Σε θέλω μέ όλους τους δυνατούς τρόπους -το σεξ, είναι ο πιο ευθύς

Σε θέλω μέ όλους τους δυνατούς τρόπους -το σεξ, είναι ο πιο ευθύς Facebook Twitter
Τα πάντα είναι λέξεις, σου έλεγα. Και μου απαντούσες ότι τα πάντα είναι αριθμοί...
10

Δεν ξέρω τι να αφηγηθώ για σένα· παρ' όλ' αυτά, θα γράψω. Είναι περίεργο να μη μπορείς να περιγράψεις τι νιώθεις για κάποιον με τον οποίο έχεις μοιραστεί στιγμές, λόγια, σκέψεις και είναι ακόμα πιο πρωτόγνωρο για μένα να μη μπορώ να εξηγήσω τι νιώθω για εσένα. Απλά, και πολύ επιπόλαια, μπορεί να πει κάποιος τρίτος ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου, αλλά αυτό είναι κάτι επιφανειακό και κατά πάσα πιθανότητα ψευδές. Το σώμα μου αναζητά το άγγιγμά σου και το στόμα μου θέλει να ξανανιώσει τα χείλη σου πάνω του. Κάποιες στιγμές έχω την απόλυτη ανάγκη να νιώσω τα χέρια σου να σφίγγουν ξανά με πάθος τους γοφούς μου και να μου ξεκουμπώνεις με δυσκολία το σουτιέν. Αυτό, βέβαια, είναι το ένα κομμάτι σου που με έλκει και με κάνει να σε σκέφτομαι τα βράδια που ξαπλώνω στο κρεβάτι, πάνω στο οποίο λίγο καιρό πριν γνώρισα το σώμα σου κι εσύ το δικό μου. Θυμάσαι άραγε; Eγώ θυμάμαι την κάθε στιγμή, το κάθε άγγιγμα και φιλί που μου έδωσες κι εκείνα που σου ανταπέδωσα.

Όσο για το άλλο κομμάτι σου που μου λείπει το ίδιο με το πρώτο, είναι αυτό που δε γνώρισα ποτέ. Είναι ο εαυτός σου, εκείνος πίσω από τον άντρα που προσπαθεί να με σαγηνέψει και να με κάνει να τον ερωτευτώ τρελά. Νιώθω πως με ξέρεις τόσο, πως διαβάζεις την κάθε μου κίνηση, την καταλαβαίνεις και αντιδράς ανάλογα, όμως εγώ δε γνωρίζω τίποτα για σένα κι αυτό με φοβίζει. Ναι, γνωρίζω τα ενδιαφέροντα, τη δουλειά, το όνομά σου, αλλά δεν ξέρω εσένα. Και θέλω να σε μάθω, μη με ρωτάς γιατί· κάποιες φορές δεν υπάρχει μόνο μια απάντηση και κάποιες άλλες δεν υπάρχει καμία. Έτσι όπως βρίσκομαι διχασμένη ανάμεσα σε σένα και στα θέλω μου, μου είναι αδύνατο να ξέρω γιατί σε θέλω τόσο, ή αν τελικά σε θέλω και όλα αυτά δεν είναι απλά μια φενάκη του μυαλού.

Ας πάμε πίσω τώρα, σ' εκείνο το πρώτο βλέμμα που ανταλλάξαμε, τότε που σε είδα να κοιτάς με αφοσίωση την οθόνη του υπολογιστή και σκέφτηκα πως δεν έχω καμία πιθανότητα μαζί σου. «Πολύ όμορφος για σένα», σκέφτηκα. Έκανα λάθος όπως αποδείχθηκε. Κι εσύ με κοίταξες, δεν ξέρω πότε αλλά ξέρω ότι το έκανες, αν και ποτέ δεν το παραδέχτηκα στον εαυτό μου. Είναι καλύτερα να λες πως κάτι δε συνέβη, σε γλιτώνει από πολλές απογοητεύσεις. Και πίστεψέ με, εκείνη την περίοδο δεν χρειαζόμουν άλλες.

Για να μιλάμε χύμα, όπως λες κι εσύ, με καυλώνεις. Αλλά μετά και πάνω από αυτό είναι το πρόσωπό σου. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει, αλλά θέλω να σε κοιτάζω συνέχεια. Ίσως να είναι τα μάτια σου, που ενώ με κοιτάζουν είναι τόσο απόμακρα, δε με αφήνουν να δω βαθιά μέσα τους. Σε θέλω μέσα μου με όλους τους πιθανούς τρόπους, το σεξ είναι ο πιο ευθύς και ίσως ο πιο ευχάριστος, ο πιο ανώδυνος, αλλά πίστεψέ με, θέλω να με πονέσεις. Η απουσία σου με πονά και η παρουσία σου, αν και με ανακουφίζει προσωρινά, μου δίνει ακόμα μεγαλύτερο πόνο, διότι η καρδιά σου απουσιάζει από τις συναντήσεις μας. Κάποτε είχα πει σε μια μακρινή φίλη ότι ερωτευόμαστε μουσικούς, διότι ντύνουν με ήχο τα όνειρά μας κι εσύ με τη μουσική σου το κατάφερες αυτό πριν ακόμα ανταλλάξουμε τις πρώτες μας κουβέντες. Δε νιώθεις έτσι. Το ξέρω, μου το είπες, όμως τότε όταν σου είπα ότι δε μπορώ να συνεχίσω, γιατί δε με άφησες; Θα ήθελα να πιστέψω σε κάτι όμορφο, αλλά και πάλι θα είναι σα να προσπαθώ να κρύψω τη σκόνη κάτω από το χαλί, αντί να τη σκουπίσω.

Αν πιστεύεις ότι αυτό είναι μια ερωτική εξομολόγηση, συνέχισε. Εσύ τουλάχιστον μπορείς να της δώσεις κάποιο όνομα, αλλά μην είσαι σίγουρος ποτέ για το τι μπορεί να είναι τελικά. Είναι απλά σκέψεις όμορφα τακτοποιημένες πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί το οποίο θα μείνει καλά κρυμμένο σε κάποιο φάκελο στο συρτάρι μου. Είναι πολύ συγκρατημένο στο συναίσθημα, βαθιά εξομολογητικό, μέσα στην ανάγκη μου να καταλάβω κι εγώ τι συμβαίνει μεταξύ μας. Είναι πολύ νωρίς ακόμα, ίσως όμως και πολύ αργά, αυτό εξαρτάται μόνο από εμάς. Το γνωρίζω, ζούμε στην εποχή στην οποία το να παραδεχτείς τα συναισθήματά σου, είναι παρόμοιο του να περπατάς σε ένα τεντωμένο σκοινί, ενώ δεν είσαι επαγγελματίας ακροβάτης. Τα κρύβουμε λοιπόν τόσο καλά μέσα μας, που όταν έρχεται η ώρα να τα παραδεχτούμε ξεχνάμε ακόμα και το όνομά τους.

Όλο αυτό το παραληρηματικό κείμενο λοιπόν, είναι απλά και μόνο λέξεις. Γιατί τα πάντα είναι λέξεις κι εσύ τότε μου είπες ότι τα πάντα είναι αριθμοί. Ακόμα διαφωνώ μαζί σου.

10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
Διαφορετική ερμηνεία/ανάγνωση της ιστορίας (πιο πραγματική και χωρίς τις ρομαντικές, εγωκεντρικές, ματαιόδοξες, παραμυθατζίδικες παρωπίδες).Ο Μπάμπης, ωραίος γκόμενος γαρ, έτυχε να είναι σε περίοδο που δεν έπαιζε κάτι και είχε να βρεθεί ερωτικά με κάποια κοπέλα αρκετές μέρες, μπορεί και εβδομάδες (μπορεί βέβαια να είχε ήδη κάποια αλλά πάμε σε άλλη κατηγορία Μπάμπη).Ε αυτό όσο να΄ναι είχε πληγώσει τον ναρκισσιστικό, αντρικό, ωραιοπαθή εγωισμό του και αναλογιζόταν, κοιτώντας την οθόνη του υπολογιστή, ότι μάλλον πρέπει να κουνήσει τον πισινό του από την οθόνη του καναπέ και να ξεκολλήσει από το breaking bad που του χαλάει το σερί και τις στατιστικές. Εκεί λοιπόν που χάζευε τις νέες τάσεις της αντρικής μόδας, που θα τον έκαναν ακόμα πιο ακαταμάχητο (αλήτικό, επιμελώς ατημέλητο για τα κορίτσια του κέντρου, καζουαλ σικ για τα κορίτσια των προαστίων), είδε με την άκρη του ματιού του, μια κοπέλα να τον κοιτάζει δειλά υπνωτισμένη. Το ήξερε αυτό το βλέμμα ο Μπάμπης. Είχε συνηθίσει να τον θαυμάζουν οι κοπέλες από την πρώτη μέρα που πήγε στο σχολείο. Συνήθως σε αυτές που δεν ήταν "ισάξιες" του είτε έριχνε ένα συγκαταβατικό βλέμμα είτε απλώς αδιαφορούσε τελείως, αφού ήταν αόρατες για αυτόν. Αυτή τη φορά όμως το σκέφτηκε καλύτερα. "Βρε μπας? Μπα όχι και τι θα πω στα παιδιά αν με δουν μαζί της? Ναι αλλά δεν είναι κακό να ξεδώσω λιγάκι. Εξάλλου όπως λέει και το φιλαράκι μου ο Δημήτρης, "αν δε μπαζώσεις δε χτίζεις". Ναι αλλά εγώ δε χρειάζεται να το κάνω αυτό, μια βόλτα στο 7 τζόκερς ή σε ένα μπαράκι του κέντρου αρκεί για να "χτυπήσω" από το πάνω ράφι. Εντάξει δεν είναι και τόσο αδιάφορη, 2-3 βράδια μπορώ να περάσω όμορφα. Ούτε να πω πολλά χρειάζεται (αντί να σκεφτεί ότι αυτός με έχει γραμμένη θα εντυπωσιαστεί γιατί η αδιαφορία και η μουγκαμάρα μου θα δείξουν ότι είμαι μυστήριο και βασανισμένο αρσενικό), ούτε θα απαιτήσει πολλά γιατί ξέρει κατά βάθος ότι είμαι πάνω από τα κυβικά της και δε θα θέλει να κλωτσήσει την τύχη της. Άσε που όποτε την καλώ θα είναι εκεί ακόμα και αν λέει ότι θέλει να ξεκόψει. Θα παραμυθιάζεται ότι ο έρωτας είναι τυφλός και δε μπορεί να κάνει αλλιώς. Είναι καλές στο δράμα και στην αυτολύπηση αρκετές. Καλή κατάσταση μου ακούγεται, ας την κοιτάξω και εγώ..."Α ρε κορίτσια, πείτε με όσο μισογύνη θέλετε, εμένα πάντως δε θα σταματήσει ποτέ να με εντυπωσιάζει η διαστρέβλωση της πραγματικότητας που κάνετε και το παραμύθιασμα στο οποίο βουτάτε με μανία! Στην υγειά του Μπάμπη του μάγκα λοιπόν!
Κοπελιά δεν έχω συμβουλή. Μόνο παρατηρήσεις. Πάθος,φωτιά κ το ανεκπλήρωτο σου χτύπησαν την πόρτα. Υπάρχει μάθημα πίσω απο αυτή την απώλεια. Ειναι δικό σου όμως..Όταν βρεις το πρόσωπο που αδυνατείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του τότε όλα μπερδεύονται. Ίσως να το κυνηγήσεις και να φας τα μούτρα σου. Ισώς το αφήσεις και φας πάλι τα μούτρα σου. Ίσως αν το κρατήσεις σαν ενα μπουκαλάκι καυτής ανάμνησης και να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις την πλάνη της σάρκας πολύ αργότερα. Η πλάνη αυτή που ανακατεύει τις μυρωδιές με τις εικόνες και καίει τα σωθικά. Ενα πρόσωπο,ένα άρωμα,μία συνουσία σε ένα στρώμα κατάχαμα... Μια πλάνη που γίνεται tattoo στο μυαλό και σε ακολουθεί για πάντα. Πονάει αλλά σε διδάσκει.. Στο επόμενο tattoo θα ξέρεις πως δεν θα πονέσει το ίδιο
"Είναι απλά σκέψεις όμορφα τακτοποιημένες πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί το οποίο θα μείνει καλά κρυμμένο σε κάποιο φάκελο στο συρτάρι μου", and then it gets posted on lifo.
Μία ενοχλητική πραγματικοτητα: οταν ενας αντρας θελει, κανει. Αμα σε βαζει σε αναζητησεις για το πως και το γιατι, η απάντηση είναι συνήθως αυτό που φοβασαι · μαλλον δε σε γουσταρει αρκετα. Το λεω με πόνο αλλά η αλήθεια ειναι μία και είναι πικρή : χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θελει.
Σε νιωθω απολυτα!ειδικα το σημειο ''Αλλά μετά και πάνω από αυτό είναι το πρόσωπό σου. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει, αλλά θέλω να σε κοιτάζω συνέχεια. Ίσως να είναι τα μάτια σου, που ενώ με κοιτάζουν είναι τόσο απόμακρα, δε με αφήνουν να δω βαθιά μέσα τους. '' με καλυψες πραγματικα!
Η αλήθεια είναι πως οι μουσικοί έχουν μια ανεξέλεγκτη γοητεία , καταλαβαίνω απόλυτα το συναίσθημα του ''προσπαθώ να εκφράσω αυτά τα ανέκφραστα'' ... !Όμορφο κείμενο, το κάνει ακόμα καλύτερο πως αυτό που νιώθεις τελικά ΜΠΟΡΕΙΣ να το εκφράσεις ... η γνώμη μου είναι να του το στείλεις !
Τελικά είχες δίκιο. Ήταν πολύ όμορφος για εσένα, γιαυτό μάλλον και σε παράτησε. Γενικά παιδιά να προτιμάτε πάντα σεξουαλικούς συντρόφους οι οποίοι είναι κοντά στο επίπεδο ομορφιάς σας. Αυτός είναι ο βασικός πυλώνας μιας υγιούς σχέσης.
Λίγο Άρλεκιν, λίγο Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι. Ανεξάρτητα από αυτό, ο έρωτας, όπως και να εκφραστεί, είτε μελοδραματικά, είτε κυνικά, είτε με ταλέντο γραφής,είτε όχι, καθιστά αδήριτη την ανάγκη να τον εκφράσουμε μέσω του λόγου μας..