Ενας φίλος που παρακολούθησε από κοντά τον μόχθο που απαιτήθηκε γι' αυτό το τεύχος με ρώτησε, ειλικρινά απορημένος, γιατί το κάνουμε. Σύμφωνα με το τρέχον ισοζύγιο αξιών, είναι σκέτο βάσανο: ούτε διαφήμιση προσελκύει, κοστίζει πολύ, έχει απίστευτη μανούρα σε διατυπώσεις, άδειες, δικαιώματα και διαπραγματεύσεις (όποιος ξέρει τι σημαίνει αρχαιολόγοι) – με λίγα λόγια, τι γυρεύουμε ξυπόλυτοι στ' αγκάθια;
Του απάντησα ότι όλα αυτά ισχύουν, αλλά ξεχνάει να συνυπολογίσει κάτι ανεκτίμητο: τη δύναμη της προσφοράς. Ελάχιστες φορές έχουμε την αίσθηση (στην τόσο ξεπεσμένη και περιφρονημένη μας δουλειά) ότι δημιουργούμε κάτι άξιο λόγου. Ότι συνεργούμε ώστε ν' αλλάξει θετικά κάτι στο κλίμα και το πνεύμα της πόλης μας. Κι ελάχιστες φορές είναι τόσο θερμό κι ενθουσιώδες το feedback των αναγνωστών μας. Θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει όλα αυτά ρομαντικά∙ αλλά εγώ τα χαρακτηρίζω πολιτικά.
Για εμάς, πολιτική δεν είναι να ασχολείσαι με τα τερματισμένα, ψεύτικα στην ουσία, τον λόγο και τους στόχους κόμματα. Πολιτική είναι να ασχολείσαι με τα μεγάλα κοινωνικά θέματα (που τα κόμματα έχουν σχεδόν ξεχάσει, απορροφημένα στη ρητορική της κοκορομαχίας τους) – και πολιτική είναι να ξέρεις ποιος είσαι και πού ζεις. Πολιτική είναι να ξέρεις τι κόκαλα είναι θαμμένα στο χώμα που πατάς, ποιοι δούλεψαν για να χτιστούν τα αρχαία τείχη που διακρίνονται δίπλα στα μπετά του υπόγειου πάρκινγκ σου.
Γι' αυτό και πιστεύουμε ότι αυτή την πόλη δεν θα τη «σώσουν» οι πολιτικοί αλλά οι ενεργοί, αυτόβουλοι, ανεξάρτητοι πολίτες που την αγαπάνε -- με έργα, μικρά ή μεγάλα. Όπως πιστεύουμε και το εξαίρετο ισοκρατικό «Αθηναίοι εισίν οι την Αθήνα αγαπώντες»: Αυτή η πόλη ανήκει –αδιακρίτως φυλής, εθνότητας ή θρησκείας– απλώς σε όσους την αγαπάνε! Δεν ξέρω πιο δημοκρατική, ελεύθερη και αισιόδοξη απάντηση στους δεκάδες ρατσισμούς που σηκώνουν το άσκημο κεφάλι τους, λόγω της κρίσης.
Θέλω να ευχαριστήσω το Ίδρυμα Ωνάση και το Rethink Athens γιατί χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα μπορούσε να τυπωθεί αυτό το τεύχος. Τους αρχαιολόγους Κώστα Πασχαλίδη και Βασιλική Πλιάτσικα και την ιστορικό Αγιάτη Μπενάρδου γιατί συνέθεσαν με γνώση και σχολαστικότητα τον σκελετό των άρθρων και μας έφεραν σε επαφή με κορυφαίους επιστημονικούς συνεργάτες απ' όλο τον κόσμο, που μας επέδειξαν απίστευτη γενναιοδωρία. Και τον Μιχάλη Μιχαήλ που είχε τη σύλληψη και τη γενική διεύθυνση της έκδοσης, με πίστη και αφοσίωση.
Όταν δοκιμάσαμε στο εξώφυλλο αυτό το εκπληκτικό κεφάλι αγάλματος, το μόλις βγαλμένο απ' την ανασκαφή, με το χώμα και τη σκόνη ακόμη ορατά στο μάγουλο, τα βλέφαρα και τα μαλλιά (σε μια φωτογραφία του Χαρισιάδη, που δημοσιεύεται πρώτη φορά), όλοι σωπάσαμε για λίγο, φανερά συγκινημένοι. Γιατί ένα ωραίο ταξίδι, έξι μηνών προεργασίας, έκλεινε άψογα. Και νιώσαμε ότι άξιζε τον κόπο!
Σας το προσφέρουμε με αγάπη. Ως δώρο για τα 400 τεύχη μας.
www.facebook.com/stathis.tsagar
σχόλια