________________
1.

Αγαπητή Λένα, είμαι ερωτευμένη, την σκέφτομαι συνέχεια, έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και τα αισθήματα μου μεγαλώνουν, δυναμώνουν. Κάνω υπομονή, ζω με την σκέψη της αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι εμμονή ή κάτι άλλο. Ξέρω ότι με κάνει ευτυχισμένη και δεν τολμώ σε κάτι περισσότερο διότι είναι ήδη σε σχέση. Η καθημερινότητα που μου προσφέρει μου είναι αρκετή και το γεγονός ότι φλερτάρει μαζί μου επίσης μου φτάνει. Δεν νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι σύντομα ούτε ξέρω που βαδίζω αλλά προς το παρών (και δεν βλέπω κάτι συγκρίσιμο στον ορίζοντα) με ικανοποιεί. Τρελό και αόριστο αλλά καλό, πολύ καλό για να είναι αληθινό. Αυτά για το 2014 !- yoko ono

Συ είπας.

(Μη μου πείτε πάλι ότι ξεπέταξα την ερώτηση, γιατί δεν υπάρχει ερώτηση. Αυτός/ή που το έγραψε θέλει να του πούμε ότι η υπομονή θα ανταμειφθεί κι ότι δεν πρόκειται για εμμονή αλλά για ανίκητο έρωτα που τον/την έχει παραλύσει. Τι μπορεί να πει κανείς; Μπορεί και να είναι έτσι.)

________________
2.

Χαίρεται!
Εδώ και καιρό σκεφτόμουν να σας γράψω, αλλά δεν το έκανα..
Μάλλον ήθελα να είμαι σε φάση που τα συναισθήματά μου είναι σε ηρεμία και να μην είναι μία από αυτές τις ημέρες που διερωτάσαι, αμφιβάλλεις και ακυρώνεις τα πάντα..
Είμαι 25, 3ος χρόνος στο εξωτερικό, σπουδάζω(δεύτερο πτυχίο) αυτό που ήθελα πάντα να κάνω, και για να το καταφέρω αυτό αναγκάζομαι να δουλεύω.. πράγμα που σημαίνει οτι η μέρα μου είναι κάτι
παραπάνω από γεμάτη!
Κουράζομαι αρκετά αλλά δεν είναι αυτό, τις περισσότερες φορές, το βασικό μου πρόβλημα..
Ενώ θα "έπρεπε" να είμαι πανευτυχής που κατάφερα να κάνω αυτό που αγαπώ, νιώθω οτι δεν μπορώ να είμαι εδώ εξ'ολοκλήρου..
Νιώθω σαν να ζω παράλληλες ζωές εδώ και πίσω στην Ελλάδα με φίλους και συγγενείς.. δεν έχω αφήσει μέσα μου κάποιους κύκλους να κλείσουν και αυτό δεν με αφήνει να νιώσω οτι η ζωή μου είναι εδώ, αφου πλέον πάω για λιγότερο από ένα μήνα πίσω για διακοπές.
Όταν έχεις φύγει, έρχεται ποτέ η ώρα που νιώθεις οτι η ζωή σου είναι μία, εκεί που είσαι και όχι εκεί απ΄όπου μαθαίνεις νέα από τους δικούς σου..?
Αοριστίες... γιατί όλοι μας ξέρουμε από πού πηγάζουν τα θέματά μας.- Aman Ma!

Ο σύγχρονος μετανάστης, μετά την σαρωτική και κοσμοϊστορική επανάσταση του ίντερνετ και των επικοινωνιών, άλλαξε άρδην μέσα σε πολύ λίγα χρόνια και είμαστε η πρώτη γενιά που πρέπει να προσαρμοστεί.

Η ζωή πάρα πολλών ανθρώπων πλέον είναι και «εδώ» και «αλλού». Έχουν περάσει οι εποχές που ήσουν μόνο εκεί που ήταν το σπίτι σου, ή εκεί που έμενες τους περισσότερους μήνες του χρόνου. Ζούμε στην πόλη που έχουμε ένα σπίτι αλλά με το ίντερνετ και τα φτηνά τηλέφωνα συμμετέχουμε και στις ζωές ανθρώπων που είναι σε άλλες χώρες και παράλληλα έχουμε και μια ονλάιν ζωή. Όλες είναι μπερδεμένες μεταξύ τους και κάθε άνθρωπος ζει το μοναδικό του μίγμα παρουσίας σε διάφορους τόπους ταυτόχρονα. Είναι περίεργο, αλλά είναι και κάτι που είχε προβλεφθεί πολλά χρόνια από τα καλά βιβλία επιστημονικής φαντασίας, άλλωστε πού να δεις και τι έχει να γίνει όταν γίνουμε και λίγο cyber, θα είμαστε και ταυτόχρονα αλλού και μισο- ρομπότ! Ελπίζω να το προλάβω.

Παρασύρθηκα. Η ζωή σου είναι μία, έτσι κι αλλιώς, αυτό είναι το μόνο σίγουρο – ή το μόνο που διαφαίνεται να είναι σίγουρο. Κατά τα άλλα, μην προσπαθείς να φτιάξεις μια ζωή όπως ήταν είκοσι χρόνια πριν, που επικοινωνούσαμε με τα γράμματα. Αφήσου στο κύμα, δέξου αυτά που συμβαίνουν, μην κολυμπάς ανάποδα, θα κουραστείς και δεν θα καταφέρεις και τίποτα.

________________
3.

Αγαπητή Α,μπα
ακούω αυτό:

και απορώ πραγματικά, γιατί ο άνθρωπος θέλει ό,τι δεν έχει; Και πολύ περισσότερο, γιατι όταν χάσει κάτι καταλαβαίνει πόσο το ήθελε; Η ερώτηση δεν είναι συναισθηματικής φύσης. Απλά πραγματικά
αναρωτιέμαι. Ένα πιτσιρίκι που παίζει με ένα παιχνίδι, αν το παρατήσει και μετά από λίγο δει άλλο πiτσιρίκι να το παίρνει, θα το θελήσει περισσότερο. Δε θα έπρεπε όσο μεγαλώνουμε να αλλάζει αυτό
το πράγμα; Passenger

Νομίζω ότι είναι ακόμη χειρότερο: δε θέλουμε μόνο αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε, θέλουμε αυτό που θέλουν να έχουν οι άλλοι. Όσο πιο πολλοί το θέλουν και όσο πιο κοντινοί μας άνθρωποι είναι, τόσο πιο πολύ το θέλουμε. Είναι αυτό που μεταμορφώνει κανονικούς ανθρώπους σε ημίθεους του σινεμά. Όμως ακόμη και ένας να υπάρχει που να θέλει αυτό που παρατήσαμε, αυτό αμέσως φωτίζεται με διαφορετικό φως.

Θέλουμε να μας θέλουνε, θέλουμε να μας αγαπάνε, να μας προσέχουν πιο πολύ από τους άλλους, να νιώθουμε ξεχωριστοί, μοναδικοί. Αυτό θέλουμε συνεχώς, ακατάπαυστα, αυτό μας καίει και μας βασανίζει, και ό,τι κάνουμε γυρνάει γύρω από αυτό. Με θέλουν; Με παραδέχονται; Μετράω; Το καλύτερο παράδειγμα: τα likes. Φοβόμαστε ότι αν δεν μας αναγνωρίζουν οι άλλοι, θα σταματήσουμε να υπάρχουμε, θα κοιτάξουμε στον καθρέφτη και δεν θα υπάρχει κανείς.

Όλα αυτά, τα οποία τροφοδοτούνται από την αβάσταχτη ανασφάλεια μας –μήπως τελικά είμαστε ασήμαντοι και μήπως τελικά δεν μας αγαπάει κανείς- είναι τόσο αδηφάγα συναισθήματα, που πιστεύουμε ότι θα ικανοποιηθούν πλήρως μόνο αν καταφέρουμε να αποκτήσουμε κάτι άπιαστο. Αυτά που φαίνονται εύκολο να κατακτηθούν δεν θα σβήσουν τη φωτιά που καίει μέσα μας. Είναι σα να σου δίνουν μαρούλι μετά από νηστεία, ενώ εσύ θέλεις πίτσα.

________________
4.

Αγαπητή Α-μπα γεια σου.
Είμαι 18 χρονών και θέλω να αναφερθώ σε κάποια πράγματα που με προβληματίζουν. Αρχικά είναι φυσιολογικό να σκέπτεστε πράγματα όπως ο θάνατος και το ποσό εύκολα μπορείς να χάσεις (η και να χαθείς) από γύρο σου όσους αγαπάς? Οκ ..καταλαβαίνω ότι στην ηλικία αυτή σε πιάνουν τέτοιου είδους ψυχολογικά ... αλλά ορισμένες φορές αυτές οι σκέψεις γίνονται ανυπόφορες. Επίσης σε θέματα σχέσεων διακρίνω μια μεγάλη απελπισία ...η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ακόμα εάν έχω ερωτευτεί ....υπάρχει η πραγματική αγάπη ....η φούμαρα? Ακούω όλους τους γύρο μου κάθε εβδομάδα είναι ερωτώμενοι και με άλλο άτομο.... τόσο εύκολο είναι ποια να ερωτευτείς ? (Και τώρα η μεγάλη ερώτηση ) Περνώντας στον πανεπιστήμιο είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα αλλάξω κάποια πράγματα σε σχέση με την ζωή μου πάντα... πράγμα το όποιο κάνω. Σε αυτό που θέλω πραγματικά την συμβουλή σου είναι για το πώς να πω στους δικούς μου ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Είναι υπέροχοι άνθρωποι, και πραγματικά δεν έχω κανένα παράπονο , αυτό που φοβάμαι ώμος είναι μήπως την επομένη μέρα με κοιτάν με άλλο μάτι ....λες και είμαι εξωγήινος. Δεν θέλω να τους στενοχωρήσω ...αλλά δεν γίνεται να ζω και εγώ έτσι ... η μεγάλη απόφαση έχει παρθεί εδώ και αρκετό καιρό ...το μόνο που με βασανίζει είναι το πώς. - S.D

Αγαπητέ δεκαοχτάχρονε.

Έχεις μπλέξει πολλά ερωτήματα μαζί, και είναι όλα σημαντικά και περίπλοκα. Δεν ξέρω αν αυτό που προέχει τώρα στη ζωή σου είναι να πεις στους γονείς σου ότι είσαι ομοφυλόφιλος. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι αυτό είναι το τελευταίο που χρειάζεται να κάνεις. Μην κάνεις ένα τόσο μεγάλο βήμα που μπορεί να σου φέρει αναταραχές τώρα, που δεν πατάς καλά στα πόδια σου. Αυτό πρέπει να γίνει όταν θα είσαι ήρεμος, ισορροπημένος και με ένα σχέδιο για τη ζωή σου. Τώρα βασανίζεσαι από πολλά πράγματα που είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους, αλλά επειδή βρίσκεσαι μέσα στο κουβάρι, σου είναι αδύνατο να απομακρυνθείς από το μπέρδεμα για να το λύσεις.

Λες ότι οι γονείς σου είναι υπέροχοι άνθρωποι, και ευτυχώς είσαι τυχερός. Αφού είναι έτσι, πες τους ότι νιώθεις ότι κάνεις σκέψεις που σε κουράζουν και σε αγχώνουν, ότι η ψυχολογία σου δεν είναι καλή και ότι έχεις πολλά ερωτήματα, και γι' αυτό πιστεύεις ότι πρέπει να πας σε κάποιον ψυχολόγο για να βρεις την άκρη, διότι αυτό πρέπει να κάνεις. Διάλεξε έναν με μεγάλη προσοχή και σιγά σιγά θα τα απαντήσεις όλα τα ερωτήματα, μόνος σου.

________________
5.

αγαπημένη Α-μπα, εσένα σε επηρεάζει καθόλου η μελαγχολία το απόγευμα της Κυριακής; την νιώθεις ποτέ ή την ένιωσες; έχεις καμιά ιδέα για να ξεχαστείς και να μην το σκέφτεσαι; ποια η γνώμη σου;;

Όλα σχετικά είναι. Οι Κυριακές όταν πήγαινα σχολείο που έφερναν τόσο βαριά θλίψη που μετά από αυτό όλες οι Κυριακές μου φαίνονται εκδρομή με τον παιδικό σταθμό.

________________
6.

Αγαπητή,

πες με περίεργο, πες με ιδιότροπο θα το αντέξω. Αλλά πριν από αυτό, άκου τι έχω να σου πω.

Έχοντας αγοράσει εδώ και λίγο καιρό σπίτι το απολαμβάνουμε καλώντας φίλους για φαγητό, παιχνίδια κλπ. Μια κοπέλα από τη παρέα φέρνει το αγόρι της, ο οποίος τυγχάνει...αρειμάνιος καπνιστής. Η τύχη τα έφερε έτσι και οι καπνιστές στη παρέα είναι λίγοι. Το πρόβλημα με τον συγκεκριμένο είναι πως ενώ του ζητάω ευγενικά να καπνίσει στο μπαλκόνι εκείνος δικαιολογείται ότι ένα τσιγαράκι θα κάνει -βρε αδερφέ- δε πειράζει. Ε, λοιπόν μάντεψε. Ποτέ δεν είναι ΕΝΑ τσιγαράκι! Συν τοις άλλοις στο δικό μου σπίτι ισχύουν οι δικοί μου κανόνες. Ή έτσι θα έπρεπε τουλάγιστον.

Υπάρχει μια μαγική φόρμουλα στο συρτάρι σου που να μπορώ να τη χρησιμοποιήσω; Στο σπίτι και στην επιχείρησή του ας καπνίζει όσο θέλει. Δεν ενδιαφέρομαι να ξεκινήσω αντικαπνιστική εκστρατεία. Αλλά θέλω να βρω έναν τρόπο να φουμάρει εκτός σπιτιού, χωρίς να προσβάλω τον ίδιο και τη φίλη μας. (Εδώ σε θέλω κάβουρα).

Έρχεται καλοκαιράκι και προς το παρόν θα βγαίνουμε στο μπαλκόνι. Μπορώ να περιμένω την απάντηση σου μέχρι το φθινόπωρο. Έχω υπομονή εγω.- Άκαπνος Ιώβ

Ωχ, έπεσες σε γαϊδούρι. Δεν υπάρχει μαγική φόρμουλα για τα γαϊδούρια, δυστυχώς. Αφού το βλέπεις και μόνη σου ότι η ευγένεια δεν πιάνει, οι επόμενες επιλογές είναι σταδιακά η καζούρα, ο σαρκασμός, και μετά η πλήρης απαγόρευση, όπου θα τσακωθείτε.

Αλλά μέχρι το χειμώνα μπορεί και να τα χαλάσουνε.

________________
7.

Καλημέρα! Έχω μια ερώτηση, μάλλον μικροαστική, αλλά αυτό με απασχολεί τώρα. Πέρασα έναν δυσκολο χρόνο λόγω κατάθλιψης, αλλά μετά από κόπο νοίωθω καλύτερα. Αποφάσισα λοιπόν να ξαναβγώ ραντεβου και γενικά να προσπαθήσω να επανέλθω στη προ-κατάθλιψη ζωή μου. Γνώρισα ένα παιδ´ι, με το οποίο περνούσαμε πολύ καλά, μέχρι που είδα κάποα περίεργα σημάδια, πχ ´εκανε ωραίες και ρομαντικές κινήσεις και μόλις έπαιρνε επιβεβαίωση μού ´ελεγε ´οτι θέλει τον χώρο του, δεν ήθέλε να κανονίζουμε ραντεβου παρά μόνο 2-3 ώρες νωρ´ιτερα αλλίως έελεγε ότι τον πνίγω, και άλλα. Ευτυχώς κατάλαβα γρ´ηγορα ότι αποτελούσε textbook case commitment phobic με λίγο ναρκισσισμό for good measure και τον χώρισα, αλλά όταν τον χώρισα, άρχισε να με κατηγορεί ότι είμαι drama queen και ότι ήθελα πολλά. Τον σταμάτησα γιατι δεν ´εχει νόημα να ξενατινιάζεζαι όταν χωρίζεις, αλλά 5 μέρες μετά με ενοχλεί που δεν έχει ιδέα τι παίζει και θεωρεί ότι εγώ είμαι το πρόβλημα. Πραγματικά θέλω να του πω ότι είναι ένας τοξικός συνδυασμός ανθρώπου, αλλά μάλλον δεν είναι πρέπον;- Πανος

Άσε το αν είναι πρέπον ή όχι, γιατί δε νομίζω ότι σε νοιάζει αυτό. Τι θέλεις να πετύχεις; Να παραδεχτεί ότι αυτός έχει το πρόβλημα κι όχι εσύ; Αυτό όχι μόνο δεν πρόκειται να γίνει, αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ακούσεις κι άλλα, χειρότερα από το drama queen. Να μη σε ενοχλεί που δεν έχει ιδέα τι παίζει. Με μερικούς ανθρώπους το καλύτερο που μπορούμε να καταφέρουμε είναι να ξεχάσουν ότι υπάρχουμε. Μη διακινδυνεύεις αυτό που κατάφερες μετά από ένα χρόνο.