Γελάω πολύ. Πάρα πολύ. Προχθές είπα στην μητέρα του φίλου μου πως πέθανε η γιαγιά μου χαμογελώντας. Δεν ήταν αμηχανία ούτε επειδή είμαι ο χαχανούλης απ' τα στρουμφάκια, αν και πολλοί άνθρωποι στην ζωή μου με φωνάζουν έτσι.
Δεν είμαι 12 χρονών, είμαι 22. Όταν βγαίνω η διασκέδαση μου είναι να γελάω και κυρίως να κάνω και την παρέα μου να γελάει. Το μεγαλύτερο μου «κατόρθωμα» ήταν όταν με είχε πιάσει σπαστικό γέλιο σε ένα μαγαζί και έκανα και την διπλανή παρέα να γελάσει.
Όλοι νομίζουν ότι με «πειράζει» το ποτό, πως με ένα ποτήρι έχω μεθύσει και γι' αυτό γελάω συνέχεια. Είχα πάει σε ένα πάρτυ τις προάλλες και ήμουν τόσο χαρούμενη που περιτριγυριζόμουν από άτομα που αγαπάω και που ήξερα πως ίσως να μην τα ξαναδώ στο μέλλον, που για έξι ολόκληρες ώρες απλά χόρευα, μίλαγα με όλους, έλεγα αστεία, έκανα πλάκες και φυσικά γέλαγα χωρίς σταματημό.
Η αλήθεια είναι πως από αλκοόλ έχω να μεθύσω χρόνια. Από χαρά κι από ευτυχία όμως μεθάω καθημερινά, από τότε που με θυμάμαι. Με στεναχωρεί πολύ που οι γύρω μου δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Με θλίβει όχι επειδή πιστεύω πως κανένας τους δεν με νιώθει, αλλά επειδή δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν συμβαίνει και σε εκείνους. Είναι υπέροχο αυτό που νιώθεις εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που γελάς. Όλο σου το σώμα συγχρονίζεται σε μια ελεύθερη ακούσια κίνηση, ο εγκέφαλός σου σταματά να λειτουργεί και η καρδιά σου χτυπά πολύ δυνατά. Είναι ένα είδος οργασμού! Φαντάσου λοιπόν πόσο ευτυχής θα μπορούσες να είσαι αν είχες πολλαπλούς και αμέτρητους τέτοιους οργασμούς καθημερινά.
Καμία φορά πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πως έχω φτιάξει έναν δικό μου μικρό κόσμο και ζω μόνη μου μέσα σ' αυτόν. Ισχύει κατά το ήμισυ. Τον έχω φτιάξει όπως θέλω εγώ, όμως έχω διαλέξει και ποιους θα έχω μαζί μου. Άτομα που έχουν αγγίξει την ψυχή μου και ομορφαίνουν την ζωή μου, άτομα που τους αρέσει ο «κόσμος» μου. Έτσι λοιπόν αντιμετωπίζω τις δυσκολίες τις καθημερινότητας, δεν τις βάζω στην άκρη, παλεύω με αυτές αλλά με τον δικό μου τρόπο. Γιατί αν γελάς ακόμα και στα δύσκολα στο τέλος όλα μοιάζουν «piece of cake».
(Επειδή διαβάζοντάς το κάποιος πολύ λογικά μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν θα έχω και τοσα προβλήματα για να είμαι μεσ' την τρελή χαρά συνέχεια, να σημειώσω πως τον τελευταίο χρόνο είμαι άνεργη όπως και τα υπόλοιπα τρία μέλη της οικογένειας μου, έχω επιστρέψει στο πατρικό μου όπου δεν είναι κανένας από τους φίλους μου στην πόλη, έχασα την γιαγιά μου και τον παππού μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες και τέλος είμαι στην φάση που ξεπερνώ τον χωρισμό μου με τον έρωτα της ζωής μου. ) :)
σχόλια