέως διαδεδομένη στην χώρα. Η φύλαξη στα περισσότερα εργοτάξια της Μόσχας είναι σχετικά χαλαρή, και αποτελείται από κακοπληρωμένους και ανεκπαίδευτους φύλακες. Ακόμα κι αν τελικά τους πιάσουν, το πρόστιμο ενός roofer ανέρχεται στα 500 ρούβλια (ή περίπου 14 δολάρια). Ο μόνος αποτρεπτικός παράγοντας είναι ο φόβος.
Σύμφωνα με όσα γνωρίζει ο Ivan, δύο roofers έχουν πεθάνει επί το έργο. Ένας έπεσε μέσα από μια γυάλινη οροφή στη Μόσχα, κι ένας άλλος γλίστρησε από μια στέγη στην Αγία Πετρούπολη. Δεν του αρέσει να τα σκέφτεται αυτά. Δε μπορεί να το αντέξει. "Η ασφάλεια είναι το σημαντικότερο πράγμα", λέει ο Ivan για την αναρρίχηση. "Αν δεν είμαι σίγουρος, τότε δεν πηγαίνω."
Έχει έρθει αντιμέτωπος με μερικές "παρά τρίχα" στιγμές. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Σαγκάη, τα μάτια του Ivan έλαμψαν στη θέα του ουρανοξύστη του Πύργου της Σαγκάης. Αυτός και ο Kirill ανέβηκαν με έναν γερανό στην κορυφή του κτιρίου. Ο Ivan είχε ήδη φτάσει τα περίπου 600 μέτρα από το έδαφος, πάνω στο γερανό, όταν ξαφνικά συνέβη κάτι.
"Ήμουν πέντε μέτρα πριν από το τέλος", λέει ο "και ο γερανός πήρε μπρος. Αυτός που τον χειριζόταν δεν είχε ιδέα για την παρουσία μου εκεί. Χιόνιζε και σκέφτηκα, τώρα τι να κάνω; Για να είμαι ειλικρινής, χέστηκα πάνω μου!"
Κατάφερε τελικά να γλιστρήσει προς τον κινούμενο γερανό και να φτάσει στην καμπίνα, όπου απέκτησε οπτική επαφή με τον ελεγκτή της μηχανής. "Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον για μερικά δευτερόλεπτα", λέει ο Kirill. "Έγνεψε. Του είπα γεια και τον ρώτησα αν μπορούσα να τον τραβήξω βίντεο και στη συνέχεια να με κατεβάσει κάτω."
Ένα ταξίδι στην Αίγυπτο ήταν εξίσου ανατριχιαστικό. Ο Kirill ανέβηκε παράνομα στη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, αφού κρύφτηκε σε ένα κοντινό νεκροταφείο για 5 ώρες. Ένας αξιωματούχος του τουρισμού ζήτησε από αυτόν μια συγγνώμη, λέγοντας του "Τι θα είχε συμβεί αν στη θέση σου ήταν τρομοκράτες ή αν ετοίμαζαν μια τρομοκρατική βομβιστική επίθεση μ' αυτόν τον τρόπο;"
Για τους roofers το να καταπατάς και να αγνοείς τους νόμους υπόκειται σε μία σειρά από κανόνες. Πηγαίνουν για να απολαύσουν τη θέα, για να διεγείρουν τις αισθήσεις τους και να τραβήξουν σε βίντεο τις περιπέτειες τους. Είναι προσεκτικοί έτσι ώστε να μην σπάσουν τίποτα. ("Ή", λέει ο Kirill, "αυτό είναι που ονομάζουμε δημοσιογραφία."). Επίσης έχουν τη δική τους διάλεκτο. Εκτός από το bayan υπάρχει και το viselnik που γενικά μεταφράζεται ως "κρεμασμένος" και είναι ένας όρος που χρησιμοποιούν οι roofers όταν κρέμονται μόνο από τα δάχτυλα τους.
Η πιο διάσημη περίπτωση viselnik είναι ένας Ουκρανός που αποκαλεί τον εαυτό του Mustang Wanted. Η συλλογή των βίντεο του, όπως φαίνεται παρακάτω, έχει αγγίξει εκατομμύρια views στο YouTube. Αν ψάξετε στο google "Mustang Wanted" μια από τις αυτόματες φράσεις που εμφανίζονται είναι " Ιs Mustang Wanted Dead?", το οποίο είναι ένα εντελώς λογικό ερώτημα, αν έχετε παρακολουθήσει το παρακάτω βίντεο.
Ο Ivan απορρίπτει τον Ουκρανό αντίπαλο του λέγοντας ότι είναι ένας "ακροβάτης" και όχι ένας roofer. "Είναι ακραίος", λέει ο Ivan. "Πηγαίνει στις κορυφές των κτιρίων όχι για την ομορφιά τους ή για τις φωτογραφίες, αλλά για να κάτσει εκεί. Οι μόνοι άνθρωποι που τον αποκαλούν roofer είναι τα μικρά παιδιά που δεν ξέρουν τίποτα."
Παρά την ανέμελη αντιμετώπιση της ζωής τους, είναι σαφές πως ο Ivan και ο Kirill έχουν πάρει το χόμπι τους στα σοβαρά. Ακούγοντας τους να μιλάνε για τα σχέδια τους για μια ανάβαση, είναι σαν να μαθαίνεις τα μυστικά μίας στρατιωτικής επιχείρησης.
"Θα πρέπει να πάτε πρώτα από το έδαφος" εξηγεί ο Kirill, " να δείτε πού είναι οι φύλακες, πού είναι οι κάμερες, και αν υπάρχει τρόπος να μπείτε μέσα, μέσω ενός υπόγειου πάρκινγκ. Κι έπειτα, όταν φτάσετε στην κορυφή, πρέπει να δείτε αν υπάρχουν σωλήνες θέρμανσης από τους οποίες μπορείτε να σκαρφαλώσετε.
Σημειώνει ότι η πιο κοινή μέθοδος για να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα εργοτάξιο είναι η αναμενόμενη. "Πάνω από το φράχτη, τη νύχτα", λέει. "Οι φύλακες ασφαλείας λειτουργούν ανεύθυνα. Συνήθως κοιμούνται εκείνη τη στιγμή."
Και είναι αυτοί ακριβώς οι φύλακες, και όχι ο θάνατος, ο μεγαλύτερος φόβος και το άγχος των roofers.
"Μας ρωτούν συχνά τι φοβόμαστε περισσότερο", λέει ο Kirill. "Να πέσουμε; Όχι. Ο μεγαλύτερος μας φόβος είναι το να μας πιάσουν.", δηλώνει ο Kirill.
Ο Ivan θυμήθηκε μια νύχτα, όταν τον είχαν πιάσει οι φρουροί ασφαλείας. "Με χτύπησαν λίγο", λέει. Και συνεχίζει ντροπαλά: "Λέγοντας ότι με χτύπησαν λίγο, εννοώ ότι ήμουν καλυμμένος με αίμα."
Για λόγους ασφαλείας, οι roofers σκαρφαλώνουν σε ζεύγη και συχνά μαζί με μια κοπέλα στα μετόπισθεν. "Η καλύτερη ομάδα είναι να ανεβούν δύο αγόρια και ένα κορίτσι", λέει η Vasilisa. "Οι δυο τους μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, και η κοπέλα μπορεί να μαλακώσει την κατάσταση. Λέμε πως 'έχουμε μια επέτειο'. Σκεφτόμαστε κάτι αστείο ή χαλαρωτικό. Βοηθάει πραγματικά."
Πριν από την τρέχουσα κατασκευαστική μανία της Μόσχας, τα πιο διάσημα ψηλά κτίρια στην πόλη ήταν τα λεγόμενα Stalin Sisters – τα τεράστια κτίρια που κατασκευάστηκαν μεταξύ 1947 και 1953 και των οποίων η gothic μοντέρνα αρχιτεκτονική είναι εμπνευσμένη από τους ουρανοξύστες του Manhattan τους οποίους οι μηχανικοί της Σοβιετικής Ένωσης είχαν δει ήδη δεκαετίες νωρίτερα.
Οι Sisters φιλοξένησαν την κομματική ελίτ, καθώς και το κορυφαίο πανεπιστήμιο της χώρας αλλά και το Υπουργείο Εξωτερικών. Από την κορυφή του τριαντακονταετούς κτιρίου που μόλις ανέβηκαν ο Kirill, η Vasilisa και ο Ivan μπορούν να δουν τις 6 από τις 7 Αδερφές, αυτές δηλαδή τις οποίες τα δύο αγόρια έχουν ήδη σκαρφαλώσει.
Το ότι κατέκτησαν το έκτο ήταν ένας άθλος για τον οποίο ο Kirill και ο Ivan είναι υπερήφανοι. Πήγαν όσο πιο μακριά μπορούσαν να φτάσουν με νόμιμο τρόπο, από το εσωτερικό του πύργου, λέγοντας στους φύλακες πως ήταν φοιτητές που θέλουν να δοκιμάσουν την ακτινοβολία του υποβάθρου, και στη συνέχεια, όταν ένας ημιμεθυσμένος φύλακας πήγε να πιει κάτι "σπάσαμε την πόρτα και ανεβήκαμε στο κωδωνοστάσιο. Όταν επιστρέψαμε", συνεχίζει "ο φύλακας ακόμα έπινε."
Ο πύργος που στεγάζει το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών ό ένας εκ των Stalin Sisters που λείπει από τη συλλογή των roofers. Είναι επίσης και ο πιο αυστηρά φυλασσόμενος. Προσπάθησαν να μπουν μια φορά, μέσα από τις κοντινές σύριγγες, αλλά βρέθηκαν σε αδιέξοδο.
Έχουν ορκιστεί ότι θα φτάσουν στην κορυφή του μια μέρα. Έχουν ορκιστεί να κατακτήσουν την έβδομη "αδερφή". "Έχουμε", λέει ο Ivan χαμογελώντας "ένα σχέδιο."
σχόλια