Μπορεί στα πολιτικά να μην θριαμβεύει η Αργεντινή και τα ρίσκα που πήρε τα τελευταία χρόνια να μην της βγήκαν, όμως έτσι κι αλλιώς είναι μια χώρα που αγαπώ πολύ και θα ήθελα κάποτε να επισκεφτώ.
Να μερικοί -τελείως υποκειμενικοί- λόγοι που μου αρέσει.
1) Η Εβίτα (δεν ήταν και τόσο κακή)
Διαβάζω στη βικιπαίδεια για την προεδρία του Χουάν Περόν: Ο Περόν, που έγινε πρόεδρος το 1946, υποστήριξε την εργατική τάξη και διέδωσε το συνδικαλισμό, εφαρμόζοντας παράλληλα κοινωνικά και εκπαιδευτικά προγράμματα. Η σύζυγος του Περόν, Εύα Περόν, γνωστή και ως Εβίτα, έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο ως πρώτη κυρία κατά τις δύο πρώτες θητείες του Περόν. Αποτελούσε την κινητήρια δύναμη για την επιτυχία του Περόν στην εργατική τάξη. Το 1947 ίδρυσε το Ίδρυμα Εύα Περόν με προσανατολισμό κοινωνικής προσφοράς.
Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που η χώρα προσανατολίζονταν στην κοινωνική πρόνοια, κάτι που συνάντησε την αντίδραση της ολιγαρχίας. Η Εβίτα ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον μη εκφραστικό Περόν και τους υποστηρικτές του. Εισήγαγε την ψήφο των γυναικών και οργάνωσε το Γυναικείο Κόμμα Περονιστών.
Κατά τις δύο πρώτες θητείες του Περόν ενισχύθηκε η βιομηχανική και αστική ανάπτυξη. Μετά το θάνατο όμως της Εβίτα το 1952 στην ηλικία των 33 ετών, η κυβέρνηση Περόν αποσυντονίστηκε μέσα από διαμάχες με την Καθολική Εκκλησία. Ο Περόν απομάκρυνε αρκετούς σημαντικούς και ικανούς συμβούλους του, ενώ προώθησε τον απολυταρχισμό. Ένα βίαιο πραξικόπημα τον ανέτρεψε το 1955, μετά από το βομβαρδισμό της Κάσα Ροσάδα και το θάνατο πολλών πολιτών. Ο Περόν διέφυγε στο εξωτερικό και τελικά παρέμεινε στην Ισπανία.
2) Η Μαντόνα ως Εβίτα
3) O συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες
5 αποφθέγματά του
• Αποφάσισα πολλές φορές να ασχοληθώ με τη μεταφυσική, αλλά με διέκοπτε η ευτυχία.
• Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης.
• Ο παράδεισος και η κόλαση μου φαίνονται δυσανάλογοι. Οι πράξεις των ανθρώπων δεν αξίζουν τόσο.
• Το γράψιμο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κατευθυνόμενο όνειρο.
• Κάθε ζωή διαμορφώνεται από μια μοναδική στιγμή, τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί, μια για πάντα, ποιος είναι.
4) H σπηλιά των χεριών
Διαβάζω στη Βικιπαίδεια ότι η Κουέβα ντε λας Μάνος (Η σπηλιά των χεριών) βρίσκεται στην Περιφέρεια Σάντα Κρους της νότιας Αργεντινής. Φημίζεται για τις ζωγραφιές χεριών που κοσμούν τα τοιχώματά της, από τις οποίες πήρε και το όνομά της. Οι ζωγραφιές μέσα στη σπηλιά είναι ηλικίας 13.000 έως 9.000 ετών. Πολλά και διαφορετικά κύματα ανθρώπων κατοίκησαν στη σπηλιά και οι παλαιότερες τοιχογραφίες έχουν ραδιοχρονολογηθεί περίπου στο 7300 ΠΚΕ.Η ηλικία των τοιχογραφιών υπολογίστηκε από τα υπολείμματα των οστέινων σωλήνων που χρησιμοποιήθηκαν για τον ψεκασμό της μπογιάς πάνω στο τοίχωμα της σπηλιάς, προκειμένου να δημιουργηθούν σιλουέτες χεριών. Το σπήλαιο κατοικήθηκε για τελευταία φορά γύρω στο 700 ΠΚΕ, πιθανώς από προγόνους των Τεουέλτσε.
Το σπήλαιο βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Πιντούρας, σε ένα απομονωμένο τμήμα της Παταγονίας. Το κυρίως σπήλαιο έχει βάθος 24 μέτρα και στην είσοδό του πλάτος 15 μέτρα και ύψος 10 μέτρα. Το έδαφος στο εσωτερικό του σπηλαίου έχει ανηφορική κλίση και έτσι το εσωτερικό ύψος δεν υπερβαίνει τα 2 μέτρα.
Οι εικόνες των χεριών συχνά είναι αρνητικά είδωλα, φτιαγμένες δηλαδή με την τεχνική του στένσιλ. Οι περισσότερες εικόνες είναι αριστερών χεριών, κάτι το οποίο σημαίνει ότι οι ζωγράφοι κρατούσαν με το ένα χέρι (το δεξί) τον σωλήνα με τον οποίο ψέκαζαν το χρώμα, προκειμένου να αποτυπώσουν το άλλο χέρι που ακουμπούσε στο τοίχωμα της σπηλιάς...
5) O κινηματογραφικός συνθέτης Gustavo Santaolalla
Όσκαρ για την υπέροχη μουσική στο Brokeback Mountain, Όσκαρ και για τη μουσική στο Βαβέλ.
6) Οι Καταρράκτες Ιγκουασού
Ένα μέρος τους είναι στην Αργεντινή, ένα στη Βραζιλία (βρίσκονται στα σύνορα της πολιτείας Παρανά που ανήκει στη Βραζιλία [20%], και της επαρχίας Μισιόνες που ανήκει στην Αργεντινή (80%]).
7) Η Αργεντινή έγινε το 2010 η πρώτη χώρα της Λατινικής Αµερικής που επισήµως αναγνώρισε στους οµοφυλόφιλους όλα τα δικαιώµατα, τις υποχρεώσεις και την προστασία που προσφέρει ο θεσµός του γάµου στα ετερόφυλα ζευγάρια. Το νοµοσχέδιο, το οποίο προώθησε η κεντροαριστερή πρόεδρος Κριστίνα Κίρτσνερ, εκτός από την τέλεση νόµιµου γάµου στους οµοφυλόφιλους παραχωρείται και το δικαίωµα της υιοθεσίας.
Και όλα αυτά σε μια χώρα με 93% πιστούς Ρωμαιοκαθολικούς και παρά τις αντιδράσεις της επίσημης εκκλησίας.
8) H περίφημη λαϊκή συνοικία Λα Μπόκα
Στην άκρη του λιμανιού του Μπουένος Άιρες.
9) Η εικαστικός Marta Minujín
Μερικά έργα της:
10) Ο σκηνοθέτης Marco Berger
Mπορεί για το Ausento (Απών) να βραβεύτηκε ο 36 χρονος Αργεντίνος σκηνοθέτης, όμως εγώ αγάπησα περισσότερο τα δύο love story -με τέλος καλό- που σκηνοθέτησε.
το Plan B
και (ειδικά)
τη Χαβάη
11) H Μαφάλντα!
Φτιαγμένη απ' τον Quino, τον κομίστα που γεννήθηκε στην Αργεντινή (από Ισπανούς γονείς) και ζει ακόμα εκεί, η Μαφάλντα σχολιάζει τα τεκταινόμενα στη χώρα της, με τρόπο πανανθρώπινο.
O Quino έχει κάνει υπέροχη δουλειά και πέρα απ' τη Μαφάλντα, με λεπτό χιούμορ, ευαισθησία και φαντασία.
Nα δυο απ' τα αγαπημένα μου κόμικ στριπ του:
+
===
*Προσθέστε ελεύθερα :)
σχόλια