Τα σπασμένα παιχνίδια είναι αντικείμενα με σαφή και άμεσο συμβολισμό. Είναι ένα κλισέ θέμα που έχει φωτογραφηθεί τόσες φορές όσες και τα ρετρό ηλιοβασιλέματα σε ελληνικά νησιά.
Σε κάθε κτίριο όπου έχω επισκεφτεί έχω βρει δεκάδες παλιά και σπασμένα παιχνίδια. Συνήθως τα αγνοώ εκτός και αν έχουν κάτι το πολύ ιδιαίτερο.
Αυτά όμως είναι τα δικά μου παιχνίδια τα οποία τα βρήκα όταν μετά απο χρόνια όταν πήγα να αδειάσω το πατρικό μου σπίτι στην επαρχία. Το σπίτι δεν κατοικούταν για χρόνια, είχε αποκτήσει και κάποια προβλήματα και χρειάζοταν ανακαίνιση. Έβαλα τα κλάμματα ενώ μάζευα φωτογραφίες, βιβλία και άλλα αντικείμενα. Ζήσαμε δύσκολα σε αυτό το σπίτι και αυτός που το έφτιαξε δεν το κατοίκησε ποτέ. Μάζεψα αναμνηστικά απο εξωτικές χώρες, τα κάδρα των προπαππούδων από την Μικρά Ασία, τις φωτογραφίες γάμου των γονιών μου, μπιμπελό (που τα περισσότερα έσπασαν στην μεταφορά), πίνακες σε χρυσές κορνίζες τύπου κορίτσια σε θάλασσες και δάση (αυτό που πολλοί αποκαλούν ειρωνικά 'κορνιζάδικο'), κλασσικά εικονογραφημένα και εγκυκλοπαίδειες, τα σεμεδάκια της γιαγιάς και τα γκομπλαίν της μαμάς.
Σε μια παλαιοτερη εκκαθάριση είχε πεταχτεί μια ωραιότατη συλλογή βαλσαμωμένων ζώων που είχαν πιάσει ζωύφια.
Δεν άντεχα όμως να βλέπω τα παιχνίδια μου. Τα φωτογράφησα επι τόπου και τα έβαλα σε κούτες με ένα χαρτί που έγραφε 'για τα παιδάκια'. Εξαφανίστηκαν μέσα σε λεπτά. Αργότερα έμαθα πως μια Μπιμπιμπο και ένας Τζον Τζον καθώς τα ελληνικά πόνυ πωλούνται σε εξωφρενικές τιμές στο e bay ακόμα και αν είναι στην κατάσταση που ήταν τα δικά μου. Άφησα σε κούτες μια σειρά πανσπάνιων παιχνιδιών της άλλοτε πανίσχυρης εταιρίας El Greco, παιχνίδια που για τους συλλέκτες είναι πολύτιμα αλλά για μένα συμβόλιζαν μια μη αναστρέψιμη απώλεια. Ακόμα όμως προσπαθώ να υπολογίσω τα υποθετικά χαμένα κέρδη.
Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρή η Μπάρμπι ήταν κάτι πολύ ποθητό κανένα κοριτσάκι μικροαστικής τάξης δεν είχε. Είχαμε μονάχα την Μπιμπιμπο που έμοιαζε στην Αλίκη Βουγιουκλάκη και ήταν γλυκεια και θλιμμένη. Μπάρμπι απέκτησα στην εφηβεία - πήγα και αγορασα την Μπάρμπι στο 90ς κλαμπ και στο κάμπριο ως δώρο στην νεογέννητη αδερφή μου. Ελπίζω πως τα παιχνίδια μου πήγαν όντως σε παιδάκια και απέκτησαν μια νέα ζωή μαζί τους δεν νομίζω εξάλλου να υπάρχουν συλλέκτες στην παλιά μου γειτονιά. Παρά τα δεκάδες νέα κτίρια εκεί ακομα κυκλοφορούν γιαγιάδες με μαύρα μαντήλια και ο κόσμος βγάζει την καρέκλα έξω το απόγευμα για να βρει τους γειτόνους.
Καθώς έφευγα απο το σπίτι είδα απέναντι πως κάποιος είχε απλώσει μπουγάδα με τα δικά του φτηνά αλλά αγαπημένα και καθαρά κουκλάκια.
σχόλια