Το όνομα Dimitrios Kambouris βρίσκεται στα credits των πιο όμορφων φωτογραφιών με διασημότητες που για πάνω από δεκαπέντε χρόνια αναδημοσιεύονται στα μεγαλύτερα περιοδικά του πλανήτη.
Ο Δημήτρης Καμπούρης έχει ελληνικό αίμα και ρίζες στην Κάσο, ξεκίνησε σαν αυτοδίδακτος λάτρης της φωτογραφίας και πεισματικά κατάφερε να βρεθεί στην πρώτη γραμμή και απέναντι από τους μεγαλύτερους αστέρες της βιομηχανίας του θεάματος.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που πραγματικά μπορούν να χαρακτηριστούν ως αγαπημένοι φωτογράφοι των σταρς. Ο χαρισματικός Έλληνας έχει καταφέρει να τους "εξημερώσει" με το φακό του, να γίνει φίλος τους και να χτίσει μια ολόκληρη καριέρα βουτηγμένη κυριολεκτικά στο αμερικανικό όνειρο. Ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, είναι διευθυντής φωτογραφίας του μεγαλύτερου πρακτορείου στον πλανήτη, παίζει στα δάχτυλα το Χόλιγουντ και λίγες εβδομάδες πριν την καθιερωμένη του απόβαση στην πατρίδα, αφιέρωσε στο LIFO.gr τις αγαπημένες του φωτογραφίες και το sucess story του στο κόκκινο χαλί.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης όπου υπάρχει και η μεγαλύτερη κοινότητα Κασιωτών. Όταν ήμουν 8, οι γονείς μου χώρισαν και μετακόμισα στο Koυίνς, όπου πήγα σχολείο και όταν ήμουν 16 ξεκίνησα να εργάζομαι.
Το ενδιαφέρον μου για τη φωτογραφία ήταν έντονο από την εφηβεία μου. Δούλευα σε ένα φωτογραφείο και είχα αρχίσει να παθιάζομαι με το φιλμ, τις κάμερες και τον εξοπλισμό. Νομίζω πως πρέπει να έχω ξοδέψει όλα μου τα λεφτά αγοράζοντας κάθε νέο μοντέλο της Nikon, της Canon και της Minolta. Με το που τις αγόραζα και τις χρησιμοποιούσα, προσπαθούσα να μάθω όλες τις λειτουργίες τους, αλλά γρήγορα τις βαριόμουν, αγόραζα την επόμενη και ούτω καθεξής.
Υπήρχε ένας φωτογράφος μόδας που ήταν τακτικός πελάτης στο κατάστημα που δούλευα και ερχόταν εκεί για να εμφανίζει τα φιλμ του. Εργάζονταν για τον πολύ διάσημο φωτογράφο Dan Lecca και όποτε τον συναντούσα τον ρωτούσα να μου πει πώς θα γινόμουν και εγώ φωτογράφος μόδας και πώς θα μπορούσα και εγώ να βρεθώ με την κάμερά μου στις πασαρέλες όπως εκείνος. Θυμάμαι πως πάντα μου έλεγε να το ξεχάσω γιατί η δουλειά δεν είχε καλές απολαβές και πως δεν θα έβγαζα ποτέ χρήματα. Τα χρήματα ήταν όμως το μόνο πράγμα που δεν με ενδιέφερε. Εγώ τότε ήθελα να φωτογραφίσω όμορφους και γοητευτικούς ανθρώπους με το φακό μου. Είχα πια βαρεθεί να τριγυρίζω στην Νέα Υόρκη και να ασχολούμαι με τα τοπία. Ήθελα να χρησιμοποιήσω την κάμερά μου αλλιώς και να ζήσω αυτόν τον κόσμο από κοντά.
Κάποια στιγμή στο μαγαζί βρέθηκε ένας παλιός μου φίλος για να εμφανίσει μερικά φιλμ. Όταν τον ρώτησα με τι ασχολείται μου είπε πως ήταν φωτογράφος παπαράτσι και πως αν και εγώ είχα μηχανή μπορούσαν να δοκιμάσω μαζί του. Αμέσως είχα βρεθεί δίπλα του. Τότε δεν είχα ακόμη αντίληψη για το ποιοι είναι σημαντικοί και δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τους διάσημους. Το μόνο που έκανα ήταν να πηγαίνω μαζί του και να τραβάω φωτογραφίες αυτούς που τραβούσε και εκείνος. Ήταν ένα απίστευτα διασκεδαστικό κυνήγι και κάθε φορά που είχα λίγο χρόνο ή ρεπό από τη δουλειά τριγυρνούσα με τη μηχανή μου στη Νέα Υόρκη και έψαχνα τη "μεγάλη" φωτογραφία. Το πρώτο μου αποκλειστικό ήρθε μερικούς μήνες μετά όταν απαθανάτισα τη Μαντόνα και την κόρη της στις κούνιες μιας παιδικής χαράς στο Σέντραλ Παρκ. Μετά εξασφάλισα φωτογραφίες της Τζένιφερ Λόπεζ με τον καινούργιο της σύντροφο και κάπως έτσι άρχισα να γίνομαι γνωστός στα πρακτορεία των οποίων οι εκπρόσωποι με έπαιρναν τηλέφωνο και μου ζητούσαν εικόνες.
Το 1997 μου ζητήθηκε να ενταχθώ στο δυναμικό της Fashion Wire Daily που ειδικευόταν στη διακίνηση φωτογραφιών μόδας. Άρχισα από τις πασαρέλες και σιγά - σιγά πέρασα στο κόκκινο χαλί. Ο φίλος μου που κάποτε του ζητούσα συμβουλές για να γίνω σαν και αυτόν με ρωτούσε σοκαρισμένος πώς τα κατάφερα να μπω στις επιδείξεις μόδας.
Το 2001 η νεοσύστατη Wire Image μου έκανε πρόταση να ξεκινήσω συνεργασία μαζί τους αλλά δεν ήθελα να διακινδυνεύσω την καριέρα μου και το πρεστίζ που είχα χτίσει στη Fashion Wire Daily. Περίπου ένα χρόνο μετά, η Wire Image με προσέγγισε πάλι κάνοντάς μου μια πολύ πιο δελεαστική πρόταση που συμπεριελάμβανε ποσοστό και μετοχές στην εταιρία όποτε και το 2002 βρέθηκα εκεί. Το 2007 η εταιρία αγοράστηκε από τον οργανισμό-κολοσσό Getty Images του οποίου σήμερα είμαι διευθυντής φωτογραφίας.
Το μυστικό που νομίζω με έκανε να ξεχωρίσω είναι πως από την αρχή προσπάθησα να διαφοροποιηθώ στο κόκκινο χαλί. Υπάρχουν πάντα τριάντα με σαράντα φωτογράφοι οι οποίοι τελειώνοντας τη δουλειά έχουν στην κάμερά τους σχεδόν ίδιες φωτογραφίες του ίδιου προσώπου. Εγώ πάντα προσπαθούσα να έχω διαφορετικό αποτέλεσμα και να κάνω τις φωτογραφίες μου να ξεχωρίζουν από τις αναμενόμενες που κανείς θα περίμενε να δει από τέτοιες εκδηλώσεις. Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω και πλέον οι συντάκτες, μου λένε πως αναγνωρίζουν τις δικές μου ανάμεσα σε πολλές άλλες χωρίς καν να χρειαστεί να δουν τα κρέντιτς. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό. Το ότι κατάφερα να είμαι διαφορετικός και να έχω το δικό μου στιλ.
Οι Χρυσές Σφαίρες, τα βραβεία SAG, οι τελετές του Rock and Roll Hall of Fame, το MET Gala, οι εκδηλώσεις της Vogue, το Αmfar του Έλτον Τζον και οτιδήποτε σχετίζεται με τη μουσική όπως τα βραβεία MTV ή οι συναυλίες είναι τα αγαπημένα μου. Θα με βρείτε πάντα στο κόκκινο χαλί, ανάμεσα στα τραπέζια ή στα παρασκήνια να κυνηγάω αποκλειστικές φωτογραφίες. Είναι πολλοί οι σταρς που πραγματικά συμπαθώ και διασκεδάζω πάντα μια συνεργασία μαζί τους. Το ίδιο πιστεύω συμβαίνει και με εκείνους. Ο Toμ Κρουζ, η Κέιτ Χάντσον, η Σοφία Βεργκάρα, η Ζιζέλ και η Χάιντι Κλουμ πάντα με ζητάνε γιατί αφενός εκτιμούν τη δουλειά μου και αφετέρου νιώθουν ασφαλείς μπροστά από το φακό μου. Ξέρουν πως δεν θα τους εκμεταλλευτώ και πως δεν πρόκειται ποτέ να κυκλοφορήσει κακή φωτογραφία από μένα. Πλέον με εμπιστεύονται και γνωρίζουν πως δεν επιδιώκω να έχω μια φωτογραφία που δεν τους κολακεύει όπως συμβαίνει με άλλους φωτογράφους. Χάρη σε αυτή την εντιμότητά μου, έχω καταφέρει να βρίσκομαι παντού και να μου ανοίγουν τις πόρτες στα πάρτι ή τα σπίτια τους και συνεπώς στις ζωές τους.
Έρχομαι στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι τον Αύγουστο και μένω για ένα μήνα. Συνήθως ξεκινάω με τη Μύκονο, τη Σαντορίνη, την Κρήτη και καταλήγω στον πατέρα μου στην Κάσο. Είναι το αγαπημένο μου μέρος και μοιάζει με παράδεισο το να βρίσκεσαι με την οικογένεια μετά από ένα χρόνο σκληρής δουλειάς και τους φρενήρεις ρυθμούς των άλλων νησιών.
www.photos.com/prints/211/dimitrios-kambouris
*Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Dimitrios Kambouris και παραχωρήθηκαν από τον ίδιο για χρήση και προβολή αποκλειστικά από το LIFO.gr
σχόλια