ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πότε είναι η ώρα για χειροκρότημα;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πότε είναι η ώρα για χειροκρότημα; Facebook Twitter
68


________________
1.


Αγαπητή Α μπα, πριν δύο χρόνια έχασα την μητέρα μου και ο πατέρας μου ξαναπαντρέυτηκε μια μ&^%@#% που έχει μάλιστα δυο κόρες ακόμα χειρότερες. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή με βάζει και κάνω όλη μέρα δουλειές. Να πληρώνω τους λογαριασμούς, να μαγειρεύω κλπ ενώ αυτή και οι κόρες της παίζουν candy crash στο facebook όλη μέρα. Ο πατέρας όλη μέρα λείπει και δεν ξέρει τι γίνεται, όταν του τα λέω δεν με πιστεύει γιατί αυτή στριγκλα τον έχει μαγέψει με τα διχτυωτά που φοράει. Στο μεταξύ γίνεται ένας χορός που αυτή και η κόρες της θα πάνε, αλλά εμένα δεν με αφήνει να πάω. Τι να κάνω;;

Σκέφτηκες να γράψεις την ιστορία σου; Πιστεύω ότι έχει πιθανότητες να αρέσει αρκετά στον κόσμο.

________________
2.


Αγαπητή Α,μπα καλημέρα!

Έχω σχέση με έναν άνθρωπο 3,5 χρόνια περίπου..τα τελευταία 2 χρόνια έχει μετακομίσει για δουλειά στην πόλη που μεγάλωσε! Και αναρωτιέμαι μόλις τελειώσει η σύμβαση μου μήπως να έκανα το μεγάλο και δύσκολο βήμα να μετακομίσω και εγώ εκεί και να ψάξω να βρω εκεί δουλειά!!Το πρόβλημα μου είναι ότι λόγω της διαφοράς ηλικίας που έχουμε(22 χρόνια) εκείνος νιώθει λίγο αμήχανα, οπότε σκέφτομαι ότι ίσως τον πιέσω και τον φέρω σε δύσκολη θέση αν του πω ότι θέλω να πάω εκεί. Από την άλλη μεριά να σου πω ότι με δική του πρωτοβουλία το Καλοκαίρι που είχα πάει διακοπές εκεί με γνώρισε στην αδερφή του. Να το τολμήσω άραγε, όντως θα νιώσει πίεση ή εγώ φοβάμαι υπερβολικα??Να αναφέρω πως η σχέση μας είναι αρμονική και πως ακόμα και με τις διαφορές και της ηλικίας και της απόστασης, είμαστε πολύ καλά, μιλάμε καθημερινά ,τον νοιάζομαι κ με νοιάζεται!

ΥΓ:Είσαι μια αγαπημένη καθημερινή συνήθεια :)- Λουκουμέξ

Μου φαίνεται ότι σκέφτεσαι να πας εκεί μου μένει λες και πρόκειται να του κάνεις κάποιο πολύ ακριβό δώρο. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται χωρίς να υπάρχει ανοιχτή συνεννόηση. Αν δεν έχεις ιδέα πώς μπορεί να αντιδράσει, αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Αν το να πας εκεί τον φέρει σε δύσκολη θέση και τον πιέσεις, το πρόβλημα δεν θα είναι πώς να του αλλάξεις τη γνώμη, αλλά ότι θα θεωρήσει την παρουσία σου εκεί πίεση. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.


Δεν θα ήθελα καν να σχολιάσω την ηλικιακή διαφορά γιατί δεν είναι για ιντερνετικό σχόλιο, αλλά όση και να ήταν η διαφορά σας, το παρακάτω θα το έλεγα: το γεγονός ότι μιλάς με κάποιον καθημερινά, έχεις αρμονική σχέση, τον νοιάζεσαι και σε νοιάζεται, δεν είναι οπωσδήποτε αρκετό για να θέλεις να περάσεις τη ζωή σου μαζί του. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.

________________
3.


πώς σου φαίνεται η έκφραση ''καλή όρεξη''? Προσωπικά με εκνευρίζει. Κατά 80%των περιπτώσεων νομίζω ότι για να φάει κάποιος κάτι, σημαίνει ότι έχει όρεξη να το φάει. Μου την δίνει όταν πχ είμαι στο γραφείο και μασουλάω κάτι και έρχεται κάποιος και μου λέει ''καλή όρεξη''. Έχω καλή όρεξη για να με βλέπεις να τρώω. Εκείνη την ώρα μου κόβεται η όρεξη..είμαι υπερβολική? Σκέψου ότι παλιότερα έλεγα ένα ξεψυχισμένο ευχαριστώ. Τώρα στραβομουτσουνιάζω διακριτικά και δεν λέω τίποτα .Αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα τρώω. Είμαι υπερβολική?
άμα πια!

Η αλήθεια είναι ότι δεν το λέω ποτέ και μου φαίνεται κάπως περιττό, άλλα τουλάχιστον το έχω συνηθίσει τόσα χρόνια. Αυτό που δεν αντέχω με τίποτα και σχεδόν μου χαλάει τη διάθεση, είναι το «καλή σας απόλαυση» που λένε στα εστιατόρια. Εντάξει, δε θα βγάλουμε και τα ρούχα μας, και αν είναι να μου αρέσει τόσο πολύ πια, ας το να είναι έκπληξη.


Από την άλλη, είσαι υπερβολική, ίσως και σχεδόν αγενής που δε λες ένα κανονικότατο «ευχαριστώ, επίσης» σε μια τυπική ευχή. Έστω, ένα χαμόγελο.

________________
4.


Αγαπητή μου Α-μπα καλησπέρα!

Αρχικά, να σε ευχαριστήσω για τη στήλη σου, τη διαβάζω φανατικά, και με έχει βοηθήσει πολύ ο τρόπος σκέψης σου.

Δεν έχει τύχει να σου ξαναγράψω. Θα ήθελα όμως τη γνώμη σου για ένα θέμα που με απασχολεί.

Μόλις παντρεύτηκα. Πριν τέσσερις μήνες για την ακρίβεια. Και πραγματικά ήμουνα πολύ χαρούμενη, πολύ αισιόδοξη, μιας και γενικά δεν μου έχουν έρθει και πολύ εύκολα τα πράγματα στη ζωή μου.
Και ξαφνικά, τη προηγούμενη εβδομάδα, έγινε χαμός με τον σύζυγο. Με κατηγόρησε ότι σπαταλάω τα χρήματα μου, τη στιγμή που πραγματικά πασχίζω και είμαι εντάξει σε όλα τα έξοδα του σπιτιού, μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας- και αυτό δεν το αμφισβητεί ούτε ο ίδιος. Από εκεί και πέρα, όμως, θεωρώ ότι τα χρήματα που μου μένουν μπορώ να τα διαχειρίζομαι όπως κρίνω.
Το χειρότερο όμως, είναι μίλησε πολύ άσχημα για την οικογένειά μου (ότι ο πατέρας μου δεν του έχει πάρει ακόμα ως όφειλε, το δώρο γάμου του- ισχύει βεβαίως, είναι απόλυτα αλήθεια, αλλά αυτή τη στιγμή ο πατέρας μου αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες) και ότι δεν έχει δει χρήματα από την οικογένειά μου.

Όταν με ρώτησε «σε ποιον μπορεί να βασίζεται» του απάντησα ΣΕ ΜΕΝΑ! Δεν υπάρχει κάποιος άλλος, είμαστε και 37 ετών δεν είμαστε 16!

Ποτέ δεν παρίστανα την πλούσια νύφη, του είχα αναλύσει από την αρχή όλες τις οικονομικές και προσωπικές δυσκολίες που είχα αντιμετωπίσει.
Δεν κλαίγομαι σε καμία περίπτωση, είμαι τυχερή και έχω και μόρφωση και καλή εργασία.
Έχω πάθει σοκ όμως. Και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Δεν γίνεται να ανοίξω τη πόρτα και να φύγω, δεν έχουμε μια απλή σχέση.
Όμως, θεωρώ ότι έχει πληγεί η αξιοπρέπειά μου.
Μου ζήτησε συγνώμη εκ των υστέρων, αλλά πραγματικά δεν τον βλέπω πια όπως τον έβλεπα.
Δεν το φανταζόμουν καν ότι σκεφτόταν έτσι.

Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά για το μακροσκελές e-mail, ελπίζω να μην έχετε πέσει σε κώμα από τη βαρεμάρα και εσύ και οι αναγνώστες!
Αν όμως έχετε υπόψη σας συμβουλές για ναυτιλλόμενους (και νιόπαντρους) πραγματικά θέλω να ακούσω. Σας ευχαριστώ!

Allure

Καθόλου δε βαρεθήκαμε, αλλά αν μπορώ να μιλήσω εξ' ονόματος των άλλων, στενοχωρηθήκαμε. Δε μπορώ να φανταστώ πώς είναι δυνατόν να μην σου περνάει καν από το μυαλό ότι σκεφτόταν έτσι. Έχει περάσει καιρός από τότε που το έστειλες. Ελπίζω να ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Αν δεν ήταν, πρέπει να εξακριβώσεις γρήγορα τι άλλο σκέφτεται και δεν το περίμενες καθόλου.


Έχω ξανακούσει για ανθρώπους που αλλάζουν χαρακτήρα μετά το γάμο, επειδή νιώθουν ότι τώρα έχουν τον άλλον στο χέρι (και ως ένα σημείο ισχύει δυστυχώς) και πάντα αναρωτιέμαι πώς γίνεται ο άλλος να μην το έχει καταλάβει καθόλου. Προφανώς, γίνεται.

________________
5.


Αμπα μου!
Τι μπορείς να πεις σε αυτούς που σε παίρνουν τηλέφωνο για να αλλάξεις το συμβόλαιο του κινητού σου, ενώ δεν θες, χωρίς να είσαι αγενής; Είναι πολύ δύσκολη η δουλειά τους και καταλαβαίνω ότι έχουν άγχος και πιέζονται, αλλά δεν θέλω βρε γλυκιά μου να αλλάξω εταιρεία για να μην νιώθω τύψεις που δεν βοήθησα κάποιον να πάρει μπόνους. Τι να τους λέω, που έχουν αντεπιχείρημα για καθετί; Είναι τόσο ευγενικοί.- κατερίνα

Μπορείς να πεις πολύ αργά, σταθερά και ευγενικά «σας ευχαριστώ για το χρόνο σας, αλλά δεν σκοπεύω να αλλάξω εταιρεία» και όταν συνεχίσει η κασέτα λες «να μην σας κρατάω άλλο, αντίο σας». Ο ακόμη πιο γρήγορος τρόπος, αλλά σε πολύ πιο χαμηλή κατάταξη ευγένειας, είναι το «από πού βρήκατε το τηλέφωνό μου;» Θα σου το κλείσουν πριν τελειώσεις την πρόταση.

________________
6.


Είναι όλα τοσο μπερδεμένα. Και στην καρδιά και στο μυαλό μου. Εχω ερωτευτεί μια φορά πλατωνικά. 3 χρόνια αυτή η ιστορία στο κεφάλι μου. Πλέον έχει αρχίσει να ξεθωριαζει (ε, καιρός ήταν).
Και αναρωτιέμαι : θα ερωτευθώ ποτέ κάποιον? μήπως δεν μπορώ να αγαπήσω? μήπως πάντα θα εστιαζω στα ελαττώματα του άλλου φύλου και αυτό θα καθιστά τον έρωτα αδύνατο?
Γενικά δεν είμαι έτσι, συνηθίζω να βλέπω να θετικά των άλλων... αλλά αν με ρωτήσεις για κάποιον - που ενδεχομένως συμπαθώ - αν τον βλέπω ερωτικά θα σου πω χίλια δυο αρνητικά. Επομένως, δε βρέθηκε ακόμη ο κατάλληλος ή είμαι μια μονόχνωτη γεροντοκόρη? Νομίζω ότι πάντα θα με προσελκύουν άτομα "απαγορευμένα" και αυτή ακριβώς η "απαγόρευση" θα τροφοδοτεί την αγάπη μου.
Είμαι καταδικασμένη?- confused

Καταδικασμένη είσαι μόνο αν στο βάθος πιστεύεις ότι αυτή η συμπεριφορά σου σε προστατεύει. Δεν μας λες πόσο χρονών είσαι, και η ηλικία είναι σημαντικό στοιχείο. Αλλά έστω. Σίγουρα κάτι συμβαίνει, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε τι. Όταν ψάχνουμε το άλλο μισό, στην ουσία ψάχνουμε τον εαυτό μας. Θα αγαπήσουμε περισσότερο αυτόν που μας επιτρέπει να είμαστε περισσότερο ο εαυτός μας, χωρίς να ντρεπόμαστε για τις αδυναμίες μας, και αυτόν που θα μας ενθαρρύνει να αναγνωρίσουμε τα θετικά μας, κυνηγώντας τα. Εσύ γιατί δεν ψάχνεις τον εαυτό σου;

________________
7.


Τώρα θα μου πεις εδώ ο κόσμος χάνεται....αλλά να το έζησα ακόμη μια φορά στο cats και είπα να το θέσω ως ερώτημα. Τελικά πότε χειροκροτάμε ; Όσες φορές έχω παρακολουθήσει λυρικό θέατρο, όπερα, μιούζικαλ, κονσέρτο στο εξωτερικό πάντα το κοινό χειροκροτά στο τέλος της παράστασης με ένα παρατεταμένο ενθουσιώδες χειροκρότητμα- ειδικά να αρέσει η παράσταση. Στην Ελλάδα γιατί μετατρέπονται αυτά τα θεάματα σε επιθεώρηση και το κοινό χειροκροτά σφυρίζει κτλ με την εμφάνιση στη σκηνή κάποιου γνωστού ηθοποιού ( δες Επίδαυρος Ριχάρδος Γ΄ με τον Κέβιν Σπέισι) ενώ η παράσταση εξελίσσεται , με την έναρξη ενός γνωστού τραγουδιού ( δες memory στο cats ή Casta Diva στο Ηρώδειο) ή πριν καν τελειώσει η τελευταία κορόνα; Συνήθως οι καλλιτέχνες δε σου δίνουν να καταλάβεις πότε να χειροκροτήσεις; Υποκλίνονται, ο μαέστρος στρέφεται προς το κοινό κτλ; Τελικά υπάρχει «Savoir vivre» για το θέμα αυτό; Μόνο στην ιστοσελίδα του μεγάρου μουσικής βρήκα κάποιες σχετικές οδηγίες αλλά πολύ απέξω απέξω.- θα φανεί στο χειροκρότημα!

Υπάρχουν νομίζω διάφορες σχολές και πολλές διαφωνίες, αλλά στην εμφάνιση ενός διάσημου ηθοποιού χειροκροτούν και σε άλλες χώρες. Φαίνεται ότι δεν μπορούμε ακόμα να συνειδητοποιήσουμε την τιμή που μας κάνει ένας διάσημος όταν αναπνέει τον ίδιο αέρα με εμάς. Κανονικά είναι αγένεια να ξεκινήσεις το χειροκρότημα πριν σβήσει και η τελευταία νότα (τραγουδιστή ή οργάνου) αλλά οι κανόνες χαλαρώνουν ή αλλάζουν όπως αλλάζουν και οι παραστάσεις λόγω των αλλαγών στην κοινωνία ή λόγω της τεχνολογίας που συνοδεύει πια τα έργα. Εγώ που είμαι από χωριό πάντως, περιμένω πάντα να ξεκινήσουν οι άλλοι.


Επίσης δεν είναι εντυπωσιακό που το χαμήλωμα των προβολέων είναι σύνθημα για να αρχίσουν οι πάντες να βήχουν;

68

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7,Το χειροκρότημα μετά από μια ιδιαιτέρως αρεστή άρια σε όπερα είναι και επιτρεπτό και ευγενικό και σύνηθες (συμβαίνει παντού και στη Royal Opera House, στην ENO, στο Glyndenbourne, στο Aldeburgh Festival, και αλλού εντός και εκτός UK). Επίσης μπορείτε να χειροκροτήσετε και μετά από άρια σε ορατόριο (δεν θα ήταν άτοπο, αν και πολύ λιγότερο συνηθισμένο από ότι σε όπερα). Ποτέ μα ποτέ χειροκρότημα ανάμεσα σε 'movements' σε κονσέρτα η ρεσιτάλ. Στο θέατρο τώρα εξαρτάται, εδώ που μεγάλωσα και ζω δεν μου έχει τύχει να πέσω σε χειροκρότημα με την είσοδο του σταρ. Ίσως γιατί δεν πάω στο West End (αναρωτιέμαι αν χειροκροτήθηκε στην είσοδο της, πριν κάτι χρόνια, η Meryl Streep). Στο Globe ο κόσμος μπορεί να γελάσει και χειροκροτήσει μετά από μια αστεία ατάκα ( σε κωμωδίες αλλά και στις κωμικές στιγμές μιας τραγωδίας). Στο National Theatre, στα Old και Young Vic, συνήθως χειροκροτείται η παράσταση στην κουρτίνα του διαλείμματος (σύντομο χειροκρότημα), αλλά όχι κατά τη διάρκεια της. Ουκ ολίγοι σταρ έχουν εμφανιστεί σε αυτές τις σκηνές, παρόλ' αυτά το χειροκρότημα μόνο στο διάλειμμα και το παρατεταμένο και θερμό στο τέλος. Στο Regents Park Open Air Theatre όλα παίζουν. #3,Κατά τα λεγόμενα σας δεν μπορούμε παρά να συμπεράνουμε ότι είστε αγενέστατη (και σε όσες/ους πουν ότι είναι στη δουλειά της με ότι αυτό συνεπάγεται, δεν είμαστε ευγενικοί μόνο στις καλές και εύκολες στιγμές της ζωής μας), το καλύτερο για τις/τους συναδέλφους σας είναι να σας αποφεύγουν. Και όπως είπε και μια άλλη κυρία στο εξαιρετικό σχόλιο της, πως είναι δυνατόν να στραβομουτσουνιάζεις διακριτικά (!!!) ενόσω μασουλάς; Τι ασκημένοι μύες προσώπου είναι αυτοί! Αν όλη αυτήν την ενέργεια την διοχετευατε στην εκμαθηση καλών τρόπων δεν θα ήσασταν τόσο δυσάρεστη.
#4: η διαχείριση των οικονομικών (και οι αναπόφευκτες προεκτάσεις αυτών) είναι από τα πλέον συνήθη προβλήματα των παντρεμένων ζευγαριών και κάτι που συνήθως δεν εκδηλώνεται πριν τον γάμο, γιατί, ακόμα και στις συμβιώσεις, δεν υπάρχει αυτή η αίσθηση του κοινού βίου και του ΄κοινού πορτοφολιού'. Κι εγώ με τον άντρα μου, που έχουμε διαφορετική εν μέρει αντιληψη για το χρήμα, έχουμε έρθει σε σχετικές αντιπαραθέσεις. Αυτό που έγραψες για την αναφορά στην οικογένεια σου, όσο κι αν σε πλήγωσε, δες την καλή πλευρά, έμαθες κάτι καινούργιο για τον σύζυγό σου, ακόμα κι αν δεν σου άρεσε καθόλου. Δυστυχώς έτσι σκέφτονται πολλοί περισσότεροι από όσοι φανταζόμαστε, αλλά το κρύβουν τεχνηέντως (οι άντρες μεταξύ τους κάνουν στάνταρ 'πλακίτσα' για το τί 'προίκα' πήραν, ακόμα και προ γάμου!). Γνώμη μου είναι ότι οφείλεται εν μέρει και σε -κάκιστα, δεν λέω- ριζωμένες κοινωνικές αντιλήψεις, οπότε δώσε του και λίγα ελαφρυντικά. Γενικά πάντως στο γάμο θα συναντήσεις πολλών ειδών crass test, γιατί προκύπτουν νέα - σοβαρότατα ζητήματα, που πριν απλά δεν υπήρχε λόγος να ανακύψουν. Καλή δύναμη και καλή τύχη, και να γνωρίζεις ότι, εάν στην πορεία αποκτήσετε απογόνους, θα πρέπει να εξαντλήσεις κάθε δυνατό περιθώριο, προτού πεις, 'απέτυχα στην επιλογή μου και το διαλύω'.
Γιατί πάντα οι συμβουλές τύπου 'να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια', 'να γίνουν συμβιβασμοί', να 'του δοθούν ελαφρυντικά' (γιατί αναπαράγει τη χυδαία φαλλοκρατία της γενικευμένης κουλτούρας;),κτλ., κατευθύνονται προς τιs γυναίκες; Τέτοιοι άνδρες, σαν τον σύζυγο της #4, είναι σε ένα γάμο για να τους υπομένουν οι γυναίκες; Για να περιστρέφονται γύρω τους, να σηκώνουν το βάρος της κοινής σχέσης και όταν αυτά τα ανώριμα και ελλειμματικά εγώ εκρήγνυνται να τους συγχωρούν με το σκεπτικό ότι έτσι έμαθαν από την κοινωνία; Να ξεμάθουν λοιπόν, καιρός κάτι τέτοιοι να αρχίζουν να δουλεύουν με τον εαυτό τους (που έπρεπε να γίνει με δική του πρωτοβουλία) , να σκοτώσουν το φαλλοκράτη που έχουν μέσα τους (που τους τυραννάει φυσικά και αυτούς), ώστε να καταφέρουν μια μέρα να είναι καλοί σύντροφοι και πατέρες. Και όλα αυτά είναι δική τους ευθύνη όχι της συντρόφου τους. Επίσης η # 4 το λέει ξεκάθαρα, ο νέος σύζυγος έχει πέσει στην εκτίμηση της (φυσικό ήταν). Είναι πολύ δύσκολο να ανακτηθεί η εκτίμηση όταν χάνεται, και η δουλειά πρέπει να γίνει από μέρους του συζύγου της καθώς μια συγγνώμη ούτε φτάνει ούτε αντιμετωπίζει την πηγή του προβλήματος. Ανατριχιαστικό το ότι αυτή η ανδρική κουλτούρα δεν έχει θαφτεί κάτω από πέντε πήχες χώμα στην Ελλάδα του 2014.
Οταν το ζευγαρι αποφασιζει να αποκτησει παιδια, ειναι για εμενα αυτονοητο ότι, λόγω ακριβώς του παιδιου, θα πρεπει να γινει καθε δυνατη προσπαθεια, προτου αποφασισεινα χωρισει. Η αποψη μου αυτη ισχυει και για τους δυο κι οχι μονο για τη γυναικα, οπως χωρις λογο συναγετε απο την παραπανω απαντηση μου. Καλως ή κακως όλοι στο γαμο κουβαλάμε τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μας, η λυση δεν ειναι να τα βροντήξουμε και να φύγουμε με την πρωτη απογοήτευση. Συγνώμη, αλλά αυτό το θεωρώ πολύ ανώριμο, χωρίς να προσπαθώ να ρίξω ευθύνες στο ένα ή στο άλλο μέρος. Για εμένα η τοποθέτησή μου δεν ήταν θέμα φύλου, ήταν θέμα της προσπάθειας που απαιτείται σε οποιουδήποτε είδους σχέση, προκειμένου αυτή να συνεχίσει να υφίσταται και να λειτουργεί. Το εύκολο είναι να διαλύουμε, το δύσκολο είναι να ενώνουμε. Κι όποιος νομίζει ότι στον γάμο όλα κυλούν ομαλά κι αρμονικά, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει έρωτας κι αγάπη, αυτό είναι το πρώτο μεγάλο λάθος του, που θα τον οδηγήσει πολύ εύκολα στην δυστυχία.
Μη μας τρελλαίνετε τώρα με τα ελαφρυντικά και τα περιθώρια σε κακομαθημένα άτομα. Ντροπή του που μίλησε έτσι. Μήπως κι αυτός νομίζει ότι επειδή της "εκανε τη χάρη" να την "πάρει", έχει το δικαίωμα να την "πάρει και να τη σηκώσει"; Ας προσέξει πολύ καλά η κοπέλλα πριν αποκτήσει μαζί του απογόνους. Μπορεί να του μοιάζουν. Εκτός αν παντρεύτηκε για τα μάτια του κόσμου, αν τη στιγμή που έπρεπε να χωρίσει, σκέφτηκε τη κλασσική βλακεία "τόσα χρόνια είμαστε μαζί" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΡΚΕΙΣ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΓΑΜΟ.
Ναι, είναι ντροπή του που μίλησε έτσι, συμφωνώ. Όμως μπροστά μας έχουμε μια νιόπαντρη κοπέλα, που αντιμετωπίζει την πρώτη κρίση στον γάμο της. Και ποιά λύση να της δώσουμε, να πάει να χωρίσει αύριο; Να ρίξουμε στην πληγή της αλάτι; Και πώς είμαστε τόσοι σίγουροι ότι ο σύντροφός της είναι τόσο κακή επιλογή, ώστε να 'προσέξει μην κάνει παιδιά μαζί του, για να μην του μοιάσουν'; Δικάζει και καταδικάζει με κακία και μένος, δυστυχώς πολύς κόσμος στον διαδίκτυο. Γι'αυτό και, άποψή μου ειναι ότι για τα σοβαρά προσωπικά προβλήματα δεν πρέπει να τίθενται ερωτήματα στο διαδίκτυο - οι απαντήσεις του καθενός άγνωστου (που δεν ξέρουμε τι αρνητικές εμπειρίες κουβαλά), το πιθανότερο να επιτείνουν την στενοχώρια και να προκαλέσουν ζημιά.
#1 Αρχικά πείσε τη νονά σου να σου κάνει δώρο ένα σικάτο βραδινό μπλε φόρεμα, που όμως να αναδεικνύει τις καμπύλες σου, και έπειτα βρες έναν τρόπο να τρουπώσεις στο πάρτυ. Τα υπόλοιπα είναι απλά...Στο gala φρόντισε να πιεις πολλά cocktails με τον παντρεμένο ισχυρό οικοδεσπότη (ζήτησε διακριτικά από τον bar-tender/σερβιτόρο να σου νερώνει τα δικά σου) και, όταν κάποια στιγμή αποσυρθείτε στα ενδότερα για λίγο, αν συμβεί κανένα... ατύχημα(!), μην κάνεις το λάθος και πλύνεις το φόρεμα. Aντιθέτως, κοίτα να το συντηρήσεις επ' αόριστον, στη σωστή θερμοκρασία (just in case). Μπορεί μετά από μερικά χρόνια να γράψεις βιβλίο και τα ΜΜΕ να πληρώνουν όσο όσο για ένα αποκλειστικό σου.
Γέλασα με την ερώτηση #1, στεναχωρήθηκα με την ερώτηση #4, θα σχολιάσω την #3. Εμένα όταν ήμουνα φοιτήτρια μου έκανε πολλή εντύπωση η ευχή "Καλά αποτέλεσματα". Αφού ο,τι έγραψες, έγραψες. Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει ο βαθμός σου γιατί κάποιος θα σου πει τη φράση "Καλά αποτέλεσματα";
ελα βρε! ευκολακι...δεν προκειται για χρησμο, ειναι δηλωση συμπαραστασης και καλων προθεσεων!για να μη σου πει "ελπιζω να ειναι καλα τα αποτελεσματα" η "θα χαρω αν θα εχεις καλα αποτελεσματα", στο λεει σκετο. εχεις δεν εχεις, η ευχη ειναι για τα καλα μονο, οχι για τα ασχημα.
5. θα σου πω τι λέω εγώ και είναι κάτι που είναι αλήθεια. μπορείς να το χρησιμοποείς όμως και συ. Τους λεω πριν μου πείτε οτιδήποτε να σας πω ότι το τηλεφωνο μου ειναι εταιρικό και δεν ειμαι η υπευθυνη των γραμμών, οπότε οτιδήποτε και αν μου πειτε δε μπορω να κανω καποια αλλαγη στη γραμμή. σε περιπτωση τωρα που επειμεινουν κ σου ζητησουν το τηλ του υπευθυνου πες ψεματα πως ειναι το ιδιο με το δικο σου αλλα τελειωνει σε αλλο νουμερο στο τέλος ή πες δε μπορω να σας δώσω το τηλέφωνο χωρις την εγκριση του!!!
//5//...προ δεκαετίας, μόλις είχα τελειώσει τη σχολή μου και ήμουν στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να εργαστώ σε τηλεφωνικό κέντρο τράπεζας, σε προώθηση κάρτας, .....(ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το κάνω για καιρό, δεν θα την έβγαζα καθαρή :-p κάθε μέρα ξύπναγα με κατάθλιψη) το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πεις "δεν ενδιαφέρομαι, μην χάνετε το χρόνο σας μαζί μου ή κάτι συναφές.... το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να αφήσεις τον υπάλληλο να μιλάει να μιλάει, να μιλάει για λόγους ευγενείας και μετά να του πεις δεν ενδιαφέρομαι...αν δεν σε ενδιαφέρει - που είναι και το πιθανότερο και καλά κάνεις- δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπομένεις κανέναν απλά γιατί αισθάνεσαι άσχημα...εγώ τουλάχιστον αυτό λέω και ξεμπερδεύω γρήγορα και ανώδυνα....και μια διευκρίνηση, επειδή, λόγω κρίσης ,κυρίως τέτοιες δουλειές υπάρχουν τελευταια....όχι, δεν προσπαθούν για το μπόνους τους όλοι αυτοί....κρίνονται με ημερήσια στατιστικά +κάθε 1-2 ώρες έχουν τον κάθε μπάστακα - προιστάμενο να τους λέει: από την τελευταία φορά που μιλήσαμε, έχεις κάνει τόσες κλήσεις, έχεις μιλήσει με τόσους συνδρομητές και έχεις πχ Χ επίτευξη αποτελέσματος. Ο τάδε έχει Χ αποτέλεσμα, τι δεν κάνεις καλά; πίεσε περισσότερο, γιατί δεν πιέζεις :-p :-p ακόμη θυμάμαι τη σοβαρή, προβληματισμένη έκφραση που έπαιρνα ενώ, βρίζοντας από μέσα μου, σκεφτόμουν ότι θέλω να της χώσω μπουνιά....
Να ακρβώς γι'αυτό λέω πόσο άδικο είναι να βρίζουν μερικοί. (Και γι'αυτό τους δηλώνω ότι δεν ενδιαφέρομαι πριν ακόμη προλάβουν να ολοκληρώσουν το όνομα της εταιρίας τους.)
#4 Ανατρίχιασα....Το έχω ζήσει αυτό το συναίσθημα του να μην ξέρεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου.....τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι έχεις κάνει λάθος και είναι πια αργά....Στην πραγματικότητα βέβαια ποτέ δεν είναι αργά αλλά...Θα ήθελα να μάθω την συνέχεια της ιστορίας, αν δηλαδή ξανάγινε περιστατικό ή όχι.Μείνε δίπλα στην οικογένειά σου και μην αφήσεις κανένα να τους μειώσει ούτε τον άντρα σου.Δεν τους αξίζει.Μου πήρε 15 χρόνια να το καταλάβω. (Πήρα διαζύγιο μετά από 15 χρόνια γάμου και 2 παιδιά. Αυτό που κατάλαβα 3 μήνες μετά το γάμο δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια αν και κατά διαστήματα έδειχνε ν΄αλλάζει.) Εύχομαι το καλύτερο.
ααααχ αυτοι οι τηλεφωνητες! εγω εκτος απο τους δικους μου ειχα και των γονιων μου και των παππουδων μου που τους εδιναν το νουμερο μου για να με ενημερωσουν επειδη αυτοι δεν μπορουσαν να συννενοηθουν αλλα δεν ηθελαν και να χασουν την προσφορα!. Απο ευγενικους τροπους δεν μπορω να σκεφτω και πολλους.1) να πεις οτι δεν ενδιαφερεσαι και οτι εισαι σε δουλεια και βιαζεσαι οποτε το κλεινεις αμεσως2) δεν εξαρταται απο σενα. ειναι εταιρικο/του συζηγου/του γειτονα/του κουμπαρου για "ιδιαιτερες" συνομιλιες.3)αν ειναι για μεταφορα καρτας πες οτι βαζεις μια 5ευρη το μηνα/διμηνο. Ο ζηλος τους θα εξανεμιστει μαζι με ενα ξινο "ααααα,καλα".
Α! Και γενικά για τα ανεπιθύμητα τηλέφωνα:Ειδικότερα για τις τηλεφωνικές κλήσεις με ανθρώπινη παρέμβαση, ο συνδρομητής μπορεί να δηλώσει ατελώς στον δικό του πάροχο τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών ότι δεν επιθυμεί να λαμβάνει διαφημιστικά τηλεφωνήματα. Ο κάθε πάροχος υποχρεούται να τηρεί μητρώο με αυτές τις δηλώσεις στο οποίο έχει πρόσβαση όποιος ενδιαφέρεται να το χρησιμοποιήσει για απευθείας εμπορική προώθηση. Περισσότερες πληροφορίες για τα εν λόγω μητρώα θα είναι διαθέσιμες όταν οι πάροχοι τηλεφωνικών υπηρεσιών εφαρμόσουν πλήρως το νέο σύστημα. Εννοείται ότι ο καλούμενος μπορεί να δηλώσει την αντίρρησή του και απευθείας στον καλούντα, αλλά τότε η αντίρρηση αφορά μόνον αυτόν.http://goo.gl/QwN4xx
Φαντάζομαι σκηνικό:Α: Γειά σου 3, α, τρως; Καλή όρεξη!3: -(όχι και τόσο) Διακριτικό στραβομουτσούνιασμα-Α (από μέσα του): Στο λαιμό να σου κάτσει, ξυνή...
Κοπελιά του #1, επειδή δε σε βλέπω να το πολυέχεις με το γράψιμο, μήπως καλύτερα να πουλήσεις απλά τα δικαιώματα; Ξέρω δυό αδερφούς τζιμάνια και ενδιαφέρεται και μια εταιρεία κινουμένων σχεδίων.
#3ειναι οντως αχαρο, αλλα εισαι υπερβολικη.ειναι μια συνηθισμενη εκφραση για να καλυψουν την αμηχανη στιγμη που αντιμετωπιζουν εναν γνωστο τους στην προσωπικη στιγμη του να τρωει...σκεψου οτι αν δεν πουν μια τετοιου ειδους @@ρια θα πρεπει ειτε να φυγουν μουγγοι σαν να μην σε ειδαν, η να ξεκινησουν μια ασχετη κουβεντα, ενω εσυ εμφανως ΤΡΩΣ! ε λενε εκει καλη ορεξη για να τελειωνει η υποθεση συντομα και αναιμακτα.αν σου ελεγαν "τι νεα?" κι εσυ μασουλουσες, θα σου αρεσε περισσοτερο?
#2δεν μπορω να καταλαβω γιατι το διλλημα σου ειναι να μετακομισεις η να μην μετακομισεις...σε καλεσε κανεις???σκεφτεσαι οτι θα ηταν καλη ιδεα να του κανεις τετοιου ειδους εκπληξουλα?δεν σου περναει απ το μυαλο να το ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ μαζι του και να μην παρεις καμια αποφαση μονη σου?
Το #4 μου θύμισε μια ιστορία με έναν γαμπρό, που την επομένη του γάμου είχε κάνει ολόκληρη φασαρία στη νύφη για να πείσει τους γονείς της να του πάρουν καινούριο αυτοκίνητο. (Οι γονείς είχαν λάβει πρόσφατα κάποια λεφτά από την πώληση ενός οικοπέδου). Ήταν τον παλιό "καλό" καιρό πριν την κρίση, που πολλοί άντρες ήθελαν καινούριο παιχνίδι, εεε συγνώμη, αυτοκίνητο, κάθε 4-5 χρόνια. Στους γονείς δεν είπε τίποτα ο ίδιος, αλλά σ'ένα σπίτι γεμάτο χαρούμενους συγγενείς μετά το γάμο, περιφερόταν σαν κακομαθημένο νήπιο που του αρνήθηκαν το παγωτό του. Τελικά οι γονείς της νύφης της πήραν ένα διαμερισματάκι (όπως το σχεδίαζαν αρχικά), στο όνομά της, το οποίο της φάνηκε πολύ χρήσιμο μερικά χρόνια αργότερα, όταν χώρισε.
#4 Η αλήθεια είναι ότι μου έκαναν μεγάλη εντύπωση τα όσα έγραψες. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η πρόθεσή μου να σε κρίνω, αλλά μου φαίνεται παράξενο που σημαντικά θέματα, όπως η διαχείρηση των οικονομικών, δεν είχαν συζητηθεί πριν το γάμο. Αν, δε, είχαν συζητηθεί, και αυτός έλεγε άλλα από αυτά που λέει τώρα, ακόμα χειρότερα. Επίσης, λες ότι έχεις μόρφωση και εργασία, άρα δεν είναι ότι σπαταλάς δικά του χρήματα (που θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει ως κάποια έστω δικαιολογία), αλλά κοινούς πόρους. Δεν μπορώ να μην αναρρωτηθώ, αυτός δεν κάνει δικά του έξοδα; Επιπλέον, δεν μας λες για πόσο καιρό και εάν είχατε σχέση πριν το γάμο. Σε προηγούμενες διαφωνίες σας, πώς ήταν; Ελπίζω, πραγματικά ελπίζω να έχω άδικο, αλλά αυτό που μου περιγράφεις φαίνεται περισσότερο σαν κοινή συνεργασία, παρά σαν σχέση αγάπης που κατέληξε στο γάμο. Δεν είμαι και η σταχτοπούτα της προηγούμενης ερώτησης, δεν θεωρώ ότι όλοι οι γάμοι οφείλουν να συμβαίνουν από έρωτα (διαφοερτικές είναι οι ανάγκες στη ζωή του καθενός), όμως νιώθω από τον τρόπο που περιγράφεις τα πράγματα ότι λείπουν πολύ στοιχειώδη από τη σχέση σας, σαν να ακούω για έναν γάμο της δεκαετίας του 1950. Δεν ξέρω ούτε την κατάστασή σου, ούτε τα θέλω σου, ούτε τις επιλογές σου, όμως στη θέση σου εγώ τέτοια κατάσταση θα την συντηρούσα μόνο αν ήταν θέμα επιβίωσης ή παιδιών(που και πάλι, ανάλογα την περίπτωση) στη μέση. Θα τονίσω ακόμα μία φορά ότι μιλάω για εμένα, και θα σου πώ ότι, και 45 χρονών να ήμουν, θα προτιμούσα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με γάτες, παρά να έχω κοντά μου κάποιον με τον οποίο δεν έχω οικειότητα και δεν μπορώ να συνεννοηθώ για τα αυτονόητα...